காலமெல்லாம் காலடியில், EP21

நித்யாவின் சிறு வயது நிகழ்வு

நான் வீட்டில் ஒரே பெண்ணாக வளர்ந்த காரணத்தால், என் அம்மா எனக்கு அடிக்கடி ஆண் உடை அணிவித்து மகிழ்வார்கள். தைரியத்தை ஊட்டி வளர்த்தார்கள். நான் பத்து வயது இருக்கும்போது எங்கள் சொந்த கிராமத்துக்கு போய் இருந்த நேரத்தில், அங்கு அதற்கு முன் நான் பார்த்திராத ஒரு பதினாறு வயது பையன், அந்த ஊருக்கு வந்த அழகாய் இருக்கும் சின்ன பெண் என்னை கவரும் எண்ணத்தில், என் முன்னால் தனது உடைகளை கழட்டி விட்டு, வெறும் ஜட்டியுடன் கிணற்றில் டைவ் அடித்து குதித்தான் குளிக்க.

யாருடா நீ, என்னடா டக்கென்று இப்படி உடைகளை கழட்டி விட்டு குளிக்க செல்கிறாய், அதுவும் இப்படி ஒரு பொண்ணு முன்னால என்று கேட்டேன். அப்போது அதற்கு அவன் பெண்களை பற்றி மிகவும் மட்டமாக பேசினான் - பெண்கள் பிறந்ததே ஆண்களுக்கு அடிமையாக வாழத்தான் என்றும், ஆம்பிளை குஞ்சை பார்த்தால் எல்லா பெண்களுக்கும் ஆசை வரும் என்றெல்லாம்.

நான் கோபத்துடன் அவனது உடைகளை எடுத்து வைத்து கொண்டு, ஏண்டா இப்படி பொண்ணுங்களை மட்டமா பேசுன, என் அப்பா பெயரை சொல்லி, நான் அவர் பொண்ணுதான், இப்ப நீ பேசுனத்துக்கு தண்டனையா உன் துணி எல்லாம் எடுத்துக் கிட்டு ஓட போறேன். நீ முடிந்தால் என் அப்பா கிட்ட உன்னை பற்றி புகார் அளிப்பதற்குள் என்னை துரத்தி பிடித்து உன் துணிகளை வாங்கி கொள் என்றவாறு புள்ளி மான் போல துள்ளி குதித்து ஓட தொடங்கினேன்.

என் அப்பா அந்த ஊரில் இருந்து பக்கத்துக்கு நகரத்துக்கு சென்று வாழ்ந்து இருந்தாலும், இன்னமும் எங்கள் குடும்பத்துக்கு அங்கே மரியாதை உண்டு. நான் அந்த குடும்பத்துப் பெண் என்று அறிந்து கொண்டதும், அவனுக்கு ஒரு பயம் வந்து விட்டது.

கிணற்றின் மேலே ஏறி என்னை துரத்தி வந்தவன், என் வேகத்துக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல், அதற்கு மேல ஊர் உள்ளே வந்து விடும் - வெறும் ஜட்டியுடன் ஓட வெட்க பட்டு கொண்டு, என்னை நோக்கி கத்தினான், உன் அப்பா கிட்ட சொல்லி விடாதே, மன்னிச்சுக்கோ, தயவு செய்து துணிய கொடுத்துடு, என்னால் உன்னை துரத்த முடியவில்லை, என்று.

இளம் கன்று பயம் அறியாது என்று சொல்வார்களே,அது போல எனக்கு அப்போது அவனிடம் எந்த பயமும் இல்லை, மேலும் எனக்கே உண்டான இயல்பான தைரியமும் சேர்ந்து கொள்ள, நான் அங்கே இருந்து சொன்னேன், உனக்கு உன் துணி வேணும்னா நீ இப்ப போட்டு இருக்கிற ஒத்த துணி, அந்த ஜட்டியையும் கழட்டி போட்டுட்டு, பொண்ணுங்களை கேவலமா பேசுனத்துக்கு தண்டனையா இப்ப ஒரு பொண்ணு என் முன்னால அம்மணமா என் காலில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கணும் என்றேன்.

வேறு வழி இன்றி, நான் சொன்ன மாதிரி, ஜட்டியை கழட்டி விட்டு, அந்த பதினாறு வயது கிராமத்து பையன், அம்மணமாய் பத்து வயது சின்ன பெண் என் காலில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்டான்.

என் வசம் நான் எடுத்து கொண்டு சென்ற எனது மாத்து துணி, பொண்ணுங்க போடுற குட்டை பாவாடைய கொடுத்து, பொண்ணுங்களை கேலி செய்த நீ இன்னிக்கு ஒரு பொம்பிளை மாதிரி இந்த பொண்ணுங்க போடுற குட்டை பாவாடையை தான் போட்டுக்கணும் என்று சொல்லி அதை போட்டுக்க சொன்னேன். அவன் தன் செய்த தவறை உணர்ந்ததால், ஊருக்குள் எங்கள் குடும்பத்துக்கு உள்ள மரியாதையை நினைத்து பயந்து, வேறு வழி இன்றி நான் கொடுத்த குட்டை பாவாடையை வெட்க பட்டு கொண்டே போட்டு கொண்டான்.

