மாலதியின் மருமகன், EP30

அங்கிருந்த பெண்கள் கிளம்பியவுடன் வடிவு சோபாவில் அமர்ந்தாள்.

வடிவு: நீ புடவை கட்டியிருப்பதை பார்த்த இந்த இளம்பெண்களுக்கு உன் காலுக்கு நடுவில் தடியும் முட்டைகளும் இருக்கான்னு சந்தேகம் வந்துடுச்சு. என்கிட்ட கேட்டாங்க.

வினோத்: நீங்க என்ன சொன்னேங்க.

வடிவு: (அவர்களிடம் சொன்னதை சொல்லாமல், வேண்டுமென்றே  வடிவு மாற்றி  சொல்கிறாள்), நான் என்னன்னு சொல்லறது? நீ ஆம்பள சிங்கம்ன்னா? அது எனக்கு மட்டும் எப்படி தெரியும்னு எதிர் கேள்வி கேட்பாங்க. நீ அவன் கூட படுத்து தெரிஞ்சுகிட்டயான்னு கேட்டாலும் கேட்பாங்க.

நம்மல இப்படி நினைச்சுட்டாங்களே! என்று நினைத்தவாரே வினோத் ஜன்னல் வழியாக பார்த்தான். அவன் அம்மா அவனுக்காக வாங்கி கொடுத்த பழைய புல்லட் யாரும் உபயோகப்படுத்தாமால் நின்று கொண்டிருந்தது. அவன் தன் அறைக்கு சென்று அவனிடம் இருந்த ஒரே ஒரு ஆம்பள டிரஸ் எடுத்து போட்டு கொண்டு வெளியே வந்தான்.

வடிவு: என்னடா நீ ஜீன்ஸ் பேண்ட் டி-சர்ட் எல்லாம் போட்டுட்டு வர? உன் பொண்டாட்டி உன்னை இன்னைக்கு புடவை தானே கட்ட சொன்னாள்?

அவன் வடிவு சொல்வதை கேட்காமால் விறுவிறு என்று நடந்தான். வடிவு அவனை வழி மறித்து பளார் என்று ஒரு அறை விட்டாள். ஒரு நொடி அதிர்ந்தாலும் சட்டென சுதாரித்துக் கொண்டு மீண்டும் நடக்க ஆரம்பித்தான்.

வடிவு: எங்கடா சொல்லாம வெளிய போற? உன்னோட பொண்டாட்டியோ மாமியாரோ பார்த்தா எனக்கும் தான் பிரச்சனை!

அவன் நேராக சென்று புல்லட்டில் ஏறி அமர்ந்து கிக்கரை அழுத்தும் வேலையில் அடி வயிறு சுளீரென வலி எடுத்தது. அவனுக்கு மீண்டும் மாதவிடாய் ஆரம்பித்தது. புல்லட்டை ஓட்ட முயற்சி செய்யும் போது மாதவிடாய் வருவது இது இரண்டாவது முறை. வலி தாங்காமல் புல்லட்டை கீழே போட்டு விட்டான். வடிவு ஓடி வந்து அவனை கைதாங்கலாக வீட்டுக்குள் கூட்டி சென்றாள். அவன் ஜீன்ஸ் பேண்டில் ரத்தம் இருப்பதை கவனித்து அதிர்ந்தாள்.

வடிவு: என்னடா இது? உன் ஜீன்ஸ் பேண்ட்ல ரத்தமா இருக்கு! பைக்ல உட்காரும் போது படாத எடத்துல பட்டுடுச்சா? எங்க, பேண்ட்டை கழட்டு பார்க்கலாம்.

நடக்க முடியாமல் திணறிய வினோத்தை தன் வலுவான தோள்களால் தாங்கி பிடித்து வீட்டுக்குள் அழைத்து சென்றாள். அவன் பேண்டை கழற்றிவிட்டு ஜட்டியையும் கீழே இறக்கி விட்டாள். எங்கே இருந்து ரத்தம் வருகிறது என்று பார்க்கும் போது வினோத் மெல்ல பேச ஆரம்பித்தான்.

