மாலதியின் மருமகன், EP29

 

ஸ்ரேயாவிடமிருந்து வினோத்திற்கு செல்போனில் அழைப்பு வந்தது.

ஸ்ரேயா: இன்னைக்கு என் பிரெண்ட்ஸ் சில பேர் நம்ம வீட்டுக்கு ஈவினிங் வராங்க. நீ வீட்டை சுத்தம் செஞ்சு நல்லதா ஸ்நேக்ஸ் ஏதாவது செஞ்சு ரெடியா இரு. முக்கியமா குளிச்சு நல்லா டிரஸ் பண்ணிக்கோ. வந்தவங்கள நல்லா கவனி. நான் வர கொஞ்சம் லேட் ஆகும்.

வினோத்: என்ன டிரஸ் போடறது? ஒரு செட் பேண்ட் சர்ட் மட்டும் இருக்கு. அதை ஐயர்ன் பண்ணி போட்டுட்டா ஓ.கே தான?

ஸ்ரேயா: பேண்ட் எல்லாம் போடாதடா. இந்த புதுசா வாங்கின பட்டு புடவையை எடுத்து கட்டிக்கோ. அவங்களுக்கும் உன்னை பார்த்தா Surprise ஆக இருக்கும்.

வினோத்திற்கு தயக்கமாகவும் கூச்சமாகவும் இருந்தது. ஒரு ஆணாக இருந்தும், பல இளம் பெண்கள் முன்னிலையில் புடவை கட்டி அடக்கமாக இருப்பதை நினைத்து பார்க்க சற்று தயக்கமாக தான் இருந்தது.

ஸ்ரேயா: நீ போனை வடிவம்மாகிட்ட குடு.

ஸ்ரேயா வடிவிடம் சில நிமிடங்கள் பேசினாள்.

வடிவு: ஒன்னும் கவலை படாதேங்கம்மா. நான் எல்லாத்தையும் பாத்துக்கிறேன்.

வினோத் தயக்கத்துடன் அவளை பார்த்தான்.
--------------------------
வினோத்: நீங்க என்ன செய்யனும்னு எனக்கு சொன்னேங்கன்னா நான் அப்படியே செஞ்சுடறேன்.

வடிவு: உன்னோட புது புடவைக்கு இப்போ நீ போட்டிருக்கிற ஜாக்கெட் நல்லா மேச் ஆகும்னு உன் பொண்டாட்டி சொன்னாங்க. நீ அப்படியே உன் துணியை பத்திரமா கழட்டி வெச்சுரு. எப்படியும் வேலை முடிஞ்சு குளிக்கனும். அதனால நீ எதையும் இப்போவே போட்டு அழுக்காக்க வேண்டாம்.

வினோத் தயக்கத்துடன் கட்டியிருந்த புடவை, ஜாக்கெட், பாவாடையை கழற்றிவிட்டு அம்மணமாக வடிவு முன்பு நின்றான். சாந்தமாக இருந்த அவன் தடியை பார்த்து சிரித்தாள். அவள் காலால் அவன் தடியை தூக்கி பார்த்தாள். அது துவண்டு கிடந்தது.

வடிவு: இப்போ மண்டி போட்டு தரையை துடைக்க ஆரம்பி. அடுத்து சமையல் வேலை ஆரம்பிக்கனும்.

வடிவு: வெயிலுக்கு கசகசப்பா இருக்கு. நானும் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆகறேன்.

சட்டென புடவை, ஜாக்கெட்டை கழற்றிவிட்டாள். வெறும் பிரா மற்றும் பேண்டியுடன் காலை விரித்து வைத்து காற்றோட்டமாக மின்விசிறிக்கு அடியில் நாற்காலி போட்டு அமர்ந்து கொண்டாள். வினோத் அவள் தொடை அழகு மற்றும் முன்னழகை கண்டு ரசித்தபடியே தரையை துடைத்தான்.

வடிவு: கவனத்தை வேலையில் வை. ஒரே இடத்தை எவ்வளவு நேரம் துடைப்ப.

அவன் முகத்தில் அவன் பாதத்தை வைத்து லேசாக உதைத்து அவனை வேறு பக்கம் பார்க்க செய்தாள்.

