காலமெல்லாம் காலடியில், EP08

நித்யாவின் அலுவலகத்தில், P04 - அமெரிக்கா ப்ராஜெக்ட்

இத்தனை நாள் எங்க டீம் எந்த புது ப்ராஜெக்ட் ம் எடுத்து செய்ததில்லை. இப்போது ஒரு புதிய அமெரிக்கா ப்ராஜெக்ட் வந்து இருந்தது. அதை எடுக்க எங்கள் டீம் மும் போட்டி போடணும்னு நான் சொன்னேன். எல்லோரும் ஒத்துழைக்க தயார் என்று சொல்ல, பிரபாகர் சாரும், மேனேஜர் மேடம் கிட்ட சொல்லி அனுமதி வாங்கி விட்டார்.

அதற்கென நாங்கள் கடுமையாக ஆறு மாதம் உழைத்தோம் - எல்லாமே என் கண்காணிப்பில் தான் நடந்தது. கடைசியில் எங்கள் டீம் அந்த ப்ராஜெக்ட் ஐ தட்டி பறித்தோம். எல்லோருக்கும் ரொம்பவே மகிழ்ச்சி. மீண்டும் பெரிய பார்ட்டி நடந்தது. அதில் முக்கிய நிகழ்வான அமெரிக்கா நிறுவனத்துடனான ப்ராஜெக்ட் ப்ரெசென்ட்டேஷன் செய்ய நாங்கள் அமெரிக்கா செல்ல வேண்டிய வேளை வந்தது.

எல்லோரும் சேர்ந்து முடிவெடுத்த படி நானும், பிரபாகர் சாரும் அமெரிக்கா செல்ல மேனேஜ்மென்ட் அனுமதி வழங்கினார்கள்.

அமெரிக்கா சென்றதும் எங்களை அங்கே வரவேற்க திரு ஜேம்ஸ் வந்து இருந்தார். அவர் அந்த அமெரிக்கா நிறுவனத்தின் முதலாளி திருமதி நான்சியின் அந்தரங்க செயலாளர் என்று அறிந்தோம். அடுத்த நாள் எங்களுக்கென ஒதுக்க பட்ட குழுவில் மேனேஜர் ஆக உள்ள திருமதி ரோஸி மற்றும் அவரது உதவியாளர் திரு விக்டர் ஆகியோருடன் அறிமுகம் நடந்தது. அந்த அலுவலகத்தில் எல்லா இடங்களிலும் உயர் பதவிகளில் பெண்களும் அவர்களுக்கு உதவி செய்ய ஆண்களும் இருப்பதை பார்த்து பிரபாகர் சார் கொஞ்சம் வித்தியாசமாக உணர்ந்தார். நான் சொன்னேன், இதெல்லாம் அமெரிக்காவில் சகஜம் என்று.

அங்கு சென்ற சிறிது நேரத்திலேயே, மேனேஜர் ரோஸி எங்களை நான்சி இடம் அழைத்து சென்றார். நான்சி மேடம் மிகவும் கம்பீரமான தோரணையில் வீற்று இருக்க அவர் அருகில் ஜேம்ஸ் பய பக்தியுடன் நின்று கொண்டு அவர் சொன்னதை செய்து கொண்டு இருக்கிறார் - சரிங்க மேடம், அப்படியே செய்றேன் மேடம் என்று கூழை கும்பிடு போடாத குறையாக.

கிட்டத்தட்ட அதே கதைதான் ரோஸி மற்றும் விக்டர் இடமும். அங்கே இருந்த அவர்கள் இருவரின் அலுவலக அறைகளில் எல்லாம் ஒரே ஒரு நாற்காலி மட்டுமே, அதில் பெண்களாகிய நான்சி மற்றும் ரோஸி முறையே அமர்ந்து இருக்க, ஆண்கள் ஜேம்ஸ் மற்றும் விக்டர் எப்போதும் நின்று கொண்டே இருந்தனர் - உடைகள் என்னவோ மிடுக்கான கோட், சூட், டை அணிந்து இருந்தாலும், வேலை செய்வது என்னவோ ஒரு அடிமை போன்றுதான் இருந்தது. பார்ப்பதற்கு என்னவோ ஆண்களை கம்பீரமாக உடை உடுத்த வைத்து, அந்த இரண்டு பெண்களும் அவர்களை உண்மையில் அடிமையாக நடத்துவது போன்று எங்களுக்கு தோணியது.

எப்படியோ இரண்டு வாரங்களில் நாங்கள் எங்கள் ப்ராஜெக்ட் ஐ நல்ல படியாக செய்து காமித்து அவர்களை திருப்தி செய்து விட்டோம். அதிக பட்சம் நான்தான் அவர்களுக்கு ப்ராஜெக்ட் ப்ரெசென்ட்டேஷன் செய்து காமிப்பேன். பெண்கள் இருவரும் கவர்ச்சிகரமாக உடை அணிந்து வருவதால், பிரபாகர் சாருக்கு அவர்கள் முன்னிலையில் நின்று பேசுவது கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருக்கும், மேலும் அவர்களுக்கு முன்னால் ஒரே ஒரு நாற்காலிதான் போட்டு இருப்பார்கள் வேண்டு மென்றே. அதனால் அவரை அதில் உட்கார சொல்லி விட்டு, நான் நின்று கொண்டு ப்ரெசென்ட்டேஷன் செய்வேன். அவர்கள் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு அதிக பட்சம் நான்தான் பதில் சொல்வேன். அந்த இரண்டு வாரத்தில் அதிக பட்சம் பிரபாகர் சார் சும்மாவே உட்கார்ந்து கொண்டு இருக்க, நான்தான் எல்லா வேலையும் செய்து வருகிறேன். அந்த இரண்டு பெண்களும் எனக்கு நன்கு பழக்கமாகி விட்டனர். ஜேம்ஸ் மற்றும் விக்டர் கூட என்னிடம் வந்து மேடம் கூப்பிடுவதாக சொல்லி அழைத்து போவார்கள், பிரபாகர் சாரை கண்டுக்கவே மாட்டார்கள்.

பிரபாகர் சாருக்கும் எனக்கும் ஒரே ஹோட்டலில் தான் அறை ஒதுக்க பட்டு இருந்தது - அதுவும் நான்சி மேடம் ஏற்பாடுதான். வந்த இரண்டாவது நாளே மாலை வேளையில் பிரபாகர் என்னிடம் வந்து என்ன நித்யா இங்கு இந்த இரண்டு பெண்களும் என்ன செய்கிறார்கள் - என்னை சற்றும் மதிக்கவே மாட்டேன் என்கிறார்கள். எல்லாவற்றுக்கும் உன்னை தான் கூப்பிடுகிறார்கள். நீயே கொஞ்சம் பார்த்து பண்ணி கொள்ளம்மா என்று சற்றே கெஞ்சும் குரலில் கூறினார். நான் அதெல்லாம் ஒன்றும் பிரச்சினை இல்லை சார், நான் பார்த்துக்கிறேன் என்று சொல்லி அவரை சமாதான படுத்தினேன். முதல் வார இறுதியிலும் வேலை அதிகம் இருந்ததால், சுற்றி பார்க்க செல்ல முடிய வில்லை.