வினோத்: ஒரு பேட் கிடைக்குமா வடிவும்மா?

வடிவு: பேடா? உனக்கு எதுக்குடா?

வினோத், தனக்கு அறுவை சிகிச்சை நடந்த விஷயத்தை கூறினான். வடிவுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.

வடிவு: அடப்பாவி! பொட்டபுள்ள மாதிரி புடவை மட்டும்தான் கட்டிக்க போறனு நினைச்சா நீ குழந்தையையே பெத்தெடுக்க போறயா? உனக்கு தைரியம்தான்டா. இப்படி மாதவிடாய் காலத்துல புடவை கட்டிட்டு அடக்க ஒடுக்கமா ஒரு மூலையில் உட்காராம ஜீன்ஸ் போட்டுட்டு புல்லட் ஓட்ட போற? உனக்கு திமிர்தாண்டா. இப்போ இதை எல்லாம் நீயே தான் சுத்தம் செய்யனும். குளிச்சுட்டு புடவை கட்டிட்டு வா.

ஒரு சேனிடரி பேடை வந்து வினோத் முகத்தின் மீது வீசினாள்.

வடிவு: இந்தா. குளிச்சுட்டு இதை வெச்சுக்க. மறக்காமல் மஞ்சள் தேச்சு குளி டா. குறிப்பா முன் தோலை நீக்கிவிட்டு மஞ்சள் தேச்சு குளி.

வேலைக்காரியின் கட்டளைபடி மஞ்சள் தேய்த்து குளித்து புடவை கட்டி, பேட் வைத்துக் கொண்டு வந்தான்.

வடிவு: மஞ்சள் மனத்தோட மங்களகரமா இருக்கடா.

வினோத்திற்கு கூச்சமாக இருந்தது. ஒரு ஆண் மகனாக இருந்த போதிலும் இப்படி பெண் போல மஞ்சள் தேய்த்து குளிக்கும் நிலை ஏற்பட்டதை நினைத்து சற்று ஆண்மைக்கு இழுக்காக இருந்தாலும் உள்ளுக்குள் ஒருவித கிளர்ச்சியாகவும் இருந்தது.

வடிவு: போய் முதல் வேலையா பைக்கை துடைத்து வை. இந்த வீட்டல ஆம்பளங்களுக்கு பைக் ஓட்டற ராசி இல்லை போலிருக்கு. உன் பொண்டாட்டியோ, மாமியாரோ பைக் ஓட்டும் போது நீ அடக்கமா அவங்க பின்னால உட்கார்ந்து போறதுதான் சரியா இருக்கும்.

அவன் துடைக்க ஆரம்பிக்கும் போது அவன் அம்மாவும், மாமியார் மாலதியும் அங்கே வந்தார்கள்.

காயத்திரி: ரொம்ப தாங்க்ஸ் டா கண்ணா. நான் நாளையிலிருந்து பைக் ஓட்ட கத்து கலாம்னு இருந்தேன். நீயே எப்படியோ பைக்கை சுத்தம் செய்ய ஆரம்பிச்சுட்ட. உன் அத்தையும், பொண்டாட்டியும் தான் எனக்கு கத்து குடுக்க போறாங்க.

மாலதி: என்ன? மஞ்சள் தேய்ச்சு குளிச்சு பளிச்சுனு இருக்க? எதாவது விசேஷமா?

பைக் சீட்டில் அவன் மாதவிடாய் உதிரத்தை கண்டாள்.

மாலதி: கங்கிராட்ஸ் வினோத். நாம அடுத்த கட்டத்துக்கு நகரும் நேரம் வந்துடுச்சு.
-------------------------------------------
ஒரு வாரம் கழித்து ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து வினோத்தை மாலதி, காயத்திரி மற்றும் ஸ்ரேயா மருத்துவமனைக்கு கூட்டி சென்றனர்.

மூன்று பெண்கள் முன்னிலையில் ஆடைகளை அவிழ்த்துவிட்டு அம்மணமாக கூச்சத்துடன் நின்றான். வழக்கமான ஒரு ஆண் தான் பெண்களை கர்ப்பமாக்குவான். ஆனால் இங்கே மூன்று பெண்கள் சேர்ந்து கர்ப்பமாக்க உள்ளனர்.

