கல்லூரியில் ஒரு கன்னி வெடி 7

 

இது நடந்த அடுத்த வாரம், கல்லூரி விளையாட்டு தினம் வந்தது. அந்த விளையாட்டு நாளுக்கு யாரும் தங்களோட மொபைல் போன், கேமரா எடுத்துண்டு வர அனுமதி இல்ல, நான் மட்டும்தான் அங்கே அதிகார பூர்வ காமெராமேன்.

அன்றும் ஓட்ட பந்தயத்துல கலந்துக்க வந்த பசங்களுக்கு, ரஞ்சிதா ஒரு கண்டிஷன் போட்டா, அது என்னனா பசங்க பொம்பிளை ஜட்டி, ப்ரா போட்டுண்டு ஓடணுமாம். கைய பின்னால வைச்சுக்கணும் என்று. பசங்க வேறு வழியில்லாம அப்படியே வந்தானுங்க. ஆனா பொம்பிளை ஜட்டி சின்னதா இருந்ததாலே அவனுங்க குண்டி எல்லாம் நல்லா தெரியுது. அத விட கொடுமை,  அவங்க ஓடும்போது ரெண்டு பக்கமும் பொண்ணுங்க நின்று கிட்டு கை தட்டி சிரிக்குறாளுங்க. அதால வெட்கம் வந்து, பசங்க குஞ்சு துடிக்க ஆரம்பிச்சுருச்சு. அவங்க போட்டு இருக்கிற சின்ன பொம்பிளை ஜட்டிக்குள்ள அடங்காம அது பாட்டுக்கு வெளியே வந்து, அவங்க ஓடும்போது அவங்க குஞ்சு ரெண்டு பக்கமும் நிக்குற பொண்ணுங்க நல்லா பார்த்து சிரிக்கிற மாதிரி, டிங்கு டிங்குன்னு கிடந்தது ஆடுது. கைய பின்னால கட்டணும்னு சொல்லிட்டதாலே, குஞ்சை எடுத்து ஜட்டிக்குள்ள விடவும் முடியாது. படத்துல பாத்து இருப்போம், பொண்ணுங்கள ஓட விட்டு அவங்க முலைங்க குலுங்கறதை ஆம்பிளைங்க ரசிக்கறதை. இப்ப அது மாதிரி, பசங்க குஞ்சு ஆடறதை பொண்ணுங்க பார்த்து ரசிக்கிறாளுங்க.

போட்டி முடிஞ்ச உடனே, முதல்ல வந்த மூன்று பேருக்கு, ரஞ்சிதா கேலியா சிரிச்சுகிட்டே அவங்க குஞ்சில பதக்கத்தை மாட்டி விடுறா. அத ரஞ்சிதா மேடம் போட்டோ எடுத்து வைச்சு கிட்டு அந்த பசங்கள நல்லா கேலி பண்ணுறா. அந்த ஓட்ட பந்தயத்துல தோத்த பசங்க அன்னிக்கு முழுவதும் அந்த பொம்பிளை ஜட்டியை போட்டு கிட்டு, அதுக்குள்ள இருந்து குஞ்சு வெளிய தொங்க தொங்க வெட்கம் கெட்ட நாய்ங்களா சுத்தி கிட்டு இருக்காங்க. அவங்க குஞ்ச தன்னோட கையால தொட கூடாதுன்னு கண்டிப்பா சொல்லிட்டா. அதனால வேற வழியில்லாம அப்படியே சுத்தறானுங்க. ஆம்பிளை பசங்க மேல ப்ரா போட்டு கிட்டு, கீழே பொம்பிளை ஜட்டிக்குள்ள இருந்து குஞ்சு வெளிய தொங்க, சுத்தறது பார்க்க ரொம்பவே கேவலமா இருக்கு. எல்லா பொண்ணுங்களும் பார்த்து கேலி பண்ணி சிரிக்குறாங்க. அதுல அவங்க குஞ்சு இன்னும் துடிச்சு நல்லா நட்டு கிட்டு நிக்குது.

