ஆவதும் பெண்ணாலே P17

அகிலாவின் வாழ்வு நிறைவாக சென்று கொண்டிருந்தது. பிடித்த வேலை, தொழிலில் முன்னேற வாய்ப்பு, ஒரு அழகான பெண் குழந்தை, அதை பராமரிக்க பொட்டை புள்ளை போல அடங்கி ஒடுங்கி, புடவை கட்டி சேவை செய்யும் இரண்டு ஆண்கள். காமம் இட்சையை தீர்த்து கொள்ள கணவன்,  கணவனின் தந்தை என்று அபாரமாக போய் கொண்டு இந்தது. அப்படியே ஒரு வருடம் ஓடிவிட்டது. குழந்தைக்கு முதல் பிறந்த நாள் கொண்டாடும் எண்ணத்தில் குமார், அவன் தாயாருக்கு அழைப்பு விடுத்தான். ஆனால் அவன் தாயார் அவனை திட்டி தீர்த்தார். "பொட்ட புள்ளைய பெத்ததும் இல்லாம அதுக்கு பிறந்தநாள் வேற கொண்டாடறயா? உங்க அப்பன் என்ன பேத்தி பாசத்துல அங்கயே உட்காந்துட்டான்? குழந்தை பிறந்து ஒரு வருஷத்துல இரண்டு தடவை தான் இங்க வந்து தங்கியிருக்கிறான். முதலில் உங்க அப்பன இங்க வர சொல்லு" என்றாள் ஆத்திரமாக.

ராஜதுரைக்கு அங்கிருந்து கிளம்புவதை தவிர வேறு வழியில்லை. புடவையே கட்டி பழகிய அவனுக்கு திரும்பவும் வேட்டி சட்டை அணிவது பிடிக்கவில்லை. வேறு வழியில்லாமல் வேட்டி சட்டை அணிந்து ஊருக்கு புறப்பட்டான். அவன் சென்றதிலிருந்து குமாருக்கு அதிக பொறுப்புகள் கூட விட்டது. சமையல் செய்வது, பாத்திரம் கழுவுவது, வீட்டை கூட்டி துடைப்பது, துணிகளை துடைத்து, காயவைத்து மடித்து வைப்பது, குழந்தை ராதிகாவின் தேவைகளை கவனிப்பது என சகலத்தையும் ஒரே ஆளாய் புடவையை மடித்து சொறுகிக்கொண்டு செய்ய ஆரம்பித்தான்.

அகிலாவிற்கு எல்லா வேலையும் சரியே குமாரின் மூலம் நடந்து விட்டாலும், ராஜதுரை இல்லாதது ஒரு குறையாக இருந்தது. அவள் உடல் தேவையை பூர்த்தி செய்ய ராஜதுரை இல்லாதது ஒரு பெரிய குறைதான். எல்லா வீட்டு வேலைகளையும் முடித்து விட்டு, ராதிகாவை தூங்க வைத்து கனகாவின் பெறுப்பில் விட்டு விட்டு குமார் அகிலாவின் அறைக்கு இரவில் செல்வான்.

அகிலா, இரவில் தனக்கு செளகரியமான யோகா பேண்ட் மற்றும் டி-சர்ட் அணிவது வழக்கம். குமாரோ, பால் நிறைந்த கனமான செயற்கை மார்பகங்களை மாட்டிக் கொண்டு, டைட்டான பிரா மற்றும் ஜாக்கெட் அணிந்து, புடவை கட்டி சிரமப்பட்டு கொண்டிருந்தான். அவன் மனைவியை கண்டு சற்று பொறாமையாக இருந்தது. ஆனால் அவனுக்கு வேறு வழியில்லை. அவன் மாமியார் அவனுடைய அனைத்து பேண்ட் சட்டைகளையும் பீரோவில் பூட்டி சாவியை தன் வசம் பத்திரமாக வைத்து கொண்டாள்.

அகிலா, யோகா பேண்டில் பார்க்க கவர்ச்சியாக இருந்தாள். அவள் கால்களை பிடித்தால் தான் அவளுள் நுழைய வாய்ப்பு கிடைக்கும். ஆகவே அவள் கால்களை அமுக்கி விட தொடங்கினான்.

அகிலா: நல்லா அழுத்தம் கொடுத்து அமுக்கி விடு டா.

