கல்லூரியில் ஒரு கன்னி வெடி 4

 

மூன்றாம் வருட மாணவியோ, அந்த வருடம் சென்று விடுவாள், ஆனால் கூட படிக்கும் முதல் வருட பெண்ணிடம் ஒரு ஆம்பிள பையன் கடைசி வரை மூன்று வருடமும் அடிமையாய் இருக்க வேண்டும், ஏன் என்றால் மூன்றாம் வருட பெண் தான் எடுத்த போட்டோ, விடியோவை முதல் வருட பெண்ணிடம் கொடுத்து விடுவாள். எங்கள் மானம் இப்போது அவர்களிடம், வேறு வழியில்லை. அவர்கள் சொன்னதை செய்ய வேண்டும். அங்கு ஆண்கள் சிலர்தான், பெண்களோ அதிகம்,  அழகான பெண்களுக்குத்தான் அந்த மாதிரி அடிமைகள் கிடைப்பார்கள். அவர்கள் அதனால் ராணி மாதிரி வலம் வருவார்கள்.

அன்று முதல் ரஞ்சிதா என் வகுப்பு என்பதால் என்னை வைத்து செய்வாள். அன்று முதல் நாள் என்னை கீர்த்தனா மேடம் ராகிங் செய்து அணுப்பியபின், ரஞ்சிதா சிறிது நேரம் கழித்து என் வகுப்புக்கு வந்தாள். வந்தவள் நேரே நான் உட்கார்ந்து இருக்கும் இடத்துக்கு வந்து, என் அருகில் இருந்த ஒரு பையனை தள்ளி வேறு இடத்துக்கு செல் என்று ஆணை இட்டாள். பின் என் அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டு, என்னடி, தீபா, நான் போகும்போது கொடுத்த என் பாவாடை, தாவணி இப்ப எங்கேடி இருக்கு, நீ அதை போட்டு பார்த்தாயாடி என கேட்டாள். அவள் என்னை தீபா என்று ஒரு பொம்பிளை பெயரில் கூப்பிடுவதும், கூடவே டி போட்டு அழைப்பதையும் கேட்டு மற்ற பசங்க, அங்கே இருந்த பொண்ணுங்க எல்லாம் சிரிக்குறாங்க. நானும் வெட்க பட்டு கொண்டே, என்னடி ரஞ்சிதா இதெல்லாம் இங்கே கேட்குற, ஏன் என்னை டி போட்டு கூப்பிடுற என்றேன். அதற்கு அவள், அடியே பொட்டச்சி, நான் இனிமே உன்னை அப்படிதாண்டி கூப்பிடுவேன், ஆனா நீ ஒன்னு நல்லா யாபகம் வைச்சுக்கோ, நீ இனிமே என்னை வாடி போடி என்று எல்லாம் கூப்பிட கூடாது, ஒழுங்கா, என்ன மேடம், வாங்க, போங்க அப்படின்னுதான் கூப்பிடனும், புரிஞ்சதாடி அப்படின்னா. நானும் வேற வழி இல்லாம, சரிங்க, மேடம் அப்படின்னேன்.

அப்புறம் அவ சொன்னா, இன்னிக்கு சாயங்காலம் நான் உன் வீட்டுக்கு வரேன், நான் கொடுத்த பாவாடை, தாவணிய தேடி எடுத்து வை. நான் வந்து உனக்கு போட்டு பார்ப்பேன் என்றாள் கண்ணடித்து சிரித்தவாறே. அவள் வந்து என் பக்கத்தில் அமர்ந்ததில் இருந்து, எனக்கு ஏதோ ஒரு மயக்கத்தில் இருந்த நிலை, நான் அவள் சொன்னதுக்கு எல்லாம் தலை ஆட்டுகிறேன்.

அன்று மாலை வீட்டுக்கு வந்ததும், முதல் வேலையாக அவள் கொடுத்த பாவாடை தாவணியை தேடினேன். அம்மா கேட்டார்கள் - என்னடா தேடுற என்று. அப்ப அவங்களிடம், ரஞ்சிதா என் கல்லூரியில் சேர்ந்த விவரத்தை சொன்னேன், அவள் இப்ப இங்கே வர இருப்பதையும் சொன்னேன். சரிடா, அதற்கு என்ன தேடுற என்ற போது, வெட்க பட்டு கொண்டே, அவங்க கொடுத்த பாவாடை, தாவணியை இன்னிக்கு கேட்டாங்க, அதைத்தான் என்றேன். அப்புறம் அம்மா அந்த பாவாடை தாவணியை கண்டு பிடித்து எடுத்து வந்தார்கள்.

