வெள்ளி, 31 மே, 2024

மாலதியின் மருமகன், EP20

 


சில நிமிடம் கழித்து மாலதியும், காயத்திரியும் சிரித்துக் கொண்டே அறையை விட்டு வெளியே வருவதை ஷ்ரேயா கண்டு வியந்தாள்.

காயத்திரி: உள்ள வாம்மா.

மாலதி: அப்படியே வரும் போது அந்த சீர் வரிசையையும் எடுத்துட்டு வா.

காயத்திரி: இதெல்லாம் எதுக்கு சம்பந்தி அம்மா?

மாலதி: நீங்க என்ன மாலதினே கூப்பிடுங்கள். நமக்குள்ள என்ன formality.

காயத்திரி: சரி மாலதி. நீங்களும் என்னை காயத்திரினே கூப்பிடலாம்.

ஷ்ரோயா, காரில் இருந்து ஒரு தட்டில் பட்டு புடவை மற்றும் தங்கத்தில் செயன், நெக்லஸ், ஒட்டியானம், வளையல், மஞ்சள், குங்குமம், பழங்கள் என எடுத்து வந்தாள்.

காயத்திரி: இதெல்லாம் எதுக்கு மாலதி? எதுக்கு உங்களுக்கு இவ்வளவு சிரமம்.

மாலதி: பையன் வயசுக்கு வந்திருக்கான், அதுக்கு ஏதாவது என் கடமைக்கு செய்யனும் இல்லையா.

காயத்திரி, அவள் மகன் இருந்த அறையின் கதவை தட்டினாள். வினோத் அவசர அவசரமாக தாவணியை அணிந்து விட்டு தலையை மட்டும் கதவுக்கு வெளிய விட்டு வெட்கத்துடன் எட்டி பார்த்தான்.

காயத்திரி: வெட்கப்படாம வெளிய வாடா. வந்திருக்கிறது உன் மாமியாரும் ஷ்ரேயாவும் தான்.

அம்மா மற்றும் மாமியார் இவ்வளவு சீக்கிரம் ஒன்றாக சேர்வார்கள் என்று அவனால் நம்ப முடியவில்லை. அம்மா மற்றும் அத்தை ஒரு சேர இருக்கும் போது பொட்ட பிள்ளையை போல தாவணி கட்டிக்கொண்டு வருவது சற்று கூச்சமாகதான் இருந்தது. படபட மனதுடன் வெளியே வந்தான்.

மாலதி: சமஞ்ச பொண்ணு மாதிரி அழகா தலை குணிந்து வர அழகே தனிதான். அத்தை முறையில் உனக்கு பட்டு புடவை, நகை நட்டெல்லாம் வாங்கி வந்திருக்கேன்.

தாம்பாள தட்டை அவனிடம் மாலதி கொடுத்தார். வினோத் யோசனையோடு நின்றான்.

காயத்திரி: என்னடா பார்த்துட்டே நிற்கற? அத்தை கிட்ட இருந்த வாங்கிட்டு போய் இதை எல்லாம் போட்டுட்டு வா.

வினோத் அதை வெட்கத்துடன் பெற்றுக்கொண்டான்.

காயத்திரி: ஷ்ரே...

ஷ்ரேயா: அத்தை, நான் வினோத்க்கு Help பண்ணிட்டு வரேன்.

காயத்திரி ஷ்ரேயாவை வினோத்துடன் செல்ல சொல்லும் முன்பு அவளே சென்றுவிட்டாள்.

"இந்த காலத்து பசங்க பொண்ணுங்க ரொம்ப Fast தான்" என்று கூறி காயத்திரியும் மாலதியும் சிரித்துக் கொண்டனர்.

ஒரு ஆண்மகனாக இருந்து மாமியாரிடம் புடவை வாங்கி கட்டிக்கொள்வது ஒருவிதமான கிக்காக இருந்தது வினோத்திற்கு. அவனை முழுவதுமாக அம்மணமாக்கிவிட்டு ஷ்ரேயா அவனிடம் துணியை தராமல் விளையாடினாள்.

வினோத்: பாவாடையை குடுங்க பிளீஸ். அவங்க எப்போ வேணும்னாலும் கதவை தட்டுவாங்க. அதுக்குள்ள நான் புடவை கட்டி முடிக்கனும்.

ஷ்ரேயா: அப்போ என் முன்னாடி மண்டி போட்டு கேளு!

வினோத்தும் சிறிதும் கூச்சம் இல்லாமல் மண்டியிட்டு அம்மணமாய் அவள் காலில் விழுந்தான். பாகுபலி போல ஷ்ரேயாவும் அவள் காலை தூக்கி அவன் தலை மேல் வைத்து ஆசிர்வதித்து துணிகளை அவனிடம் கொடுத்தாள். அவளே அவனுக்கு ப்ரா, ஜாக்கெட் மற்றும் பாவாடை அணிய உதவினாள். புடவையை மடித்து பாவாடைக்குள் சொறுகும்போது, அவன் உறுப்பை விரல்களால் தொட்டு விளையாடினாள். தொப்புள் தெரிவதை போல புடவை கட்டிவிட்டாள்.

ஷ்ரேயா: நீ இடுப்புல ஒட்டியாணம் போடும் போது இப்படி லோ ஹிப் ல தொப்புள் தெரியற மாதிரி கட்டினால் தான் நல்லாயிருக்கும்.