குமார், தன் மனைவியின் உணர்ச்சிகளை தூண்டும் நோக்கத்தில் கால் அமுக்கிவிட்டு அவன் கையை மெதுவாக அவள் தொடை பகுதிக்கு கொண்டு சென்றான். மெல்ல தொடையில் அழுத்தம் கொடுத்த பிறகு அவளது பிறப்புறுப்பு பகுதியில் கட்டை விரலால் அழுத்தம் கொடுத்தான். கோபம் அடைந்த அகிலா, பளார் என்று தன் கணவன் குமாரை அறைந்து விட்டாள்.

அகிலா: நானே ரொம்ப சிரமப்பட்டு மூடு வராம கண்ட்ரோல் பண்ணீட்டு இருக்கேன். நீ பாட்டுக்கு மூடு ஏத்தி விட்டுட்டு ஒழுங்கா பண்ணாம கிளம்பிடுவ. ராஜதுரையும் இங்க இல்ல. புரிஞ்சு நடந்துக்கோ.

குமார் கண்ணீர் சிந்திய படியே அறையை விட்டு வெளியேறி கனகா இருந்த அறைக்கு வந்தான். அவன் கண் கலங்கி இருப்பதையும் கண்ணம் சிவந்திருப்பதை கண்டதுமே கனகாவிற்கு அவளது மகள் மாப்பிள்ளையை அறைந்திருப்பாள் என்பதை யூகிக்க முடிந்தது. குமாரை பார்க்கும் போதும் அவளுக்கு பாவமாக தான் இருந்தது.

கனகா: இங்க வந்து உட்காருடா குமார்.

குமார், தனது மாமியார் அருகே கட்டிலில் அமர்ந்தான்.

கனகா: சொல்லு. அங்க என்ன நடந்தது? ஏன் அவள் உன்னை இப்படி அறைந்தாள்?

குமார் என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் அமைதியாக இருந்தான்.

கனகா. ஏதாவது வாயை திறந்து சொல்லு குமார். நீ சரியா கால் அமுக்கி விடலையா? இல்லை அவள் துணியை துடைக்க மறந்துட்டயா?

கனகா: இல்லை நானே என் பொண்ணுகிட்ட கேட்டு தெரிந்து கொள்ளட்டுமா?

குமாரின் கண்களில் நீர் பெறுக்கெடுத்தது.

கனகா: ஏன் டா அழுகிற? அவள் உன்னை எதுக்கு அடிச்சானு வாய திறந்து சொன்னாதான தெரியும்.

குமார்: நான் ஆம்பளயா பிறக்கறதுக்கு பதிலா பொம்பளயாவே பிறந்திருக்கலாம் அம்மா. எனக்கு வீட்டு வேலை, குழந்தையை வளர்க்கறது எல்லாம் சுலபமா செய்ய முடியுது. ஆனால் ஒரு ஆம்பளயா, ஒரு புருஷனா என் பொண்டாட்டிய திருப்தி படுத்த முடியல. எனக்கு ஆணுறுப்பு இருந்தும் என்ன பிரயோஜனம்?

அழுது கொண்டிருக்கும் குமாரை தன் மார்பில் சாய்த்து ஆறுதல் படுத்தினாள் கனகா.

கனகா: கவலை படாம தூங்குடா. எல்லாம் சரி ஆகிவிடும்.

அவள் மார்பில் தலை வைத்து அழுததும் குமாருக்கு கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது. குமார் அழுகையை நிறுத்தி, இயல்பு நிலைக்கு திரும்பினான்.

கனகா: உன் புடவை, ஜாக்கெட் எல்லாம் கழட்டி வெச்சுட்டு அம்மணமா வா. நான் உனக்கு சில பயிற்சிகள் தரேன்.

குமார் தயக்கத்துடன் அவன் ஆடைகளை கழட்டிவிட்டு ஒட்டு துணி இல்லாமல் கூனி குறுகி அவள் முன்னால நின்றான். கனகா அவனை அப்படியே தூக்கி படுக்கையில் தள்ளி விட்டாள். அவன் மேல் படுத்து அவனுடைய ஆணுறுப்பில் அழுத்தம் தந்தாள். அவள் gym பேண்ட் அணிந்திருந்தாலும் அவளது பெண்ணுறுப்பின் சூட்டை அவன் ஆணுறுப்பு உணர முடிந்தது. அவள் மெல்ல உடலை அசைத்து அவன் உறுப்பை உரசினாள். குமாருக்கு இன்பமாக இருந்தது.

ஓரளவுக்கு பெரிதாவது கனகாவால் உணர முடிந்தது.

