மாலதியின் மருமகன், EP28

அடுத்த நாள் காலை சில நாள் விடுமுறைக்கு பிறகு வேலைக்காரி வடிவாம்பாள் திரும்பவும் வேலைக்கு வந்தாள். கல்யாண வேலைகள் அதிகமாக இருந்த சமயம் விடுமுறை எடுத்து சென்றுவிட்டாள். அவள் இல்லாமல் வீட்டில் எந்த வேலையும் நடக்காது என்ற திமிர் அவளுக்கு இருந்தது. மாலதியோ இல்லை ஸ்ரேயா வோ அவளை வர சொல்லி அழைக்க வில்லையே என்ற ஆச்சரியம் அவளுக்கு.

வடிவாம்பாள்: கல்யாண வேலை எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சதா அம்மா?

மாலதி: சிறப்பா முடிஞ்சது வடிவு. நீயும் இருந்திருந்தா நல்லா இருந்திருக்கும்.

வடிவு: நானும் வரணும்னு எவ்வளவோ முயற்சி செஞ்சேன் அம்மா முடியாம போய்டுச்சு. உங்களுக்கும் ஸ்ரேயாவுக்கும் தான் வீண் சிரமம் ஆயுடுச்சு..

மாலதி: ஒரு சிரமமும் இல்லை வடிவு. எல்லா வேலையையும் மாப்பிள்ளையே பார்த்துக்கிறான். நானும் ஸ்ரேயாவும் இரண்டு நாளா ஜம்முனு கால் மேல கால் போட்டு உட்கார்த்திருக்கோம். அவ புருஷன் தான் சமையல், துவைக்கிறது, வீட்டை கூட்டி துடைக்கிறதுனு எல்லா வேலையும் செய்யறான்.

வடிவுக்கு அவள் கேட்பது கனவா நிஜமா என்றே சந்தேகம் வந்துவிட்டது.

வடிவு: என்ன ம்மா சொல்லறேங்க? மாப்பிள்ளையா உங்க வீட்டு வேலை செய்யறது?

மாலதி: ஆமாம் வடிவு. ஸ்ரேயா எவ்வளவு தெளிவான பொண்ணு! சரியான மாப்பிள்ளையை தான் பிடிச்சிருக்கா.

வடிவுக்கு வியப்பாக இருந்தது. மாமியார் வீட்டுக்கு போனா பொண்ணோட கொட்டம் தன்னால அடங்கிடும் என்று நினைத்தாள்.

வடிவு: மாமியார் வீட்டுக்கு ஸ்ரேயாம்மாவை எப்போ அனுப்புவீங்க?

மாலதி: அதற்கு அவசியமே இல்லை. அவள் மாமியாரும் இங்க தான் தங்கறாங்க.

இதை கேட்டதும் வடிவுக்கு தலையே சுற்றியது. இப்படி ஒரு மாப்பிள்ளையை அவசியம் பார்க்கனும் என்ற எண்ணம் தோன்றியது.

மாலதி: ஸ்ரேயா புருஷன் வீட்டு வேலை செஞ்சாலும் உன் அளவுக்கு வேகமும் நேர்த்தியும் இல்லை வடிவு. நீ தான் அவன் கூடவே இருந்து அவனுக்கு ஒன்னு ஒன்னா சொல்லி தரனும்.

வடிவு: சரிங்கம்மா.

மாலதி என்றைக்கும் போல பேண்ட் டி-சர்ட் அணிந்து ஸ்டைலாக கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்திருப்பதை பார்த்து முதலில் வீட்டில் மாப்பிள்ளை இல்லை என்று நினைத்தாள் வடிவு. மாலதி சொன்னதை கேட்டதும்தான் அவளுக்கு ஆச்சரியம். சிறிது நேரத்தில் ஸ்ரேயா ஜீன்ஸ் மற்றும் ஷர்ட் அணிந்து வந்தாள். வடிவு அவளை மேலும் கீழுமாக பார்த்தாள். திருமணம் நடந்து 2 - 3 நாட்கள் தான் ஆகிறது ஆனால் திருமணமான பெண்ணிற்கான அடையாளம் ஒன்று கூட இல்லை. கழுத்தில் தாலியும் இல்லை, காலில் மெட்டியும் இல்லை.

வடிவு: கல்யாணம் நல்லபடியா போச்சா ஸ்ரேயா அம்மா? என்னால தான் வர முடியாக போயிடுச்சு.

