மாலதியின் மருமகன், EP32

 

அதே சமயம் வினோத் பாத்திரம் கழுவி கொண்டிருந்த போது கிட்சன் சிங்க் வாட்டர் டேப்பை தெரியாமல் உடைத்துவிட, வடிவு வேகமாக செயல்பட்டு லீக்கேஜை சரி செய்துவிட்டார். ஆனால் அவள் புடவை நீரில் நனைந்துவிட்டது. கோபத்தில் அம்மணமாக இருந்த அவனை பிரம்பால் அடி வெளுத்து விட்டார்.

வடிவு: கவனமா செய்ய மாட்டாயாடா நாயே, உனக்கு எவ்வளவு திமிர் இருந்தா இப்படி பண்ணியிருப்ப?

வினோத் அவள் காலில் விழுந்துவிட்டான். அம்மா! என்னை மன்னிச்சிடுங்க அம்மா. தெரியாம பண்ணிட்டேன். அடிக்காதீங்க அம்மா. எனக்கு வலிக்குது!

வடிவு: எனக்கு மாத்திக்க ஒரு துணி கொண்டுவா.

அவன் அம்மாவின் அறைக்கு சென்று ஒரு ஜீன்ஸ் டீ-சர்ட் எடுத்து வந்தான். புடவை மட்டுமே அணிந்து பழக்கப்பட்ட வடிவுக்கரசிக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. ஜீன்ஸ் அணிந்து பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை அவளுக்கும் இருந்தது. இன்று அணிந்து விடலாம் என்று முடிவு செய்தாள்.

வினோத்: எனக்கு அடி பட்ட இடம் எல்லாம் எரியுது. தயவு செஞ்சு ஜட்டியாவது போட விடுங்க. பிளீஸ்.

வடிவு கரசியின் வயிற்று பகுதி மற்றும் அதற்கு கீழ் பகுதிகளில் தண்ணீர் தெரித்ததால் புடவை பாவாடையை தாண்டி ஜட்டியும் கொஞ்சம் நனைந்து விட்டது.

தன் வியர்வையாலும் நீரினாலும் சற்று ஈரபதமாக இருந்த பேண்ட்டியை கழற்ற வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தாள். இப்போது அவன் கேட்டதால், அவள் பேண்ட்டியை கழற்றி அவன் முகத்தில் விட்டெறிந்தாள்.

இந்தா. இதை போட்டுக்கோ என்று அவள் முகத்தில் விட்டெறிந்ததை அவன் முகர்ந்து பார்த்து அணிந்து கொண்டான். அவன் உறுப்பு, அவன் அணிந்த பேண்ட்டியின் ஈரபதத்தை உணர்ந்தது.

அவன் கொடுத்த ஜீன்ஸை கால்களில் நுழைத்து பாவாடைக்குள் இழுக்க தொடங்கினாள். பாவாடைக்குள் கையை விட்டு பட்டன் மற்றும் ஜிப்பை மாட்டிக்கொண்டாள். பிறகு, புடவை, பாவாடை, ஜாக்கெட்டை கழற்றி விட்டாள். உடலில் ஈரபதம் காய்வதற்காக டீ-சர்ட் அணியாமல் வெறும் பிராவுடன் இருந்தாள். தலைமுடியை விரித்து போட்டு ஸ்டைலாக சோபாவில் அமர்த்தாள்.

தன் எஜமானையே அம்மணமாக்கி, பிரம்பால் குண்டியிலேயே அடி வெளுத்த வேலைகாரி வடிவுகரசியாக தான் இருக்க முடியும். ஒரு ஆண், அதுவும் தன் எஜமான், அவள் கால்களை பிடித்து பயந்து கதறி அழுதது அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. ஒரு ஆணை அடக்கி விட்டோம் என்ற பெருமிதத்துடன் இருந்தாள்.

ஒரு பெண் அணிந்து கழற்றி வீசிய ஈர ஜட்டியை நாம் போட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம் என்று நினைக்கும் போது வினோத்திற்கு பெரும் அவமானமாக இருந்தது. அந்த ஜட்டியை அவள் வீசியதும் அவன் முகத்தில் வந்து விழுந்ததை நினைத்து பார்த்தான். அவமானமாக இருந்தாலும் அது அவனுக்கு ஒரு வித ஆனந்தத்தை தந்தது.

