முகமறியா நண்பர் கருத்துகள் பகுதியில் எழுதி வரும் கதை P01

 

தன் அப்பா சொந்தத்தில் ஒரு ஏழை கிராமத்து பெண்ணை ஒருவர் திருமணம் செய்தார். பள்ளி படிப்பை மட்டுமே முடித்த அவளை மாமியார் துன்புறுத்த ஆரம்பித்தார். மாமனார் இறந்ததும் கொடுமை அதிகமானது. ஒரு வழியாக அவள் கணவனுக்கு வெளி நாட்டில் ஐ.டி. வேலை கிடைத்தது. இருவரும் வெளிநாட்டில் குடியேறினர். புடவை மட்டுமே கட்டி பழகிய பெண் வெளிநாடு சென்றதும் முழுவதுமாக மாடர்னாக மாறிவிட்டாள். அங்கே கல்லூரியில் சேர்ந்து படிக்க ஆரம்பித்துவிட்டாள். அவள் கணவனை புடவைகளை கட்ட வைத்து தினமும் சமைக்க சொல்கிறாள். மாமியார் செய்த கொடுமைகளுக்கு பதிலடி கொடுக்கும் விதமாக தன் கணவனை எல்லா வீட்டு வேலைகளையும் வாங்கினாள். அவள் ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்து மாடர்னாக போட்டோ எடுத்து மாமியாருக்கு அனுப்பி வைத்தாள். கணவன் கழுத்தில் மஞ்சள் கயிறு கட்டி, புடவை அணிய வைத்து அவன் சமைப்பதை வீடியோ எடுத்து அவன் அம்மாவிற்கு அனுப்பினாள். அவன் அம்மாவால் மனதளவில் குமுற தான் முடிந்தது.

பொங்கலுக்கு இந்தியா திரும்பியவர்கள் நேராக அவள் கிராமத்து வீட்டிற்கு சென்றனர். ஊருக்கு ஒதுக்கு புறமான பண்ணை வீட்டில் அவளது அம்மா மட்டும் வசித்துவந்தார். பொங்கலுக்கு மகளும் மருமகனும் வருகிறார்களென்று மகளுக்கும் மருமகனுக்கும் அதிக விலையில் துணிமணிகள் வாங்கி இருந்தார். தனக்கு துணி எடுக்க கூட காசில்லை. மாப்பிள்ளை வெளிநாட்டில் வேலை செய்யும் ஸ்டைலான மாப்பிள்ளை, அதுவும் வேட்டி கட்டி பழக்கம் இல்லாத மாப்பிள்ளை என்பதால் மாப்பிள்ளைக்கு ஜீன்ஸ், டீசர்ட் மற்றும் அவள் மகளுக்கு பட்டுபுடவை வாங்கி இருந்தாள்.

மகள்: எதுக்குமா நீ இவ்வளவு செலவு செஞ்சு பட்டுபுடவைய வாங்கியிருக்க? இதெல்லாம் நான் இப்போ கட்டறதே இல்ல. ஊருக்கு வரோமேனு இன்னைக்குதான் புடவை கட்டியிருக்கேன். இதை நீயே வெச்சுக்கோ.

அம்மா: ஐய்யோ! எனக்கு எதுக்குமா புது துணியெல்லாம்? 

மகள்: நீ வாங்காம இருப்பேனுதான் நான் உனக்காக வெளிநாட்டுல இருந்து துணி வாங்கீட்டு வந்திருக்கேன்.

அவள் ஒரு கேரி பேக்கை நீட்டினால். அதை வாங்கி உள்ளே பார்த்த அவள் தாய் சிரித்தாள். 

அம்மா: என்னடி நீ! பேண்ட் சட்டைய குடுக்கற? மாப்பிள்ளையோட த மாத்தி கொடுத்துட்ட.. இந்தா. 

மகள்: இல்லம்மா... இது நான் உனக்கு வாங்கிய புது துணிதான். இந்த வருஷம் நீ டிப்ரெண்டா டிரஸ் செஞ்சா நல்லாருக்கும்னு வாங்கினேன். 