சரியாய் அந்த நேரம் அங்கே வந்த ரஞ்சிதா, எனது அம்மாவிடம் கொஞ்சம் நேரம் பேசி கொண்டு இருந்தாள் - இந்த நான்கு வருடத்தில் என்ன நடந்தது என்று. இடையில் என் அம்மா என்னை அழைத்து, டேய் ரொம்ப நாள் கழித்து ரஞ்சிதா நம்ம வீட்டுக்கு வந்து இருக்கா, போடா, போய் காப்பி போட்டு எடுத்துண்டு வா, நான் அதுவரை இவளிடம் பேசி கொண்டு இருக்கேன் என்றார்கள். நான் காப்பி போட்டு எடுத்து கொண்டு வருகிறேன். அப்ப அவள் சிரித்த வாறே, தனது மொபைல் போனில் இருந்து ஒரு போட்டோவை என் அம்மாவிடம் காண்பித்தாள். அது நான் அன்று அவளின் சுடிதார் போட்டு நின்று கொண்டு இருந்தப்ப எடுத்தது. அதை பார்த்த வுடன், என் அம்மா, யாருடி இந்த பொண்ணு, பாக்க ரொம்ப அழகா இருக்காளே என்கிறார்கள். ரஞ்சிதா என் அம்மாவிடம், நல்லா பாருங்க, இந்த பொண்ணு போட்டு இருக்கிறது, இப்ப நான் போட்டு இருக்கிற டிரஸ் தானே, ஆனா முகத்தை நல்லா பாருங்க என்றாள். முகத்தை மட்டும் ஜூம் செய்தாள். அதை பார்த்த என் அம்மாவுக்கு ஒரே ஆச்சர்யம். அடியே ரஞ்சிதா, இது நம்ம தீபக் - இல்ல, இல்ல, தீபாவாடி என்கிறார்கள். அதை கேட்டு என் முகம் சிவந்து போய் விட்டது.

அப்போது ரஞ்சிதா, இந்த வீட்டுல நான் முன்னால இருந்தப்போ, இங்க ஒரு ஆம்பிளை சிங்கம் இருந்ததே, அது இப்ப எங்கே என்றாள். அதற்கு என் அம்மா அந்த ஆம்பிளை சிங்கம்தான் இப்ப இங்கே என் எதிரிலே உட்கார்ந்து இருக்கு, என் வீட்டு புள்ளி மான் போட்டு கொடுத்த காப்பிய குடிச்சுக்கிட்டு அப்படின்னு சொல்லி சிரிக்குறாங்க. உடனே அவ அப்ப அந்த புள்ளி மானுக்கு சரியான ட்ரெஸ்ஸ போட்டு விட வேண்டியது தானே என்றாள். அந்த அம்மாவும், ஆமாம் ஆம்பிளை சிங்கம் நீ போய் அந்த புள்ளி மானுக்கு உன் கையால அதுக்கு உண்டான சரியாய் ட்ரெஸ்ஸ போட்டு விடு என்றார்கள். நான் அங்கே நின்று கொண்டு அதை எல்லாம் கேட்டு கொண்டு இருந்தவன், என் நிலைய புரிஞ்சு கிட்டு, நேரே போய், என் அம்மா முன்னால, ரஞ்சிதா காலுல விழுறேன்.

அவளும் அடியே, தீபா எதுக்குடி எப்ப என் காலுல விழுந்த அப்டின்னாள். நான் உடனே, முகமெல்லாம் வெட்கத்தால் சிவக்க, மேடம் எனக்கு நீங்க உங்க பாவாடை தாவணியை கட்டி விட்டு, என்னை பொட்டச்சியா மாத்துங்க என்று அவளின் காலை பிடித்து கொண்டு கெஞ்சுகிறேன். என் அம்மாவும், ரஞ்சிதாவும் அதை பார்த்து சிரிக்குறாங்க.

ஆம்பிளை சிங்கம்னு சொல்லி கிட்டு திரிஞ்ச பையன் இப்பதான் தன்னோட உண்மையான நிலை ஒரு பெண் மான் தான் என்பதை புரிஞ்சு கிட்டு, இந்த காலத்து ஆம்பிளை சிங்கமா இருக்கிற ஒரு சரியான, தைரியமான பொண்ணு காலுல விழுறான்.

