ஆண்கள் (பொட்டச்சி) கலை குழு – 15

இன்று நாங்கள் இதுவரை அணிந்து இருந்த பெண்களின் உடை எல்லாம் எங்கள் வியர்வையில் நனைந்து, ஒருவித வேர்வை வாசம் அடிப்பதால், அங்கே இருக்கும் அந்த உடைகளுக்கு உண்மையில் சொந்த காரர்களான பெண்கள் அதை வாங்கி கொண்டாலும் அதை அணிந்து கொள்ள தயங்கினார்கள்.

அதனால் வசந்தா அவள் அணி பெண்களிடம், இன்னிக்கு உங்க ஸ்போர்ட்ஸ் ட்ரேஸ் கூட வேர்வைல நனைந்து இருக்கு, இருந்தாலும் பரவா இல்லை, அது காஞ்சிடும். அதுனால அதையே போட்டு கிட்டு இன்னிக்கு ஒரு நாள் வீட்டுக்கு போய்டுங்க. உங்க ட்ரெஸ்ஸ இந்த பசங்க எடுத்துக்கிட்டு போய் துவைத்து, ஐயன் செய்து கொண்டு வரட்டும். அதை நாளைக்கு உங்க செக்ஷனுக்கு, உங்களை தேடி வந்து கொடுப்பாங்கடி என்று சொல்ல, அதை கேட்டதும் எங்களுக்கு இன்னும் சங்கடமாய் போய் விட்டது.

இந்த நிமிடம் வரை நாங்கள் எங்கள் ஆம்பிளை ஜட்டி மட்டும் அணிந்து கொண்டு இருக்கிரோம். எங்கள் ஆண் உடைகளை இன்னும் அணிய வில்லை.

ஒருவேளை எங்களை அப்படியே மீண்டும் பொட்டச்சி ட்ரேஸ்ல வீட்டுக்கு போக சொல்லி விடுவாளோ என்று. அப்படி போக வைக்கலேன்னாலும், வீட்டில் போய் இன்னொரு பெண்ணின் ட்ரெஸ்ஸை எப்படி தோய்ப்பது. வீட்டில் இது என்னடா புதுசா ஒரு பொண்ணு டிரஸ் கொடில காயுது, யாரோடது, யார் தோய்த்தா என்று அம்மாவோ, வீட்டில் இருக்கும் வேறு யாரோ கேட்டால் என்ன சொல்வது. ஒரே குழப்பம்தான்.

அது மட்டு மில்லை, வசந்தா இன்னமும் சொல்கிறாள், அடுத்த நாள் காலை அந்த துணிகளை திரும்ப கொடுக்கும் போது, அந்த துணிகளை பையில் மறைத்து வைத்து குடுக்க கூடாதாம். அந்த துணிகளுக்கு சொந்தக்காரி கூட படிக்கிற எல்லா பொண்ணுங்க முன்னால, சத்தமா எல்லோரும் கேட்குற மாதிரி, ரொம்ப நன்றிங்க, உங்க துணியை எனக்கு உடுத்தி கொள்ள கொடுத்ததுக்கு என்று, அந்த துணிகளை கையில் பய பக்தியுடன், ஏதோ எங்க மானத்தையே அவள்தான் காப்பாத்தினது போல, அவளுக்கு நன்றி சொல்லும் விதத்தில், மரியாதையுடன், கடைசியில் கை எடுத்து கும்பிட்டவாறே கொடுக்க வேண்டுமாம்.

நாளை காலை கல்லூரி முழுவதும் எங்கள் மானம் போக போகிறது. இன்னும் என்னவெல்லாம் சம்பவங்கள் காத்து இருக்கிறதோ தெரிய வில்லை.

நாங்கள் முழிப்பதை பார்த்த வசந்தா, முன்னால சொன்ன மாதிரி, இனிமே நீங்க கிரிக்கெட் எல்லாம் விளையாட முடியாது, பேசாம சீதா மேடம் நடத்தும் கல்லூரி கலை குழுவில் சேர்ந்து கொள்ளுங்கள். இந்த வருட கலை நிகழ்ச்சியில் முக்கிய நாடகம் உங்க ஆண்கள் - பொட்டச்சி - கலை குழுவின் நாடகமாக இருக்கட்டும், அதற்கு நான் ஏற்பாடு செய்து விடுகிறேன்.