ஷ்ரேயா: வயசுக்கு வரதுக்கு முன்னாடி சில வீட்டில் பெண்பிள்ளைகளை ஆண் பிள்ளை போல சுதந்திரமா வளர்ப்பாங்க. பெண் பிள்ளைனு வித்யாசம் பாக்காம பேண்ட் சட்டை போட வைப்பாங்க, வண்டி ஓட்ட விடுவாங்க. ஆனால் வயசுக்கு வந்து இடுப்புல ஒட்டியாணம் மாட்டிட்டா எல்லாத்தையும் மறந்துட வேண்டியதுதான். காலம் முழுக்க தாவணி, புடவைனுதான் வாழனும். இன்னும் சில வருடங்களுக்காவது உனக்கு அதே நிலைமை தான். உன் இடுப்புல இனி ஜீன்ஸ் இருக்காது. பாவாடை தான் இருக்கும். ஒட்டியாணம் தான் உனக்கு பெல்ட்.

வினோத்: நீங்க, அத்தை அல்லது அம்மா கையால புடவை வாங்கி கட்டிகறதுன்னா நான் அதை காலம் முழுதும் செய்ய தயார்.

ஷ்ரேயா உதவியுடன் புடவை கட்டிக் கொண்டான். அவன் கையில் வளையல் மாட்டிவிட்டாள். காலில் கொலுசு, ஒட்டியாணம், கமுத்துல் Necklace அணிந்து கொண்டான்.

ஷ்ரேயா: நீ புடவை கட்டிட்டு வெளிய போய்ட்டு வர சௌகர்யமா உனக்கு நானே பார்த்து விக் சவுரி முடி வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன். அதையும் நீ போட்டுட்டா நீயே வாய திறந்து பேசாத வரை உன்னை ஆம்பளனு யாரும் கண்டுபிடிக்க முடியாது.

ஷ்ரேயா: குரல் பயற்சி எடுத்துக்கொண்டால் உன்னால் பெண் குரலில் கூட பேச முடியும். ஆன்லைன் பயிற்சி வகுப்புகள் கூட உள்ளன. நீ வெளி உலகத்திற்கு சென்றால் உன்னால் தயக்கமின்றி பெண் குரலில் பேச கூட முடியும்.

வினோத்: அப்படியானால் நான் தாமதமின்றி சீக்கிரமே சேர்கிறேன்.

ஷ்ரேயா அவனுக்கு மேக்கப் போட்டு பொட்டு வைத்ததும், அவன் பெண்னை போலவே இருந்தான். ஒரு ஆணாக இருந்த போதும் அடக்க ஒடுக்கமான ஒரு பெண் போல புடவை கட்டி, நகைகள் அணிவது அவனுக்கு ஊக்கத்தை தந்தது. அவன் தடி, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விரைக்கை ஆரம்பித்தது. ஷ்ரேயா அவன் தலையில் வைப்பதற்கு பூ எடுத்து வருவதை பார்த்ததும் அவனுக்கு முழுமையாக விரைப்பு தன்மையை எட்டியது. மாடர்னாக ஜீன்ஸ் டி-சர்ட் அணிந்த பெண் கையால் ஒரு ஆண் பூ சூடி பொட்ட பிள்ளை போல மாறுவது தனி கிக்காக இருந்தது.



அவன் புடவைக்குள் அவன் உறுப்பு எழிற்சி பெற்றதை ஷ்ரேயா கவனித்தாள். அவனை சுவரோடு தள்ளி அவன் வாயோடு வாய் வைத்து முத்தம் தந்தாள்.

ஷ்ரேயா: நானே பொறாமை படும் அளவுக்கு அழகான பெண் போல இருக்கிறாய். உன்னோட உறுப்புதான் உன்னை ஆம்பளனு நியாபகபடுத்துது. உன்னை இப்படி பார்க்கும் போது அப்படியே படுக்க போட்டு செய்யனும் போல இருக்கு. ஆனால் வெளிய உன் அம்மாவும் என் அம்மாவும் இருக்காங்க.

வெளியே இருந்து அறையின் கதவு தட்டப்பட்டது.

மாலதி: அவனை ரெடி செஞ்சது போதும் ஷ்ரேயா. இப்போ ரெண்டு பேரும் வெளிய வாங்க.

மாலதியும், காயத்திரியும் சிரித்துக் கொண்டிருந்தனர். கதவை திறந்து விட்டு ஷ்ரேயா, வினோத்தை அழைத்து வந்தாள். வெட்கத்துடன் தலை குனிந்த படியே வினோத் அவளுடன் வந்தான். பார்க்க உண்மையில் வயது வந்த கண்ணிப் பெண் போல இருந்தான்.

காயத்திரி: என்னடா அப்படியே நிக்கற? அத்தை கால்ல விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கு.

வினோத் உடனே மண்டியிட்டு அவன் கைவிரல்களும் நெற்றியும் மாலதியின் பாதங்களில் படுமாறு விழுந்தான். அவனை உடனே மாலதி தூக்கிவிட்டார்.

மாலதி: நல்லா இரும்மா. என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்கு. அம்மாகிட்ட ஆசிர்வாதம் வாங்கிக்கோ.

வினோத் அவன் அம்மா காவில் விழும்போது, ஷ்ரேயாவும் அவள் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் பெற்றுக் கொண்டாள்.

கருத்துகள் இல்லை:

கருத்துரையிடுக