நான் அப்படி பொட்டச்சியா நிக்குறப்ப திடீர்னு எங்க முதலாளி வராரு. அவரு எங்களை அப்படி பார்த்துட்டு ரொம்ப சிரிச்சாரு. வேணுண்டி உனக்கு என்று என்னை பார்த்து சொல்லறாரு, அப்படியே அவங்களை பார்த்து, அஞ்சலி, கவிதா நீங்க ரெண்டு பெரும் சரியாத்தான் பண்ணி இருக்கீங்க இவனை என்று.
ஐயோ பாவம், அவன் அப்பாவோட நல்ல மனசுக்கு இவனை வேலைய விட்டு தூக்க
வேண்டாம் என்று சொல்லத் தான் வந்தேன். இனிமே அவன் இங்கே மேனேஜர் ஆ இல்ல, உங்க கிட்ட வேலை பாக்குற ஒரு வேலைக்காரனாக இருந்து விட்டு போகட்டும் என்று சொல்ல நினைத்தேன், நீங்க அதுக்குள்ள அவனை வேலைக்காரி ஆக்கி
விட்டர்கள். அவனோட திமிருக்கு நீங்க சரியான தண்டனை கொடுத்து இருக்கீங்க. அதனால ராம்
இனிமே இப்படி ரமா வாக, உங்களுக்கு வேலைக்காரியா இருக்கட்டும் என்கிறார்.
அவரோட பெரிய
மனசுக்கு நன்றி சொல்லுடி என்று கவிதா சொல்ல, நான் அப்படியே அவர் காலில் விழுந்து வணங்கினேன். அப்ப அவர் என் காலுல விழுந்தா
மட்டும் போதாது, இனிமே உன்னை வேலை வாங்க
போற இந்த ரெண்டு மேல் அதிகாரியின் காலிலும் விழுந்து வணங்குடி என்கிறார்.
நானும் ஒரு பொட்டச்சியா, அஞ்சலி மற்றும் கவிதாவின் காலில் விழுந்து வணங்குகிறேன்.
அவர்கள் எல்லோரும் இதை பார்த்து சிரித்த வாறே, இனிமே ஒழுங்கு மரியாதையா நடந்துக்கோடி என்று அறிவுரை கூறினார்கள்.
அப்புறம் என்
முதலாளி, அஞ்சலி மற்றும் கவிதாவிடம், நமக்கு வந்த இந்த புது காண்ட்ராக்ட் ரொம்ப பொறுப்பானது, கிடைத்தது பெருசு இல்லை, அதை நல்லா படியா நடத்தி கொடுக்கணும், பார்த்து பண்ணுங்க என்று
கூறிவிட்டு கிளம்பி சென்றார்.
அந்த நாள்
முழுவதும் அப்படியே நான் பொட்டச்சி வேலைக்காரியாக வேலை செய்து கொண்டு இருக்க, பிறகு மாலை வீட்டுக்கு கிளம்பும் நேரம் வந்ததும், கவிதா நான் போட்டு இருந்த அவளின் புடவையை கழட்ட சொல்லி
மீண்டும் என்னை அம்மணமாக்கினாள். கொஞ்ச நேரம் திரும்ப அஞ்சலி என்னை அப்படியே
அம்மணமாய் வைத்து விளையாடினாள்.
பிறகு கவிதா, காலையில் நான் கழட்டி போட்ட ஆம்பிளை ட்ரெஸ்ஸ கொண்டு வந்து
கொடுத்து போட்டுக்க சொன்னாள். நானும் அதை போட்டு கிட்டு திரும்ப வழக்கமான ஒரு
ஆம்பிளையா வெளியே என் வீட்டுக்கு கிளம்ப தையார் ஆனேன். மீண்டும் அவர்கள் இருவரின் காலில் விழுந்து நன்றி சொல்லி.
மீண்டும் ஆம்பிளை
டிரஸ் போட்டு கொண்ட என்னை பார்த்து அப்போது கவிதா சொல்கிறாள், என்னடி அவசரம். இருடி, எங்களோட சேர்ந்து வாடி, உனக்கு தினமும் நான்
கட்டி கிட்டு அவுத்து போட்ட புடவை கிடைக்கும். ஆனால் உள்ளாடைகளை யார் தருவார்.
வாடி போய் உனக்கு வித விதமா அழகான கவர்ச்சியான ப்ரா பேண்டிஸ் எல்லாம் வாங்கலாம்.