அவள் கட்டளைக்கு ஒத்துளைத்து சமையல் வேலைகளையும் முடித்தான். குளித்து விட்டு புடவை கட்டிக் கொண்டான்.

வடிவு: இந்த புடவைல அம்சமா இருக்கடா. பார்க்க என் கண்ணே பட்டிரும் போல இருக்கு. வா உனக்கு பூ வெச்சு விடறேன்.

சிறிது நேரத்தில் ஸ்ரேயாவின் தோழிகள் அங்கு வந்தனர்.

ஒரு வினாடி, வினோத்தை பெண் என்றே நினைத்து விட்டனர்.

வடிவு அவனை அறிமுகபடுத்தியதும்தான் அது ஸ்ரேயாவின் கணவன் வினோத் என்றே தெரிந்தது. யாருக்கு முதலில் பேச்சு கூட வரவில்லை. புடவை கட்டிக் கொண்டு அடக்கமாக இருக்க வேண்டிய தாங்களே ஜீன்ஸ் டி-சர்ட் அணிந்து தமராக சுற்றும் போது, ஒரு ஆண், அடக்க ஒடுக்கமாக புடவை கட்டியிருப்பதை பார்க்க அவர்களுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.

வடிவு: வந்தவங்களுக்கு டீ, காபி போட்டு கொண்டு வா. அப்படியே செஞ்சு வெச்சியே பலகாரங்கள், அதை எல்லாம் கொண்டு வா.

வினோத்: சரிங்க வடிவம்மா.

அங்கிருந்த இளம் பெண்களுக்கு வினோத் பரிமாறினான். கழுத்தில் தாலி தொங்க, கையில் வளையலுடன் புடவை அணிந்து, பூ சூடி, வீட்டு வேலைகளை திறன் பட செய்யும் ஆணை இன்று தான் அந்த இளம்பெண்கள் பார்க்கிறார்கள். மனைவியை அடக்கி ஆளும் கணவனையை இதுவரை கண்ட பெண்களுக்கு, தன் மனைவி பைக் ரேசில் கலந்து கொள்ள உறுதுணையாக இருக்க, அடக்கமான பொட்டை பிள்ளையை போல மாறியதை பாராட்டாமல் இருக்க முடியவில்லை.

வினோத் ஒரு ஆண் என்ற தயக்கம் சிறிது கூட இல்லாமல் அந்த இளம் பெண்களால் அவனுடன் சகஜமாக பழக முடிந்தது. திருமணம் வேண்டாம் அன்று நினைத்த பெண்கள் இப்போது வினோத் போன்ற ஒருவன் கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என ஆசைப்பட்டனர். அதுவும் அவனால் கட்டிலிலும் திறன்பட செய்பட முடியும் என்று வடிவு மூலம் அறிந்ததும் அந்த ஆசை இன்னும் அதிகமானது.

ஒரு சில பெண்கள் மட்டும், "எல்லாம் நன்றாக தான் இருக்கும் ஆனால் ஸ்ரேயா கர்ப்பமானால் அவன் நடவடிக்கை மாறி விடும்" என்ற சிந்தனையில் இருந்தனர்.

காலமெல்லாம் காலடியில், EP31

 

சுதாகரின் வேலை மாற்றங்கள், 01

மீண்டும் நான் (சுதாகர்) சொல்லும் வகையில் (சுமார் இரண்டு வருடங்கள் பின்னோக்கி):

இடையில் வந்தது இந்த பொல்லாத கொரோனா காலம். என் மனைவி நித்யா வேலை பார்ப்பது IT லைன் என்பதால், வீட்டில் இருந்து வேலை பார்க்க வாய்ப்பு கிடைத்ததில், அவளுக்கு வேலையில் ஏதும் பிரச்சினை இல்லை.

ஆனால் எனக்கு சைட் வேலை அதிகம் என்பதால், அவ்வாறு வேலை செய்ய வழி இல்லாமல், வீட்டில் சும்மா இருக்க வேண்டியதாகி விட்டது. எனது கம்பெனி சம்பளம் முழுதும் கொடுக்க முடியாமல், ஏதோ பெயருக்கு கொஞ்சம் கொடுத்தார்கள். என்ன வேலையை விட்டு தூக்க வில்லை, அது வரைக்கும் எனக்கு சந்தோசம்.