அவள் அம்மா வெக்கப்பட்டு சிரித்தார். தன் மகள் தன்னிடம் விளையாடுகிறாள் என்று நினைத்தாள். 

அம்மா: என்ன இது விளையாட்டு? நீ இந்த புடவை, ரவிக்கையை கட்டி பாரு. அளவு சரியா இருக்கான்னு சொல்லு. 

மகள்: போமா நீ! நான் புடவை எல்லாம் கட்டறதில்ல வேணும்னா நீயே கட்டிக்கோ. நான் வேணும்னா என் புருஷனுக்கு நீ வாங்கிக்கற ஜீன்ஸ், டீசர்ட்டை போட்டுக்கறேன். 

அம்மா: உனக்கு கல்யாணம் ஆகியும் வாய் கொழுப்பு அடங்கல. எல்லாதுலவும் விளையாட்டு தான். 

மகள்: நான் விளையாடலமா.. நிஜமாதான் சொல்லறேன். நான் வேணும்னா பேண்ட் போட்டு எனக்கு அளவு சரியா இருக்கானு சொல்றேன். 

அம்மா: வேண்டாம் வேண்டாம். நீ பேண்டை போடறேன்னு கிழிச்சு வெச்சுட்டா மாப்பிள்ளைக்கு புது துணி இருக்காது. 

மகள்: என் புருஷனுக்குதான் புடவை இருக்கே... அத கட்டிக்கட்டும். 

அவள் அம்மாவிற்கு குபீரென சிரிப்பு வந்துவிட்டது. சிரிப்பை அடக்கி விட்டு, " சத்தமா பேசாதடி.. மாப்பிள்ளை காதுல விழுத்துட போகுது." என்றாள். 

மகள்: அவன் காதுல விழுந்தா இப்போ என்ன? 

அம்மா அதிர்ச்சியுடன், "வாய மூடுடி. தாலி கட்டின புருஷன அவன் இவன்னா சொல்லுவ?" என்றார்.

மகள்: ஆமாம் அம்மா. அதுனால என்ன?

அம்மா: நல்லவேளை அவரு பக்கத்து ரூம்ல இருக்காரு. பேசினது அவருக்கு கேட்ட நீ வாழாவெட்டியா இங்கயே உக்கார வேண்டியதுதான். 

மகள்: நீ இன்னும் அந்த காலத்துலயே இருக்கம்மா... உன்ன கொஞ்சம் மாத்தற முடிவுல தான் அங்க இருந்து புறபட்டு வந்தேன். இந்த பேண்ட்டை உனக்குதான் நான் வாங்கினேன். நீ வாங்கின பேண்ட்டை நான் போட்டுக்கறேன். புடவையை அவனுக்கு குடுத்துடலாம். இந்த ஏற்பட்டு சரியா இருக்கும் இல்லையா?

---------------------------------------------------------------------

அம்மா: நீ ஏதோ சம்மந்தம் இல்லாம ஒளறிட்டே இருக்க. நீ எனக்கு வாங்கிட்டு வந்த புடவையை முதல்ல எடுத்து கொடு. வாங்கலன்னா ஆள விடு. 

மகள்: உனக்கு புடவை வாங்கல மா. பேண்ட் தான் வாங்கிருக்கேன். இத தான் நீ போட்டுக்கனும். 

அவள் அம்மா தன் மகள் அவள் பொருமையை சோதிப்பதாக நினைத்தால். மகள் மேல் கோபம் வந்தது. 

அம்மா: உன் புருஷன் புடவை கட்டிட்டு வந்து அவரு கையாலயே இந்த பேண்ட்டை எடுத்து கொடுக்கட்டும். அப்போ நான் போட்டுக்கறேன். 

மகள்: அப்படியா? அப்போ வார்த்தை மாறமாட்டயே? 

அம்மா: கண்டிப்பா வார்த்தை மாறமாட்டேன். போதுமா? உன் விளையாட்டை இப்போவாவது நிறுத்து. இந்த புடவை, ரவிக்கையை கட்டிட்டு வா முதல்ல. அப்படியே இந்த பேண்ட் சட்டையை மாப்பிள்ளக்கு கொடுத்துடு. 