அடுத்த போட்டி கபடி, அதுல பொண்ணுங்க ஒரு பக்கம், பசங்க ஒரு பக்கம். ரஞ்சிதா தான் சரியான கபடி வீராங்கனை ஆச்சே. அவ நல்ல அழகான ஒரு ஐந்து பொண்ணுங்களை தையார் செய்து வைத்து இருந்தாள். ஷார்ட்ஸ் / ட்ராக் பாண்ட், ஸ்பார்ட்ஸ் ப்ரா போட்டு ஆடின அந்த பொண்ணுங்கள பாக்குறதுக்காகவே எல்லா பசங்களும் ஜொள்ளு விட்டு கிட்டு அங்கே வராங்க. முதல்ல நடந்த ஓட்ட பந்தயத்துல கலந்து கிட்டு, பொம்பிளை ஜட்டிக்குள்ள இருந்து குஞ்சு வெளியே எல்லோருக்கும் தெரிய தெரிய தொங்கி கிட்டு இருக்கிற பசங்களும் அங்கே நிக்குராங்க.

அந்த பெண்கள் அணிக்கு கேப்டன், அந்த வருடம் தான் கல்லூரியில் சேர்ந்து முதல் வருடம் படிக்கிற பதினெட்டு வயசு சின்ன பொண்ணு. அவ பேரு ஆனந்தி. அவ ரஞ்சிதா படித்த பள்ளியில படிச்ச பொண்ணு. எனக்கும் அவளை நல்லா தெரியும். எனக்கு ஜூனியர் பள்ளியில. அவ ரஞ்சிதா கூட சேர்ந்து கபடி ஆடுன பொண்ணு. ரொம்ப அழகா இருப்பா. அவங்க அம்மா, அந்த ஊரு காவல் நிலையத்தில் பெண் காவலாளியா வேலை பாக்குராங்க. அந்த ஆனந்தி SI ஆகணும்னு நல்லா உடற் பயிற்சி எல்லாம் செய்து ரொம்ப பலசாலியா இருக்கிற பொண்ணு. இப்ப அவ தினமும் ராயல் என்பீல்ட் பைக்ல தான் வருவா கல்லூரிக்கு. எனக்கு தெரிந்து விட்டது, ரஞ்சிதா தனக்கு பிறகு, இந்த கல்லூரிக்கு அடுத்த மாணவ தலைவியா, இந்த ஆனந்தியை தேர்ந்து எடுத்து விட்டா அப்படின்னு.

அதுனால அவங்கள எதுத்து ஆடின பசங்க யாராலயும் அவங்கள ஜெயிக்க முடியல. ஒவ்வொரு அணியா வந்து, கடைசில அங்கே படிக்கிற எல்லா பசங்க அணியும் அவங்க கிட்ட தோத்து போய் நிக்குராங்க - முதல் வருட பொண்ணுங்க டீம், அவங்க கூட போட்டி போட்ட எல்லா வருட பசங்க (மேற்படிப்பு கடைசி வருட சீனியர் பசங்க டீம் உட்பட) டீமும் அவங்க கிட்ட தோத்து போய் நிக்குறாங்க.

அதை பார்த்த ரஞ்சிதா அங்கே இருக்கிற பசங்கள ரொம்ப கேவலமா கிண்டல் பண்ணினா. என்னங்கடா, கபடி ஒரு வீர விளையாட்டு, ஆம்பிளைங்க விளையாடுற விளையாட்டு, ஆனா இங்க என்னடான்னா, இவ்வளவு பெரிய எருமை மாடு மாதிரி வளர்ந்த தடி பசங்க கூட தன்னை எதுத்து ஆடுன ஒரு சின்ன பொண்ண கூட ஜெயிக்க முடியாம, தோத்து போய் நிக்குறீங்க. உங்களுக்கெல்லாம் எதுக்குடா மீசை, வேட்டி, டிராயர் - ஷார்ட்ஸ், சட்டை, பனியன் எல்லாம். கழட்டுங்கடி பொட்ட கழுதைங்களா அப்படின்னா. அப்புறம் அவங்க எல்லோரையும் அவ ட்ரெஸ்ஸ கழட்டி விட்டு வெறும் ஜட்டியோட நிக்க வைக்குறா.

