அழகின் அதிகாரங்கள் 8

 அழகின் அதிகாரங்கள் 8

இதை பார்த்து கொண்டு இருந்த நான், மனதை திடப்படுத்தி கொண்டு, ஒரு வித கர்வத்துடன் ராகவை பற்றி பேசி கொண்டு இருந்த, என் மச்சினிச்சியின் முன் சென்று, அவள் காலில் விழுறேன் முதல் முறையா. அவ சொல்றா, இன்னைக்கு மாமா, என் காலுல முதல் முறையா விழுவாருன்னு நினைச்சேன், பரவா இல்லை மாமி வந்து விழுந்து இருக்க, சீக்கிரம் மாமாவை விழ சொல்லு, என் காலுல என்றாள் ஏளனமாய் சிரித்தவாறே. அதை கேட்ட என் பொண்டாட்டியும், நான் இப்படி, என் மச்சினிச்சி, 18 வயசு சின்ன பொண்ணு, என்னை விட 14 வயசு சின்னவ காலுல, ஒரு பொட்டச்சியா, விழுந்ததை பார்த்து, கேவலமா சேர்ந்து சிரிக்கிறா. நான் உடனே எழுந்துக்க பாக்குறேன் வெட்கத்தோட. அதற்குள் என் மச்சினிச்சி சொல்றா, என்னடி மாமி அதற்குள் அவசரம், இன்னும் கொஞ்ச நேரம், அப்படியே என் காலுல விழுந்து அனுபவி உன் புதிய நிலைய என்றாள். நான் சொன்னதுக்கு அப்புறம் எழுந்துக்கலாம், அப்பவும் முழுசா எழுந்துக்க கூடாது. முட்டி போட்டு நிக்கணும். என்னடி மாமி புரிஞ்சதாடி என்றாள், என்னை பார்த்து கேவலமா சிரித்தவாறே. அப்பதான் அடுத்த முறை, என் காலுல அம்மணமா விழ தயக்கம் போகும். அப்புறம் நீயே வந்து என் கால பிடிச்சுக்கிட்டு கெஞ்சுவ, என்னை அம்மணமா உங்க காலுல விழ அனுமதி கொடுங்க என்று.

அவள் அப்படி சொன்னதும், வேறு வழியில்லாமல், என்னை விட 14 வயசு சின்ன பொண்ணு, என் மச்சினிச்சி காலுல, அப்படியே ஒரு பொட்டச்சியா விழுந்து கிடக்கிறேன். என் பொண்டாட்டி, தன் காலுல அம்மணமா கிடந்த ராகவ எழுப்பி, முட்டி போட வைத்து, தன் காலால அவனோட குஞ்ச தட்டி, விளையாடி கொண்டே, அப்படியே என்னை கேவலமா பாக்குறா. அதை பார்த்த என் மச்சினிச்சி, நல்ல சத்தமா, அங்கே இருக்கிற எல்லோருக்கும், கேட்குற மாதிரி சொல்றா, அடியே, என் செல்ல பொட்டச்சி மாமி, பாருடி, இப்ப உன் கண் முன்னாலே, உன் பொண்டாட்டி, இன்னொரு ஆம்பிளையோட குஞ்ச, ரசிச்சு விளையாடி கிட்டு இருக்கா. நீ என்னடான்னா, இப்படி பொட்டச்சியா, ஒரு சின்ன பொண்ணு, காலுல விழுந்து கிடக்க. கேவலமா, அவமானமா, இல்லையாடி உனக்கு. நேத்து வரைக்கும் உங்களை, வாங்க, போங்க என்று மரியாதையா கூப்பிட்டேன். ஆனா இப்ப உன்னை, வாடி, போடி என்று ஏளனமாய் கூப்பிட்டு, உன்னை ஒரு பொட்டச்சியா, என் காலடில விழ வைச்சு இருக்கேன். ஒரு 32 வயசு ஆம்பிளை, இப்படி புடவைய கட்டிண்டு, பொட்டச்சியா, தன்னை விட 14 வயசு சின்ன, ஒரு 18 வயசு பொண்ணு, காலுல விழுந்து கிடக்கிறாயே, அதை நினைக்கும்போது ரொம்ப அவமானமா இருக்குல்ல. அந்த அவமானத்தை நல்லா அனுபவி. நீ எந்த அளவுக்கு, இப்படி அவமான படுறாயோ, அந்த அளவுக்கு, உன் குஞ்சு இன்னும் துடிக்கும். என்னை இன்னும் கேவல படுத்துங்க என்று சொல்லி, நீயே என் காலுல, உன் ட்ரெஸ்ஸ எல்லாம் அவுத்து போட்டுட்டு, வெட்கமே இல்லாம, என் காலை பிடிச்சு கிட்டு, கெஞ்சு, கெஞ்சுன்னு கெஞ்சுவடி. எண்ணடி கெஞ்சணும்னு தோணுதா இப்பவே, என்றாள் ஏளனமாய் சிரித்தவாறே. அதை கேட்டு என் பொண்டாட்டியும் சிரிக்கிறா.

அவள் சொன்னது எல்லாம் சரியாத்தான் இருக்கு. இத்தனை அவமான பட்டும், எனக்கு கொஞ்சமும் கோபம் வராம, இன்னும் கேவல பட மாட்டோமா என்று என் உள் மனசு தவிக்கிறது. உடனே எல்லா ட்ரெஸ்ஸயும் அவுத்து போட்டு விட்டு, இப்பவே, அப்படியே அவ சொன்ன மாதிரி, அவ காலுல அம்மணமா விழ ஆசையா இருக்குன்னு சொல்லி, அதற்கு அனுமதிக்க வேண்டும் என்று, அவள் காலை பிடித்து, கெஞ்ச ஆசை வருகிறது. அந்த ஆசைய கஷ்டபட்டு அடக்கி கொண்டு, அவளை பார்க்க தைரியம் இல்லாம, என் பொண்டாட்டிய பாக்குறேன். அவளோ இப்ப, அந்த ராகவின் குஞ்ச பிடித்து, கைல வைச்சு இன்னும், ஆசையா, ஆட்டி கொண்டு இருக்கா. அதை பார்த்த என் மச்சினிச்சி, அக்கா ரொம்ப ஆட்டாதே, அப்புறம் உன் கையிலேயே கஞ்சிய கக்கி விடுவான் என்று சொல்லி சிரிக்கிறாள். அதை கேட்ட என் பொண்டாட்டி வெட்கப்பட்டு கொண்டே, தன் கைய, அந்த ராகவ் குஞ்சுல இருந்து, மனசே இல்லாம எடுக்குறா. அப்ப என் மச்சினிச்சி, என்னிடம் திரும்பி, சரி போதும், இன்னும் எவ்வளவு நேரம்தான், இப்படி என் காலுல விழுந்து கிடப்ப, எழுந்து, என் முன்னால முட்டி போட்டு, என் காலை தொட்டு கும்பிடு என்றாள். நானும் அப்படியே செய்கிறேன். அவ சொல்றா, என் அக்கா, மாமிக்கு இன்னிக்கு, அடுத்த நேரலை தையார் என்று சொல்லியவாறே, என்னை பார்த்து, போடி, போய் உன் பொண்டாட்டி காலுல விழுந்து, முட்டி போட்டு கிட்டு, அவ காலை பிடிச்சுக்கிட்டே, இப்ப நான் ராகவ பண்ண போறதை, ரெண்டு பேரும் பார்த்து ரசிங்க என்றாள்.