அந்த நேரம் பார்த்து எனது மனைவி ஆறு மாத கருவை சுமந்து கொண்டு இருந்தார். அம்மா வேறு தங்கை வீட்டுக்கு சென்று மாட்டி கொண்டார். மாமியார் உட்பட யாரும் உதவிக்கு வர வாய்ப்பில்லாமல், நாங்களே தனியாக எங்களை பார்த்து கொள்ள வேண்டிய கால கட்டம் அது.

நான் வீட்டில் வேலை இல்லாமல் இருக்க, என் பொண்டாட்டி வீட்டில் இருந்த படியே வேலை செய்யும் நிலை. அதுவும் என் அன்பு மனைவி கர்ப்பமாக வேறு இருந்ததால், இப்போது மொத்த வீட்டு வேலையும் நான் பார்க்க ஆரம்பித்து விட்டேன்.

எங்கள் குழந்தை நல்ல படியாக பிறக்க வேண்டும் என்ற அக்கறையில், நானே எல்லா வேலைகளையும் இழுத்து போட்டுக் கொண்டு செய்தேன்.

காய்கறிகள் நறுக்கி, சமைப்பது, வாஷிங் மெஷினில் துணி துவைத்து, அதை மாடியில் காய போடுவது, காய்ந்த துணிகளை எடுத்து வந்து மடித்து ஐயன் செய்து வைப்பது, வீடு பெருக்குவது (வாக்குவம் கிளீனர் உண்டு) என்று.

இடை இடையில் மனைவிக்கு காப்பி போட்டு கொடுப்பது, அவள் குடித்து வைத்து வைக்கும் எச்சில் தம்ளரை கழுவி வைப்பது, இரவில் பாத்திரம் கழுவுவது முதல் எல்லாம் நானே செய்ய ஆரம்பித்து விட்டேன்.

அவளை நடை பயிற்சி செய்ய வைப்பது, கருவில் வளரும் குழந்தை வளர்ச்சி நன்றாக இருக்கும் படி பார்த்து கொள்வது, அவள் கர்ப்ப காலத்தில் உடல் எடை கூடும்போது, அதனால் கால் வலிக்கும் தருணங்களில் கால் அமுக்கி விடுவது எல்லாம் என் பொறுப்பு.

அவள் என்னை அடிக்கடி காதலுடன் பார்த்து சிரிப்பாள், உன்னை எனது கணவனாக அடைய நான் கொடுத்து வைத்து இருக்கிறேன் என்று சொல்லி முத்தமிடுவாள். அதுவே எனக்கு இன்னும் உற்சாகத்தை கொடுக்கும். நானும் செல்லமாய் போங்க, இதெல்லாம் ஒரு வேலையா, என் கடமை என்று சொல்லி  சிரித்தவாறே எல்லா வேலையும் செய்வேன்.

வீட்டில் யாரும் இல்லாததால், அவள் விளையாட்டாக என்னை தனது நயிட்டி ஐ கொடுத்து போட்டுக்க சொல்லி, அடியே என் செல்ல பொட்டச்சி புருஷா, நீ தாண்டி இனிமே எனக்கு செல்ல பொண்டாட்டி என்று கொஞ்சி மகிழ்வாள். நானும் அவளுக்கு எனது வேட்டி, சட்டை கொடுத்து போட்டுக்க சொல்லி, நீங்கதான் என் செல்ல ஆம்பிளை பொண்டாட்டி என்றும், சில சமயம் என் செல்ல புருஷா என்றும் அழைத்து காலில் விழுந்து வணங்கி மகிழ்வேன்.

எங்களுக்கு குழந்தை பிறந்த நேரம் கோரோனோ தடை உத்தரவு ரிலாக்ஸ் ஆனதும் என் மாமியாரும், அம்மாவும் வந்து பார்த்து கொள்ள ஆரம்பித்தனர்.

அப்போது எனக்கு சிறிது நேரம் கிடைத்ததில், அவள் என்னை மேற்கொண்டு படிக்க சொன்னாள். நானும் அவள் பரிந்துரைத்த சில கம்ப்யூட்டர் கோர்ஸ் online இல் படித்தேன்.

