அகிலாவும் அவளுடன் அலுவலகத்தில் வேலை செய்யும் இரண்டு பெண்களும் மருத்துவ மனையிலிருந்து ஒரு டாக்ஸியில் மீண்டும் அலுவலகம் வந்தடைந்தனர். வயதில் அகிலாவை விட பெரியவர்களாக இருந்தாலும் அகிலாவை விட குறைந்த பதவியிலேயே இருந்தனர். அகிலா, கர்ப்பம், குழந்தை பிறப்பு, குழந்தை வளர்ப்பு என்று ஓய்யும் போது அவன் இடத்தை இவர்கள் இருவரில் ஒருவர் பிடித்துவிடலாம் என்ற கனவில் இருந்தனர். அகிலாவுக்கும் இது தெரியாமல் இல்லை.
பெண் 1: Congrats Akhila! Happy motherhood!!
அகிலா: தேங்கியூ.
பெண் 2: Congrats!!
அகிலா : Thank
you!! Thanks for accompanying me! I will go home now and work from there! நாம நாளைக்கு
சந்திக்கலாம்.
அகிலா தன் பைக் அருகே சென்றாள்.
பெண் 1: ஆட்டோ இல்ல டாக்ஸி பிடிச்சு போலாமே...
அகிலா: I am perfect fine now. எத்தனையோ லேடீஸ்
கர்ப்பமா இருக்கும் போது 2 வீலர் ஓட்டிட்டு இருக்காங்க.
பெண் 2: ஆனா கர்ப்பமா இருக்கும் போது, ஆம்பள மாதிரி
பல்சர் பைக் ஓட்டறது சிரமமா இருக்காதா?
அகிலா: காலை தூக்கி போட்டு விரிச்சு
உட்காரதுனால ஒன்றும் பிரச்சனை ஆகாது. சொல்ல போனால் ஸ்கூட்டரை விட பைக் அதிர்வு
கம்மியா இருக்கும், ஸ்கிட் ஆகறதும் கம்மிதான். என்னை கேட்டா எனக்கு பைத்தான் ஸ்கூட்டரை
விட வசதியா இருக்குனு சொல்லுவேன்.
"அவர்களுக்கு ஸ்கூட்டர் கூட ஓட்ட தெரியாதுனு பொறாமை. இன்னும் பத்து
நிமிஷத்துல, நான் கர்ப்பமாக இருக்கறத ஆபீஸ் முழுக்க பரப்பிடுவாங்க" என்று
நினைத்து கொண்டே பைக்கில் அமர்ந்தாள். ஸ்டார்ட் செய்து வீட்டை நோக்கி பைக்கை
சொலுத்தினாள். வீட்டை அடைந்ததும் பைக்கை பார்கிங்கில் போட்டுவிட்டு வயிற்றில் கரு
இருப்பதை பொருட்படுத்தாமல் சட்டென காலை தூக்கி பைக்கை விட்டு இறங்கினாள்.
வீட்டுக்குள் கோபமாக நுழைத்தாள். வீட்டில் குமார் இல்லை. அவனுக்கு போன் செய்தாள்.
அகிலா: டேய் குமார்! எங்க இருக்க?
குமார்: வீட்டில் தான் இருக்கேன்.
அகிலா: நான் வீட்டுக்கு வந்துட்டேன்டா.
நீ எங்க போய் தொலஞ்ச?
குமார்: நான் மாடில தான் இருக்கேன்.
இப்போ வந்துடறேன்.
5 நிமடத்தில் குமார் வந்து சேர்ந்தான். புடவை கட்டி அழகான பெண் போல
இருந்தான்.
அகிலா: நீ புடவை கட்டிட்டு வீட்டில்
இருக்கவே முன்பெல்லாம் கூச்சபடுவ. இப்போ என்னடி தைரியமா இவ்வளவு நேரம் புடவை
கட்டிட்டு வெளிய இருக்க?
