ஆவதும் பெண்ணாலே P21

சில நாட்களில் பிறந்த குழந்தையுடன் வீடு திரும்பினர். குழந்தைக்கு Breastfeeding kit மூலமாக ராஜதுரையும், குமாரும் ஆளுக்கு ஒரு நாள் விழித்திருந்து தூங்காம் கவனித்து கொண்டதால் அகிலாவும், கனகாவும் நிம்மதியாக உரங்க முடிந்தது. விழித்திருக்கும் போது breast pump மூலமாக அகிலா, தாய் பால் கரந்து குடுத்தால் போதுமானதாக இருந்தது.

பிறந்த ஆண் குழந்தைக்கு சுரேஷ் என் பெயர் வைத்தனர். கரேஷ் மற்றும் ராதிகாவை தாய்க்கு தாயாகவும், தந்தைக்கு தந்தையாகவும் ராஜதுரையும், குமாரும் வளர்த்தனர். இப்படியே இரண்டு மாதங்கள் சென்றது. அகிலா, எப்போது வேலைக்கு செல்லமுடியும் என்று ஆவலோடு இருந்தாள். இரண்டு மாதங்களில் அகிலாவின் வயிற்று பகுதி நன்கு குறைந்து விட்டது. முன்பை விட சற்று எடை கூடி இருந்தாலும் அது அவளுக்கு அழகாக தான் இருந்தது. எப்படியே சிரமப்பட்டு அவளால் ஜீன்ஸிற்குள் அவளது உடலை நுழைக்க முடிந்தது. டீ-சர்ட்டில் மார்பகங்கள் பெரிதாக தெரிந்தது.

அவளது பெண்ணுறுப்பின் துவாரத்தின் தடம், அவள் அணிந்திருந்த ஜீன்ஸில் தெளிவாக தெரிந்தது. அலுவலகம் சென்று விட்டாள், அவளின் மார்பகங்களை பார்த்து ரசிக்க எந்த ஆணிற்கும் தைரியம் இல்லை என்பதை அவள் நன்கு அறிவாள். குழந்தை பிறந்த பின் இன்று தான் அவள் மீண்டும் பைக்கை எடுத்து ஓட்ட ஆரம்பித்தாள். அவள் பல்சர் பைக்கை அலுவலகத்தை நோக்கி ஓட்டி சென்றாள். அலுவலகத்தற்கு சென்றதும் அங்கு இருந்த அனைத்து ஆண்களுக்கும் மீண்டும் பயம் பற்றிக்கொண்டது.

அகிலாவுக்கு ஒரு நற்செய்தி காத்துக் கொண்டிருந்தது. அவளுக்கு பதவி உயர்வு கிடைத்தது. ஆனால் சிக்கல் என்னவென்றால் அவள் வெளிநாடு, உள்நாடு என விமானத்தில் அடிக்கடி பறந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும். 5 நட்சத்திர ஹோட்டல்களில் தான் தங்க வேண்டும். குடும்பத்தை விட்டு பிரிந்திருந்தால் மட்டுமே இது சாத்தியமாக கூடும். இரண்டு குழந்தைகளும் இப்போது அவளை நம்பி இல்லை என்றாலும் தாய் என்ற உணர்வு அவளின் மனதை குழப்பியது. இதே ஒரு ஆணுக்கு இந்த வாய்ப்பு கிடைத்தால் சந்தோஷமாக அதை ஏற்றிருப்பான். பெண்ணாக பிறந்ததால் அவளுக்கு இந்த குழப்பம் தோன்றியது இயல்புதான். முடிவெடுக்க முடியாமல் திணறினாள். அலுவலக பணி முடிந்ததும் வீட்டை நோக்கி அவள் பல்சர் பைக்கை ஓட்டி சென்றாள்.

சரியாக அன்று தான் ராஜதுரையின் மனைவி மற்றும் குமாரின் அம்மா வடிவுக்கரசி பேரனை பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசைபட்டு சொல்லாமல் கொல்லாமல் அவர்கள் வீடு வந்து சேர்ந்தாள்.

அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் நின்று எங்கு செல்வது என்று தெரியாமல் நின்ற அவளுக்கு தன் கணவனின் புல்லட் சத்தம் கேட்டது. மகிழ்ச்சியில் திரும்பி பார்த்த வடிவுக்கரசிக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. அதை ஓட்டி வருவது ஒரு பெண்ணை போல தோன்றியது. பைக் சற்று அருகில் வந்ததும் தான் தெரிந்தது, தன் கணவனின் புல்லட்டை ஓட்டி வருவது அகிலாவின் அம்மா என்று. பின்னால் காய்கறி கூடையுடன் பவ்வியமாக புடவை கட்டி ஒரு பெண் உட்கார்ந்திருந்தது தெரிந்தது. உற்று பார்த்ததும் தான் அது அவள் கணவன் ராஜதுரை என்று புரிந்தது.