-----------------

மாலதி: பயப்படாம தைரியமா இரு டா.. இது ஒரு சின்ன புரொசீஜர் தான். கூடவே உன் அம்மாவும், பொண்டாட்டியும் இருப்பாங்க உனக்கு பக்க பலமா. நான் முதலில் உன் மாமியார். அப்புறம்தான் டாக்டர். உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் வராம இந்த ஆப்ரேஷன் செஞ்சு முடிப்பேன். உனக்கு பயம் வர கூடாதுனு நான் டாக்டர் மாதிரி கூட டிரஸ் பண்ணல.

மூன்று பெண்களுமே சாதாரணமாக ஜீன்ஸ் டி-சர்ட் தான் அணிந்திருந்தார்கள்.

மாலதி, ரகசியமாக காயத்திரியின் காதில் ஏதோ சொன்னாள். காயத்திரி சிரித்து விட்டாள்.

காயத்திரி: நல்ல யோசனைதான். ஆனால் நீயே அவ கிட்ட சொல்லு.
மாலதி: உன் பக்கதுலதான இருக்கா. நீயே சொல்லு.

ஸ்ரேயா: என்ன விஷயும் ஆண்டி? தயங்காம சொல்லுங்க.

காயத்திரி ஸ்ரேயா காதில் விஷயத்தை சொன்னாள். அதை கேட்டுவிட்டு ஸ்ரேயா வெக்கப்பட்டு சிரித்தாள்.

ஸ்ரேயா: அய்யய்யோ! ஐ காண்ட் டூ திஸ்!

மாலதி: உன் புருஷன்தான ? என்ன உனக்கு வெட்கம்?

ஸ்ரேயா: நீங்க கூடவே இருக்கறதுதான் பிரச்சனை.

காயத்திரி : எங்க முன்னாடி உனக்கு என்ன கூச்சம்?

ஸ்ரேயா சிறிது யோசித்துவிட்டு அவள் டி-சர்ட்டையும் பிராவையும் கழட்டிவிட்டு வினோத் முன் நின்றாள். வெறும் ஜீன்ஸ் மட்டுமே அணிந்தபடி இருந்த ஸ்ரேயா, அவனை ஆபரேஷன் செய்யும் டேபிள் மீது படுக்க வைத்தாள். ஸ்ரேயாவை அந்த கோலத்தில் கண்ட வினோத்திற்கு பயம் சற்று மறைந்தது. ஸ்ரேயாவின் அந்த அரை நிர்வாண கோலம், எதிர்பார்த்தபடியே மிகவும் அடக்கமாக இருக்கும் அவனது உறுப்பை கொஞ்சம் விறைப்படைய வைத்தது.

மாலதி: உனக்கு முதலில் யூரின் கத்தீட்டர் போடனும். இன்னும் 10 மணி நேரம் நீ இங்கதான் ரெஸ்ட் எடுக்கனும். உன்னோட யூரின் பேக்ல கலக்ட் ஆயூடும். யூரின் கத்தீட்டர் டியூப் நுழைக்கறதுக்கு முன்னே ஒரு மருந்தை செலுத்தனும்.

ஒரு சிரிஞ்சில் மறத்து போக வைக்கும் மருந்தை நிரப்பினாள் மாலதி. அவன் உறுப்பை கையில் பிடித்து முன் தோளை இறக்கிவிட்டாள்.

மாலதி: இதுவரை நான் கையாண்டதிலேயே அடக்கமான உறுப்பு உன்னோடது தான்டா. நீ புடவை கட்டி பழகினதாலதான் உன்னால இவ்வளவு அடக்கமா இருக்க முடியுது.

