காலமெல்லாம் காலடியில், EP24

பிரபாகரின் இளம் வயது நிகழ்வு 03

அடுத்த நாள் காலை பத்து மணி அளவில், அந்த ராதை நான் தங்கி இருக்கும் மாமி வீட்டுக்கு வந்து விட்டாள். நான் அப்போது வெறும் ஷார்ட்ஸில் இருந்தேன். உள்ளே வந்த அவள் எனது அம்மாவிடம், எங்கே உங்க பொண்ணு, இன்னுமா தூங்குறா, என்னோடு விளையாட வர சொல்லுங்க என்று கிண்டல் அடிக்க, என் அம்மாவும் என்னை பார்த்து என்னடி, உன்னை விளையாட அழைத்து போக உனது அக்கா வந்து இருக்காங்க. போறையா என்று சேர்ந்து கிண்டல் அடித்தார்கள்.

அடியே உன் தங்கச்சிக்கு பாவாடை, தாவணி ஏதும் கொண்டு வந்து இருக்கியா என்று கேட்க, அதற்கு அவள் மாமி, உங்க பையனுக்கு தாவணி தேவை படாதுனு நான் கொண்டு வரலை, நான் பெரியவளாக ஆகறதுக்கு முன்னால சின்ன பொண்ணா இருந்தப்ப போட்டு கிட்டு இருந்த என்னோட பழைய பாவாடை சட்டை போதும்னு அதை மட்டும் கொண்டு வந்து இருக்கேன். சரியாய் இருக்கும்ல என்று சொல்லி தான் கொண்டு வந்ததை காட்டுகிறாள்.

அதை பார்த்த என் எம்மாவும் ஆமாம் பிரபாவுக்கு இது போதும், வயசுக்கு வராத சின்ன பொண்ணு மாதிரித்தான் இருக்கான், பாவாடை சட்டையே போட்டுக்கட்டும். தாவணி தேவை இல்லை. ஏய் பிரபா, ஷார்ட்ஸை கழட்டிட்டு அந்த பாவாடைய போட்டுக்கோடி. போட்டுட்டு போய் இங்க இருக்கிற வீடுகளில், இன்று இரவு பத்மா மாமி வீட்டுல கொலுவுக்கு வாங்க என்று சொல்லி கூப்பிட்டு விட்டு வாடி என்று சொல்கிறார்கள்.

என்னம்மா என்று நான் கோப பட, சும்மா நடிக்காதடி, எனக்கு தெரியும் உனக்கு இப்படி பொண்ணுங்க டிரஸ் போட பிடித்து இருக்குன்னு. நான்தான் பார்த்தான், நேத்து ராத்திரி முழுவதும் அந்த பாவாடை தாவணில நீ தூங்கினதை. காலைல குளிக்கிற வரை அதை தானே ஆசையோடு போட்டு கிட்டு சுத்தின என்று சொல்லி அந்த சின்ன பெண் முன்னால் என் மானத்தை வாங்கினார்கள். 

அதை கேட்டு சிரித்த அவள், அப்படியா விஷயம், அப்ப இன்னிக்கு முழுவதும் நீ பொட்ட பிள்ளை தாண்டி என்று சொல்லி, சரி சரி சீக்கிரம் பாவாடை கட்டிக்கோ, எல்லார் வீட்டுக்கும் போகணும் என்று அவசர படுத்தினாள். நான் அம்மாவை பார்க்க, அம்மாவும், இந்த ஊர்ல உன்னை தெரிந்தவர்கள் யாரும் இல்லை. உனது விருப்பப்படி இன்னிக்கு பொட்ட புள்ளையாவே இரு என்று பரிவுடன் சொன்னார்கள்.

என்னை பக்கத்துக்கு அறைக்குள் அழைத்து சென்ற அந்த ராதை பெண், உள்ளே நுழைந்ததும், அக்கா அக்கா எனக்கு பாவாடை கட்டிக்கணும்னு ஆசையா இருக்கு, கட்டிக்க கொடுங்கன்னு என் காலுல விழுந்து கெஞ்சுடி என்று ஆணை இட்டாள்.

கதவு திறந்து இருக்கு, அம்மா வந்துடுவாங்க என்று நான் பயப்பட, அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது, உனக்கு பாவாடை வேணும்னா நான் சொன்ன மாதிரி செய் என்று அதிகாரம் செய்தாள்.