புடவை கட்டி பட்டி காட்டு பெண் போல தன்னை இதுவரை கண்ணாடியில் பார்த்து பழகிய வடிவுகரசிக்கு இன்று ஜீன்ஸ் பேண்ட்டில் தன்னை பார்க்கும் போது மிகவும் ஸ்டைலாகவும் வயது குறைந்த பெண்ணாகவும் தோன்றியது. கொழு கொழு தேகத்திலும் கவர்ச்சியாக இருந்தாள். பிரா மட்டும் அணிந்து தைரியமாக ஒரு ஆண் அருகே இருக்கிறோமே என்ற எண்ணம் அப்போதுதான் அவளுக்கு உதித்தது. அவள் மார்பகத்தின் பெரும் பகுதி அப்பட்டமாக தெரிந்தது. மெல்ல வினோத்தை திரும்பி பார்த்தாள். அவன் உறுப்பு தடிமனாக இருப்பதை கவனித்தாள். இப்போதே டீ-சர்ட் அணிய வேண்டும் என்று தோன்றியது. ஆனால் அப்படி அணிந்தால் தன்னை கண்டு கூச்சப்பட்டு மார்பகங்களை மறைக்கிறாள் என்று அவனுக்கு தெரிந்துவிடும். அவனுக்கு பயம் விட்டு போய்விடும் என்று முடிவுக்கு வந்தாள்.

தைரியமாக கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து, மார்பகங்களை நிமர்த்தி அமர்ந்தாள்.

வடிவு: என்னடா! அடி வாங்கினது பத்தாதா? பழைய துணி எடுத்து, தரையில் சிந்திய தண்ணீரை சுத்தமா துடைச்சு விடு.

பிரம்பை கையில் எடுத்து கொண்டாள். அவளை கண்டு இப்போது வினோத்திற்கு பயம் வந்து உறுப்பு தளர்ந்தது.
இப்படி கவர்ச்சியாக உடை அணிந்தபடி ஒரு ஆணை கட்டுப்பாட்டில் வைப்பது சிங்கத்தின் கூண்டிற்குள் நின்று சிங்கத்தை கட்டுபாட்டில் வைப்பதற்கு சமம் என்று வடிவு நினைத்தாள். இளமை துடிப்புடன் இருக்கும் அவன் தன் மீது பாய்ந்துவிட்டால் அவ்வளவுதான் என்று நினைத்தாள். அப்படியே பாய்ந்தாலும் அவனால் என்னை கர்ப்பமா ஆக்க முடியும் என்று நினைத்து சிரித்துக்கொண்டாள்.

மகேஷ் அடக்கமாக காயத்திரி பின்னால் அமர்ந்து புல்லட்டில் அவனுக்கு புடவை வாங்க போய் கொண்டு இருந்தான். ஆணழகன் போட்டியில் கலந்து கொண்ட அவன் இப்போது ஒரு பெண்ணின் பின்னால், அதுவும் அவனை விட வயதில் பெரிய பெண்ணின் பின்னால் அடக்கமாக பைக்கில் அமர்ந்து சென்று, அவள் வாங்கி தரும் புடவையை கட்டிக்கொள்ள போகிறான். எப்படி இதற்கு சம்மதித்தேன் என்று அவனுக்குள்ளேயே யோசித்து கொண்டான்..

மகேஷ்: எனக்கு கூச்சமா இருக்குங்க மேடம். என்னனு சொல்லி கடையில புடவை வாங்கறது? பார்க்கிறவங்க எல்லோரும் சிரிப்பாங்களே! நான் அவசியம் வரணுமா? நீங்களே கொஞ்சம் பார்த்து வாங்கிட்டு வாங்களேன் ப்ளீஸ்.

காயத்திரி: நீ தயங்காம போல்டா இரு. என் பையன் தைரியமா புடவை கட்டிக்கிறான். மீசை, தாடியை எடுத்து விட்டு அவன் புடவை கட்டி வெளிய வரதுக்கு இப்போதெல்லாம் தயங்கறதில்லை. நீ ரொம்ப கூச்சப்படற . எனக்கு தெரிந்த ஒரு கடை இருக்கு. இரண்டே லேடீஸ் தான் அதை ரண் பண்ணறாங்க. இந்த நேரத்துல கஸ்டமர்ஸ் யாரும் வர மாட்டாங்க. நாம அங்க போகலாமா? உனக்கு தயக்கமா இருப்பதால சின்னதா ஒரு பொய் சொல்லலாம். அவங்க என் பையனை பார்த்திருக்காங்க. அதனால உன்னை என் அக்கா பையன்னு சொல்லிடறேன். நீ ஒரு நாடகத்துல பெண் வேஷம் போட்டு நடக்க போற. உனக்கு அதனால புடவை மற்றும் எல்லா லேடீஸ் ஐட்டம் வாங்கனும். இது சரியா வருமா?

மகேஷ் சற்று தயங்கிவிட்டு ஓ.கே. என்று தலை அசைத்தான்.