கனகா: தரையில மண்டி போட்டு உட்காருடா

குமாரும் அவன் மாமியார் கூறியது போல ஒட்டு துணி இல்லாமல் அவள் முன் மண்டியிட்டு தரையில் அமர்ந்தான். கனகா, தன் கால் விரல்களின் நடுவே அவன் உறுப்பை விட்டு, முன் தோலை மாறி மாறி இறக்கி ஏற்றினாள். அது கொஞ்சம் பலன் தந்தது.

அன்று இரவு, குமாரும் கனகாவும் ஒரே கட்டிலில் படுத்தனர். குமார், ஒட்டு துணி கூட இல்லாமல் அம்மணமாக இருந்தான்.

கனகா, குமாரை ஆறுதலாக மார்போடு அணைத்தபடி படுத்திருந்தாள். அவன் முகம் அவள் மார்பை அழுத்திக் கொண்டிருந்தது. அசதியில் குமார் உறங்க ஆரம்பித்து விட்டான். சிறிது நேரத்திலேயே, தூக்கத்தில் அவனது ஆணுறுப்பு மெல்ல எழ தொடங்கியது. அவளது உறுப்பின் மேல் அவள் அணிந்திருந்த டிராக் பேண்ட் வழியாக அழுத்தம் தந்தது. இதுவரை இல்லாத அளவு அவனது உறுப்பு விரைத்திருந்தது. கனகாவிற்கு ஒன்று புரிந்துவிட்டது. அவனுடைய உடலில் எந்த கோளாறும் இல்லை, பிரச்சனை அவன் மனதில் தான் என்று தெரிந்தது. கனகா, தன் மகள் வாழ்க்கையை செம்மை படுத்தி விடலாம் என்று மகிழ்வுற்றாள்.

அவன் ஆணுறுப்பு வெளியே இருந்தாலும், அவளது உறுப்பின் கதகதப்பில் மகிழ்ந்திருந்தது. சிறிது நேரத்தில் தூக்கத்திலேயே விந்து வெளியேறி அவள் பேண்ட்டில் சிந்தியது. கனகா, அவளது பேண்ட் ஈரமானதை உணர்ந்து அவனை தள்ளிவிட்டு, ஈரமான பகுதியை பார்வையிட்டாள். குமாரும் எழுந்து விட்டான்.

குமார்: என்னை மன்னிச்சிருங்க அத்த! தெரியாம நடந்திருச்சு! நீங்க பேண்ட்டை கழட்டி கொடுத்தீங்கன்னா நான் துவைச்சு கொடுத்துடுவேன்.

அவன் விந்தணுவும் நன்கு கெட்டியாக இருப்பதை கனகா கவனித்தாள். கனகா, சட்டென அவளது பேண்ட்டை கழற்றி அவன் முகத்தின் மீது வீசினாள்.

கனகா, பேண்டி அணியாமல் இருந்தாள். அவள் உறுப்பை அப்படியே அவனால் பார்க்க முடிந்தது.

கனகா: என்ன பாத்துட்டே இருக்க? பேண்ட்டை துடைக்க போட்டுட்டு, எனக்கு வேற ஒரு பேண்ட் எடுத்துட்டு வா.

அவன் ஆணுறுப்பை அவள் கால் விரல்களால் செல்லமாக மிதித்து, "இது அடங்க மாட்டேங்குது. நீ புடவையை கட்டிட்டு படு". என்றாள்.

அவனும் புடவையை கட்டிக் கொண்டான். கனகா அருகிலேயே படுத்து உறங்கினான். அடுத்த நாள் காலை, கனகா சீக்கரமாக எழுந்து அவள் மகளிடம் இரவு நடந்ததை பற்றி கூறினாள். டாக்டர் மாலதியின் அறிவுறையையும் கேட்டு கொண்டனர்.

அகிலா: இது workout ஆகும்னு நினைக்கிறீங்களா அம்மா?

அம்மா: ஏன் ஆகாது? மாலதி டாக்டர் சொன்னா கண்டிப்பா அது சரியா இருக்கும். இன்னைக்கு ஞாயிற்றுக்கிழமை. நீ ஆபீஸ் போக வேண்டியது இல்லை. நீ குழந்தைய பார்த்துக்கோ. நான் உன் புருஷன கூட்டிட்டு போய் வரேன்.
அகிலாவும் அம்மா சொன்னதை ஏற்றுகொண்டாள். கனகா குளித்து முடித்து ஜீன்ஸ் மற்றும் கறுப்பு டீ-சர்ட் அணிந்து கொண்டாள். ஈர தலைமுடியை துடைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