வேறு வழி இன்றி, நேற்று அவளிடம் வாங்கின அடி ஞாபகத்தில் வர, கதவை பயத்துடன் பார்த்து கொண்டே, அவசர அவசரமாக நானும் அதே மாதிரி சொல்லியவாறு அவள் காலில் விழுந்தேன்.

பாவாடை கட்டிக்கணும்னா ஷார்ட்ஸை கழட்டனும். நீயா ஷார்ட்ஸை கழட்டுகிறாயா? இல்லை நேத்து மாதிரி நானே கழட்டவா என்று அவள் கேட்க,  நானே கழட்டுறேன், நானே கழட்டுறேன் என்று சொன்னேன்.

அவள் நானே கழட்டுறேன்னு சொல்ற, அப்படி என்னத்தை கழட்டப்போற என்று ஏளனமாய் கேட்க, நானே என் ஷார்ட்ஸை கழட்டுறேன் என்று சொல்லியவாறு ஷார்ட்ஸை கழட்டி விட்டு ஜட்டியுடன் நிற்கிறேன்.

பாவாடை கட்ட போற பொட்ட பிள்ளைக்கு எதுக்குடி ஆம்பிளை ஜட்டி என்று சொல்லி, அதை அவள் தனது விரலால் கீழே இறக்கி என்னை அம்மணமாய் நிறுத்தினாள்.

பாவாடை கட்டிக்க ஆசைப்படும் நீ ஆம்பிளை பையனா இல்லை பொட்ட பிள்ளையாடி என்று என்னை கேட்க, அம்மணமாய் குஞ்சு துடிக்க, துடிக்க முழு ஆம்பிளையாய் நிற்கும் நான், எனது வாயாலேயே பொட்ட பிள்ளை என்று சொல்கிறேன்.

அதை கேட்டு சிரித்த அவள், அப்ப நேத்து மாதிரி திரும்ப மொட்டை குண்டியா என் காலுல விழுந்து பாவாடை கட்டி விடுங்கன்னு சொல்லி கெஞ்சுடி என்று சொல்ல,நானும் சீக்கிரமா பாவாடை கட்டி விடுங்க அக்கா, அம்மா வந்துட போறாங்க அப்படின்னு சொல்லி பயத்துடன் அக்கா என்று அழைத்தவாறே சின்ன பொண்ணு அவ காலில் விழுந்தேன் அம்மணமாய்.

அவளும் சரி சரி ரொம்பவும்தான் பயப்படுற, பயப்படாதே, இன்னிக்கு உன்னை அடிக்க மாட்டேன் என்று சொல்லியவாறே, எனக்கு அவள் கொண்டு வந்த பாவாடைய கொடுத்து கட்டி விட்டார்கள்.

மேல சின்ன பெண்கள் அணியும் சட்டை ஒன்றை கொடுத்து போட்டுக்க சொன்னார்கள். பிறகு பார்க்க ஒரு பொட்ட பிள்ளையாக தெரியும் வகையில் கொஞ்சம் அலங்கரித்து, என்னை அறையை விட்டு வெளியே அழைத்து வந்தாள். என் அம்மாவும் தனது பங்குக்கு என்னை இன்னும் கொஞ்சம் அலங்கரித்தார்கள். இப்போது நான் பார்க்க ஒரு சின்ன பெண்ணாக இருக்கிறேன்.

நல்லா பார்த்துக்கோடி என்று என் அம்மா சொல்ல, பயப்படாதீங்க ஆண்ட்டி, என் செல்ல தங்கையை நான் ஒழுங்கா பார்த்துப்பேன் என்று சொல்லி சிரித்தவாறே அவள் என்னை அழைத்து செல்கிறாள். அப்படி செல்லும்போது என் அம்மாவும் அடியே பிரபா, அக்கா சொல்ற மாதிரி நடந்துக்கோ என்று சொல்லி கண் சிமிட்டுகிறார்கள். நான் வெட்கத்துடன் போம்மா என்று சொல்லி அந்த ராதை பெண்ணுடன் நடக்கிறேன் பொட்ட பிள்ளையாய்.

