பக்கத்து வீட்டு தேவதைகள் 05

இப்படி நடந்து கொண்டு இருந்ததில், நேரம் போனதே தெரிய வில்லை. அதற்குள் கல்லூரி சிறப்பு வகுப்புக்கு சென்று இருந்த பிரபாவும், கலாவும் வந்து விட்டார்கள் போல, அவர்களின் குரல் கேட்டது. உடனே நான் மாலாவின் கால்களை கெட்டியா பிடித்து கொண்டு, ஜட்டியாவது திரும்ப போட்டு கொள்ள அனுமதி கொடுங்கள் என்று கெஞ்சுகிறேன். ஆனால் அவளோ தன் சாதனையை (தான் தான் முதலில், வயதில் பெரிய ஒரு ஆம்பிளை பையனை இப்படி அம்மண குண்டி அடிமையாய் காலடியில் கிடத்தி இருப்பதை) தன் அக்காக்களுக்கு காண்பிக்கும் நோக்கத்தில் இருந்தாள். அதனால் கண்டிப்புடன் சொல்லி விட்டாள், அப்படியே இருடி என்று.

நான் எனக்குள் நினைத்து கொள்கிறேன், மாலா முன்பு நான் அடிமையா நடந்து கிட்டது எனக்கு பிடித்து இருந்ததால். ஆனால் அந்த பிரபா மற்றும் கலா முன்பு கொஞ்சமாவது தைரியமா நடந்துக்கணும், இல்லை என்றால் அவர்கள் நம் தலைக்கு மேல் ஏறி ஆட ஆரம்பித்து விடுவார்கள். முதலில் இருந்தே முடிந்த வரை கொஞ்சம் எதிர்ப்பை காட்டுவோம், என்ன ஆகிறது என்று பார்த்து விடுவோம் என்று.

நான் மாலாவுக்கு சாப்பாடு கொண்டு போக அவர்கள் வீட்டுக்கு வந்தது தெரிந்து, கல்லூரியில் இருந்து சிறப்பு வகுப்பு முடிந்து வந்த மற்ற இரண்டு பெண்கள், பிரபா மற்றும் கலாவும் அந்த அறைக்குள் எட்டி பார்க்கிறார்கள். அவர்கள் இதுவரை எந்த ஒரு வயது வந்த ஆம்பிளை பையனையும் இப்படி அம்மணமாய் பார்த்தது இல்லை, முதன்முதலாய் என்னை அம்மணமாய் பார்த்ததும் அவர்களுக்கும் சிரிப்பு தாங்க முடியவில்லை.

என்னை அம்மணமாய் இருக்க சொன்ன மாலா, திரும்ப உத்தரவு குடுக்காதவரை எப்படி ஜட்டி போட்டு கொள்வது, அப்படி போட்டால் அவளுக்கு கோபம் வந்து அடித்து விட்டால் என பயந்து, வேறு வழியில்லாமல், அப்படியே இப்போது வந்து சேர்ந்து கொண்ட பிரபாவும், கலாவும் பார்த்து கொள்ளுங்கள் என்று கூறாமல் கூறுவது போல் அம்மணமாய் இருக்கிறேன், கையை வைத்து என் குஞ்சை பொத்தி கொள்ள கூட பயந்து.

அதுவும் மாலாவின் பள்ளி கூட நிகழ்ச்சியை பற்றி அறிந்த பிறகு, அவளிடம் இன்னும் பயம் வந்து விட்டது, அவள் நினைத்தால், சொன்ன பேச்சு கேட்க வில்லை என்று இப்போது என்னை கூட அடித்து விடலாம். ஏற்கனவே ஒரு சின்ன பெண் முன் அம்மணமாய் நிற்கிறேன், மேலும் அடியும் வாங்கி இன்னும் அவமான பட வேண்டுமா.