இந்த காலத்துல பொண்ணுங்க தான், தைரியமா, கம்பீரமா, ஆம்பிளை சிங்கங்களா, ஆம்பிளை ட்ரெஸ்ஸ போட்டு கிட்டு வலம் வராங்க. ஆனா ஆம்பிளை பசங்களோ, பயந்தாங்குளிகளா, வெட்கபட்டு கிட்டு, பொட்டச்சி ட்ரெஸ்ஸ போட்டு கிட்டு, பெண் மாணா, இந்த காலத்து ஆம்பிள சிங்கமா, ஆம்பிளை ட்ரெஸ்ஸ போட்டு கிட்டு திரியுற பொண்ணுங்க காலடில விழுந்து கிடக்குறாங்க.

அப்புறம் ரஞ்சிதா என்னை உள்ளே கூட்டி கிட்டு போய், என் ட்ரெஸ்ஸ அவுத்து போட சொல்லி விட்டு, ஜட்டியோட நிறுத்தி, எனக்கு அவளோட பாவாடை தாவணியை கட்டி விட்டா. அப்ப அவ என்னை பல முறை அவ காலுல விழ வைச்சா - அன்னிக்கு காலைல நடந்த மாதிரி, ஆம்பிளை ட்ரேஸ்ல, ஜட்டியோட, அப்புறம் பொட்டச்சியா பாவாடை தாவணில அப்படின்னு.

அப்புறம் என்னை பாவாடை தாவணில வெளிய கூட்டி கிட்டு வந்து என் அம்மா முன்னால நிறுத்தினா. அம்மா பார்த்து அடியே, தீபா இதனை நாளா நீ எங்கடி ஒளிஞ்சு இருந்த, என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்கு, அழகா இருக்கேடி, நீ இனிமே இப்படியே இருடி என் பெண்ணா அப்படின்னாங்க. நானும் அவங்க காலுல விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கி கொள்கிறேன். அப்புறம் என் அம்மா சொல்றாங்க, அடியே தீபா போய், உன்ன இப்படி அழகான பெண் மாணா மாத்தின ரஞ்சிதா காலுல விழுந்து கும்பிடுடி என்று. நானும் என் அம்மா முன்னால ரஞ்சிதா காலுல மறுபடியும் விழுந்து வணங்குகிறேன். அப்ப ரெண்டு பேரும், நீ இனிமே இப்படியே அழகான பொட்டச்சியா இருடி என்று சொல்லி ஆசீர்வதிக்கிறார்கள்.

இதன் பின்பு இப்பல்லாம் தினசரி என் வகுப்பில், நான் அவள் முன்னால், எல்லோரும் பார்க்கும் படி காலில் விழ வேண்டும், சில நாட்களுக்கு பின்பு அவள் என்னை வசந்த் போல பொம்பிளை ட்ரேஸ்ல கல்லூரிக்கும் வர சொல்லி விட்டாள். கல்லூரியிலும் என் பெயரை தீபக் என்பதில் இருந்து மாற்றி தீபா என கூப்பிடுவாள். பசங்க பெஞ்சில் உட்கார விடாமல், அவ பக்கத்துல பொம்பிளை பொண்ணுங்க உட்காரும் இடத்தில உட்கார சொல்லி விட்டாள். நானும் வேற வழியில்லாமல் அவ கொடுக்கும் பொம்பிளை ட்ரெஸ்ஸ போட்டு கிட்டு அவ பக்கத்துல பொட்டச்சியா உட்கார்ந்து கொள்வேன். அவ என்னை ஏய் தீபா, வாடி போடி என்று டி போட்டுத்தான் கூப்பிடுவாள். நான்தான் அவளை வாங்க, போங்க, மேடம் என்றெல்லாம் மரியாதையா கூப்பிட வேண்டும்.