குமார்: அது... அது வந்து ... அப்படியே
பழகிருச்சு. வாக்கிங் போய்ட்டு வந்தேன்.
அகிலா நீ என்ன பண்ணறயோ ஏது பண்ணறயோ
தெரியாது. நாளைக்கு உன் அப்பன் இங்க இருக்கனும் டி. இப்போவே போன்ல கூப்பிடு.
குமாருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
இருந்தாளும் அவன் மனைவி கட்டளை படி ராஜதுரைக்கு போன் செய்தான்.
அகிலா: ஸ்பீக்கர்ல போடுடி.
குமார்: சரிங்க.
குமார்: அப்பா, நீங்க கிளம்பி
இங்க வாரீங்களா? இன்னைக்கு நைட்டே கிளம்பிடுங்க.
ராஜதுரை: என்னடா? அங்க ஏதாவது
அவசரமா? நான்
அம்மாவை கூட்டுட்டு வரட்டுமா?
அகிலா: வேண்டாம் ராஜாத்தி. நீ
மட்டும் வா. உன்னை பாத்து ரொம்ப நாளாச்சு. அதான் கூப்பிட்டேன்.
குமாருக்கு ஆச்சரியம் தாங்க
முடியவில்லை. தன் மனைவியே அப்பனை ராஜாத்தி என்று பெண் பெயர் வைத்து அழைத்தது
இவனுக்கு எப்படி என்றே புரியவில்லை.
ராஜதுரைக்கோ, தன் மகன்
முன்னேயே, மருமகள் அவனை ராஜாத்தி என்று அழைத்து விட்டாளே என்று கூச்சம்.
ராஜதுரை: சரிங்க மேடம். நான்
வந்துடறேன்.
---------------------
அடுத்த நாள் காலை, அகிலாவே
ராஜதுரையை அழைத்து வர இரயில் நிலையம் சென்றாள். அகிலா, கருப்பு நிற
ஜீன்ஸ் மற்றும் கருப்பு நிற டீ-சர்ட் அணிந்திருந்தாள். ஸ்டைலாக ஒரு கூலர்ஸ்
மாட்டியிருந்தாள். முடியை கொண்டை போடுவது போல சுற்றி ஒரு கிலட்ச்
அணிந்திருந்தாள். அவள் எழுமிச்சை நிற தேகத்துக்கு கருப்பு நிறம் மிகவும் எடுப்பாக
இருந்தது. அவள் அணிந்திருந்த உடையில் அவள் உடலழகு அழகாக தெரிந்தது.
அகிலா: வா டா. என்ன டிரெய்ன் வந்து அரை
மணி நேரம் ஆச்சு, இப்போ தான் வரியா?
அகிலா ஸ்டைலாக பைக்கில் ஏறி அமர, ராஜதுரை அவன்
பின்னால் அமர்த்தான்.
அகிலா: போன தடவை நீ செஞ்சுட்டு போனது
ரொம்ப அருமையா இருந்தது டா.
ராஜதுரை: நீங்க எதை பத்தி பேசறீங்க?
அகிலா: திரும்பவும் உன் கூட முயற்சி
பண்ணி பார்க்கனும்னு நினைச்சேன். நான் எத பத்தி பேசறேன்னே உனக்கு புரியலை இல்லையா? நான் பைக்கை
திருப்பறேன். நீ வீட்டுக்கு போயிடு.
ராஜதுரை: புரியுது மேடம். நாம
தாராளமா முயற்சி பண்ணலாம். எனக்கும் அதே நினைப்புதான் இருந்தது.
அவன் ஆணுறுப்பு நீண்டு, அவளின்
பின்புறம் உரசுவதை உணர்ந்தாள்.
அகிலாவுக்கு இப்போது நன்றாக
புரிந்துவிட்டது. அவள் இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு குடித்து விட்டு படுத்திருந்த
போது,
ராஜதுரை அவளை பதம் பார்த்திருக்கிறான். புடவை கட்டி பார்க்க பெண் போல இருந்ததால்
அகிலாவும் குடிமயக்கத்தில் எச்சரிக்கையாக இல்லாமல் இருந்து விட்டாள்.