சிறிது காலத்தில் எனது கம்பெனி மீண்டும் வழக்கமான பணியை ஆரம்பித்தனர். வேலை அதிகம் ஆயிற்று, ஆனாலும் சம்பளம் என்னவோ அதிகம் கொடுக்கவில்லை.

கொரோனா காலத்துக்கு பிறகு புதிய வடக்கத்திய தொழிலாளர்கள் வந்தனர். வேலை செய்ய தெரியாத அவர்களை வைத்து வேலை பண்ணுவது  கடினமாக இருந்தது. அத்துடன் புதிய மேல் அதிகாரியாக ஒரு பெண்மணி மும்பையில் இருந்து வந்தார். அவர் என்னை அதிகம் கசக்கி பிழிந்து வேலை வாங்க மட்டும் செய்வார், ஆனால் எந்த உதவியும் செய்ய மாட்டார். விடுமுறை கொடுக்க மாட்டார், அதிக நேரம் வேலை வாங்கி ஆனால் அதற்கு உண்டான ஓவர் டைம்  ஊதியம் கொடுக்க மாட்டார். எல்லாம் புதிய வடக்கு ஊழியர்களுக்கு வாரி வழங்குவார், அவர்கள் சரியாக வேலை செய்யாத போதும்.

என் குடும்பம் நான் கஷ்ட படுவதை பார்த்து கவலை பட்டனர். அப்போது எல்லோரும் (என் அம்மா, மாமியார்) அமர்ந்து இருக்கும் நேரத்தில் அவள் சொன்னாள், நீ ஏன் இப்படி கஷ்ட படனும், பேசாம இந்த வேலையை விட்டு விடு. எனது கம்பெனியில் நான் இப்போது நல்ல நிலையில் சீனியர் மேனேஜர் ஆக உள்ளேன், உன்னை எனது கம்பெனியில் சேர்த்து விடுகிறேன்.

உனது பழைய வேலை அனுபவத்துக்கும், இப்போது கற்று கொண்ட புதிய கம்ப்யூட்டர் அறிவுக்கும் சேர்த்து நல்ல வேலை கிடைக்கும். ஆரம்பத்தில் இடைநிலை பதவி கிடைக்கும். அதுவே நீ இப்போது வாங்கும் சம்பளத்தை விட அதிகமாக இருக்கும். உனது திறமைக்கு விரைவில் நீயும் என் கம்பெனியில் மேனேஜர் ஆக பதவி பெறலாம்.

எனக்கு கீழே வேலை பார்க்க வேண்டுமே என்று தயங்காதே, உன்னை பிரபாகர் சார் இடம் சேர்த்து விடுகிறேன். அவர் உன்னை நன்கு கவனித்து கொள்வார். வேலையும் விரைவில் கற்று கொள்ளலாம் என்று எனக்கு ஊக்கம் அளித்தாள்.

எனக்கு பிரபாகர் சார் ஐ நன்கு தெரியும், எனது கல்யாணத்துக்கு பிறகு. அவர் சில சமயம் எங்கள் வீட்டுக்கு வரும்போது என் மனைவிடம் அலுவலக விஷயமாக பேசிக்கொண்டு இருப்பதை நான் கவனித்து இருக்கிறேன். பல நாட்கள் அவர் மாலை நேரங்களில் என் மனைவியிடம் போனிலும் பேசுவதை கேட்டுள்ளேன்.

என் மனைவி மேனேஜர் ஆக பொறுப்பேற்ற நாள் முதல் பிரபாகர் சாரே, எனது மனைவியை நித்யா என்று முன்பு போல பெயரை சொல்லி கூப்பிடாமல் மேடம் என்று அழைப்பதை கேட்டு நான் ஆச்சர்ய பட்டுள்ளேன். ஒருமுறை அவரிடம், சார் நீங்கதான் என் மனைவி நித்யாவுக்கு ட்ரைனிங் கொடுத்தவர், இப்போது அவர்களும் உங்களை போன்று மேனேஜர் ஆக இருக்கிறார்கள். அப்புறம் ஏன் அவர்களை நீங்கள் மேடம் என்று அழைக்கிறீர்கள், அவர்கள் இடம் அடிக்கடி உங்கள் வேலையை காட்டி அவர்களின் ஒப்பீனியன் வேறு அறிய முற்படுகிறீர்கள், பின்பு அவர்கள் சொல்வதை அப்படியே ஏற்று கொண்டு ரிப்போர்ட் ஐ மாற்றி கொள்கிறீர்கள், அவர்கள் ஒன்றும் உங்கள் மேல் அதிகாரி இல்லையே என்று நேரிடையாகவே கேட்டு விட்டேன்.