பிரபா வாயை பொத்தி கொண்டு சிரிக்கிறாள். ஒரு சம வயது ஆம்பிளை பையனை அம்மணமாய் பார்க்கிறோமே என்று வெட்கம் ஏதுமில்லை. நான் கேள்வி பட்ட வரை, ஒரு ஆண் அம்மணமாய் எதிரில் வந்தால், பெண்கள் கண்களை மூடி கொள்வார்கள், ஆனால் இங்கு பிரபாவோ நன்கு ரசித்து என் குஞ்சையே பார்த்து கொண்டிருக்கிறாள். நான்தான் அம்மணமாய் நிற்பதற்கு வெட்கமாய் இருந்ததால், குஞ்சை பொத்தி கொள்ள பயந்து, கைகளால் முகத்தை மூடி கொண்டு நிற்கிறேன். அந்த பெண் கலாவோ சத்தமாய் அம்மண குண்டி டொம்மணக்க, அடுப்புல போட்ட வெண்டக்கா என்று ஒரு பழமொழி உண்டல்லவா அதை சொல்லி, சொல்லி கேலி பண்ணி சிரிக்கிறாள்.

இவர்களின் சிரிப்பு சத்தம் கேட்டு மாமியும், அம்மாவும் கூட அங்கு வந்து விட்டார்கள். வந்தவர்கள் அங்கு இருந்த நிலையை பார்த்து என்ன நடந்து கொண்டு இருக்கிறது என்று தன்னாலே புரிந்து கொண்டு விட்டார்கள். அப்போது மாமி அம்மணமாய் இருக்கும் என்னை காண்பித்து, இத்தனை நேரம் சின்னவ மாலா முன்பு அம்மணமாய் இருந்து விட்டான், இப்போது நீங்கள் (பிரபா & கலா) ராஜியை கூட்டிகொண்டு போய் விளையாடுங்கள் என்று கூறி சிரிக்கிறார்கள். அம்மா சொல்லி விட்டதால், மாலாவும் சொல்கிறாள், போடி போய் அவங்க சொல்றதை கேட்டு செய் என்று கட்டளை விடுகிறாள்.

உடனே பிரபாவும், கலாவும், வாடி எங்கள் ரூமுக்கு என்று என்னை கூப்பிடுகிறார்கள். மாமி சொல்கிறார்கள், இனிமேல் நாங்கள் எல்லாம் உன்னை ராஜி என்று பொம்பிளை பெயரில்தான் தாண்டி கூப்பிடுவோம் என்று. நான் ஏற்கனவே நினைத்து இருந்ததை போல, கொஞ்சமாவது எதிர்ப்பு காட்ட நினைத்து சொல்கிறேன், நான் ஒன்று பொம்பிளை இல்லை என்று. மாமி சொல்கிறார்கள், ஏய் பிரபா, கலா பாருங்கடி, இவ பொட்டச்சி இல்லையாம், இவனுக்கு குஞ்சு இருக்குதாம், அதனால் ஆம்பிளையாம் என்று.

அதை கேட்ட பிரபா சொல்கிறாள், ஆமாம் அம்மா, மூன்றாவது வீட்டில் இருக்கே, இரண்டு வயது குட்டி ஆம்பிளை பாப்பா, அதற்கு இருப்பதை போல் இவனுக்கும் குஞ்சு இருக்குது என்று. அப்படி சொல்லி விட்டு அவள் எனது குஞ்சை பிடித்து தட்டி தட்டி ஆட்டி விளையாட ஆரம்பித்து விட்டாள், ஏதோ நான் தான் அந்த வீட்டு சின்ன பையன் மாதிரி.