அவள் மகளின் வாயை எப்படியோ அடைத்த விட்டோம் என்று நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள். அவள் மகள் சத்தமில்லாமல் தன் கணவன் தங்கியிருந்த அறைக்கு சென்று கதவை தாழிட்டாள். 

மனைவி: இந்த டா! எங்க அம்மா உனக்கு ஸ்பெஷலா எடுத்து தந்த சில்க் சாரி. 

கணவன் அதை வாங்கி ஆச்சிரியமாக பார்த்தான். சிவப்பு பட்டுபுடவை பார்க்க அழகாக இருந்தது. 

கணவன்: அத்தை முன்னாடி எப்படி நான் எப்படி புடவை கட்டிட்டு நடமாடறது? 

மனைவி: அவங்களுக்கு நான் சொல்லிடேன். நீ கூச்சப்படாம புடவை கட்டலாம். நீ புடவை கட்டுட்டு வந்த அவங்க ஜீன்ஸ் போட்டுகறதா சொன்னாங்க. இந்த வீட்டுப் பக்கம் யாரும் வர மாட்டாங்க. நீ வெளிநாட்டுல புடவை கட்டிட்டு வீட்டில இருந்த மாதிரி இங்கயும் சுதந்திரமா இருக்கலாம். 

மாமியார் தைரியமாக ஜீன்ஸ் போடும் போது நாம் எதற்கு புடவை கட்ட தயங்கவேண்டும் என்று நினைத்தான். 

அவள் புடவை, ரவிக்கை மற்றும் பாவாடையை கழற்றி விட்டு ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்து கொண்டாள். பார்க்க அழகாகயும் கம்பீரமாகவும் இருந்தாள். 

மனைவி: இப்போதான் கொஞ்சமாவது ஃபிரியா இருக்கு. இந்த... நீ இப்போ உன்னோட பேண்ட்டை கழட்டிட்டு என்னோட பாவாடையை கட்டி கோ. பாவாடையை இடுப்புல டைட்டா காட்டு. அப்போதான் சில்க் சாரி இடுப்புல நிக்கும். 

அவள் கழுத்திலிருந்த தாலியை அவன் கழுத்தில் மாட்டிவிட்டாள்.

அவன் தடி பெரிதானது. பேண்ட்டை கழற்றிவிட்டு பாவாடையை கட்ட ஆரம்பித்தான். அவன் தடி பெரிதாக இருப்பதை அவள் கவனித்தாள். அவளது ப்ராவை அவன் அணிந்தான். 

மனைவி: வெய்ட் பண்ணு. நான் போட்டு

விடறேன். உள்ள கர்சீப் ஸ்ட் ஃப் செஞ்சுதான் ப்ரா போடனும். அப்போதான் சாரி ஸ்லிப் ஆகாம் நிக்கும்.

--------------------------------------------------------------

ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்த மனைவி கையாலேயே ரவிக்கையும் போட்டுக்கொண்டான். 

மனைவி: உனக்கு தான்டா இந்த ப்ராவும் ரவிக்கையும் எடுப்பா இருக்கு. 

அவன் தடி இப்போது பாவாடைக்குள் படம் எடுத்து நின்றது. அதை அவன் மனைவி கண்டால். 

மனைவி: பாவாடையை தூக்கீட்டு தரைல உக்காரு. உன் தடியை நான் சாந்தபடுத்தறேன். 

அவன் தரையில் அமர்ந்தான். அவள் மெட்டி அணிந்த கால்விரல் அவன் தடியை அழுத்தியது. வலியும் சுகமும் கழந்த ஒரு உணர்வை தந்தது. சிரிது நேரத்தில் அவன் தடி அடங்கிவிட்டது. அவள் வளையல், மெட்டியை கழற்றிவிட்டு. அவன் அணிவதிற்காக மேஜை மீது வைத்து விட்டு சென்றாள்.