அதற்கு அவர், உன் மனைவி, மேடம் அவர்கள், ரொம்ப திறமைசாலி. நான் இந்த பதவிக்கு வர எத்தனை வருடங்கள் ஆயிற்று, ஆனால் அவர்களோ வெகு விரைவில் இந்த அளவுக்கு உயர்ந்து விட்டார்கள், அதிலும் இப்போது MBA படித்து விட்டு மேனேஜ்மென்ட் லேடெர் இல் முன்னேறும் வாய்ப்பில் உள்ளார்கள். இந்த மாதிரி கார்பொரேட் கம்பெனியில் எல்லாம் வயதுக்கு இல்லை, திறமைக்கு தான் மதிப்பு, மரியாதை எல்லாம். அந்த வகையில் தான் நான் உன் மனைவி நித்யா மேடத்துக்கு மதிப்பு கொடுக்கிறேன் என்றார்.

இப்போது எங்கள் கம்பெனியில் மேடம் மட்டுமே ஒரே பெண் அதிகாரி, அப்படி இருந்தும் அவர்கள் எந்த பயமும் இல்லாமல் மொத்த ஆண்கள் கூட்டத்தை தன்னந்தனியே ஆட்டி படைத்து வருகிறார்கள். பெரும்பாலான ஆண்கள் மேடத்தை விட வயதில், அனுபவத்தில் அதிகம் உள்ளவர்கள்தான், எனினும் இப்போது மேடம் சொல்வதுதான் வேத வாக்கு அத்தனை ஆண்களுக்கும். எதிர்த்து பேச என்னையும் சேர்த்து யாருக்கும் துணிவு கிடையாது.

யார் கண்டது, விரைவில் மேடம் எனக்கே மேல் அதிகாரியாக வரக் கூட அதிகம் வாய்ப்பு உள்ளது என்று சொல்லி சிரித்தார். இப்போது அது நடந்து விட்டதை அறிந்து நான் ஆச்சர்ய படுகிறேன்.

அதையெல்லாம் கருத்தில் கொண்டு, தற்போதைய கார்பொரேட் உலகில், நானும் உங்களுக்கு கீழே வேலை பார்க்க வேண்டுமென்றாலும் அதில் ஒன்றும் எனக்கு தயக்கம் இல்லை, பெருமையாகவே கருதுவேன். எனக்கு உங்கள் கம்பெனியில் வேலை கிடைக்கும் என்றால் நான் சேர்ந்து கொள்கிறேன் என்று கூறினேன்.

அவ்வாறே எனக்கு அவள் தனது கம்பெனியில் வேலை ஏற்பாடு செய்ததும், எனது தற்போதைய வேலையை விட்டு விட்டு அவளது கம்பெனியில் வேலைக்கு சேர்ந்தேன்.

மாலதியின் மருமகன், EP28

அடுத்த நாள் காலை சில நாள் விடுமுறைக்கு பிறகு வேலைக்காரி வடிவாம்பாள் திரும்பவும் வேலைக்கு வந்தாள். கல்யாண வேலைகள் அதிகமாக இருந்த சமயம் விடுமுறை எடுத்து சென்றுவிட்டாள். அவள் இல்லாமல் வீட்டில் எந்த வேலையும் நடக்காது என்ற திமிர் அவளுக்கு இருந்தது. மாலதியோ இல்லை ஸ்ரேயா வோ அவளை வர சொல்லி அழைக்க வில்லையே என்ற ஆச்சரியம் அவளுக்கு.

வடிவாம்பாள்: கல்யாண வேலை எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சதா அம்மா?

மாலதி: சிறப்பா முடிஞ்சது வடிவு. நீயும் இருந்திருந்தா நல்லா இருந்திருக்கும்.

வடிவு: நானும் வரணும்னு எவ்வளவோ முயற்சி செஞ்சேன் அம்மா முடியாம போய்டுச்சு. உங்களுக்கும் ஸ்ரேயாவுக்கும் தான் வீண் சிரமம் ஆயுடுச்சு..