ஸ்ரேயா: போங்க வடிவம்மா! உங்களை எவ்வளவு எதிர்பார்த்தேன் தெரியுமா? நான் உங்களுக்கு ஒரு அசிஸ்டென்ட் ரொம்ப சிரமப்பட்டு கூட்டிட்டு வந்தா நீங்க அவனை பார்க்க கூட வரல. எனக்கு புருஷனா இருக்கற நேரத்தை விட உங்களுக்கு அசிஸ்டென்ட்டா தான் பெரும்பாலான நேரம் இருக்க போறான் வினோத். நீங்கதான் அவனுக்கு டிரெய்னிங் கொடுக்கனும்.

புருஷனை தைரியமாக "வினோத்" என்று கூப்பிடுவது மட்டுமில்லாமல், அவன், இவன் என்று தைரியமாக ஒருமையில் அழைப்பது வடிவுக்கு ஆச்சிரியமாக இருந்தது. இளம் வயதில் கணவனை இழந்த வடிவுக்கு இப்போது 40 வயது ஆகிறது. எந்த ஆணிடமும் நெருங்கி பழகாமல் இருந்தாள். இப்போது ஒரு ஆணுக்கே வீட்டு வேலைகள் சொல்லி தரும் பொறுப்பை நினைத்து அச்சப்பட்டாள்.

ஒரு ஆணை, அதுவும் வீட்டின் எஜமானனை எப்படி வேலை வாங்குவது என்ற கலக்கத்தில் இருக்கும் போது பச்சை வண்ண புடவை கட்டி ஒரு நபர் சமையலறையிலிருந்து வருவதை பார்த்தாள். அது ஒரு ஆண் என்று தெரிந்ததும் ஆச்சரியத்தில் அவளுக்கு மயக்கமே வந்துவிடும் போலிருந்தது. ஒரு ஆண், புடவை கட்டி, கழுத்தில் தாலி செய்ன் தொங்க, வளையல் அணிந்து நடந்து வருவதை அவளாள் நம்ப முடியவில்லை.

அதுவும் மாமியார் மற்றும் மனைவி முன்னிலையில் இப்படி உடை அணிந்து ஒரு ஆண்மகன் வர முடியும் என்று யாரால் தான் நினைத்து பார்க்க முடியும்?

ஸ்ரேயா: வினோத், நான் சொன்னேனே, வடிவம்மா. இவங்க தான். வடிவம்மா, நீங்கதான் என் புருஷனை நல்லபடியா தேற்றி விட வேண்டும். உங்களை மாதிரியே அவனும் நல்லா சமைக்க கத்துகனும். வீட்டை நல்லா பராமரிக்க கத்து தரணும்.

காயத்திரியும் அங்கே வந்தாள். அவளும் மாலதி போல ஸ்டைலாக பேண்ட் டி-சர்ட் அணிந்திருந்தாள். மருமகளுக்கு ஏத்த மாமியார் கிடைப்பது அபூர்வம் தான்.

காயத்திரி: நான் ஆம்பள பையனை வீட்டு வேலை செய்ய விடாமலேயே வளர்த்துட்டேன். அது சரியான வளர்ப்பு முறை இல்லைனு இப்போது உணர்கிறேன். நீங்கதான் அவனை நல்லபடியா தேற்றனும்.

வடிவு: வா தம்பி. நாம இப்போ வீட்டை சுத்தம் செய்யலாம்..

தரையை எப்படி ஒரு துணியை வைத்து சுத்தமாக துடைப்பது என்று அவனுக்கு சொல்லி கொடுத்தாள். வடிவு நின்று கொண்டு பார்க்க, அவன் தரையை துடைத்தான்.

மாலதியும், காயத்திரியும் வெளிய கிளம்பி விட்டனர். ஸ்ரேயாவும் பைக்கில் ரேஸ் டிராக்கை எரிய விட்டுக் கொண்டிருந்தாள். வீட்டில் வினோத் மற்றும் வேலைகாரி வடிவு மட்டுமே இருந்தனர்.

குனிந்து தரையை துடைக்கும் போது, வினோத் கட்டிய பாவாடை, புடவையை சுருட்டி இடுப்பில் சொருகி கொண்டு வேலை செய்ய சொல்கிறாள் வடிவு. நாற்பது வயது பெண்ணான வடிவின் வனப்பை பார்த்து வினோத்துக்கு ஆண்மை துடிக்க, அவன் போட்டு இருக்கும் மெல்லிய பெண் உள்ளாடைக்குள் இருந்து அவனது ஆண்குறி வெளி வந்து தொங்குகிறது.