அவள் வீட்டில் எனக்கு பூ வைத்து விட்டார்கள் தலையில். எனக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அவள் ஒரு தாம்பாளத்தில் குங்குமம், மஞ்சள் எடுத்து கொண்டு மேலும் சில வீடுகளுக்கு என்னை அழைத்து சென்றாள். அங்கே என்னை அந்த காலனி பத்மா மாமி வீட்டுக்கு பக்கத்துக்கு ஊரில் இருந்து நவராத்திரி பார்க்க வந்து இருக்கும் புது பெண் பிரபா என்று சொல்லி அறிமுக படுத்தினாள். அந்த மாமிகள் நல்லா இருடி என்று என்னை ஒரு சின்ன பெண்ணாக நினைத்து வாழ்த்தும்போது எனக்கு என்னவோ போல இருந்தது.

உள்ளே குஞ்சு தூக்கி கொண்டால் என்ன பண்ணுவது என்று எனக்கு ஒரே பயம் வேறு. ஜட்டி கூட போடவில்லை,  பாவாடையில் கொஞ்சம் தூக்கினாலும் குஞ்சு காமித்து கொடுத்து விடுமே என்று ஒரு கையை பாவாடைக்கு மேலே வைத்து பொத்தி மறைத்து கொண்டே வருகிறேன். அதை அறிந்து கொண்ட ராதை என்னை பார்த்து கண் சிமிட்டி கிண்டல் செய்து சிரிக்கிறாள்.

பிறகு மதிய நேரம் அவளின் தோழிகளோடு பல பெண்கள் விளையாட்டுகள் விளையாடினேன் - பல்லாங்குழி, தாயம், பாண்டி, ஸ்கிப்பிங் என்று. அந்த விளையாட்டுகள் எல்லாம் எனக்கு ஆடி பழக்கம் இல்லாததால், நான்தான் எல்லாவற்றிலும் தோல்வி அடைந்து கடைசியாக வருவேன். அதனால் அங்கே உள்ள பெண்கள் இந்த புது பொண்ணுக்கு ஒழுங்காக ஆடவே தெரியவில்லை. தோத்து போனதால நீதான் எங்களுக்கு எல்லா வேலையும் பண்ணனும் என்று இந்த அக்காவுக்கு தண்ணி எடுத்துட்டு வாடி என்றெல்லாம் என்னை நன்றாக வேலை வாங்கினார்கள். 

நானும் அந்த சின்ன பொண்ணுங்க எல்லோரையும் அக்கா அக்கா என்று அழைத்தவாறே அவர்கள் சொன்ன வேலை எல்லாம் செய்தேன். அதை அந்த ராதை அக்கா பார்த்து சிரித்து கொண்டு, தன் பங்குக்கு அவளும் என்னை பல வேலைகள் வாங்கி கொண்டு இருந்தாள். அன்று பிற்பகலில் என்னை மீண்டும் பத்மா மாமி வீட்டில் எனது அம்மாவிடம் கொண்டு வந்து சேர்த்தாள்.

அன்று மாலை மீண்டும் அம்மாவும், மாமியும் எனக்கு பட்டு பாவாடை, தாவணி அணிவித்து, அன்று இரவு சில வீடுகளுக்கு கொலுவுக்கு என்னை ஒரு பெண்ணாக அழைத்து சென்றார்கள்.

நான் உண்மையில் பொட்ட பிள்ளை இல்லை, ஆம்பிளை பையன் என்று நேற்று நாடகத்தில் நடித்த சில பெண்களுக்கு மட்டுமே தெரியும். அதில் அந்த கண்ணனாக நடித்த இன்னொரு பெண், அதிகம் வெளியில் வருவதில்லை, படிப்பில் கவனம் செலுத்த அவளின் அம்மா கட்டாய படுத்தி இருப்பதால், வீட்டிலேயே தான் அதிகம் இருப்பாள். எனவே அவளை மீண்டும் பார்க்க வில்லை.

அடுத்த நாள் நான் மதியம் போல கிளம்ப மனமே இல்லாமல் அங்கே இருந்து கிளம்பினேன். கிளம்பும் நேரத்தில் நானும் பாண்ட் அணிந்த ஆம்பிளை பையனாக, என் அம்மா மற்றும் மாமி முன்பு ஒரு தடவை கடைசியாக நானே சென்று அவள் காலில் விழுந்து கும்பிட்டேன், அக்கா என்னை ஆசீர்வாதம் செய்ங்க என்று.