கவலை படாதீங்க. இனிமே அது உங்களுக்கு பழகி போய்டும். நீங்களே விரும்பி செய்ய ஆரம்பித்து விடுவீர்கள் - அதற்கான அறிகுறி ஏற்கனவே எனக்கு தெரிய ஆரம்பித்து விட்டது.

நான் இதை ஒரு சிறப்பு நிகழ்ச்சியாக மாற்றி விடுகிறேன். யாரும் உங்களை கேலியோ, குற்றமோ சொல்ல மாட்டார்கள், உங்களை பெருமையாக பார்ப்பார்கள் என்கிற வகையில் அதை நான் செய்து கொடுக்கிறேன் என்று எங்களை ஆசுவாச படுத்தினாள். 

நாங்களும் அவள் என்ன செய்தாலும் சரிதான் என்ற நிலையில் தலை ஆட்டினோம்.

இப்படி ஆரம்பித்தது எங்கள் ஆண்கள் - பொட்டச்சி - கலை குழு வின் தோற்றம். அதன் நிகழ்ச்சிகளை இனிமேல் தானே நீங்கள் பார்க்க - இந்த கதையில் இதன் பின் வரும் பகுதிகளில் படிக்க போகிறீர்கள்.

சற்று காத்து இருக்கவும் - அடுத்த பகுதியில் நித்யா என்னை வீட்டில் என்ன செய்கிறாள் என்று படித்து விட்டு, பின்பு கலை குழு நிகழ்ச்சிக்குள் செல்வோம்.

என் அணி வீரர்கள் எல்லோரும் மீண்டும் ஆண்கள் உடைகளை முழுதுமாக அணிந்து கொண்டு, தங்கள் புதிய மேடம் களின் காலில் விழுந்து ஒரு முறை திரும்ப கும்பிட்டு விட்டு, அப்படியே வசந்தாவின் மூவர் அணி வீராங்கனைகள் காலிலும் விழுந்து கும்பிட்டு விட்டு கிளம்புகிறோம்.

அன்று ஞாயிற்று கிழமை என்பதால், மைதானத்துக்கு யாரும் வரவில்லை, எனவே எங்கள் மானம் மற்றவர்கள் முன்னால் அதிகம் போகாமல் தப்பித்தது. வீட்டில் போய் எப்படி தங்களுக்கு கொடுக்க பட்ட பெண்களின் துணிகளை தோய்க்க போகிறமோ என்ற கவலையுடன் கிளம்பி செல்கிறார்கள் என் அணி வீரர்கள்.

ஆண்கள் (பொட்டச்சி) கலை குழு – 14

சங்கரை பார்த்து நித்யா சொல்கிறாள்: சரிடி, இன்னிக்கு நீ கிரிக்கெட் விளையாட வந்து எதுவுமே விளையாடல, அதுனால் பொட்டச்சி உனக்கு ஏத்த ஒரு விளையாட்டு விளையாட வாய்ப்பு கொடுக்குறேன்.

வாடி வெளியே போகலாம். அங்கே உனக்கேத்த கண்ணாமூச்சி விளையாட்டு விளையாடுவோம். உன் கண்ணை கட்டி கிட்டு என்னை பிடிக்கணும், உனக்கு கொடுக்க பட்டுள்ள பத்து நிமிடத்துக்குள். அப்படி பிடிச்சுட்டா உனக்கு உன்னோட ஆம்பிளை டிரஸ் கிடைக்கும், இல்லைனா அப்புறம் இப்படியே அம்மணமாய் முழு ஆம்பிளையா அல்லது நான் கொடுக்கும் என்னோட பேண்டிஸ் மற்றும் ஜாக்கெட் போட்டு கிட்டு பொட்டச்சியா வீட்டுக்கு போ - அது உன் விருப்பம் என்கிறாள், உள்-பாவாடை கூட இப்போது அவனை விட்டு போய் விட்டாச்சு.