எனக்குதான் ஒன்றும் புரியவில்லை, எனது குஞ்சுதான் நன்கு பெரிதாக நீண்டு உள்ளதே, பின்பு ஏன் என்னை அந்த சின்ன பாப்பா உடன் சேர்த்து சொல்கிறாள் என்று. ஆனால் ஒன்று மட்டும் புரிந்தது, அவர்களை பொறுத்த வரை, நான் அந்த சின்ன பாப்பா போன்ற ஒரு விளையாட்டு பொம்மை என்று. இன்னும் சொல்ல போனால், நான் ஏதோ அவளுக்கு கிடைத்த ஒரு அம்மணக்குண்டி ஆம்பிளை விளையாட்டு பொம்மை.

எனக்கு இப்போதுதான் உணர்ச்சி வருகிறது, இதுவரை பயத்தில் / வெட்கத்தில், முகத்தை மூடிக்கொண்டு இருக்கிறேனே தவிர குஞ்சை மூட வில்லை, அது பாட்டுக்கு எல்லோரும் பார்த்து ரசிக்கும் படி டிங்கு டிங்கு என ஆடிகொண்டு இருக்கிறது - பிரபா அதை ஆட்டி ஆட்டி விளையாடி கொண்டு இருக்கிறாள். கலா பார்த்து ரசித்து கொண்டு இருக்கிறாள். அதற்குள் மாமி, ஏய் பிரபா, கலா இந்த பொம்பிளை பையனை உங்கள் ரூமுக்கு கூட்டிகொண்டு போய் விளையாடுங்கள் என்கிறார்கள். எனது அம்மா கூட எனக்கு சப்போர்ட் பண்ணாமல், அவர்களும் கலா கூப்பிட்டு போ பொம்பிளை பையனை குஞ்சை பிடித்து இழுத்து என்று சொல்லி சிரிக்கிறார்கள், ஏனென்றால் கலா இப்போது என் குஞ்சை பிடித்து விளையாடி கொண்டிருக்கிறாள்.

அது வரை என் குஞ்சையே பார்த்து ரசித்து கொண்டிருந்த பிரபா சொல்கிறாள், ஏய் கலா, விடுடி பாவம் என்று. அதை கேட்ட கலா எனது குஞ்சை ஆட்டி விளையாடுவதை நிறுத்தினாள். ஆனால் இப்போது பிரபா தைரியமாய் முன்னால் வந்து ஒரு கையால் என் குஞ்சை பிடித்து, நான் இழுத்து செல்கிறேன் இந்த பொம்பிளை பையனை என்று கூறி, மற்றோரு கையால் தனது வாயை மூடிக்கொண்டு கேலியாய் சிரிக்கிறாள். சிரித்ததோடு மட்டுமல்லாமல் குஞ்சை நன்றாக அழுத்தி பிடித்து வேகமாக  இழுத்து செல்ல ஆரம்பிக்கிறாள். நானும் அவள் பின்னால் அவள் இழுத்த இழுப்புக்கு ஏதோ அவள் வளர்க்கும் செல்ல நாய் கூட்டி போல் செல்கிறேன்.

அதை பார்த்த மாமிக்கும் அம்மாவுக்கும் சிரிப்பு தாங்க முடியாமல் சிரிக்கிறார்கள். மாமி சொல்கிறாள், கமலா பாவம்டி உன் பையன், என் பெண்களிடம் மாட்டி கொண்டு இனிமேல் என்ன பாடு பட போகிறானோ என்று. என் அம்மாவோ, படட்டும் நன்றாக, அப்போதாவது அவனுக்கு சுரணை வருகிறதா என்று பார்க்கிறேன் என்றார்கள்.

தங்கள் அறைக்கு கூட்டி கொண்டு வந்த பின்பும், பிரபா எனது குஞ்சை விட வில்லை. குஞ்சுக்கு கீழே இருக்கும் கொட்டைகளையும் சேர்த்து பிடித்து கொள்கிறாள். நான் வலிக்கிறது என பொம்பிளை போல் அழுகிறேன். விட்டு விடுங்கள் என்று கெஞ்சுகிறேன். இப்போது பிரபா மிகுந்த தைரியத்துடன், சத்தமாய் அதட்டும் குரலில் கேட்கிறாள், சொல், நீ யார், ராஜியா ராஜிவ்வா என்று. வேறு வழியில்லாமல், நான் சொல்கிறேன், நான் ராஜி, பொட்டச்சி என்று.