பொட்டச்சிக்கு ப்ரா பேண்டிஸ் போட்டா தாண்டி அழகு என்றாள் கவிதா.
எனக்கும்
ஆசைதான். அனால் கொஞ்சம் வெட்கமாக இருக்கு. கடைல போய் எனக்குன்னு ப்ரா பேண்டிஸ்
எப்படி வாங்குறதுன்னு. அதை பார்த்து கவிதா சொல்கிறாள். ரொம்ப யோசிக்காதடி, கூட வாடி, மத்ததை நாங்க
பார்த்துகிறோம் என்று சொல்லி பெண்கள் உள்ளாடை கடைக்கு அழைத்து சென்றனர்.
அங்கே சென்றால், அந்த கடையில் என்னிடம் முன்பு ஓல் வாங்கிய ஒரு
இளம் பெண் சேல்ஸ் கேர்ள் ஆக இருந்தாள். ஐயோ அவள் முன்பு அவமான பட போறேன் என்று
கொஞ்சம் கவலையும், இன்னொரு புறம்
ஆசையும் வந்தது.
அஞ்சலி என்
காதோரம் என்னடி இந்த பெண்ணை தெரியும் போல, உன்னிடம் ஓல் வாங்கிய ஒருத்திதானே என்றாள்.
நான் மெல்லிய
குரலில் ஆமாம் என்றேன்.
என்னடி உன்னை
அவள் முன்னால கேவல படுத்தவாடி, உனக்குத்தான் இப்ப அப்படி
கேவல பட புடிக்குமே என்று சொல்லி என்று கண்ணடித்தாள். அப்படி அவமான படத்தணும்னா
இப்ப நீ அவ முன்னால என் காலுல விழுந்து கெஞ்சனும், கெஞ்சுவியாடி என்றாள்.
நான் கொஞ்சம்
யோசனை பண்ண, அஞ்சலி சொன்னாள், வேண்டாம், இன்று இவ்வளவு போதும், அதை இன்னொரு நாள் பார்த்து கொள்வோம், நீ இப்ப கொஞ்சம் சும்மா
மட்டும் இருடி, என்று சொல்லி விட்டு, கவிதாவிடம் அவள் காதில் இப்ப நடந்ததை குசு குசுவென சொல்ல, அவர்கள் இருவரும் என்னை பார்த்து கேலியாய் சிரிக்கிறார்கள்.
கடை பெண் என்னை
பார்த்து சைட் அடித்து கொண்டு இருந்ததில், நல்ல வேலையாக இது எதையும் கவனிக்க வில்லை.
கவிதா ஏற்கனவே
என் அளவுகள் எடுத்து வைத்து இருந்ததால், அவர்களே என் முன்னால, எனக்கென ப்ரா பேண்டிஸ் எல்லாம் வாங்கினார்கள்.
நான் அதற்கென பணம் செலுத்த, வாங்கிய
அனைத்தையும் அவர்கள் எடுத்து கொண்டு, நாளை மீண்டும்
பார்ப்போம் என்றனர்.
கடை பெண்
நிச்சயம் யோசித்து இருப்பாள், என்னடா இவங்க வாங்குற
உள்ளாடைகள் எல்லாம் அவங்க அளவுக்கு இல்லையே, யாருக்கு வாங்குகிறார்கள் இவ்வளவு கவர்ச்சியான பெரிய அளவு உள்ளாடைகள் எல்லாம்
என்று.
அதற்குள் அஞ்சலி, என்னிடம் என்னடி கிளம்புவோமா என்று சொல்ல, நானும் பதில் ஏதும் சொல்லாமல் உடனடியாக கிளம்பினேன். அஞ்சலி
என்னை என்னடி என்று சொன்னது அந்த கடை பெண்ணுக்கு நன்று கேட்டு இருக்கும், இப்போது நிச்சயம் சந்தகம் வந்து இருக்கும் அவளுக்கு இந்த
உள்ளாடைகள் எல்லாம் எனக்குத்தானோ என்று.
கிளம்பும் நேரம் கடை பெண் என்னிடம் ஏதோ பேச முயல, நான் அவளை கண்டு கொள்ளாமல், எப்போதும் அவள் முன்பு கர்வமாய் தலை நிமிர்ந்து நிற்பவன், இன்று தலையை குனிந்து கொண்டு கிளம்பினேன்.