ஷ்ரேயா உடல் உறவின் போது பிழிந்து எடுத்து விடுவதால், பயந்து நடுங்கும் வினோத், நாற்பது வயது இளம் விதவை வடிவு வேலைக்காரியாக இருப்பதால் அவளிடம் சற்று உரிமை எடுத்து தனது ஆண்மையை காண்பித்து மயக்க நினைக்கிறான். அதை பார்த்த வடிவுக்கு ஆசை உண்டானாலும், அதில் மயங்காமல், அதை அடக்கி கொண்டு அவன் செய்வதை மாலதியிடம் அல்லது ஸ்ரேயாவிடம் சொல்லி விடுவேன் என்று பயமுறுத்துகிறாள். வேறு வழியின்றி, வினோத் வடிவின் காலில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கிறான். புடவை கட்டிய எஜமான் தன் காலில் விழுவதை பார்த்து கேலியாய் சிரிக்கிறாள் வடிவு, இன்று முதல் தனக்கு ஒரு அடிமை கிடைத்து விட்டான் என்ற எண்ணத்தில்.

அவன் குனிந்து துடைக்கும்போது அங்கிருக்கும் சோபாவில் கால் மேல கால் போட்டு அமர்ந்து கொண்டு, அவன் முதுகின் மீது மற்றும் அவனின் தலையில் தனது காலை வைத்து ஆசீர்வாதம் செய்வது போல அழுத்துகிறாள்.

வடிவு சோபாவில் கால் நீட்டி அமர்ந்தாள்.

வடிவு: டேய் வினோத். கொஞ்சம் வந்து என் கால்லை புடிச்சு விடு டா.

ஒரு வேலைகாரியின் கால்களை பிடிப்பதா என்று தயங்கியவாரே நின்றான்.

வடிவு: என்னடா யோசனை? ஆரம்பி சீக்கிரமா.

வடிவு இதுவரை ஆண்களுக்கு அடங்கி வேலை செய்திருக்கிறார் தவிர ஆண்களுக்கு வேலை சொல்லி பழக்கம் இல்லை. இப்போதுதான் ஒரு ஆணை வேலை சொல்லி ஏவும் சந்தர்ப்பம் அமைந்திருக்கிறது. அதுவும் வீட்டின் எஜமானையே அவள் வேலை ஆளைப்போல நடத்தும் வாய்ப்பு அவளுக்கு கிடைத்துள்ளது.

அவள் காலை பிடித்து விட ஆரம்பித்தான்.

வடிவு: பொட்டச்சி கணக்கா புடவை கட்டி அடக்கமா இருக்கே யே டா. நீயா அடங்கி போனயா இல்லை, உன்னை இவங்க எல்லாம் சேர்ந்து அடக்கிட்டாங்களா?

வினோத்: என் விருப்பத்தோட தான் புடவை கட்டியிருக்கேன்.

வடிவு: ஒரு ஆம்பள கிட்ட இருந்து இந்த வார்த்தையை கேட்கும் போது எவ்வளவு இனிமையாக இருக்கு தெரியுமாடா?

வடிவு: உன்னோட தடி சிவந்துடுச்சுனு உள் மாமியார் சொல்லிட்டு இருந்தாங்க. எங்க , வெளிய எடுத்து காட்டு பார்க்கலாம்?

வினோத் சற்று கூச்சத்துடன் புடவை மற்றும் பாவாடையை தூக்கி காட்டினான்.

வடிவு: இவ்வளவு பெரிய தடிடை வெச்சுட்டு பொண்டாட்டிய கதற விடாம நீ அடங்கி போய் புடவை கட்டியிருக்க. ஆச்சரியமான விஷயம்தான். தோல் விலக்கி காட்டு.

வினோத்தும் வெட்கத்துடன் தோலை விலக்கி காட்டினான்.

வடிவு: நல்லா சிவந்து தாண்டா இருக்கு. இன்னைக்கு. இதை வெச்சு உன்னால இன்னைக்கு ஒன்னும் பண்ண முடியாது.

அவள் கால் விரலுக்கு இடுக்கே அவன் தடியை பிடித்து பரிசோதனை செய்தாள்.

வடிவு: உன்னை பார்த்தாலும் பாவமா இருக்குடா. நீ ஆனால் எதுக்கும் ஜாக்கிரதையா இரு. உன் பொண்டாட்டி வயத்துல ஒரு குழந்தையை குடுத்து அவளை அடக்கிடலாம்னு எண்ணம் இருந்தா அதை அடியோட மறந்துடு. மாலதி மேடம் இருக்கற வரைக்கும் உன் பொண்டாட்டியை நீ அதிகாரம் பண்ண முடியாது.

வடிவு சண்டைக்காரி கதையை சொல்லி வினோத்தை மிரட்டுகிறாள்.

அதுதான் ஏற்கனமே கருத்தடை அறுவை சிகிச்சை செஞ்சுட்டாங்களே என்று நினைத்து கொண்டான்.