அதை கேட்டு கலா சிரிக்கிறாள், ஹாய், குஞ்சு இருக்கும் பொட்டச்சியை நான் இப்போது தான் பார்க்கிறேன் என்று கூறி கொண்டு, ராஜி இங்கே வாடி என கூப்பிட்டாள். நான் சொன்னேன், ஏய் நான் உன்னை விட மூன்று வயது பெரியவன், மரியாதையாய் கூப்பிடு என்று.

உடனே, பிரபா எனது கொட்டைகளையும் குஞ்சையும் ஒரு அழுத்து அழுத்தினாள், என் தங்கை கலாவை ஏய் என்று மரியாதை இல்லாமல் ஏன் சொன்னாய், அவளிடம் மன்னிப்பு கேள் என்றாள்.

அப்போது கலா சொல்கிறாள், மன்னிப்பு கேட்பது என்றால், காலில் விழுவதுதானே என்று.

பிரபா சொல்கிறாள், ஆமாம் அதுவும் சரிதான், அப்படித்தான் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும்.

நான் பிரபாவிடம் சொன்னேன், ஓகே உங்கள் காலில் விழுகிறேன் என்று. அதற்கு அவள் சொன்னாள், நீ என்னடி விழுவது, நானே உன்னை விழ வைப்பேன் என்று கூறி ஏளனமாய் சிரித்தபடி, அப்படியே என் குஞ்சை இழுத்து பிடித்து கீழே அவள் காலில் விழ வைத்தாள்.

நானும் அவள் காலை பிடித்து கொண்டு மன்னித்து விடுங்கள் என்று கெஞ்சுகிறேன்.

அதை பார்த்த கலா, ராஜி என் காலிலும் விழ வேண்டும் என்றாள்.

பிரபா ஏளனமாய் சிரித்தபடி, அதுவும் சரிதான், போய் கலா காலில் விழு என்றாள். வேறு வழியே இல்லை, நான் போய் கலா காலில் விழுகிறேன். கலா சொல்கிறாள், இனிமேல் என்னையும் நீ பிரபா அக்காவை கூப்பிடுவது போல் மரியாதையுடன் தான் கூப்பிட வேண்டும், புரிந்ததாடி அம்மண குண்டி டொம்மணக்க ராஜி என்று.

அப்போதுதான் என் நிலை எனக்கு புரிந்தது, இந்த வீட்டில் இருக்கும் மூன்று பெண்களுக்கும் நான் வயதில் பெரியவன், ஒரு ஆம்பிளை ஆக இருந்து அவர்களை அதிகாரம் செலுத்த வேண்டியவன், இப்போது அந்த மூன்று பெண்களின் முன்பும் அம்மணமாய் அவர்கள் காலில் விழுந்து அடிமையாய் கிடக்கிறேன்.

முதலில் இருப்பதிலேயே ஆறு வயது என்னை விட சின்ன பெண் மாலா முன்பு, பின் சற்றே என் சம வயது பிரபாவின் காலில், கடைசியாய் மூன்று வயது சின்ன கலாவின் காலில்.

இனி இங்கு இருக்கும் வரை நான் அவர்கள் எல்லோருக்கும் ஒரு அம்மணக்குண்டி அடிமை தான்,  இதை விட ஒரு ஆம்பிளை பையனுக்கு என்ன கேவலம் வந்து விட போகிறது.

தலை குனிந்தவாறே கலா காலை தொட்டு வணங்கி சொல்கிறேன், நான் இனிமேல் உங்களை வாங்க போங்க என்று மரியாதையா கூப்பிடுவேன், மன்னித்து விடுங்கள் என்று.