தன் கணவன் ஒரு பெண்ணை போல அடக்க ஒடுக்கமாக புடவை கட்டி, ஜீன்ஸ் டீசர்ட் அணிந்த சம்மந்தி அம்மாவுடன் பைக்கில் பின்னால் அமர்த்து செல்வதை அவளாள் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் இருவரும் வடிவுகரசியை பார்க்கவில்லை. பைக் அவளை கடந்து அப்பார்ட்மெண்ட் உள்ளே நுழைந்தது. அவள் அதிர்சியில் இருக்கும் போதே இன்னொரு பைக் வந்தது. அதை ஓட்டி வருவது வேறு யாரும் இல்லை அது அவளது மருமகள் தான் என்று புரிந்தது.

தன் மருமகள், குழந்தைக்கு கண் விழித்து பால் ஊட்டிவிட்டு வீட்டு வேலைகளை செய்து முடித்து களைப்பாக வீட்டில் அடங்கி கிடப்பாள் என்று எதிர்பார்த்த வடிவுக்கரசி, அவள் மருமகள் அகிலா, டைட்டாக ஜீன்ஸ், டீ-சர்ட் அணிந்து பைக் ஓட்டிக்கொண்டு வருவாள் என்று கொஞ்சம் கூட நினைத்து பார்க்கவில்லை. அவளுக்கு எல்லாமே அதிர்ச்சியாக இருந்தது. என்ன நடக்கிறது என்றே புரியவில்லை.

அகிலாவும், கனகாவும் பைக்கை பார்கிங் பகுதிக்கு ஓட்டி செல்ல, வடிவுகரசி லிப்ட் பிடித்து அவர்கள் பிளாட்டிற்கு வந்து விட்டாள். காலிங் பெல் அடித்தாள். உள்ளே இருந்து சத்தம் மட்டும் வந்தது. "கதவு திறந்து உள்ள வாங்க அத்தை. நான் லாக் போடல".
அது அவள் மகன் குமாரின் குரல் தான். கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றாள். அங்கே புடவை கட்டிய ஒரு உருவம், முதுகு புறத்தை காட்டி அமர்ந்திருந்தது. பார்க்க குழந்தைக்கு பால் குடுப்பது போல தெரிந்தது. அருகில் சென்று பார்த்ததும், புடவை கட்டி .அமர்ந்திருப்பது அவள் மகன் குமார் தான் என்று புரிந்தது.

அவன் அணிந்திருந்த ஜாக்கெட்டின் சில ஊக்குகள் கழற்ற பட்டிருந்தன. குழந்தை பெற்ற பெண், தாய்ப்பால் கொடுப்பது போல அவன் மடியில் குழந்தையை படுக்க வைத்து பால் கொடுத்து கொண்டிருந்தான். தன் மகனுக்கு ஏதாவது மார்பகங்கள் வளர்ந்து விட்டதா என்று அதிர்ச்சியாக பார்த்தாள் வடிவு. செயற்கை மார்பகத்தை பார்த்ததும் சற்று பெருமூச்சு விட்டாள். சமையல் அறையில் குக்கர் விசில் கேட்டது, அவன் மடியிலிருந்து குழந்தையை இறக்கி விட்டுவிட்டு, ஜாக்கெட்டை சரி செய்து விட்டு, சமையல் அறை நோக்கி வேகமாக சென்று அடுப்பை அணைத்தான்.

முந்தானையில் முகத்தில் வியர்வையை துடைத்துக்கொண்டு சமையலறையை விட்டு வெளியே வந்தான். தளதளவென்று புடவை கட்டி நடந்து வரும் அவளது மகனை காண்பதற்கு ஒரு பெண்னை போலவே இருந்தது. கையில் வளையல், கழுத்தில் மஞ்சள் கயிறு என ஒரு பெண்ணாக தோன்றினான். அவன் அம்மா வந்தது கூட தெரியாமல் அழுது கொண்டிருந்த குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுக்க சென்று விட்டான். அவன் மாமியார் கடைக்கு சென்று திரும்பும் நேரம் வந்துவிட்டதால் வந்தது அவன் மாமியார் தான் என்று நினைத்து அஜாக்கிரதையாக இருந்து விட்டான்.