இரண்டாவது வார இறுதியில் எங்கள் வேலை எல்லாம் அதிக பட்சம் முடிந்து விட்டதால், அந்த வார இறுதியில் வெளியில் சுற்றி பார்க்க செல்ல முடிவு செய்தோம். அந்த வெள்ளி கிழமை மதியம் வேலை நேரம் முடியும் தருணம், நான்சி மேடம் கூப்பிடுவதாக ஜேம்ஸ் வந்து கூப்பிட, பிரபாகர் என்னடா இது கடைசி நேரத்தில் ஏதும் வேலை கொடுக்க போகிறாளோ என்று சற்று தயக்கத்துடனே என்னை அழைத்து கொண்டு உள்ளே சென்றார்.

அங்கே நான்சி மேடம் எங்களிடம் இந்த வார இறுதியில் என்ன செய்ய உள்ளீர்கள் என்று கேட்க, நான் இன்னும் முடிவு செய்ய வில்லை, இன்று மாலை ஹோட்டல் அறைக்கு சென்று யோசிக்கலாம் என்று இருக்கிரோம் என்று சொன்னேன்.

நான்சி மேடம் இன்று இரவு எனது வீட்டில் ஒரு CFNM பார்ட்டி நடக்க உள்ளது, விருப்பம் இருந்தால் நீங்கள் இருவரும் கலந்து கொள்ளலாம் என்றார்கள். அவர்கள் CFNM என்று சொன்னதின் அர்த்தம் தெரியவில்லை எங்களுக்கு அப்போது. ஏதோ பார்ட்டி என்று கூப்பிடுகிறார்கள் மறுத்தால் நன்றாக இருக்காது என்று நினைத்து பிரபாகர் சார் சரி என்று சொல்லி விட்டார். நானும் வருகிரோம் என்று சொல்லி விட்டேன். உடனே ஜேம்ஸ் எங்களை சற்று வியப்பாக பார்த்து கொண்டே, உடனே என் மொபைலுக்கு பார்ட்டி நடக்கும் நான்சி மேடம் வீட்டின் வரைபட தகவலைகளை அனுப்பினான்.

காலமெல்லாம் காலடியில், EP07

நித்யாவின் அலுவலகத்தில், P03

எங்கள் டீம் இப்போது ஒரு ப்ராஜெக்ட் ஐ வெற்றிகரமாக முடித்து கொடுத்ததால், எங்கள் கம்பெனி எங்களுக்கு ஒரு வீக் எண்டு பார்ட்டி குடும்பத்துடன் செலவழிக்க வகை செய்தார்கள்.

அன்று நான் எனது கணவருடன் சென்று இருந்தேன். அங்கே எனது டீம் மெம்பெர்ஸ் (மாறன், சுரேஷ், நந்தா, ராஜீவ்) எல்லோரும் தங்கள் மனைவி மற்றும் குழந்தைகளுடன் வந்து இருந்தார்கள். பிரபாகர் சார் கூட தனது மனைவி உடன் வந்து இருந்தார்.

நான் தான் சற்று தாமதமாக உள்ளே நுழைந்ததும், அங்கே இருந்த அனைவரும் எழுந்து நின்று எனக்கு வணக்கம் செய்தனர். தங்கள் கணவர் எழுந்து நிற்பதை பார்த்து, அவர்களின் மனைவிகளும், குழந்தைகளும் எழுந்து நின்றனர். பிரபாகர் சார் கூட எழுந்து நேரே என் அருகே நடந்து வந்து  என்னை வாம்மா நித்யா என்று அன்போடு வர வேற்றார்.

பிரபாகர் சார் அவர் அமர்ந்து இருக்கும் மேடையில், அவருக்கு சரி சமமாக எனக்கும் ஒரு இடம் போட்டு இருந்தார். என்னை அதை நோக்கி அழைத்து செல்லும்போது, வழியில் உள்ள அணைத்து டீம் மெம்பெர்ஸ் உம் நான் அவர்கள் அருகில் செல்லும் வரை நின்று கொண்டே, அவர்கள் அருகில் வரும்போது, என்னிடம் வணக்கம் மேடம் என்று சொல்லி வணக்கம் வைத்தனர் (கை கூப்பியவாறு). நானும் பதில் வணக்கம் வைத்து உட்காருங்கள் என்றேன். அதன் பின்பே அவர்கள் அமர்ந்தனர்.

இதை எல்லாம் பார்த்து கொண்டு இருந்த அவர்கள் குடும்பத்தினர் சற்றே ஆச்சர்ய பட்டார்கள். அவர்களுக்கு தெரியும், அவர்கள் கணவன்மார்கள் இப்போதெல்லாம் ஒரு புதிய மேடம் இடம் வேலை செய்கிறார்கள் என்று. ஆனால் அவர்கள் நினைத்து பார்க்க வில்லை, அந்த மேடம் என்று அவர்கள் கணவர் அழைக்கும் பெண், இப்படி ஒரு சின்ன பொண்ணு என்று.

நான் சென்று மேடையில் கால்மேல கால் போட்டு உட்கார்ந்ததும், அவர்கள் தங்கள் கணவர்களிடம், என்னங்க இவர்களா, நீங்க சொல்லும் மேடம், பார்க்க ரொம்ப சின்ன பொண்ண இருக்காங்களே என்று. அப்போது அவர்கள் கணவர்கள் சொல்லி இருக்கிறார்கள். போடி, மேடம் அவங்க பார்க்கத்தான் சின்ன பொண்ணு, வேலையில் பயங்கர கில்லாடி.

இந்த காலத்துல எல்லா இடத்துலயும் வேலைல இருந்து ஆளை எடுத்து கிட்டு இருக்காங்க, இப்ப நான் வேலைல இருக்கேண்ணா அதுக்கு அவங்க தான் காரணம் என்று சொல்ல, அவர்களும் என்னை மதிப்புடன் பார்க்கிறார்கள்.

பின்பு சில ஆரம்ப பேச்சுகள் முடிந்தவுடன், நான் கீழே இறங்கி, ஒவ்வொருவர் இடமாக சென்று அவர்கள் குடும்பத்தினருடன் என்னை அறிமுகப்படுத்தி கொள்ள ஆரம்பித்தேன்.

அப்போதுதான் எனது ஆண் டீம் மெம்பெர்ஸ் என்னிடம் காண்பித்த மாற்றம் அவர்கள் வீட்டிலும் நல்ல மாற்றத்தை கொண்டு வந்து உள்ளது என நான் அறிந்தேன். என்னிடம் பணிவுடன் நடக்க ஆரம்பித்தவுடன், நான் அவ்வப்போது அவர்கள் வீட்டை பற்றி விசாரிப்பேன். அப்போது அவர்களுக்கு குடும்ப அமைதியின் முக்கியத்துவத்தை பற்றி கொஞ்சம் பேசுவேன்.