மாலதி: ஒரு சிரமமும் இல்லை வடிவு. எல்லா வேலையையும் மாப்பிள்ளையே பார்த்துக்கிறான். நானும் ஸ்ரேயாவும் இரண்டு நாளா ஜம்முனு கால் மேல கால் போட்டு உட்கார்த்திருக்கோம். அவ புருஷன் தான் சமையல், துவைக்கிறது, வீட்டை கூட்டி துடைக்கிறதுனு எல்லா வேலையும் செய்யறான்.

வடிவுக்கு அவள் கேட்பது கனவா நிஜமா என்றே சந்தேகம் வந்துவிட்டது.

வடிவு: என்ன ம்மா சொல்லறேங்க? மாப்பிள்ளையா உங்க வீட்டு வேலை செய்யறது?

மாலதி: ஆமாம் வடிவு. ஸ்ரேயா எவ்வளவு தெளிவான பொண்ணு! சரியான மாப்பிள்ளையை தான் பிடிச்சிருக்கா.

வடிவுக்கு வியப்பாக இருந்தது. மாமியார் வீட்டுக்கு போனா பொண்ணோட கொட்டம் தன்னால அடங்கிடும் என்று நினைத்தாள்.

வடிவு: மாமியார் வீட்டுக்கு ஸ்ரேயாம்மாவை எப்போ அனுப்புவீங்க?

மாலதி: அதற்கு அவசியமே இல்லை. அவள் மாமியாரும் இங்க தான் தங்கறாங்க.

இதை கேட்டதும் வடிவுக்கு தலையே சுற்றியது. இப்படி ஒரு மாப்பிள்ளையை அவசியம் பார்க்கனும் என்ற எண்ணம் தோன்றியது.

மாலதி: ஸ்ரேயா புருஷன் வீட்டு வேலை செஞ்சாலும் உன் அளவுக்கு வேகமும் நேர்த்தியும் இல்லை வடிவு. நீ தான் அவன் கூடவே இருந்து அவனுக்கு ஒன்னு ஒன்னா சொல்லி தரனும்.

வடிவு: சரிங்கம்மா.

மாலதி என்றைக்கும் போல பேண்ட் டி-சர்ட் அணிந்து ஸ்டைலாக கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்திருப்பதை பார்த்து முதலில் வீட்டில் மாப்பிள்ளை இல்லை என்று நினைத்தாள் வடிவு. மாலதி சொன்னதை கேட்டதும்தான் அவளுக்கு ஆச்சரியம். சிறிது நேரத்தில் ஸ்ரேயா ஜீன்ஸ் மற்றும் ஷர்ட் அணிந்து வந்தாள். வடிவு அவளை மேலும் கீழுமாக பார்த்தாள். திருமணம் நடந்து 2 - 3 நாட்கள் தான் ஆகிறது ஆனால் திருமணமான பெண்ணிற்கான அடையாளம் ஒன்று கூட இல்லை. கழுத்தில் தாலியும் இல்லை, காலில் மெட்டியும் இல்லை.

வடிவு: கல்யாணம் நல்லபடியா போச்சா ஸ்ரேயா அம்மா? என்னால தான் வர முடியாக போயிடுச்சு.

ஸ்ரேயா: போங்க வடிவம்மா! உங்களை எவ்வளவு எதிர்பார்த்தேன் தெரியுமா? நான் உங்களுக்கு ஒரு அசிஸ்டென்ட் ரொம்ப சிரமப்பட்டு கூட்டிட்டு வந்தா நீங்க அவனை பார்க்க கூட வரல. எனக்கு புருஷனா இருக்கற நேரத்தை விட உங்களுக்கு அசிஸ்டென்ட்டா தான் பெரும்பாலான நேரம் இருக்க போறான் வினோத். நீங்கதான் அவனுக்கு டிரெய்னிங் கொடுக்கனும்.

புருஷனை தைரியமாக "வினோத்" என்று கூப்பிடுவது மட்டுமில்லாமல், அவன், இவன் என்று தைரியமாக ஒருமையில் அழைப்பது வடிவுக்கு ஆச்சிரியமாக இருந்தது. இளம் வயதில் கணவனை இழந்த வடிவுக்கு இப்போது 40 வயது ஆகிறது. எந்த ஆணிடமும் நெருங்கி பழகாமல் இருந்தாள். இப்போது ஒரு ஆணுக்கே வீட்டு வேலைகள் சொல்லி தரும் பொறுப்பை நினைத்து அச்சப்பட்டாள்.