வடிவுக்கு என்ன நடக்கிறது என்றே புரியவில்லை. வீட்டிற்கு ஆட்கள் வரும் சத்தம் கேட்டதால் மறைந்திருந்து நோட்டம் விடலாம் என முடிவு செய்தாள். பக்கத்தில் ஒரு அறை கதவு இருந்தது. அந்த அறைக்குள் நுழைந்து விட்டாள். அங்கே அகிலாவின் தந்தை படுத்து உறங்கிகொண்டு இருந்தார். அவரால் நடமாடவோ பேசவோ முடியாது என்று வரவுகரசி நன்கு அறிவாள். அந்த அறையில் கதவில் பொருத்தியிருந்த கண்ணாடி, உள்ளிருந்து வெளியே கூடத்தை பார்க்கும் வசதி கொண்டதாக இருந்தது.

-------------------------------

காய்கறி கூடைகளை தூக்கிக் கொண்டு ராஜதுரை வீட்டிற்குள் நுழைவதை கண்டாள் அவன் மனைவி வடிவுக்கரசி. தன் கணவன் புடவை கட்டி அச்சு அசல் ஒரு பெண்னை போலவே இருந்தான். "அட கடவுளே! இந்த ஆளுக்கு என்ன ஆச்சு? ஊருக்கே தலைவனா கெத்தா சுத்திட்டு இருக்கற ஆளு இப்போ இந்த ரெண்டு பொட்ட சிறுக்கிகளுக்கு அடங்கி நடக்கிறானே! பொட்ட புள்ள மாதிரி புடவை மட்டும் தான் கட்டியிருக்கானா, இல்லை அறுத்து போட்டுட்டு மொத்தமாகவே பொம்பளயா மாறிடானானு தெரியலயே!" என்று நினைத்து கோபத்திலும், வேதனையிலும் போராடிக் கொண்டிருந்தாள்.

அகிலா, Shoe அணிந்துகொண்டே வீட்டிற்குள் நுழைந்து விட்டாள். நேராக வந்து சோபாவில் பொத் என அமர்ந்தாள். இரு கைகளையும் விரித்து சோபா சாயும் பகுதியில் நீட்டி வைத்தாள். கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்திருந்தாள். அகிலாவின் அம்மா கனகா, அவளது Shoe வை கழற்றி வைத்து விட்டு அவளும் வந்து 8 Seater sofa வின் ஒரு பகுதியில் அமர்ந்தாள். அகிலா கண்ணை மூடி அமர்ந்திருந்தாள். கனகாவிற்கு பார்த்ததுமே தன் மகள் ஏதோ ஒரு குழப்பத்தில் இருக்கிறாள் என்று நன்கு புரிந்தது.

கனகா: ராஜதுரை, சட்டுனு இரண்டு காபி போட்டு கொண்டு வா
ராஜதுரை: சரிங்கம்மா
வடிவுக்கு இதை கேட்டதும் ஆத்திரம் பொங்கி வந்தது. அவள் ஆத்திரத்தை கட்டு படுத்தி கொண்டு நடப்பதை கவனித்தாள். அவள் கணவன், ஒரு குடும்ப பெண்ணை போல புடவையை இடுப்பில் சொறுகி கொண்டு ஒரு தட்டில் இரண்டு காபியுடன் வந்தான். "காபி போட்டு கொண்டு வர இவ்வளவு நேரமாடா உனக்கு?" என்று அகிலா கோபமாக சீறினாள்.
மருமகள் தன் கணவனை திட்டுவதும் தன் கணவன், மருமகளின் குரலை கேட்டு நடுங்குவதையும் வடிவுகரசி கண்டாள்.
கனகா: சும்மா பாத்துட்டே நிக்கற? அவள் Shoe காலோடு இருக்கறது கண்ணுக்கு தெரியலயா? வந்து கழட்டிவிடு.
தன் மருமகள் அகிலா, இங்கே உட்காரு, என்பதை போல அவளை விட்டு மூன்றடி தூரத்தில் Sofa இருக்கையை காட்டினாள். வடிவுகரசியின் கணவன் இயந்திரத்தை போல உட்கார்த்தான். ஜீன்ஸ் அணிந்த மருமகள், அவள் இரு கால்களையும் புடவை கட்டியிருந்த மாமனாரின் மடியில் வைத்தாள். "வந்து உன் கால உடைச்சு விடறேன் பாருடி.! என்ன தைரியம் உனக்கு", என்று வடிவுகரசி நினைத்து, கோபத்தில் நர நர என் பற்களை கடித்தாள்.