அதன் பிறகு நான் வரும் வரை வீட்டிலும் ரொம்ப அதிகாரமாக நடந்து கொண்டு இருந்தவர்கள், கம்பெனியில் எப்படி என்னிடம் பணிவோடு நடக்க ஆரம்பித்து விட்டனரோ, அதே போல வீட்டிலும் தங்கள் மனைவி மற்றும் குழந்தைகளுடன் நல்ல விதமாக நேரம் செலவழிக்க ஆரம்பித்து உள்ளனர் என்று அறிகிறேன். அவர்களின் அந்த மாற்றத்துக்கு காரணம் நான்தான் என்று அறிந்ததும், அவர்கள் மனைவிகளும், குழந்தைகளும் என்னிடம் ரொம்ப பாசமாக பேசினர்.

அப்போது அவர்கள், என்னங்க, போங்க மேடம் க்கு தட்டுல ஸ்னாக்ஸ் எடுத்து கிட்டு வாங்க என்று சொல்ல, ஒவ்வொரு டேபிள் யிலும் நான் செல்லும்போது அங்கே இருக்கும் எனது டீம் மெம்பெர்ஸ், அவர்கள் மனைவி, குழந்தைகள் முன்பே, எனக்கு பணிவிடை செய்வதை பார்க்கும் போது எனக்கே சற்று சங்கோசமாக இருந்தது. ஆனாலும் அதை அனுபவித்து கொண்டு இருந்தேன். அங்கிருந்த யாரும் அதை தவறாக எடுத்து கொள்ள வில்லை. நானும் அவர்கள் அனைவரின் குடும்பத்தில் ஒருவராக மாறி விட்டேன் அன்று முதல்.

என் கல்யாணத்தின் போது அவர்கள் நடந்து கொண்டதையும், இப்போது அவர்கள் நடந்து கொள்ளும் விதத்தையும் பார்த்து, என் கணவரே அதிசயித்து  போய் விட்டார். அன்று இரவு அவர் என்னிடம், என்ன மேடம் வீட்ல மட்டும்தான் நீங்க என்னை அதிகாரம் பண்றீங்கன்னு நினைச்சேன். இப்ப பார்த்தால் அலுவலகத்தில் எல்லோரையும் அதிகாரம் செய்து, அதட்டி, மிரட்டி வேலை வாங்கி கிட்டு இருக்க போல என்று சொல்லி, களைத்து போய் இருந்த எனக்கு உடம்பு முழுக்க சிறப்பாக மசாஜ் செய்து விட்டார்.

ஆவதும் பெண்ணாலே P22 - இறுதி பகுதி

அகிலா இப்போது வெறும் வெள்ளை நிற ப்ரா மற்றும் ஜீன்ஸ் அணிந்து அவளது புடவை கட்டிய மாமனாரின் மடியில் கால் வைத்து அமர்ந்திருந்தாள். ஜீன்ஸ் பட்டன் மற்றும் ஜிப்பை கழற்றிவிட்டு அவள் வெள்ளை பேண்டி தெரியும்படி காற்றோட்டமாக விட்டு விட்டாள். இதை கண்ட ராஜதுரைக்கு விறைக்க ஆரம்பித்தது. அகிலாவின் பாதங்கள் அதை உடனே கணித்து விட்டது. காலை ஓங்கி அவன் இடுப்பிலே ஒரு உதை விட்டாள்.

அகிலா: உனக்கு என்னடா அவ்வளவு திமிரா போச்சா? கால் பிடிச்சு விடற நேரத்துல உனக்கு காம எண்னம் வேறயா? உன்ன பொட்டபுள்ள மாதிரி நடத்தினாதான் வழிக்கு வருவ. போட்டிருக்கிற துணிய கழட்டு டி.
தன் கணவன் இளம் வயது மருமகளிடம் உதை வாங்கி விட்டு பயத்துடன் புடவையை கழற்றுவதை வடிவுகரசி கண்டாள்.
ராஜதுரை அம்மணமாக அவர்கள் முன் நின்றான்.
கனகா: இவங்கள இப்படியே விட்டா ஆகாது. ரெண்டு பேரும் அந்த ரூமுக்கு போங்க டி. அங்க போய் வேலைய அரம்பிங்க டி உடனே.
வடிவுகரசி இருந்த அறையை நோக்கி காட்டினாள். தன் கணவனும், மகனும் அம்மணமாக தான் இருந்த அறையை நோக்கி வருவதை கண்டு வடிவு அறையில் இருந்த அலமாரிக்கும் ஒளிந்து கொண்டாள்.

ஒட்டு துணி இல்லாமல் இருந்த மகனை பார்க்க சற்றே கூச்சப்பட்டு வேறு பக்கம் பார்வையை திருப்பினாள். அவர்கள் எதற்கு அந்த அறைக்குள் வந்தார்கள் என தெரியவில்லை அவளுக்கு. சற்று நேரம் கழித்து கனகாவின் கணவன் முனங்கும் சத்தம் கேட்டு அங்கே என்ன தான் அங்கே நடக்கிறது என்று கண்டாள். அவள் கண்ட காட்சி அவளை உறைய செய்தது. கனகாவின் கணவனுக்கு இவள் கணவன் குண்டியை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான். மகன் இதற்கு உதவிக் கொண்டிருந்தான்.

வடிவுகரசி: என்னடா நடக்குது இங்க? நீங்க ரெண்டு பேரும் இங்க என்னடா பண்ணறேங்க?
என்று தன் மறைவிடத்தை விட்டு வெளியே வந்து கத்தினாள். உள்ளே எழும் சத்தத்தை கேட்டு அகிலா டீ-சர்ட்டை போட்டுக் கொண்டாள். ஜீன்ஸ் பட்டன் மற்றும் ஜிப்பை அணிந்தபடியே அறையை நோக்கி வேகமாக சென்றாள். கனகாவும் அவளை பின்தொடர்ந்து சென்றாள்.
இரண்டு பெண்களும் அறைக்குள் நுழைந்து பார்க்கும் போது ராஜதுரையும், குமாரும் தங்கள் அந்தரங்க பகுதியை கையால் மறைத்த வாறு பயத்தில் நடுங்கி நின்றனர். இடது புறம் திரும்பி பார்த்தால் வடிவுகரசி அலமாரி அருகே நின்று கொண்டிருந்தாள். இதை பார்த்த அகிலாவிற்கும், கனகாவிற்கும் பயங்கர அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

வடிவுக்கரசி எப்போது அங்கே வந்து சேர்ந்தாள் என்றே தெரியவில்லை. அகிலா, கனகா இருவருக்குமே வடிவுக்கரசி அங்கே இருப்பதை பார்த்து சற்றே திகைப்பாய் இருந்தது. அதில் இருந்து மீள்வதற்குள்,  வடிவு கோபமாக வந்து அகிலாவின் தலைமுடியை பிடித்தாள்.
வடிவு: உனக்கு எவ்வளவு திமிர் இருந்தா என் புருஷனயே உதைப்ப? உனக்கு என் புருஷன் கால் பிடிச்சு விடனுமா? என் மகன் உனக்கு சமைச்சு போடனுமா?
அகிலா: அத்த, விடுங்க. கைய எடுங்க முதல்ல.
பல ஆண்களை அலுவலக்கத்தில் ஆட்டி படைக்கும் அகிலாவிற்கே அவள் மாமியார் வடிவுக்கரசியை சமாளிக்க சிரமமாக இருந்தது. எப்படியோ அவள் பிடியிலிருந்து விடுபட்டாள். வடிவுக்கரசி அடுத்த நொடியே கனகாவின் தலை முடியை பிடித்துகொண்டாள்.