குமார் டீ டம்பளருடன் அறைக்குள் நுழைந்தான். கனகாவிற்கு இன்னும் முடி கறுப்பாகவே இருந்தது. ஒல்லியாக இல்லாவிட்டாலும் உடலில் நல்ல வளைவுகளுடன் டைட் டீ-சர்ட் மற்றும் ஜீன்ஸ் அணிந்து அழகாக இருந்தாள். அவள் பெண்ணுறுப்பு பகுதியில் ஜீன்ஸ் சிறிது உள்ளே சென்று, தெளிவாக அவள் உறுப்பின் துவாரத்தை காட்டியது. குமார் அதை மெய்மறந்து பார்த்தான்.

கனகா: என்னடா இப்படி உத்து பார்க்கற? நேத்து பாத்தது பத்தாதா?
குமார்: உங்க கால்ல விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கலாம்னு பார்த்தேன்.
சொல்லிக் கொண்டே டீ டம்ளரை மேஜை மீது வைத்து விட்டு சட்டென அவன் மாமியாரின் காலில் விழுந்தான்.

கனகா: சரி சரி. நடிச்சது போதும். சமையல் வேலை எல்லாம் முடிஞ்சதா?
குமார்: முடிச்சாச்சுங்கம்மா...

அவனை எழுப்பி விட்டு விட்டு, வார்ட்ரோப்க்கு நடந்து சென்று, ஒரு மஞ்சள் புடவை, சிகப்பு பிளவுஸ் மற்றும் பாவாடையை எடுத்து தோளில் போட்டுக் கொண்டாள். குமார் திரும்பி நடக்க ஆரம்பித்தான்.

கனகா: எங்க அதுக்குள்ள கிளம்பிட்ட? நான் ஜீன்ஸை கழட்டிட்டு மஞ்சள் புடவை கட்டிக்க போறேன்னு நெனச்ச யா? இந்த புடவையை உனக்கு தான் எடுத்தேன். நாம் ஒரு இடத்துக்கு போறோம். நீ புடவை கட்டிட்டு என்கூட வர்ற. தாடி மீசைய முழுசா வழிச்ச எடுத்துட்டு குளிச்சு முடி முதல்ல.

குமார் குளித்து விட்டு துண்டை கட்டிக் கொண்டு வந்தான். அவன் மாமியார் அவன் போட்டு கொள்வதற்காக கையில் பிராவுடன் காத்துக் கொண்டிருந்தாள். அவன் அருகே வந்ததும், அடர்த்தியான பஞ்சை ப்ராவில் திணித்து அதை அவன் மார்பில் இருக்கமாக கட்டி விட்டாள். பெண்களையும் மிஞ்சும் செயற்கை முன்னழகுடன் காட்சியளித்தான். அவன் ப்ரா அணிந்த மறுகணமே, ஒரு பெண் தன் முன்னழகை கையால் மறைப்பது போல வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு, அவன் கைகளை கொண்டு மார்பை மறைத்தான்.

அவன் சற்றும் எதிர்பாராத நேரம், அவன் மாமியர் கனகா, அவன் கட்டியிருந்த துண்டை உருவி விட்டாள். குமார், மேலே மறைப்பதா இல்லை கீழே மறைப்பதா என்று தெரியாமல் குழம்பி இருந்தான்.

கனகா: நீ எதையும் மறைக்க தேவையில்லை. நான் உன்னோட குஞ்ச கடிச்சு திண்ணுட மாட்டேன். இப்போது இந்த பாவாடையை இடுப்பில் கட்டு.
அவன் கால்களை பாவாடைக்குள் நுழைத்தான்.

கனகா: இன்னும் பாவாடையை டைட்டா கட்டணும். மருமகன் இடுப்பில் மாமியாரே டைட்டாக பாவாடையை கட்டி விட்டாள்.

தன் மருமகனுக்கு பஞ்சு நிறப்பிய ப்ராவை டைட்டாக அவள் கையாலேயே மாட்டிவிட்டாள் கனகா. பிறகு, சிவப்பு ரவிக்கையையும் மஞ்சள் புடவைவையும் அவனுக்கு கட்டி விட்டாள். இருவரும் வீட்டை விட்டு வெளியே பார்க்கிங் இடத்திற்கு வந்தனர்.

கனகா, தன் மருமகனிடம் புல்லட் சாவியை குடுத்து வண்டியை எடுத்து வர கூறினாள். குமார் தயக்கத்துடன், "எனக்கு பைக் ஓட்ட தெரியாது அத்தை" என்று கூறினான்.