ராஜாத்தியிடம் கற்பை பறி கொடுத்த
பின்பும்,
அகிலா மூன்று முறை பல்வேறு சந்தர்பங்களில், குமாரிடமும் உடலுறவு வைத்திருந்தாள். அவள்
கன்னித்திரை கிழிந்ததாலோ என்னவோ,
குமாரால் முன்பை விட எளிதாக அவளுக்குள் நுழைய
முடிந்தது. குமாரால் அவளை முழுவதும் திருப்தி படுத்தும் நிலையில் இல்லை என்றாலும், ஒரு பெண்ணை
கர்ப்பமாக்கும் அளவுக்கு அவன் உறுப்பு இப்போது செயல்பட்டது.
இதனால் அகிலாவுக்கு தன் கர்ப்பத்தின்
காரணம் குமாரா இல்லை ராஜதுரையா என்று குழப்பமாக இருந்தது.
------------
ராஜதுரைக்கு பைக்கில் செல்லும்போது, அகிலாவின்
இடுப்பில் கை வைக்க வேண்டும் போல இருந்தது. ஆனாலும் பயத்தால் அமைதியாக வந்தான்.
வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்ததும், அகிலா பீரோவிலிருந்து ஒரு புடவை மற்றும் பாவாடை, ஜாக்கெட், பிரா என ஒரு
செட்டாக எடுத்து வந்து ராஜதுரையிடம் கொடுத்தாள். அப்போது தான் குளித்து முடித்து, புடவை கட்டிக்
கொண்டு வந்த குமாருக்கு திகைப்பாக இருந்தது. ஜீன்ஸ் அணிந்த அவன் மனைவி, அவன்
தந்தையிடம் புடவையை கொடுத்து கட்டி வருமாறு கூறிய காட்சியை அவன் கண்டான்.
அகிலா: நீ குளிச்சுட்டு இந்த புடவையை
கட்டிட்டு வா டி ராஜாத்தி.
சிறிது நேரத்தில் ராஜதுரையும் புடவை
கட்டிக் கொண்டு பவ்வியமாக அங்கே வந்தான்.
குமார் முதல் முறையாக அவன் தந்தையை
புடவையில் பார்க்கிறான்.
குமார்: புடவைல ரொம்ப சூப்பரா
இருக்கீங்க அப்பா. உங்கள அப்பானு கூப்பிடனுமா, இல்லை அம்மானு கூப்பிடனுமான்னு தெரியல.
ராஜதுரை: நீயும் தான் புடவைல நேத்து
சமைஞ்ச பொட்ட புள்ள மாதிரி அழகா இருக்க.
அகிலா: ரெண்டு பேரும்
மாத்தி மாத்தி பாராட்டிக்கிட்டது போதும்.
இப்போ என் முன்னே வந்து உட்காருங்க. ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசனும்.
அகிலா நாற்காலியில் கால் மேல் கால் போட்டு உட்கார்ந்திருந்தாள். ராஜதுரையும், குமாரும் அவளுக்கு நான்கு அடி தூரத்தில், இரண்டு கால்களையும் பக்கவாட்டில் மடக்கியபடி பெண் பிள்ளையை போல உட்கார்ந்திருந்தனர்.
அகிலா: ஒரு விஷயம் சொல்லறேன் நல்லா
கேட்டுக்கோ குமார். போன முறை இவன் ஊருக்கு வந்தப்ப இதே மாதிரி புடவை கட்டிகிட்டு
பொட்டபுள்ள மாதிரி அடக்க ஒடுக்கமா இருந்தான். நான் விஸ்கி குடிச்சுட்டு நிதானம்
இழந்தபோது இவன் என் பேண்டை கழற்றி என்னை கன்னி கழிச்சுட்டான்.