வடிவு: என்ன தைரியம் டி உனக்கு? மருமகன்னு மரியாதை இல்லாம அவனை காலடில உட்கார வைச்சு கால் பிடிச்ச விட சொல்லுற? இந்த வயசுலயும் பேண்ட் சட்டைய போட்டுட்டு மினுக்கிட்டு இருக்க? என் புருஷனையே புடவை கட்ட வெச்சு, என் புருஷன் பைக்லயே அந்த ஆள பின்னால உட்கார வெச்சு நீ ஓட்டிட்டு போறனா எவ்வளவு நெஞ்சழுத்தம் இருக்கும்?
அகிலா, வடிவுகரசியில் கையை பிடித்து இழுத்து அவள் அம்மாவை காப்பாற்றினாள்.
அகிலா: இங்க வந்து பிரச்சனை பண்ணாதீங்க. நாங்க யாரையும் இப்படி தான் இருக்கனும்னு கட்டாயபடுத்தல. அவங்களா விருப்பப்பட்டு தான் புடவை கட்டிகறாங்க, வீட்டு வேலை செய்யறாங்க.
வரவுக்கரசி கோபமாக தன் மகனையும் கணவனையும் பார்த்தாள். நேராக சென்று அவள் மகனின் கண்ணத்தில் அறைந்தாள். பொண்டாட்டியை எப்படி அடக்கி வெக்கறதுனு தெரியலன்னா இப்படி தான் இருக்கும். உங்க ரெண்டு பேருக்கும் எங்க போச்சு அறிவு? வெக்கம் இல்லாம புடவை கட்டிட்டு சுத்துறீங்க? இதுல கழுத்துல தாலி வேற கட்டியிருக்க. முதல்ல ரெண்டு பேரும் துணிய போட்டுட்டு வாங்க.

ஏற்கனவே ராஜதுரையின் ஆண்மையை முற்றிலும் நொறுக்கும் விதத்தில், அகிலாவின் அப்பாவை வைத்து அவனுக்கு ஒரு பொட்டச்சி போல சூத்தடி வாங்க வைத்து விட்டார்கள் அகிலாவும், கனகாவும். ராஜதுரையும் தனது விரைத்த குஞ்சு மேலும் கீழும் ஆட, அத்துடன் பெருத்த கொட்டையும் குலுங்க, பொட்டச்சியாக முனங்கி கொண்டே சூத்தடி வாங்க பழகி விட்டான் (P14). அதை இன்று அவனது மகனும், மனைவியும் வேறு பார்த்து விட்டார்கள். இதை விட என்ன அவமானம் இருக்க போகிறது ஒரு ஆண்மகனுக்கு.

அகிலாவின் ஆளுமைக்கு ஆட்பட்டு அந்த நிலைக்கு சென்று விட்ட ராஜதுரை, வெட்கமே இல்லாமல் வடிவு முன்னிலையில் அம்மணமாய் மேடம் என்று அழைத்து அகிலாவின் காலில் விழுந்து தன் மனைவியை மன்னிக்குமாறு கெஞ்சுகிறான்.

பிறகு எழுந்து தன் மனைவி வடிவை அடிக்க கை ஓங்குகிறான். அதை தடுத்த அகிலா என்ன ஆனாலும் ஒரு பெண்ணை ஆண்மகன் அடிக்க கூடாது என்று  கட்டளை இடுகிறாள்.

அகிலா குமாரை கல்யாணம் செய்த போதே, தனது மாமியாரை பற்றி அதிகம் பயப்பட்டதில்லை. மாமனாரிடம்தான் சற்று பயம் இருந்தது. இப்போது அந்த கம்பீரமான கிராமத்து பெரிய மனிதரையே தனது காலடியில் நாயை போன்று அம்மணமாக மண்டியிட்டு நிற்க வைத்த பிறகு அவளுக்கு மாமியாரிடம் எந்த பயமும் இல்லை. என்ன கொஞ்சம் சத்தம் போடுவாள், அப்புறம் தன்னாலே அடங்கி போய்டுவாள் என்று நன்றாக அறிந்து இருந்தாள் அகிலா.

தன்னை அடிக்க வந்த கணவன், மருமகள் சொன்னதும் பொட்டி பாம்பாய் அடங்கி விட்டதை பார்த்து  பயந்தாலும், கிராமத்து பெண்ணுக்கே உரிய தைரியத்துடன் தன் கணவனுக்கும், மகனுக்கும் கட்டளையிட்டாள் வடிவு.

வடிவு: இனி இங்க ஒரு நிமிஷம் கூட இருக்க கூடாது, உடனே கிளம்புங்க.

ராஜதுரையும், குமாரும் குழந்தைகளை பிரிய மனம் இல்லாமல் அங்கேயே நின்றனர்.

அகிலா அங்கே உள்ள கட்டிலில் சென்று கால் மேல கால் போட்டு அமர்ந்து கொண்டு பேச ஆரம்பிக்கிறாள்.

அகிலா: சரிடி ராஜாத்தி எனக்கும் புதிய பொறுப்பு வந்துள்ளது அலுவலகத்தில். நானே குழப்பமாக தான் இருந்தேன். என்ன செய்யலாம் என்று. இப்போது உன் மனைவி வந்து விட்டது நல்லதாக போயிற்று. நீயும் உன் பையனை மற்றும் பேர குழந்தைகளை கூட்டி கொண்டு கிராமத்துக்கு செல். நான் என் அலுவலக பொறுப்புகளை மேற்கொள்ள வெளிநாடு செல்கிறேன். என் குழந்தைகளை நல்ல படியாக வளர்த்து வாடி.

அம்மணமாய் உறுப்பு நன்கு விறைத்து முழு ஆண்மகனாய் நிற்கும் அவனை வார்த்தைக்கு வார்த்தை டி போட்டு ஒரு பொம்பிளையிடம் பேசுவது போல பேசி கடைசியாக தன் முன்னே பயபக்தியுடன் மண்டி யிட்டு கை கட்டி, வாய் பொத்தி பயத்துடன் நிற்கும் அவன் ஆணுறுப்பில் ஒரு முறை சற்று அழுத்தி மிதித்து ஆசீர்வாதம் செய்து, தனது மாமியாரை பார்த்து கேலியாய் சிரித்தவாறே அவனுக்கு மீண்டும் வேட்டி சட்டை எடுத்து போட்டுக்கொடி என்று கொடுக்கிறாள்.