ஒரு ஆணை, அதுவும் வீட்டின் எஜமானனை எப்படி வேலை வாங்குவது என்ற கலக்கத்தில் இருக்கும் போது பச்சை வண்ண புடவை கட்டி ஒரு நபர் சமையலறையிலிருந்து வருவதை பார்த்தாள். அது ஒரு ஆண் என்று தெரிந்ததும் ஆச்சரியத்தில் அவளுக்கு மயக்கமே வந்துவிடும் போலிருந்தது. ஒரு ஆண், புடவை கட்டி, கழுத்தில் தாலி செய்ன் தொங்க, வளையல் அணிந்து நடந்து வருவதை அவளாள் நம்ப முடியவில்லை.

அதுவும் மாமியார் மற்றும் மனைவி முன்னிலையில் இப்படி உடை அணிந்து ஒரு ஆண்மகன் வர முடியும் என்று யாரால் தான் நினைத்து பார்க்க முடியும்?

ஸ்ரேயா: வினோத், நான் சொன்னேனே, வடிவம்மா. இவங்க தான். வடிவம்மா, நீங்கதான் என் புருஷனை நல்லபடியா தேற்றி விட வேண்டும். உங்களை மாதிரியே அவனும் நல்லா சமைக்க கத்துகனும். வீட்டை நல்லா பராமரிக்க கத்து தரணும்.

காயத்திரியும் அங்கே வந்தாள். அவளும் மாலதி போல ஸ்டைலாக பேண்ட் டி-சர்ட் அணிந்திருந்தாள். மருமகளுக்கு ஏத்த மாமியார் கிடைப்பது அபூர்வம் தான்.

காயத்திரி: நான் ஆம்பள பையனை வீட்டு வேலை செய்ய விடாமலேயே வளர்த்துட்டேன். அது சரியான வளர்ப்பு முறை இல்லைனு இப்போது உணர்கிறேன். நீங்கதான் அவனை நல்லபடியா தேற்றனும்.

வடிவு: வா தம்பி. நாம இப்போ வீட்டை சுத்தம் செய்யலாம்..

தரையை எப்படி ஒரு துணியை வைத்து சுத்தமாக துடைப்பது என்று அவனுக்கு சொல்லி கொடுத்தாள். வடிவு நின்று கொண்டு பார்க்க, அவன் தரையை துடைத்தான்.

மாலதியும், காயத்திரியும் வெளிய கிளம்பி விட்டனர். ஸ்ரேயாவும் பைக்கில் ரேஸ் டிராக்கை எரிய விட்டுக் கொண்டிருந்தாள். வீட்டில் வினோத் மற்றும் வேலைகாரி வடிவு மட்டுமே இருந்தனர்.

குனிந்து தரையை துடைக்கும் போது, வினோத் கட்டிய பாவாடை, புடவையை சுருட்டி இடுப்பில் சொருகி கொண்டு வேலை செய்ய சொல்கிறாள் வடிவு. நாற்பது வயது பெண்ணான வடிவின் வனப்பை பார்த்து வினோத்துக்கு ஆண்மை துடிக்க, அவன் போட்டு இருக்கும் மெல்லிய பெண் உள்ளாடைக்குள் இருந்து அவனது ஆண்குறி வெளி வந்து தொங்குகிறது.

ஷ்ரேயா உடல் உறவின் போது பிழிந்து எடுத்து விடுவதால், பயந்து நடுங்கும் வினோத், நாற்பது வயது இளம் விதவை வடிவு வேலைக்காரியாக இருப்பதால் அவளிடம் சற்று உரிமை எடுத்து தனது ஆண்மையை காண்பித்து மயக்க நினைக்கிறான். அதை பார்த்த வடிவுக்கு ஆசை உண்டானாலும், அதில் மயங்காமல், அதை அடக்கி கொண்டு அவன் செய்வதை மாலதியிடம் அல்லது ஸ்ரேயாவிடம் சொல்லி விடுவேன் என்று பயமுறுத்துகிறாள். வேறு வழியின்றி, வினோத் வடிவின் காலில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கிறான். புடவை கட்டிய எஜமான் தன் காலில் விழுவதை பார்த்து கேலியாய் சிரிக்கிறாள் வடிவு, இன்று முதல் தனக்கு ஒரு அடிமை கிடைத்து விட்டான் என்ற எண்ணத்தில்.