கடையை நிர்வகிக்கும் இரண்டு சகோதரிகள் புல்லட் சத்தம் வெளியே கேட்டதும் திரும்பி பார்த்தனர். அதை ஒரு பெண் ஓட்டி வருவதை பார்த்து ஆச்சர்யத்தில் அவர்கள் கண்கள் விரிந்தது. காயத்திரி அக்காவா இது? என்று இருவரும் வியந்து பார்த்தனர். அவர்கள் கண்களை அவர்களாலேயே நம்ப முடியவில்லை. கிராமத்தில் இருந்து வந்த ஆங்கிலம் தெரியாத காயத்திரியை தான் அவர்களுக்கு தெரியும். இப்போது ஆளே அடையாளம் தெரியாத அளவுக்கு ஸ்டைலாக மாறியிருந்தார். அதுவும் இரண்டு வாரத்திலேயே. காயத்திரி பின்னால் அமர்த்திருந்த வாட்டசாட்டமான இளைஞனை அவர்கள் கவனிக்காமல் இல்லை. அவன் காயத்திரி பின்னால் அடக்கமாக அமர்ந்து வருவதும் ஆச்சரியமாக இருந்தது.

பெண் 1: நல்லா இருக்கீங்களா மேடம். கடை பக்கம் வந்தே ரொம்ப நாளாச்சு?

காயத்திரி: ஒரு வேலையாக இருந்தேன்மா. வரவே முடியல.

பெண் 2: ஆளே மாறிட்டீங்க மேடம். செம ஸ்டைலா இருக்கீங்க. புல்லட் எல்லாம் ஓட்டறீங்க, கலக்கறீங்க போங்க!

காயத்திரி வெட்க புன்னகை உதிர்த்தாள்.

காபத்திரி: சாரி கலக்க்ஷன்ஸ் எல்லாம் காட்டும்மா.

இரண்டு பெண்களும் போட்டி போட்டு கொண்டு காயத்திரியை கவனித்தனர். அவர்கள் எண்ணம் எல்லாம் மகேஷ் மீது தான் இருந்தது. எடுக்கும் புடவையை எல்லாம் மகேஷ் மீது வைத்து பார்ப்பதை காண சற்று வித்யாசமாக இருந்தது. எதுக்கு ஒரு ஆம்பளை மேல புடவையை போட்டு பார்க்கிறாங்க என்று யோசித்தார்கள் அந்த பெண்கள் இருவரும். அவர்கள் யோசிப்பதை புரிந்து கொண்ட காயத்திரி, "இது, என் அக்காவோட பையன். அவன் Workplace ல பெண்ணுங்க மாதிர Dress பண்ணற Competition இருக்கு

பெண் 1: வித்யாசமான Competition ஆ இருக்கு

காயத்திரி: அப்படியே இவன் சைஸ்க்கு ப்ரா, பேண்ட்டி, Readymade Blouse எடுத்து குடுமா

இரண்டு பெண்களும் ஆச்சரியபட்டனர். பிறகு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்து கொண்டனர்.

அந்த பெண்கள் இருவரும் சிரிப்பதை காணும் போது மகேஷிற்கு சற்று அவமானமாக தான் இருந்தது. உங்க Cup Size என்ன என்று கேட்டு அவனை கிண்டல் செய்தனர். சும்மா இருங்கம்மா என்று அடிக்கடி காயத்திரி சொல்லும் நிலை உருவானது. ஒருவழியாக வாங்க வேண்டியவைகளை வாங்கிக் கொண்டு ஜிம் திரும்பினர்.

மகேஷ்: என் வீடு பக்கதுலதான் இருக்கு அங்க போய் சேஞ்ச் பண்ணலாமா?

காயத்திரி யோசித்தாள்.

மகேஷ்: நீங்க என் அம்மா மாதிரி தானே.

காயத்திரி: அம்மா அம்மானு சொல்லிட்டே என்னை அம்மா ஆக்க பாக்கற. நீ என்னை சைட் அடிக்கிற லட்சணத்துலயே தெரியுது. சரி. வா போகலாம்.

அவனும் அசடு வழிந்து கொண்டே நடந்தான். இருவரும் வீட்டிற்குள் சென்றனர். வீட்டில் அவன் மட்டும் தனியாக தான் வசித்தான்.

காயத்திரி: இப்போ எல்லாத்தையும் கழட்டிட்டு அம்மணமா நில்லு. நானே உனக்கு போட்டு விடறேன்.

அவன் தயக்கத்துடன் ஆடைகளை கழட்டிவிட்டு அம்மணமாக நின்றான். அவன் உடல் செதுக்கி வைத்தது போல இருந்தது. காயத்திரியே தன் கையால் ஒவ்வொன்றாக அவனுக்கு மாட்டி விட்டாள். ஒரு பெண்ணின் கையால் புடவை கட்டி கொள்ளும் அவமானம் கலந்த சுகம் இப்போது அனுபவித்தான். அவன் உறுப்பு எழுச்சி பெற ஆரம்பித்தது. காயத்திரி செல்லமாக அதை தட்டினாள். புடவை கட்டி முடித்ததும் அவன் மிக அழகாக தோன்றினான்.

காயத்திரி: செம அழகா இருக்க டா நீ. இப்போ நீ ஒரு ஆம்பளங்கற தயக்கம் என் மனசுல துளி கூட இல்லை.