உங்கள் உத்தரவு என்று மீண்டும் அவளின் காலில் விழுந்து கும்பிட்டு விட்டு எழுந்து சென்று ராஜதுரையும், குமாரும் வேஷ்டி சட்டை அணிந்து கொண்டு வந்து மீண்டும் கடைசியாக ஒருமுறை வேட்டி சட்டை அணிந்த ஆண்களாய் அகிலாவின் காலில் விழுந்து கும்பிட்டு விட்டு மனசே இல்லாமல் கிராமத்துக்கு கிளம்பி செல்ல ஆயத்தமாகிறார்கள்.

அதை எல்லாம் பார்த்து மனதுக்குள் பொருமி கொண்டே வேறு ஏதும் செய்ய முடியாமல், வடிவு திகைத்து போய் நிற்கிறாள்.

வடிவுகரசிக்கு பேரனை கூட அழைத்து சென்றால் ஆண் வாரிசு கிடைக்கும் என்று தோன்றியது. தன் மகனுக்கு மறுமணம் செய்து வைத்தாலும் அவனது சிறிய உறுப்பை வைத்து குழந்தை பெற்று கொள்வது சாதனைதான் என்று தெரியும். அப்படியே பிறந்தாலும் ஆண் பிள்ளையாக இருக்குமா என்று சந்தேகம் இருந்தது.
பெண் குழந்தை வளர்ந்தால் வடிவுக்கு ஒத்தாசையாக வீட்டு வேலை செய்ய வைக்கலாம் என்ற எண்ணமும் வந்தது. கணவன், மகனுடன், பேர குழந்தைகளையும் அழைத்து செல்வதே நல்லது என்ற முடிவுக்கு வந்தாள்.

வடிவு, தன் மகன், கணவன், பேரக்குழந்தைகளுடன் அங்கே இருந்து புறப்பட்டாள்.

அகிலாவிற்கு குழந்தைகள் குமாரை விட்டு பிரிந்திருக்க மாட்டார்கள் என்று தெரியும். குழந்தைகளை பிரிந்தது அவளுக்கு துக்கமாக இருந்தது. குழந்தைகளை தன்னிடம் இருந்து பிரிக்கும் பதவி உயர்வை உதறி தள்ளலாமா என்று யோசனை செய்யும் போதே குழந்தைகள் அவளை விட்டு பிரிந்து விட்டனர்.

இனி குழந்தைகளுடன் வாழ வேண்டும் என்றால் வேலையை விட்டு விட்டு கிராமத்திற்கு சென்று ஒரு சராசரி கிராமத்து பெண்ணாக வாழ தொடங்க வேண்டும். தன் மாமியாரின் காலில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும். மாமியாருக்கு அடங்கி நடக்க வேண்டும். ஜீன்ஸ் டீ-சர்ட் என்று மாடார்னாக உடை அணிய முடியாது. கணவனும், மாமனாரும் அடக்கமாக புடவை கட்டி தனக்கு சேவை செய்யும் நிலை போய் அவள் அடக்கமாக புடவை கட்டி அவர்களுக்கு சேவை செய்ய வேண்டும்.

படித்து நல்ல வேலையில் இருந்தாலும் ஒரு பெண் தாய்மை என்ற நிலைக்கு வரும் போது அவளுக்கு படிப்போ, வேலையோ பெரிதாக தெரியாமல் போய் விடுகிறது. அவள் சுதந்திரமான வாழ்க்கையை மூட்டை கட்டிவிட்டு குழந்தைகளுக்காக அடிமை வாழ்க்கை வாழ தயாராகிறாள். இவ்வாறு நினைத்து கொண்டே அவள் சோபாவில் உட்கார்த்து கண்களை மூடினாள். கண்ணிலிருந்து நீர் வழிய ஆரம்பித்தது.
----------------------------

வடிவுக்கரசி கடைசியில் வீட்டை விட்டு வெளியில் வந்தவுடன், வாசலில் நின்று அந்த அபார்ட்மெண்ட் வாசிகள் கேட்கும் வகையில் சத்தமாய் "இங்க நான் ஒத்த பொம்பளயா உங்க ரெண்டு பேரு கிட்ட மாட்டிட்டேன். நீ ஊர் பக்கம் வாடி. அப்புறம் இருக்கு உனக்கு வேட்டு" என கத்தி கொண்டே செல்கிறாள்.

போகும்போது ராஜதுரையை புல்லட்டை எடுத்து வரும்படி வடிவு கட்டளையிட்டாள்.

வடிவுக்கரசி போட்ட சத்தத்தில் பக்கத்து பிளாட்டில் குடியிருக்கும் மக்கள் சில பேர் அங்கு கூடிவிட்டனர். அவர்களிடமே வடிவுகரசி நியாயம் கேட்டாள்.

அப்பாட்மெண்ட்வாசிகளும் பொதுவாக எதையும் கண்டு கொள்வதில்லை. ஆனால் சில பெண்களுக்கு ராஜத்தியும், குமாரியும் ஆண்கள் என்று தெரிந்து அதிர்ச்சியில் உறைந்தனர். பெண் என நினைத்து ஆண்களிடம் மசாஜ் செய்ய நிர்வாணமாக உடலை காட்டியிருக்கிறார்கள். மற்றவர்களிடம் இதை பற்றி பேசாமல் அதிர்ச்சியுடன் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினர்.

அகிலாவும், கனகாவும் முதலில் இதை கண்டு கொள்ளவே இல்லை.

அப்போது பக்கத்து பிளாட்டிலிருந்து ஒரு பெண் வந்து தனக்கு ராஜாத்தி, குமாரி என்ற பெயரில் பெண் வேடம் இட்டு இரண்டு ஆண்களும் வந்து நிர்வாணமாக மசாஜ் செய்து விட்டதாக கூறினாள்.

அகிலா: நீங்க எப்படி allow செஞ்சேங்க?
பெண்: அவர்கள் புடவை கட்டி பெண் போலவே இருந்தார்கள் சந்தேகமே வரல. அவர்கள் மேல் நான் போலீஸ்ல கம்பளைண்ட் பண்ணலாமானு யோசிக்கறேன். உங்க மேலயும் சேர்த்து தான்.
அகிலா அவர்களிடம் பேசி அவர்களை சாந்த படுத்தி அனுப்பி வைத்தாள். அகிலாவுக்கு இருவரையும் நினைத்து ஆத்திரமாக வந்தது.