அவள் கணவன் எந்த ஒரு சலனமும் இல்லாமல் மருமகள் அணிந்திருந்த Shoe வை கழற்றிவிட்டான்.
கனகா: என்னடா பாத்துட்டே இருக்க? கால்ல அமுக்கிவிடு.

தன் கணவன், மருமகள் கால்களை அழுத்திவிட ஆரம்பித்ததும், மருமகள் அகிலா, கோபமாக, "நல்லா டைட்டா பிடி டா" என்று கூறி கொண்டே அவன் கன்னத்தில் அவள் பாதத்தால் உதைத்தாள். வடிவுகரசிக்கு கோபம் ஒரு புறம் இருந்தாலும் எப்படி அவள் கணவன் இதை எல்லாம் எப்படி பொறுத்துக் கொண்டு பொட்டையாக அமர்ந்திருக்கிறான் என்று நினைக்கும்போது ஆச்சரியமாக இருந்தது.

---------------------------

சிறிது நேரத்தில், தன் மகன் குமார், இரண்டு குழந்தைகளையும் தூங்க வைத்து விட்டு கூடத்திற்கு வந்தான்.
குமார்: சாப்பாடு சமைச்சு முடிச்சுட்டேன் அத்தை. தட்டுல போட்டு கொண்டு வரவா?
கனகா: இப்போ பசி இல்லை. வேற ஏதாவது வேலை இருந்தா பாரு.
குமார்: வீட்டையும் துடைச்சுட்டேன் அத்தை. நான் வேணும்னா உங்க கால்ல பிடிச்சு விடவா?
வடிவுகரசிக்கு இது கனவா இல்லை நினைவா என்று புரியவில்லை.

கனகாவிற்கு குமார், காமக்கண்களுடன் அவளை பார்ப்பது நன்கு தெரிந்தது. டீ-சர்டில் திமிறி இருந்த அவளது முன்னழகையும், ஜீன்ஸ் அணைத்திருந்த அவள் ரம்பா தொடைகளையும் அவன் கண்கள் ரசித்து கொண்டிருந்தது. கனகா, குமாரை கட்டு படுத்த நினைத்தாள்.
கனகா: வந்து காலுக்கு கீழ உட்காரு டி.

வெட்கம் இல்லாமல் தன் மகன், சம்பத்தி அம்மாவின் காலடியில் அமர்ந்ததை கண்டாள். கனகா ஜீன்ஸ் டீ-சர்ட் அணிந்து முழுமையாக உடலை மறைத்திருந்தாலும், குமாரால் கனகாவை நிர்வாணமாக கற்பனை செய்து பார்க்க முடிந்தது. இதை புரிந்துகொண்ட கனகா, நேராக அவன் உறுப்பின் மேல் அவள் பாதத்தை வைத்தாள். அது விரைப்பாக இருப்பதை அறிந்து கோபமாக பளார் என்று அதை விட்டாள்.
வடிவுகரசிக்கு எதற்கு தன் மகனை சம்பத்தி அம்மா அறைந்தாள் என்று புரியவில்லை. தன் மகன் ஒரு பெண்ணிடம் அறை வாங்குவதை அதிர்ச்சியாக பார்தாள்.
கனகா: எந்திருச்சு நில்லுடி நாயே! துணிய உறுவி மண்டி போட வெச்சாதான் உனக்கு ஆம்பள திமிர் அடங்கும். கழட்டுடா துணிய!

குமார் பயத்துடன் நடுங்கி கொண்டே அவன் கட்டிய புடவையை கழற்றினான். அங்கே அம்மனமாக நின்றிருந்தான். வாலிப வயது மகனை அம்மனமாக காண கூச்சப்பட்டு திரும்பினாள் வடிவு. மனதை பக்குவபடுத்தி கொண்டு பார்த்தாள். அவன் உறுப்பு மிகவும் சிறிதாக இருந்தது. அவள் கடைசியாக சிறு வயதில் பார்த்த போது எப்படி இருந்ததோ அதே போல தான் இப்போதும் இருந்தது. அந்த வயதுக்கு பெரிதாக இருந்தது. ஆள் வளர்ந்த அளவுக்கு அறிவுதான் வளரரவில்லை என்று நினைத்தால், இதுவும் வளர வில்லையா என்று வடிவு ஆச்சர்யப்பட்டாள். குமார் தரையில் உட்கார்ந்து கனகாவின் காலை அமுக்கி விட ஆரம்பித்தான்.

அகிலா, கொஞ்சம் காற்றோட்டமாக இருப்பதற்காக தன் டீ-சர்ட்டை கழற்றி விட்டாள்.