அதை கேட்டு சங்கர் விக்கித்து போய் விட்டான், என்னை பரிதாபமாக பார்க்கிறான். நான் சொல்கிறேன், இப்போதைக்கு கண்ணாமூச்சி விளையாடு, அதில் அவங்களை பிடிக்க பாரு, அதுதான் உனக்கு இருக்கும் ஒரே வழி என்றேன்.

அவ்வாறே சங்கரின் கண்ணை கட்டி விட்டு, நித்யா அம்மணமாய் சங்கரை மைதானத்துக்கு அழைத்து வருகிறாள்.

இந்த நேரத்துக்குள் சங்கரின் குஞ்சு மீண்டும் அவனது முந்தைய அளவான நான்கு இன்ச் நீளத்துக்கு வளர்ந்து விடுகிறது. ஐயோ பாவம் ஒரு ஆம்பிளையை ரொம்பவும் அவமான படுத்த கூடாது என்று நான் கேட்டு கொண்டதற்கு மதிப்பு கொடுத்து,  நித்யா அனுமதி கொடுத்த காரணத்தால், அவன் ஒரு கையால் மட்டும் தன் குஞ்சை பொத்தி கொண்டு, மற்றொரு கையால் அவளை பிடிக்க ஏதுவாக நீட்டி கொண்டு வருகிறான்.

எங்களை தவிர மத்த பசங்க ஏற்கனவே தங்களின் புது எஜமானிக்கு கொடுக்க வேண்டிய மரியாதையை கொடுத்து விட்டு (வேறு என்ன - அம்மணமாய் காலில் விழுந்து கும்பிட்டு விட்டு) அவர்கள் சொன்னதை செய்து கொண்டே, மூவர் அணியில் இருந்து ஒருத்தி வந்து அனுமதி கொடுத்தவுடன், தங்கள் ஆம்பிளை ஜட்டி மட்டும் அணிந்து உள்ளனர். மற்ற ஆம்பிளை உடைகள் இன்னும் கிடைக்க வேண்டி உள்ளது.

இதற்கிடையில் நித்யா சங்கரியை அம்மணமாய் (கூடவே நான் இன்னும் பொட்டச்சி ட்ரேஸ்ல இருக்க), மைதானத்துக்கு அழைத்து வருவதை பார்த்து வசந்தா, லதா, ராகவி உட்பட மற்ற பெண்களும், அவர்களுடன் எங்கள் ஆண் அணி வீரர்களும் ஜட்டியுடன் அங்கே வந்து விடுகின்றனர். மைதானம் களை கட்டுகிறது. ஒரு பெரிய வட்டம் போட படுகிறது, அதில்தான் நித்யாவும் சங்கரும் விளையாட போகிறார்கள்.

நித்யா வசந்தாவிடம் அனுமதி வாங்கி கொண்டு, அங்கு என்ன விளையாட போகிறாள் (கண்ணாமூச்சி விளையாடு) என்று சொல்ல, அங்கிருந்த பெண்கள் எல்லோரும் ஆரவாரத்துடன் கை  தட்டி உற்சாக படுத்துகிறார்கள்.

அந்த நேரத்தில் அங்கு மற்ற அனைவரும் உடை அணிந்து நிற்க (ஆண்கள் குறைந்த பட்சம் தங்கள் ஆம்பிளை ஜட்டியுடன் - என்னை தவிர - நான் இன்னும் பாவாடை, தாவணியில் நிற்கிறேன் - ஒரே ஒரு பொட்டச்சியாக அந்த கூட்டத்தில்), சங்கர் மட்டுமே அம்மணமாய், தன்னை எல்லோரும் பார்த்து சிரிப்பதை கூட பார்க்க இயலாமல், கண்ணை கட்டிய வாறே நித்யாவை பிடிக்க அங்கும் இங்கும் ஓடுகிறான்.

வசந்தா விசில் அடித்து ஆரம்பித்து வைக்க, நித்யா, இங்கே இங்கே என்று சொல்லி கொண்டே இங்கும் அங்கும் சிரித்தவாறே ஓட, சங்கரோ குஞ்சை ஒரு கையால் பொத்தி கொண்டாலும், பின் புறம் அவனது சூத்து குண்டி எல்லார் பார்வைக்கும் விருந்தாக தெரிய, அதை காண்பித்து கொண்டே நித்யாவை பிடிக்க ஓடுகிறான். அப்படி அவன் ஓடும்போது அவன் குண்டி குலுங்குவது அங்கே இருக்கும் எல்லோருக்கும் மிகுந்த வேடிக்கையை கொடுக்க, எல்லோரும் ரசித்து சிரிக்கிறார்கள்.