அவன் குனிந்து துடைக்கும்போது அங்கிருக்கும் சோபாவில் கால் மேல கால் போட்டு அமர்ந்து கொண்டு, அவன் முதுகின் மீது மற்றும் அவனின் தலையில் தனது காலை வைத்து ஆசீர்வாதம் செய்வது போல அழுத்துகிறாள்.

வடிவு சோபாவில் கால் நீட்டி அமர்ந்தாள்.

வடிவு: டேய் வினோத். கொஞ்சம் வந்து என் கால்லை புடிச்சு விடு டா.

ஒரு வேலைகாரியின் கால்களை பிடிப்பதா என்று தயங்கியவாரே நின்றான்.

வடிவு: என்னடா யோசனை? ஆரம்பி சீக்கிரமா.

வடிவு இதுவரை ஆண்களுக்கு அடங்கி வேலை செய்திருக்கிறார் தவிர ஆண்களுக்கு வேலை சொல்லி பழக்கம் இல்லை. இப்போதுதான் ஒரு ஆணை வேலை சொல்லி ஏவும் சந்தர்ப்பம் அமைந்திருக்கிறது. அதுவும் வீட்டின் எஜமானையே அவள் வேலை ஆளைப்போல நடத்தும் வாய்ப்பு அவளுக்கு கிடைத்துள்ளது.

அவள் காலை பிடித்து விட ஆரம்பித்தான்.

வடிவு: பொட்டச்சி கணக்கா புடவை கட்டி அடக்கமா இருக்கே யே டா. நீயா அடங்கி போனயா இல்லை, உன்னை இவங்க எல்லாம் சேர்ந்து அடக்கிட்டாங்களா?

வினோத்: என் விருப்பத்தோட தான் புடவை கட்டியிருக்கேன்.

வடிவு: ஒரு ஆம்பள கிட்ட இருந்து இந்த வார்த்தையை கேட்கும் போது எவ்வளவு இனிமையாக இருக்கு தெரியுமாடா?

வடிவு: உன்னோட தடி சிவந்துடுச்சுனு உள் மாமியார் சொல்லிட்டு இருந்தாங்க. எங்க , வெளிய எடுத்து காட்டு பார்க்கலாம்?

வினோத் சற்று கூச்சத்துடன் புடவை மற்றும் பாவாடையை தூக்கி காட்டினான்.

வடிவு: இவ்வளவு பெரிய தடிடை வெச்சுட்டு பொண்டாட்டிய கதற விடாம நீ அடங்கி போய் புடவை கட்டியிருக்க. ஆச்சரியமான விஷயம்தான். தோல் விலக்கி காட்டு.

வினோத்தும் வெட்கத்துடன் தோலை விலக்கி காட்டினான்.

வடிவு: நல்லா சிவந்து தாண்டா இருக்கு. இன்னைக்கு. இதை வெச்சு உன்னால இன்னைக்கு ஒன்னும் பண்ண முடியாது.

அவள் கால் விரலுக்கு இடுக்கே அவன் தடியை பிடித்து பரிசோதனை செய்தாள்.

வடிவு: உன்னை பார்த்தாலும் பாவமா இருக்குடா. நீ ஆனால் எதுக்கும் ஜாக்கிரதையா இரு. உன் பொண்டாட்டி வயத்துல ஒரு குழந்தையை குடுத்து அவளை அடக்கிடலாம்னு எண்ணம் இருந்தா அதை அடியோட மறந்துடு. மாலதி மேடம் இருக்கற வரைக்கும் உன் பொண்டாட்டியை நீ அதிகாரம் பண்ண முடியாது.

வடிவு சண்டைக்காரி கதையை சொல்லி வினோத்தை மிரட்டுகிறாள்.

அதுதான் ஏற்கனமே கருத்தடை அறுவை சிகிச்சை செஞ்சுட்டாங்களே என்று நினைத்து கொண்டான்.