----------------

அடுத்து ஒரு 25 வயது இளம் பெண் வீட்டிற்கு வந்தாள்.
இளம்பெண்: எனக்கு குமாரி ஆம்பளனு இப்போ வரைக்கும் நம்ப முடியல. என்னோட டிரஸ் கழட்டி நிறைய தடவை மசாஜ் பண்ணியிருக்காங்க. நானும் குமாரி கிட்ட பிரெண்டா நினைச்சு நிறைய பர்சனல் விஷயம் எல்லாம் பேசியிருக்கேன். இதெல்லாம் வெளிய தெரிஞ்சா என் future பாதிக்குமோன்னு பயமா இருக்கு.
அகிலா அவளுக்கு ஆறுதல், தைரியம் கூறி அனுப்பி வைத்தாள்.

--------------------

அகிலாவிற்கு இப்போது குமார், ராஜதுரை மீது பெரும் கோபம் வந்தது. அவர்களை கண்ட துண்டமாக வெட்டி எறிய வேண்டும் போல இருந்தது.. பிள்ளை பாசத்தை தள்ளி வைத்து அறிவு பூர்வமாக யோசித்தாள். இன்னும் எவ்வளவு பெண்கள் பாதிக்க பட்டனர் என்று கூட தெரியவில்லை. முதலில் இந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து வெளியூர் செல்ல வேண்டும் என முடிவு செய்தாள். தன் அம்மா கனகாவையும், அப்பாவையும் சொந்த ஊருக்கு அன்றே அனுப்பி வைத்தாள். பதவி உயர்வை ஏற்பதாக email அனுப்பினாள். வேலை செய்யும் இடத்தில் பல ஆண்களின் எதிர்ப்பு வரும். போராடி வெற்றி பெற்று அவர்களை பணிய வைத்து வேலை வாங்கும் பொறுப்பு அவளுக்கு இருந்தது. வாழ்க்கையின் அடுத்த அத்தியாயத்திற்கு தயாரானாள்.

-------------------------------------

ராஜதுரையும், குமாரும் குழந்தைகளை கவனித்து கொண்டே கிராமத்தில் எளிய வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டு வருகின்றனர்.

ஆனால் அதே சமயம், அகிலா குடும்ப பிரச்சினைகளை மறக்க அமெரிக்கா சென்று அங்கே கடுமையாக உழைத்து, சாதனைகள் பல செய்து, பெரும் பதவியையும், புகழையும் பெற்று திரும்பி வருகிறாள் சில வருடங்களுக்கு பிறகு. இங்கிருக்கும் ஆண்களுக்கு சிம்ம சொப்பனமாக விளங்குகிறாள். அவளது வெற்றி பல இளம் பெண்களுக்கு உதாரணமாக உள்ளது.

குடும்ப பொறுப்புகளை பார்ப்பது மட்டுமே பெண்களின் வேலை என்று இல்லாமல், ஆளப்பிறந்தவள் பெண், சமுதாயம் சிறப்பாக ஆவதும் பெண்ணாலே தான் என்பதற்கு ஒரு சரியான எடுத்துக்காட்டாய் வாழ்ந்து வருகிறாள் அகிலா.

#################### முற்றும் ###################

ஆவதும் பெண்ணாலே P21

சில நாட்களில் பிறந்த குழந்தையுடன் வீடு திரும்பினர். குழந்தைக்கு Breastfeeding kit மூலமாக ராஜதுரையும், குமாரும் ஆளுக்கு ஒரு நாள் விழித்திருந்து தூங்காம் கவனித்து கொண்டதால் அகிலாவும், கனகாவும் நிம்மதியாக உரங்க முடிந்தது. விழித்திருக்கும் போது breast pump மூலமாக அகிலா, தாய் பால் கரந்து குடுத்தால் போதுமானதாக இருந்தது.

பிறந்த ஆண் குழந்தைக்கு சுரேஷ் என் பெயர் வைத்தனர். கரேஷ் மற்றும் ராதிகாவை தாய்க்கு தாயாகவும், தந்தைக்கு தந்தையாகவும் ராஜதுரையும், குமாரும் வளர்த்தனர். இப்படியே இரண்டு மாதங்கள் சென்றது. அகிலா, எப்போது வேலைக்கு செல்லமுடியும் என்று ஆவலோடு இருந்தாள். இரண்டு மாதங்களில் அகிலாவின் வயிற்று பகுதி நன்கு குறைந்து விட்டது. முன்பை விட சற்று எடை கூடி இருந்தாலும் அது அவளுக்கு அழகாக தான் இருந்தது. எப்படியே சிரமப்பட்டு அவளால் ஜீன்ஸிற்குள் அவளது உடலை நுழைக்க முடிந்தது. டீ-சர்ட்டில் மார்பகங்கள் பெரிதாக தெரிந்தது.

அவளது பெண்ணுறுப்பின் துவாரத்தின் தடம், அவள் அணிந்திருந்த ஜீன்ஸில் தெளிவாக தெரிந்தது. அலுவலகம் சென்று விட்டாள், அவளின் மார்பகங்களை பார்த்து ரசிக்க எந்த ஆணிற்கும் தைரியம் இல்லை என்பதை அவள் நன்கு அறிவாள். குழந்தை பிறந்த பின் இன்று தான் அவள் மீண்டும் பைக்கை எடுத்து ஓட்ட ஆரம்பித்தாள். அவள் பல்சர் பைக்கை அலுவலகத்தை நோக்கி ஓட்டி சென்றாள். அலுவலகத்தற்கு சென்றதும் அங்கு இருந்த அனைத்து ஆண்களுக்கும் மீண்டும் பயம் பற்றிக்கொண்டது.

அகிலாவுக்கு ஒரு நற்செய்தி காத்துக் கொண்டிருந்தது. அவளுக்கு பதவி உயர்வு கிடைத்தது. ஆனால் சிக்கல் என்னவென்றால் அவள் வெளிநாடு, உள்நாடு என விமானத்தில் அடிக்கடி பறந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும். 5 நட்சத்திர ஹோட்டல்களில் தான் தங்க வேண்டும். குடும்பத்தை விட்டு பிரிந்திருந்தால் மட்டுமே இது சாத்தியமாக கூடும். இரண்டு குழந்தைகளும் இப்போது அவளை நம்பி இல்லை என்றாலும் தாய் என்ற உணர்வு அவளின் மனதை குழப்பியது. இதே ஒரு ஆணுக்கு இந்த வாய்ப்பு கிடைத்தால் சந்தோஷமாக அதை ஏற்றிருப்பான். பெண்ணாக பிறந்ததால் அவளுக்கு இந்த குழப்பம் தோன்றியது இயல்புதான். முடிவெடுக்க முடியாமல் திணறினாள். அலுவலக பணி முடிந்ததும் வீட்டை நோக்கி அவள் பல்சர் பைக்கை ஓட்டி சென்றாள்.

சரியாக அன்று தான் ராஜதுரையின் மனைவி மற்றும் குமாரின் அம்மா வடிவுக்கரசி பேரனை பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசைபட்டு சொல்லாமல் கொல்லாமல் அவர்கள் வீடு வந்து சேர்ந்தாள்.

அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் நின்று எங்கு செல்வது என்று தெரியாமல் நின்ற அவளுக்கு தன் கணவனின் புல்லட் சத்தம் கேட்டது. மகிழ்ச்சியில் திரும்பி பார்த்த வடிவுக்கரசிக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. அதை ஓட்டி வருவது ஒரு பெண்ணை போல தோன்றியது. பைக் சற்று அருகில் வந்ததும் தான் தெரிந்தது, தன் கணவனின் புல்லட்டை ஓட்டி வருவது அகிலாவின் அம்மா என்று. பின்னால் காய்கறி கூடையுடன் பவ்வியமாக புடவை கட்டி ஒரு பெண் உட்கார்ந்திருந்தது தெரிந்தது. உற்று பார்த்ததும் தான் அது அவள் கணவன் ராஜதுரை என்று புரிந்தது.

தன் கணவன் ஒரு பெண்ணை போல அடக்க ஒடுக்கமாக புடவை கட்டி, ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்த சம்மந்தி அம்மாவுடன் பைக்கில் பின்னால் அமர்த்து செல்வதை அவளாள் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் இருவரும் வடிவுகரசியை பார்க்கவில்லை. பைக் அவளை கடந்து அப்பார்ட்மெண்ட் உள்ளே நுழைந்தது. அவள் அதிர்சியில் இருக்கும் போதே இன்னொரு பைக் வந்தது. அதை ஓட்டி வருவது வேறு யாரும் இல்லை அது அவளது மருமகள் தான் என்று புரிந்தது.

தன் மருமகள், குழந்தைக்கு கண் விழித்து பால் ஊட்டிவிட்டு வீட்டு வேலைகளை செய்து முடித்து களைப்பாக வீட்டில் அடங்கி கிடப்பாள் என்று எதிர்பார்த்த வடிவுக்கரசி, அவள் மருமகள் அகிலா, டைட்டாக ஜீன்ஸ், டீ-சர்ட் அணிந்து பைக் ஓட்டிக்கொண்டு வருவாள் என்று கொஞ்சம் கூட நினைத்து பார்க்கவில்லை. அவளுக்கு எல்லாமே அதிர்ச்சியாக இருந்தது. என்ன நடக்கிறது என்றே புரியவில்லை.

அகிலாவும், கனகாவும் பைக்கை பார்கிங் பகுதிக்கு ஓட்டி செல்ல, வடிவுகரசி லிப்ட் பிடித்து அவர்கள் பிளாட்டிற்கு வந்து விட்டாள். காலிங் பெல் அடித்தாள். உள்ளே இருந்து சத்தம் மட்டும் வந்தது. "கதவு திறந்து உள்ள வாங்க அத்தை. நான் லாக் போடல".
அது அவள் மகன் குமாரின் குரல் தான். கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றாள். அங்கே புடவை கட்டிய ஒரு உருவம், முதுகு புறத்தை காட்டி அமர்ந்திருந்தது. பார்க்க குழந்தைக்கு பால் குடுப்பது போல தெரிந்தது. அருகில் சென்று பார்த்ததும், புடவை கட்டி .அமர்ந்திருப்பது அவள் மகன் குமார் தான் என்று புரிந்தது.

அவன் அணிந்திருந்த ஜாக்கெட்டின் சில ஊக்குகள் கழற்ற பட்டிருந்தன. குழந்தை பெற்ற பெண், தாய்ப்பால் கொடுப்பது போல அவன் மடியில் குழந்தையை படுக்க வைத்து பால் கொடுத்து கொண்டிருந்தான். தன் மகனுக்கு ஏதாவது மார்பகங்கள் வளர்ந்து விட்டதா என்று அதிர்ச்சியாக பார்த்தாள் வடிவு. செயற்கை மார்பகத்தை பார்த்ததும் சற்று பெருமூச்சு விட்டாள். சமையல் அறையில் குக்கர் விசில் கேட்டது, அவன் மடியிலிருந்து குழந்தையை இறக்கி விட்டுவிட்டு, ஜாக்கெட்டை சரி செய்து விட்டு, சமையல் அறை நோக்கி வேகமாக சென்று அடுப்பை அணைத்தான்.

முந்தானையில் முகத்தில் வியர்வையை துடைத்துக்கொண்டு சமையலறையை விட்டு வெளியே வந்தான். தளதளவென்று புடவை கட்டி நடந்து வரும் அவளது மகனை காண்பதற்கு ஒரு பெண்னை போலவே இருந்தது. கையில் வளையல், கழுத்தில் மஞ்சள் கயிறு என ஒரு பெண்ணாக தோன்றினான். அவன் அம்மா வந்தது கூட தெரியாமல் அழுது கொண்டிருந்த குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுக்க சென்று விட்டான். அவன் மாமியார் கடைக்கு சென்று திரும்பும் நேரம் வந்துவிட்டதால் வந்தது அவன் மாமியார் தான் என்று நினைத்து அஜாக்கிரதையாக இருந்து விட்டான்.

வடிவுக்கு என்ன நடக்கிறது என்றே புரியவில்லை. வீட்டிற்கு ஆட்கள் வரும் சத்தம் கேட்டதால் மறைந்திருந்து நோட்டம் விடலாம் என முடிவு செய்தாள். பக்கத்தில் ஒரு அறை கதவு இருந்தது. அந்த அறைக்குள் நுழைந்து விட்டாள். அங்கே அகிலாவின் தந்தை படுத்து உறங்கிகொண்டு இருந்தார். அவரால் நடமாடவோ பேசவோ முடியாது என்று வரவுகரசி நன்கு அறிவாள். அந்த அறையில் கதவில் பொருத்தியிருந்த கண்ணாடி, உள்ளிருந்து வெளியே கூடத்தை பார்க்கும் வசதி கொண்டதாக இருந்தது.

-------------------------------

காய்கறி கூடைகளை தூக்கிக் கொண்டு ராஜதுரை வீட்டிற்குள் நுழைவதை கண்டாள் அவன் மனைவி வடிவுக்கரசி. தன் கணவன் புடவை கட்டி அச்சு அசல் ஒரு பெண்னை போலவே இருந்தான். "அட கடவுளே! இந்த ஆளுக்கு என்ன ஆச்சு? ஊருக்கே தலைவனா கெத்தா சுத்திட்டு இருக்கற ஆளு இப்போ இந்த ரெண்டு பொட்ட சிறுக்கிகளுக்கு அடங்கி நடக்கிறானே! பொட்ட புள்ள மாதிரி புடவை மட்டும் தான் கட்டியிருக்கானா, இல்லை அறுத்து போட்டுட்டு மொத்தமாகவே பொம்பளயா மாறிடானானு தெரியலயே!" என்று நினைத்து கோபத்திலும், வேதனையிலும் போராடிக் கொண்டிருந்தாள்.