கடைசியில் ஐயோ பாவம்டி என்று நித்யாவின் தோழிகள் பரிதாப பட, நித்யா சங்கரின் அருகில் சென்று வேண்டுமென்றே அவனிடம் பிடி படுகிறாள்.

பிறகு அவனின் கண் கட்டை அவிழ்த்து விட்டு, மைதானத்தில் அனைவரும் பார்த்து அவனை கேலி புன்னகையுடன் பாராட்ட, சங்கரும் வெட்க பட்டு கொண்டே, நித்யாவிடம் சென்று அவளின் காலில் அனைவரும் பார்க்க அம்மணமாய் கையால் குஞ்சை பொத்தி கொண்டே, மீண்டும் விழுந்து கும்பிட்டு தனது ஜட்டியை வாங்கி போட்டு கொள்கிறான்.

வசந்தா அங்கே வந்து சொல்கிறாள், நித்யா தான் இன்றைய இந்த சம்பவத்தில் கதாநாயகி என்று அவளை பாராட்டினாள்.

எனவே அவளுக்கு இனிமேல் ஒன்றல்ல, இரண்டு அடிமைகள் என்று சொல்லி அவளுக்கு என்னையும், சங்கரையும் அனைவரின் முன்பு பரிசாக அளிக்கிறாள்.

இத்தனைக்கும் சங்கர் ஒன்றும் எல்லோரும் கேலி செய்வது போல அவ்வளவு குட்டி குஞ்சன் இல்லை, நாலு இன்ச் என்பது ஒரு ஆம்பிளைக்கு போதுமான நீளம்தான் - பொட்டை என்று சொல்ல முடியாது.

அது மட்டுமில்லை, எங்கள் கல்லூரி கடைசி வருட ஆண்களில் அவன்தான் நன்கு படிப்பவன், என்னை போலவே அவனும் ஒரு ஐயர் ஆத்து பையன், பார்க்க நன்கு கொழு கொழு வென்று சிவப்பாக, மீசை அதிகம் இல்லாமல் பார்க்க கொஞ்சம் பெண்மை சாயலில் இருப்பான்.

நித்யா எங்கள் இருவரின் தோளில் கை போட்டு கம்பீரமாய் நடந்து வர எல்லோரும் அவளுக்கு கை தட்டுகின்றனர்.

அது வரை நான் என் குஞ்சை பாவாடைக்கு மேலே பொத்தி கொண்டு தலை குனிந்தவாறே வருகிறேன்,  அப்போது என் தோளில் இருந்த நித்யாவின் கை மெல்ல கீழே இறங்கி என் பாவாடைக்கு உள்ளே புடைத்து கொண்டு இருக்கும் குஞ்சை, அப்படியே அந்த பாவாடைக்கு மேலே என் கையுடன் கொஞ்சம் கெட்டியாக பிடித்து நன்கு அழுத்தி விடுகிறாள், நான் ஆஹ் என்று முனங்குகிறேன்.

நித்யா என்னை பார்த்து கண்ணடிக்கிறாள். அவளின் அந்த சேட்டயை பார்த்து விட்ட வசந்தா எங்களிடம் வந்து, நீ கொடுத்து வைத்தவன்டா, உனக்கு நித்யா ஏற்கனவே தெரிந்த பெண்ணாக இருந்ததால் நீ தப்பித்தாய், இங்கே இன்னும் அதிகம் அவமான படாமல். அவள் உன்னை தனியே என்ன செய்ய சொன்னாலும், அவள் கோபம் கொள்ளாதபடி பார்த்து நடந்து கொள், அதுதான் உனக்கு நல்லது என்று எச்சரித்தவாறே சொல்கிறாள். நானும் அவ்வாறே செய்வதாக கூறி தலை ஆட்டுகிறேன். நித்யா என்னை பார்த்து இன்னும் ஏளனமாய் சிரிக்கிறாள்.