நானும் ஐயோ பாவம், இனிமேல் பெண்களைப் பற்றி மட்டமாக பேச கூடாது என்று மிரட்டி அவனுக்கு அவனது துணிகளை கொடுத்தேன். அதன் பிறகு கிராமத்தில் தங்கிய நாட்களில் அவனை பார்க்க வில்லை. அவன் என் கண்ணில் மீண்டும் பட வெட்க பட்டு கொண்டு சில நாட்களுக்கென பக்கத்துக்கு ஊருக்கு சென்று விட்டான் போல. அவன் யார் என்றும் அறிய முடிய வில்லை. அவனையும் அதற்கு அப்புறம் பார்க்க வில்லை.

மீண்டும் எப்போதாவது கிராமத்துக்கு சென்றால் அந்த நிகழ்வு சில சமயம் ஞாபகம் வரும். அடுத்த சில வருடங்களில் அந்த நிகழ்ச்சியை நான் மறந்து விட்டேன். ஆனாலும் அந்த நிகழ்வு என் மனத்தில் ஆழமாக பதிந்து விட்டது. தவறு செய்யும் ஆண்களை அதிகாரம் செய்ய, வயதில் பெரிய ஆண்களை கூட என் காலில், அதிலும் நினைத்தால் அம்மணமாய் கூட விழ வைக்க முடியும், பெண்கள் உடை உடுத்த வைத்து அவமான படுத்த முடியும் என்று ஒரு நம்பிக்கை எனக்குள் உண்டாகி விட்டது.

அந்த நம்பிக்கை எனக்கு இப்போதும் ஆழ் மனதில் இருப்பதாலேயே, என்னால் எந்த ஆண்களையும் தைரியமாக எதிர் கொள்ள முடிகிறது. பொதுவாகவே அமைதியான குணமும், அடுத்தவருக்கு உதவும் எண்ணமும் கொண்ட நான், என்னை அடக்கி ஆள முயற்சி செய்யும் ஆண்களை கண்டால் மட்டும் எனக்கு வரும் தைரியம் யாரும் எதிர்பார்க்க முடியாத ஒன்றுதான்.

அந்த தைரியத்தில் ஆண் என்ற அகம்பாவம் கொண்டு ஆட்டம் காட்டிய பல ஆண்களை, என்னை விட நான்கு வயது சிறிய வாலிபன் முதல், உன்னையும் விட நான்கு வயது பெரிய ஆம்பிளை வரை, அவர்களின் திமிர் அடங்கும் வகையில் என் காலில் விழ வைத்து இருக்கிறேன்.

ரொம்பவும் ஆணவத்துடன் ஆடிய சிலரை மட்டும் அம்மணமாகவும், அதிலும் வெகு சிலரை பொட்டச்சியாக பெண்கள் உடை உடுத்த வைத்தும் கேவல படுத்தி இருக்கிறேன்.

காலில் விழுந்து கும்பிட்டு, மன்னிப்பு கேட்டு விட்டு, பிறகு மண்டி இட்டு பல நிமிடங்களானாலும் நான் சொல்லும்வரை, என் சிறு கண்ணசைவுக்கும், கை சைகைக்கும் காத்து கிடப்பார்கள்.

இதில் பெரிய ஆச்சர்யம் என்ன வென்றால், ஒருமுறை என் காலில் விழ வைத்து அவர்களின் ஆணவத்தை அடக்கிய பிறகு, மீண்டும் என் காலில் விழுவதற்கு எப்போது வாய்ப்பு கிடைக்கும் என்று ஏங்கி தவிப்பார்கள். அவர்கள் அதன் பிறகு என்னை தலை நிமிர்ந்து பார்க்க தைரியம் இல்லாமல், கை கட்டி, தலை குனிந்து என் காலையே பார்த்து கொண்டு இருப்பதை பார்க்கும் போது எனக்கு சிரிப்புதான் வரும்.

நான் உன் கம்பெனியில் சேர்ந்த நாள் முதல் கவனித்து இருக்கிறேன், உன்னிடம் அந்த அகம்பாவம் இருந்தது இல்லை. நேற்று அந்த பார்ட்டி இல் தேவை இல்லாமல் முதல் முதலாக உனக்கு அந்த திமிர் வந்ததை பார்த்ததும் அதை முளையிலேயே கிள்ளி ஏறிய வேண்டும் என்றுதான் உன்னையும் என் காலில் விழ வைத்தேன்.

ஆனால் உனது நிலை புரிந்ததும், பரிதாபம் வந்தது. உன் ஆசை என்ன என்று அப்போதுதான் புரிந்தது. சரி, தன் தவறை உணர்ந்து திருந்திய பிறகு, உன் மேல் உள்ள கோபம் போய், உன் ஆசையை நிறைவேற்ற முடிவு செய்தேன்.

இந்த கிளர்ச்சி ஏற்பட காரணமாய் உனக்கும் இது போல சிறு வயது அனுபவம் ஏதும் இருக்கும், ஞாபக படுத்தி பார். எப்போ தாவது இதற்கு முன்பு பெண்கள் உடை உடுத்தி உள்ளாயா, எந்த பெண்ணுக்காவது அடங்கி நடந்து கொண்டாயா என்று நான் கேட்டதும் அவன் சிறிது நேரம் யோசித்து விட்டு பிறகு தன் இளம் வயதில் நடந்த அப்படிப்பட்ட ஒரு நிகழ்வை என்னிடம் பகிர்ந்து கொண்டான்.