அகிலா, Shoe அணிந்துகொண்டே வீட்டிற்குள் நுழைந்து விட்டாள். நேராக வந்து சோபாவில் பொத் என அமர்ந்தாள். இரு கைகளையும் விரித்து சோபா சாயும் பகுதியில் நீட்டி வைத்தாள். கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்திருந்தாள். அகிலாவின் அம்மா கனகா, அவளது Shoe வை கழற்றி வைத்து விட்டு அவளும் வந்து 8 Seater sofa வின் ஒரு பகுதியில் அமர்ந்தாள். அகிலா கண்ணை மூடி அமர்ந்திருந்தாள். கனகாவிற்கு பார்த்ததுமே தன் மகள் ஏதோ ஒரு குழப்பத்தில் இருக்கிறாள் என்று நன்கு புரிந்தது.

கனகா: ராஜதுரை, சட்டுனு இரண்டு காபி போட்டு கொண்டு வா
ராஜதுரை: சரிங்கம்மா
வடிவுக்கு இதை கேட்டதும் ஆத்திரம் பொங்கி வந்தது. அவள் ஆத்திரத்தை கட்டு படுத்தி கொண்டு நடப்பதை கவனித்தாள். அவள் கணவன், ஒரு குடும்ப பெண்ணை போல புடவையை இடுப்பில் சொறுகி கொண்டு ஒரு தட்டில் இரண்டு காபியுடன் வந்தான். "காபி போட்டு கொண்டு வர இவ்வளவு நேரமாடா உனக்கு?" என்று அகிலா கோபமாக சீறினாள்.
மருமகள் தன் கணவனை திட்டுவதும் தன் கணவன், மருமகளின் குரலை கேட்டு நடுங்குவதையும் வடிவுகரசி கண்டாள்.
கனகா: சும்மா பாத்துட்டே நிக்கற? அவள் Shoe காலோடு இருக்கறது கண்ணுக்கு தெரியலயா? வந்து கழட்டிவிடு.
தன் மருமகள் அகிலா, இங்கே உட்காரு, என்பதை போல அவளை விட்டு மூன்றடி தூரத்தில் Sofa இருக்கையை காட்டினாள். வடிவுகரசியின் கணவன் இயந்திரத்தை போல உட்கார்த்தான். ஜீன்ஸ் அணிந்த மருமகள், அவள் இரு கால்களையும் புடவை கட்டியிருந்த மாமனாரின் மடியில் வைத்தாள். "வந்து உன் கால உடைச்சு விடறேன் பாருடி.! என்ன தைரியம் உனக்கு", என்று வடிவுகரசி நினைத்து, கோபத்தில் நர நர என் பற்களை கடித்தாள்.

அவள் கணவன் எந்த ஒரு சலனமும் இல்லாமல் மருமகள் அணிந்திருந்த Shoe வை கழற்றிவிட்டான்.
கனகா: என்னடா பாத்துட்டே இருக்க? கால்ல அமுக்கிவிடு.

தன் கணவன், மருமகள் கால்களை அழுத்திவிட ஆரம்பித்ததும், மருமகள் அகிலா, கோபமாக, "நல்லா டைட்டா பிடி டா" என்று கூறி கொண்டே அவன் கன்னத்தில் அவள் பாதத்தால் உதைத்தாள். வடிவுகரசிக்கு கோபம் ஒரு புறம் இருந்தாலும் எப்படி அவள் கணவன் இதை எல்லாம் எப்படி பொறுத்துக் கொண்டு பொட்டையாக அமர்ந்திருக்கிறான் என்று நினைக்கும்போது ஆச்சரியமாக இருந்தது.

---------------------------

சிறிது நேரத்தில், தன் மகன் குமார், இரண்டு குழந்தைகளையும் தூங்க வைத்து விட்டு கூடத்திற்கு வந்தான்.
குமார்: சாப்பாடு சமைச்சு முடிச்சுட்டேன் அத்தை. தட்டுல போட்டு கொண்டு வரவா?
கனகா: இப்போ பசி இல்லை. வேற ஏதாவது வேலை இருந்தா பாரு.
குமார்: வீட்டையும் துடைச்சுட்டேன் அத்தை. நான் வேணும்னா உங்க கால்ல பிடிச்சு விடவா?
வடிவுகரசிக்கு இது கனவா இல்லை நினைவா என்று புரியவில்லை.

கனகாவிற்கு குமார், காமக்கண்களுடன் அவளை பார்ப்பது நன்கு தெரிந்தது. டீ-சர்டில் திமிறி இருந்த அவளது முன்னழகையும், ஜீன்ஸ் அணைத்திருந்த அவள் ரம்பா தொடைகளையும் அவன் கண்கள் ரசித்து கொண்டிருந்தது. கனகா, குமாரை கட்டு படுத்த நினைத்தாள்.
கனகா: வந்து காலுக்கு கீழ உட்காரு டி.

வெட்கம் இல்லாமல் தன் மகன், சம்பத்தி அம்மாவின் காலடியில் அமர்ந்ததை கண்டாள். கனகா ஜீன்ஸ் டீ-சர்ட் அணிந்து முழுமையாக உடலை மறைத்திருந்தாலும், குமாரால் கனகாவை நிர்வாணமாக கற்பனை செய்து பார்க்க முடிந்தது. இதை புரிந்துகொண்ட கனகா, நேராக அவன் உறுப்பின் மேல் அவள் பாதத்தை வைத்தாள். அது விரைப்பாக இருப்பதை அறிந்து கோபமாக பளார் என்று அதை விட்டாள்.
வடிவுகரசிக்கு எதற்கு தன் மகனை சம்பத்தி அம்மா அறைந்தாள் என்று புரியவில்லை. தன் மகன் ஒரு பெண்ணிடம் அறை வாங்குவதை அதிர்ச்சியாக பார்தாள்.
கனகா: எந்திருச்சு நில்லுடி நாயே! துணிய உறுவி மண்டி போட வெச்சாதான் உனக்கு ஆம்பள திமிர் அடங்கும். கழட்டுடா துணிய!

குமார் பயத்துடன் நடுங்கி கொண்டே அவன் கட்டிய புடவையை கழற்றினான். அங்கே அம்மனமாக நின்றிருந்தான். வாலிப வயது மகனை அம்மனமாக காண கூச்சப்பட்டு திரும்பினாள் வடிவு. மனதை பக்குவபடுத்தி கொண்டு பார்த்தாள். அவன் உறுப்பு மிகவும் சிறிதாக இருந்தது. அவள் கடைசியாக சிறு வயதில் பார்த்த போது எப்படி இருந்ததோ அதே போல தான் இப்போதும் இருந்தது. அந்த வயதுக்கு பெரிதாக இருந்தது. ஆள் வளர்ந்த அளவுக்கு அறிவுதான் வளரரவில்லை என்று நினைத்தால், இதுவும் வளர வில்லையா என்று வடிவு ஆச்சர்யப்பட்டாள். குமார் தரையில் உட்கார்ந்து கனகாவின் காலை அமுக்கி விட ஆரம்பித்தான்.

அகிலா, கொஞ்சம் காற்றோட்டமாக இருப்பதற்காக தன் டீ-சர்ட்டை கழற்றி விட்டாள்.