குமார் அதிர்ச்சியாக அவன் தந்தையை
பார்த்தான். அகிலா எழுந்து வந்து ராஜதுரை தோள் மேலே மிதித்தாள். அவன் வலி தாங்க
முடியாமல்,
தோள் பட்டையை பிடித்துக் கொண்டான்.
அகிலா: என்ன செஞ்சேனு கேட்டாலும் அப்போ
ஒன்னும் செய்யலனு சாதிச்ச இல்ல டி?
அப்படியாவது காண்டோம் யூஸ் பண்ணிருந்தா
பரவாயில்லை. நீ சொல்லிருந்தா நான் ஏதாவது கருத்தடை மாத்திரையாவது
சாப்பிட்டிருப்பேன்.
அவன் கன்னத்தில் பளார் என ஒரு அறை
விழுந்தது.
அகிலா: இப்போ நான் முழுகாம இருக்கேன்.
பிரச்சனை என்னன்னா அதுக்கு காரணம் நீயா இல்ல இவனான்னு தெரியல. குமார் ஒரு
வெத்து வேட்டுனு அவனுக்கே தெரியும். ஆனால் சமயத்துல எதுவும் சொல்லறதுக்கு
இல்ல.
குமாருக்கு மகிழ்ச்சியாக இருப்பதா
இல்லை,
சோகமாக இருப்பதா என்று தெரியவில்லை.
அகிலா: நான் frank அ சொல்லிட்டேன்
குமார். உனக்கும் நல்லாவே தெரியும். என்னை திருப்திபடுத்த உன்னால் முடியாதுனு.
நான் அப்படியே கன்னியா இருந்துட முடியாது. ராஜாத்தி மூல்யமா அந்த விரதம்
முடிவுக்கு வந்துடுச்சி. ஒரு விதத்துல அதுக்கு அப்புறம் தான், வாசல்ல மட்டும்
நின்னுட்டு இருந்த உன் உறுப்பு, என்னோட கூடம் வரை வந்திருக்கு. உனக்கு ஈசியா போய்டுச்சு.
குமாரும், ராஜ்துரையும்
எதுவும் சொல்லாமல் அவளை கலக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.
ராஜதுரைக்கு அடுத்து அவன் மருமகள்
எப்போது வந்து அடிப்பாளோ என்ற பயமே நிறைந்து இருந்தது.
அகிலா: இத பத்தி நீ என்ன நினைக்கற
குமார்?
குமார்: யாருக்கு பொறக்குதுனு தெரியாத
குழந்தைக்கு, நான் எப்படி அப்பனா இருக்க முடியும்?
அகிலா ஆத்திரத்துடன் எழுந்ததும், குமாரும்
பயத்துடன் எழுந்து நின்றான்.
அகிலா: ஏன் டா நாயே!! உன்
பொண்டாட்டிய, உன் அப்பனே கர்ப்பம் ஆக்கிறுக்கான், அவனை ஒரு வார்த்தை கேட்காமல் என் கிட்ட
எதிர் கேள்வி கேட்கறயா?
காலை ஓங்கி அவன் நெஞ்சிலேயே
மிதித்தாள். சுருண்டு விருந்தவனின் கால்களுக்கு நடுவே ஒரு உதை கொடுத்தாள்.
எல்லாத்துக்கும் நீ தான் காரணம் என்று
கூறி ராஜதுரையை புரட்டி எடுக்க ஆரம்பித்தாள். குமாருக்கும் அவ்வப்போது அடி
விழுந்தது. இதற்கு மேல் அடி வாங்க சக்தியில்லாமல், அடிவாங்கியே இறந்து விடுவோமோ என்று பயந்து இருவரும்
அவள் காலை பற்றி கொண்டனர்.
ராஜதுரை: என்னை மன்னிச்சுடுங்க!! நான்
தெரியாம பண்ணீட்டேன். குழந்தை பிறந்தால் நான் அதை சொந்த குழந்தை போல வளர்க்கிறேன்.