இது கொஞ்ச நாளில், அவ வீட்டுல அவங்க அம்மாவுக்கும் கூட தெரிந்து விட்டது. இப்பல்லாம் நான் எனது வீட்டில் இருந்தே பொம்பிளை டிரஸ் போட்டு கொண்டு செல்கிறேன், எனக்கு இப்போதெல்லாம் ஆம்பிளை டிரஸ் வாங்குவதே இல்லை. எனது அம்மாவே எனக்கு இப்போதெல்லாம் பொம்பிளை டிரஸ் போட்டு விட்டு, ரஞ்சிதா மேடம் வீட்டுக்கு போடி என்று கேலியா சிரிச்சு அனுப்பி விடுவார்கள். நானும் போம்மா என்று வெட்க பட்டு முகம் சிவக்க ஓடுவேன். அடியே நீ இப்ப ஆம்பிள பையன் இல்லடி, பொட்டச்சி, இப்படி ஓடாதே, மெல்ல நடடி என்று அம்மா இன்னும் கேலி பண்ணுவார்கள். நான் இப்போ மீசை வைச்சுகிறது இல்லை, மஞ்சள் போட்டு குளிக்கிறேன். அவ அம்மா கூட என்னை தீபா, வாடி போடி என்றுதான் கூப்பிடுகிறார்கள். நான் அவ வீட்டுக்கும் சென்று அடிமை வேலை செய்கிறேன், அவளுக்கு அப்பா கிடையாது, வெளி நாட்டில் இருக்கிறார், எப்போதாவது தான் வருவார்..

அவ வீட்டுல வேட்டி / லுங்கி சட்டை போட்டு கொண்டு ஆம்பிளை மாதிரி இருப்பா. நான் புடவைய கட்டிண்டு பொம்பிளையா அவ கால்ல விழுந்து கும்பிடுவேன். சில சமயம் நான் நயிட்டி போட்டுப்பேன், அவ லுங்கி மடிச்சு கட்டிப்பா. இப்போதெல்லாம் வேணும்னே எல்லோரும் பார்த்து சிரிக்கட்டும்னு, என் அம்மா, இல்லேன்னா அவ அம்மா முன்னால் அவ கால்ல அடிக்கடி விழுந்து கும்பிட வைப்பா.

இதில் அவளுக்கு மூடு வந்தால், என்னை தனியே அழைத்து சென்று அம்மணமா ஆக்கிடுவா. அம்மணமா அவ கால்ல விழ வைச்சு ரசிப்பா. நானும் அவ எப்போது அப்படி அம்மணமா நிக்க சொல்லுவா என்று ஏங்கி தவிப்பேன். ஏன் என்றால் அப்படி அம்மணமா நிக்கும் போதுதான் எனக்கே நான் ஒரு ஆம்பிளை என்று யாபகம் வரும். நானே சில சமயம் அவ கால்ல விழுந்து கெஞ்சுவேன், என்னை அம்மணமா நிக்க வையுங்க என்று.

அவ முன்னால அப்படி அம்மணமா நிக்கும்போது என் குஞ்சு ரொம்ப துடித்து கொண்டு இருக்கும். அப்ப அவ என் குஞ்சை பிடித்து விளையாடுவாள், அது அவளுக்கு பிடிக்கும், அவளே சொல்லுவா ஏண்டி நீ எப்ப அம்மணமா இருக்கியோ, அப்ப பார்க்க சரியான ஆம்பிளையா இருக்க என்று. நானும் வெட்கத்துடன் சொல்லுவேன், என் ஆம்பிளை திமிரை அடக்குங்க என்று. அவளும் வாடி வந்து என் முன்னால முட்டி போட்டு நில்லு என்பாள். நான் அப்படி அவள் முன்பு குஞ்சு துடிக்க முட்டி போட்டு நிக்கும்போது, அவ தன் காலை எடுத்து என் குஞ்சில வைச்சு மிதிப்பா. என் குஞ்சை மிதிக்கும் அவ காலை நான் தொட்டு கும்பிடுவேன்.

அவ காலால ஆட்டியே, என் குஞ்சு கஞ்சியை கக்க வைப்பா. அப்புறம் குஞ்சு திரும்ப சின்னதா ஆய்டும். அப்ப அவ என்னை பார்த்து, கேலியா ஏ சின்ன குஞ்சு, பொட்ட நாயே, போய் புடவைய கட்டிக்கோ என்பாள். நானும் திரும்ப அவ காலை தொட்டு கும்பிட்டு விட்டு, ஆம்பிள திமிரெல்லாம் அடங்கி, புடவைய திரும்ப கட்டிண்டு பொட்டச்சியா வெளியே வருவேன். அவ அம்மா கேட்பாங்க, என்னடி தீபா உன் திமிரை என் பையன் அடக்கிட்டானா என்று கண்ணடித்து. நானும் போங்க மாமி என்று வெட்கத்துடன் முகம் சிவக்க ஓடுவேன். அவங்க சிரிப்பது காதில் கேட்கும்.