தோத்த பசங்க ஒவ்வொருத்தனையும் அந்த ஆனந்தி, ரஞ்சிதாவோட கட்டளை படி, ஜட்டிக்குள்ள துடிச்சு கிட்டு இருக்கிற, அவங்க குஞ்சையும், கொட்டையையும் கொத்தா பிடிச்சு ஒரு நசுக்கு நசுக்குவா. அவ்வளவுதான், அவங்க வலி தாங்க முடியாம, அழுது கிட்டு இருந்தாங்க. அவங்களால தங்களோட குஞ்ச தொட முடியாது, ஏனென்றால் அதுதான் அன்றைக்கு ரஞ்சிதா போட்ட உத்தரவு. எவன் தன்னோட குஞ்ச தொடுறானோ, அவன் ஜட்டிய கழட்டி விட்டு அன்னிக்கு அவனை அம்மணமா ஆக்கி விடுவாங்க.

அப்ப அங்கே வந்த அவங்களோட எஜமானி பொண்ணுங்க, ஐயோ பாவம் என்று சொல்லி, எண்ணங்கடி உங்க குஞ்சையும், கொட்டையையும் பிடிச்சு நீவி விடவா, கொஞ்சம் வலி குறையும் அப்படின்னாங்க. அவங்களும் ஆஹா தயவு செஞ்சு பண்ணி விடுங்குளேன் என்று சொல்லி கெஞ்சுகிறார்கள். ஆனா அவங்க சொல்றாங்க, அப்படி பண்ணனும்னா   ஜட்டிய கீழே இறக்கி விட வேண்டி வருமே என்று சொல்லி கண்ணடிக்கிறார்கள். அவர்களும் வேற வழி இல்லாம, என்னமும் பண்ணிக்கோங்க,  இப்ப எங்க வலிய குறைங்க முதல்ல அப்படின்னு அழுது கிட்டே கெஞ்சுறாங்க. இதான் சாக்கு அப்படின்னு அந்த பொண்ணுங்க பசங்க ஜட்டிய கீழே இறக்கி, எல்லோர் முன்னாலயும் அவங்களுக்கு கை அடிச்சு விடுறாங்க.

அப்ப அந்த பசங்க முகத்தை பாக்கணுமே, அம்மணமா எல்லோர் முன்னால நிக்குறதுனால வந்த வெட்கம் ஒரு பக்கம், பொண்ணுங்க கை அடிச்சு விடுற கேவலம் ஒரு பக்கம், அப்படியே சிவந்து போய், குஞ்சு இன்னும் துடிக்க, துடிக்க, தவிச்சு கிட்டு இருக்காங்க.

அந்த நாள் முடியிறப்ப, அந்த கல்லூரில ஒரு ஆம்பிளையும் டிரஸ் போடல, எல்லோரும் அம்மணக்குண்டியா நிக்குறானுங்க. கடைசியா அந்த நாலு சீனியர் ஆம்பிளை வாத்தியாருங்க, அவங்க தானே ஆம்பிளை பசங்க அணிக்கு பயிற்சி ஆசிரியர்கள், அவங்களும் அந்த முதல் வருட பொண்ணுங்க அணி கிட்ட தோத்து போய், அவனுங்களும் வேறு வழியில்லாம, வேறு யாரும் நீவி விட இல்லாததாலே, தானே தங்களோட ஜட்டிய கீழே இறக்கி கழட்டிட்டு, அதே மாதிரி கொட்டையையும் குஞ்சையும் பிடிச்சு கிட்டு மொட்டை குண்டியா, அம்மணமா, பசங்களோட சேர்ந்து, தங்க குஞ்ச, தாங்களே பிடிச்சு, அங்கே படிக்கிற தங்களோட மாணவிகள் முன்னால, அவங்க எல்லோரும் பாத்து கேலியா சிரிக்கிற மாதிரி, ஆட்டிகிட்டு நிக்கிறானுங்க. அப்புறம் அங்கே வந்த ரஞ்சிதா மேடம் மட்டும் நடுவுல வேட்டி சட்டை போட்டு கிட்டு ஒரு சரியான ஆம்பிளையா கெத்தா நிக்கிற மாதிரி ஒரு குரூப் போட்டோ எடுத்து கிட்டாங்க. அவங்க பக்கத்துல அந்த ஆனந்தி நின்று கொண்டு இருந்தா, அழகா ஸ்பார்ட்ஸ் ட்ராக் பாண்ட், ப்ரா போட்டுக்கிட்டு.