சிரிஞ்சில் ஊசியை நீக்கிவிட்டு அந்த பிளாஸ்டிக் நுணியை அவன் உறுப்பின் சிறிய துவாரத்தில் நுழைத்தாள். 5 மிமீ தான் உள்ளே சென்றிருக்கும், அவனுக்கு எரும்பு கடித்ததை போல உணர்வு. மாலதி அந்த மருந்தை அவன் உறுப்புக்குள் செலுத்தினாள். சிறிது நேரம் கழித்து அவனுக்குள் அந்த கத்தீட்டர் டியூபை செலுத்த ஆரம்பித்தாள். அவனுக்கு வலி தெரியவில்லை.

ஸ்வேதாவிடம் சேரித்த கருமுட்டையில் தன் மருமகன் வினோத்தின் ஒரு விந்தணுவை செலுத்தினாள் மாலதி. அந்த கருமுட்டையை எடுத்து, Laproscopy சிகிச்சை மூலமாக வினோத்தின் கர்பப்பையில் வெற்றிகரமாக பதித்தாள்.

மாலதி: அவ்வளவுதான் அறுவை சிகிச்சை. எவ்வளவு சுலபமாக முடிந்தது பார்த்தையா? நல்லா ரெஸ்ட் எடு. இன்னும் 2 மணி நேரம் படுத்துட்டு அப்பறமா வீட்டுக்கு போயிடலாம்.

எல்லாரும் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டனர்.

காயத்திரி: ஒரு பெண்ணால் மட்டுமே குழந்தை பெற்றெடுக்க முடியும் என்கிற விதியை தகர்த்து எறிந்து ஒரு ஆணாக இருந்து கர்ப்பமாகி சரித்திரம் படைத்திருக்க. உன்னை பார்க்கும் போது எனக்கு பெருமையா இருக்கும். இதுக்கெல்லாம் உன் மாமியாருக்குதான் நன்றி சொல்லனும். ஒரு ஆணை, அதுவும் தன் மருமகனை கர்ப்பமாக்கிய மாமியார் இந்த உலகத்தில் மாலதியாக மட்டும்தான் இருக்கும்.

மாலதி: உன் ஒத்துழைப்பும், வினோத் ஒத்துழைப்பும் இல்லை என்றால் இது சாத்தியம் ஆகியிருக்காது. உங்களுக்கு தான் முதல் நன்றியை சொல்லனும்.

ஸ்ரேயா: ஹலோ ! நீங்க எல்லாம் முக்கியமான ஆளையே மறிந்துட்டேங்க. என்னோட கருமுட்டையை வெச்சுத்தான் என் புருஷனை கர்ப்பமாக்கி யிருக்கேங்க. நானும் இந்த சாதனையில் முக்கிய அங்கம்தான்.

"நீ இல்லாமலா என் தங்கம்!"", என்று சொல்லி காயத்திரி தன் மருமகளை பாசமாக கட்டிபிட்டித்தாள்.

பயம் மறைந்து இப்போது வெட்கத்துடன் மூன்று பெண்களுக்கு முன் அம்மணமாக படுத்துக் கொண்டிருந்தான். மூன்று மணி நேரத்துக்கு பிறகு அவன் மாமியார் அவனுக்கு ஒரு நைட்டியை கொடுத்து அதை போட சொன்னார். அவனும் மாமியாரிடம் வாங்கிய நைட்டியை அணிந்து கொண்டான். அவனை மனைவியும் மாமியாரும் ஆளுக்கு ஒரு பக்கமாக அரவணைத்து அழைத்து வர அவன் அம்மா கார் டோரை திறந்துவிட்டார்.

மாலதி: நீ என் பைக்கை ஓட்டிட்டு வந்துடு ஸ்ரேயா. நாங்க மூணு பேரும் கார்ல வந்துடறோம்.

ஸ்ரேயா நன்றாக கார் ஓட்டுவாள் என்றாலும் இப்போது வினோத் கர்ப்பமாக உள்ளதால் ஓர் இரண்டு நாட்களுக்கு ரொம்பவே ஜாக்கரதையாக இருக்க வேண்டும். நிதானமாக குளுங்காமல் கார் ஓட்ட வேண்டும். அதற்கு ஸ்ரேயாவை விட அவள் தான் சரியான ஆள் என்று மாலதி நினைத்தாள்.