குமார்: நான் அந்த குழந்தைக்கு அண்ணாவா, அப்பாவா என்று
யோசிக்காமல் நன்கு வளர்க்கிறேன்.
நாலு அடி அடித்தால் தான் எல்லாம்
சரியாகிறது என்று நினைத்துக் கொண்டாள். தான் கர்ப்பமாக இருக்கும் விஷயம்
அலுவலகம் முழுவதும் பரவியிருக்கும். கரு கலைப்பு செய்தால் அதுவும் எல்லோருக்குமே
தெரிந்து விடும். ஒரு குழந்தையை பெற்றெடுக்கும் வரை எப்படியும்
சமுதாயம் ஒரு பெண்ணை நிம்மதியாக வாழ விடாது. ஆகையால் இந்த குழந்தையை பெற்றெடுப்பதே
சிறந்தது என்று தோன்றியது அவளுக்கு.
அகிலா: வெளி உலகத்திற்கு, இந்த
குழந்தை குமாரின் குழந்தையாகத்தான் அறிமுக படுத்தப்படும். ராஜதுரை,
நீயும் இனிமேல் ராஜாத்தியாக இருந்து எனக்கு
வேண்டியதை செய்யனும். குழந்தை பிறக்கும் வரை நீ ஊருக்கும்
அவ்வப்போது போய்ட்டு வரலாம். பிறந்தும் நீ சில மாசம் இங்கயே தங்கி குழந்தைய
வளர்த்து கொடுக்கனும். உன் பொண்டாட்டி இதுல அதிகமா தலையிடாம பார்த்துக்கோ.
புரிஞ்சதா டி?
ராஜதுரை: புரிஞ்சதுங்க.
குமார், அவன் தாய் வடிவுக்கரசியிடம் அகிலா கர்ப்பமாக
இருக்கும் விஷயத்தை கூறினான். வளைகாப்பு வைக்கும் போது சொல்லி அனுப்பு. நான் வந்து
பார்த்துட்டு போறேன். பிறக்கிறது ஆம்பள புள்ளயா தான் இருக்கனும் என்று
திட்டவட்டமாக கூறினாள் வடிவுக்கரசி.
அகிலா, தான் கர்ப்பமான விஷயத்தை அவள் பெற்றோர்களிடம் சொன்னாள். அவள் தந்தை உடல் உபாதைகளால் நடக்க முடியாத நிலையில் இருந்தார். அவள் தாய் மட்டும் உடனே கிளம்பி வருவதாக சொன்னார்.
அடுத்த நாள் காலை, அகிலா
குமாரிடமும், ராஜதுரையிடமும் நல்ல பட்டு புடவையை
கொடுத்து கட்டிக் கொள்ள சொன்னாள். இருவரும் புடவையை கட்டிக் கொண்டு அகிலா சொன்னது போல வடை, பாயாசம், கூட்டு, பொறியல் என விதவிதமாக சமைத்தனர். யாராவது
வீட்டுக்கு வந்து அவர்களை இந்த கோலத்தில் பார்த்து விடுவார்களோ என்ற அச்சம் ஒரு
புறம் இருந்தது.
நான்கு பேருக்கு மட்டும் சமைக்க
சொன்னதால்,
ஒரே ஒரு ஆள் மட்டும்தான் வருவார்கள் என்று புரிந்தது. அந்த ஒற்றை நபர் யாராக
இருக்கும் என்று அவர்களால் யூகிக்க முடியவில்லை.
ராஜதுரையும், குமாரும்
யாராவது தெரியாத நபர் வீட்டுக்கு வருவார்கள், அவர்கள் வரும் போது தலையில் முக்காடு போட்டு, அவர்கள்
கண்ணில் அதிகம் படாமல் பெண் போல நடத்து சாமாளித்துவிடலாம் என்று எண்ணினர்.