கனகா: அது எனக்கும் தெரியும் டி. உன்னை யாருடி பைக் ஓட்ட சொன்னது? அங்க இருக்கிற பைக்கை இங்க தள்ளிட்டு வா.

புடவை கட்டியதற்கு ஏற்றது போல அவன் நடையும் பொட்ட பிள்ளையை போல நளினமாக இருந்தது. பைக்கை எடுத்து நகர்த்தியது தான் மிச்சம். அது ஒரு புறம் சாய தொடங்கியது. எடையை தாங்கிகொள்ள முடியாமல் பைக்கை கீழே போட்டுவிட்டான். நல்லவேளையாக தரைக்கு மிக அருகே தான் பைக்கை மெதுவாக கீழே விட்டான். கனகா ஓடி வருவது பிடிப்பதற்குள் பைக் தரை தட்டிவிட்டது.

கனகா, கோபத்தில் அவள் மருமகன் கன்னத்தில் பளார் என்று அறை விட்டாள்.

கனகா: ஆம்பளயா இருந்துட்டு பைக் ஓட்ட தெரியலனாகூட பரவாயில்லை, ஒழுங்கா தள்ளிட்டு வர தெரியாதா? இந்த வயசுலயும் நான் வயசு புள்ள மாதிரி ஓடி வரேன். நீ சுறுசுறுப்பு இல்லாம இருக்க. விழுந்த வண்டியை தூக்கி நிறுத்து.

சொல்லிவிட்டு போன் மனி அடிக்கவே, தன் அவள் ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டில் சொறுகி வைத்திருந்த செல்போனை எடுத்து பார்த்தாள். ஒரு மார்கெட்டிங் கால் என்பதால் சீக்கிரம் பேசி முடித்து விட்டு திரும்பி பார்த்தாள்.

குமார் இன்னும் பைக்கை தூக்க முடியாமல் திணறி கொண்டிருந்தான்.

கனகா அவன் அருகே வந்து பளார் என்று அவன் கன்னத்தில் அறைந்தாள்.
கனகா: இத கூட உன்னால தூக்க முடியல. நீ எல்லாம் ஆம்பளயா இருக்கவே லாயக்கு இல்ல. புடவை கட்டிக்கிட்டு இப்படியே பொட்ட புள்ளையாவே மாறிட்ட. நீ ஆம்பளன்னா அது உன் செயல்ல தெரியனும். ஆணுறுப்பு இருந்தா மட்டும் ஆம்பள ஆக முடியாது. வெளி உலகத்துக்கு உன் ஆணுறுப்பு தெரியாது. உன் செயலை பார்த்து உன்னை பொட்டச்சினு தான் நினைப்பாங்க.

மாமியார் கையால் கண்ணத்தில் அடி வாங்கிக்கொண்ட குமாரின் கண்ணில் இரு சொட்டு நீர் வழிய ஆரம்பித்தது.

கனகா. எதுக்கெடுத்தாலும் பொட்டபுள்ள மாதிரி அழ ஆரம்பிச்சுடாதே.

குமார், கண்ணீரை துடைத்துவிட்டான். அவன் மாமியார் புல்லட்டில் ஏறி அமர்ந்ததும், அவன் பின்னால் அமர்ந்து கொண்டான். அவன் மாமியார் பின்னால் அமர்ந்து புல்லட்டில் செல்வது இதுவே முதல் முறை. ஒரு பெண்னை போல ஒரு பக்கமாக கால்களை போட்டு உட்கார்த்திருந்தான்.

சீரான வேகத்தில் அவன் மாமியார் புல்லட்டை ஓட்டினார். கோபம் இருக்கும் இடத்தில் தான் குணம் இருக்கும் என்பதை போல, கனகா, தன் மருமகனின் கையை பற்றி, அவனை இடுப்போடு அணைத்தபடி அமர செய்தாள். அவளை பின்னால் இருந்து இடுப்போடு அணைத்தபடி அமர்ந்திருந்ததால் அவனுக்கு பாதுகாப்பான இடத்தில் இருப்பது போன்ற உணர்வு ஏற்பட்டது. ஒரு அன்னையின் பாசத்தை அவளிடம் உணர்ந்த அவன், அவள் முதுகின் மேல் அவன் தலையை சாய்த்துக் கொண்டான். கனகா, புல்லட்டை ஒரு பெண் மாந்தரீகர் வீட்டின் முன் நிறுத்தினாள்.