அந்த ராதை அக்கா என்னை பார்த்து அழகாக சிரித்து, டேய் தம்பி, நான் உன்னை கிண்டல் செய்தது, பொட்ட பிள்ளையாக நடத்தியது எல்லாம் மனசில் வைத்து குழப்பி கொள்ளாதே. மீண்டும் வாய்ப்பு கிடைத்தால் சந்திப்போம், அது வரை அக்காவை மறக்காமல், நல்ல பையனாக இருடா என்று என்னை வாழ்த்தி அனுப்பினாள்.

அந்த நிகழ்வுக்கு பிறகு எனக்கு மீண்டும் அந்த மாதிரி பெண்கள் உடை அணிய ஏதும் வாய்ப்பு அமையவில்லை. அடுத்த சில வருடங்கள் நவராத்திரி வரும்போதெல்லாம் அந்த நிகழ்வு என் மனதில் வந்து போகும். நானே அப்படி மீண்டும் எப்போது நடக்கும் என்று ஏங்கி இருக்கிறேன்.

என் அம்மாவிடம் அந்த மாமி வீட்டுக்கு போகலாமா என்று கேட்பேன், ஆனால் என் அம்மா, வேண்டாம், போன தடவை நீ அங்கே பொட்ட பிள்ளையாக நடந்து கொண்டது, அரசால் புரசலாக சிலருக்கு தெரிந்து விட்டது. அதனால் மாமிக்கும், அந்த ராதை பெண்ணுக்கும் கொஞ்சம் சங்கடமாக போய் விட்டதாக அறிந்தேன். எனவே மீண்டும் அங்கே போனால் நன்றாக இருக்காது.

நீயும் இந்த வருடம் பிளஸ் டூ. ஒழுங்காக படி, பின்பு கல்லூரிக்கு செல்ல வேண்டும். நன்கு வளர்ந்து விட்டாய், இனிமேலும் மீண்டும் பொட்ட பிள்ளையாக உடை அணிய ஆசை படாதே, அது சரியில்லை. கவனம் திரும்பி விடும். வாழ்க்கையில் படித்து நல்ல வேலைக்கு போய் முன்னேற முயற்சி செய். பின்பு கல்யாணம் ஆனதும் உனது மனைவி வந்த வுடன், இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்டு வாழும்போது, அப்போதும் உனக்கு பெண் உடை அணிய ஆசை இருந்து, அதற்கு வாய்ப்பு கிடைத்தால், பார்த்து கொள்ளலாம் என்று அறிவுரை சொல்லி விட்டார்கள். நானும் அதுவும் சரி என்று உணர்ந்து கொண்டு, ஒரு ஆண்மகனாக வழக்கமான வாழ்க்கை வாழ தொடங்கி விட்டேன்.

பிறகு கால போக்கில் அது மறந்து போய் விட்டது. எனக்கு மனைவியாக வந்தவள் இதை எல்லாம் புரிந்து கொள்பவளாக இல்லை. அவள் ஒரு நல்ல பெண், அதனால் நானும் என் மண வாழ்க்கையை கெடுத்து கொள்ள விரும்பாமல், எனது ஆசைகளை குழி தோண்டி புதைத்து விட்டு, ஒரு நல்ல கணவனாக, சமுதாயத்தில் கண்ணியமான மனிதனாக வாழ்ந்து வருகிறேன்.

இன்று நீங்கள் ஞாபக படுத்தி பார்க்க சொன்னதால் தான் மீண்டும் அது நினைவுக்கு வந்தது. அதை நினைக்கும் போதே ஒரு கிளர்ச்சி உண்டாகிறது மீண்டும்.

பிரபாகர் தனக்கு ஏன் இந்த வயதிலும் பெண்கள் உடை அணிய, பெண்களுக்கு அடங்கி நடக்க விருப்பம் ஏற்படுகிறது என்பதற்கான காரணத்தை, அந்த தனது இளம் வயது நிகழ்ச்சியை நினைவு கூர்ந்ததின் மூலமாக என்னிடம் இவ்வாறாக பகிர்ந்து கொள்கிறான்.