அப்போது கலா சொல்கிறாள், இப்போது முதல் உனது பெயர் அம்மணக்குண்டி டொம்மணக்க ராஜி,என்னடி சரிதானே என்று சொல்லி சத்தமாய் சிரிக்கிறாள்.

நானும் சரிங்க, இனிமேல் எல்லோரும் என்னை அப்படியே அம்மண குண்டி டொம்மணக்க ராஜி என்றே கூப்பிடுங்கள் என்கிறேன்.

தலை நிமிர்ந்து பார்க்கிறேன், அறை வாசலில் மாமி, அம்மா, மற்றும் மாலா அனைவரும் என்னை பார்த்து கேலியாய் சிரிப்பதை.

மாமி சொல்கிறாள், ஏய் அம்மணக்குண்டி ராஜி, இனிமே ஆடைகளே தேவை இல்லை உனக்கு இந்த வீட்டில், வெளியில் செல்லும்போது மட்டும் பாண்ட், சட்டை போட்டு கொள். மத்தபடி இந்த வீட்டில் இருக்கும் போது, அம்மணக்குண்டியாய் சுத்து. யாரும் வெளி ஆட்கள் - என் மற்றும் எனது பெண்களின் நண்பிகள் வந்தால் - ஏனென்றால் உனக்குத்தான் ஏதும் நண்பர்கள் கிடையாதே, என் பெண் பிள்ளைகள் போட்டு கழட்டி போட்ட பொம்பிளை டிரஸ்களை அவங்க கால்ல அம்மணமாய் விழுந்து, கெஞ்சி கேட்டு வாங்கி போட்டுக்கோ. நீதான் பார்க்க பொம்பிளை மாதிரி இருக்கியே யாருக்கும் சந்தேகம் வராது, உன்னை மற்ற எனது பெண்களின் நண்பி என்று சொல்லி விடுவோம். ஆம்பிளை நீயும் பொம்பிளையாய் இருந்துண்டே அவங்களை சைட் அடிக்கலாம் என்று கண் சிமிட்டுகிறார்கள்.

மாலா சொல்கிறாள், இவ முதன் முதலாய் அம்மணமாகி விழுந்தது என் காலில்தான், அதனால், இவளை நான்தான் அதிகம் அதிகாரம் பண்ணுவேன். இவ எனக்குதான் முதல் அடிமை. எப்பவும் நான் சொன்ன பேச்சை முதலில் கேட்க வேண்டும், என்னடி ராஜி சரிதானே என்றாள். வா வந்து அத்தனை பேர் முன்னாலும் திரும்ப என் காலில் அம்மணமாய் விழுந்து என்னை கும்பிட்டு மண்டி போட்டு நில் என்று அதிகாரம் செய்கிறாள்.

நானும் நீங்கள் தான் எனது முதல் எஜமானி என்று சொல்லி அவள் காலில் சென்று எல்லோரும் பார்க்க மீண்டும் விழுகிறேன். என்றும் எனக்கு அடிமையாய் இருக்க ஆசிர்வதிக்கிறேன் என்று கை தூக்கி என்னை ஆசிர்வதிக்கிறாள் மாலா. எல்லோரும் பார்த்து சிரிக்கிறார்கள் - வெட்கமே இல்லாமல் ஒரு ஆறு வயது சின்ன பெண் முன்பு அம்மணமாய், அடிமையாய் அவள் காலில் நான் கிடப்பதை பார்த்து.

கலா அன்று முதல் என்னை அடிக்கடி பொம்பிளை டிரஸ் போட விட்டு  பொட்டச்சியாய் மாத்தி ஆனந்த படுவாள். பிரபாவும், மாலாவும் என்னை அம்மணமாக்கி விளையாடி ஆனந்த படுவார்கள். இப்படி போய் கொண்டு இருக்கிறது என் வாழ்க்கை.