அங்கு இருக்கும் அத்தனை பேர் முன்னிலையில் திரும்ப இன்னும் ஒரே ஒரு பொட்டச்சியாக நிற்கும் நான், நித்யாவின் காலடியில் விழுந்து கும்பிட்டு எனது உடைகளை அவள் தர வாங்கி கொள்கிறேன் பய பக்தியுடன்.

அப்போது அங்கு கூடி இருந்த எங்களை பார்த்து வசந்தா, இன்னும் வேறு யாருக்கெல்லாம் இப்படிக் கண்ணா மூச்சி விளையாட ஆசை என்று கேட்டு சிரிக்கிறாள்.

சரி சரி பயப்படாதீங்க, இன்னிக்கு ஏற்கனவே நேரம் ஆச்சு, அடுத்த வாரம், பொட்டச்சிங்க கண்ணா மூச்சி விளையாடலாம், நாங்க கிரிக்கெட் விளையாடி முடிந்தவுடன் எங்களுக்கு ஒரு என்டேர்டைன்மெண்ட் வேணும்ல அதுக்கு என்று சொல்லி கண்ணடிக்கிறாள்.

பின்பு அனைவரையும் பார்த்து வசந்தா சொல்கிறாள். சரி சரி, நேரமாகிறது, எல்லோரும் கிளம்புங்க என்று. அதன்படியே பசங்க எல்லோரும் மீண்டும் தங்கள் ஆண் உடை அணிந்து கொண்டு கிளம்ப தையரானோம்.

ஆண்கள் (பொட்டச்சி) கலை குழு – 13

இதற்கிடையில் நித்யாவின் பாவாடை தாவணியை மட்டும்தான் நான் போட்டு கொண்டு நிற்கிறேன், அவளின் உள்-பாவாடை மாற்றும் ஜாக்கெட்-ஐ போட்டு கொண்டு நிற்கும் இன்னொரு பையன் தன்னை யாரும் அழைக்காத காரணத்தால் திரு திருவென முழித்து கொண்டு மெல்ல அங்கே சுற்றி சுற்றி வருகிறான், யார் தன்னை கூப்பிடுவார்கள் என்று யோசித்த வாறே.

அவனை பார்த்து விட்ட நான், நித்யாவிடம் போட்டு கொடுக்கிறேன் - பாருங்க மேடம் உங்க உள்-பாவாடை, ஜாக்கெட் போட்டு கிட்டு சுத்துறானே கூப்பிடுங்க அவனையும் என்று. 

அதை கேட்டு நித்யா, அவனை பார்த்து சத்தமாய் அடியே, என்னடி இங்கேயும் அங்கேயும் சுத்தி கிட்டு இருக்க, வாடி இங்கே என்று அதட்டலாய் அழைத்தாள்.

அவன் பெயர் சங்கர். அந்த சங்கரும் புரிந்து கொண்டு நித்யா அருகில் வந்து, மெல்லிய குரலில், மேடம் இப்ப நான் போட்டு இருக்கிற டிரஸ் உங்களோடது தானே என்று கேட்டான்.

அதை கேட்ட நித்யா கோபத்துடன், ஏண்டி உனக்கு அறிவில்லை, உன் கேப்டன்தானே உனக்கு பாதி ட்ரெஸ்ஸை கொடுத்துட்டு மீதி ட்ரெஸ்ஸை அவன் போட்டு கிட்டான். இப்ப அவன் கூட வந்து நிக்காம எங்கே சுத்தி கிட்டு இருக்கே என்றாள்.

அவளின் கோபத்தை பார்த்து நடுங்கி விட்ட சங்கர், உடனே மன்னிச்சு கோங்க மேடம் என்றவாறு நித்யா காலில் விழுந்தான் நடுங்கியவாறே - ஏற்கனவே தனது கேப்டனே அவள் காலில் விழுந்து விட்டான் என்பதை அறிந்து.

சங்கரியை பார்த்து நித்யா சொல்கிறாள் என்னடி, எப்ப பார்த்தாலும் உன் கேப்டன் பண்ணதுக்கு அப்புறம், அவன் என்ன பன்றான் என்று பார்த்து அதே மாதிரி நடந்துக்கணும்னு என்ன உங்களுக்குள்ள ஏதும் எழுதி வைச்சு இருக்கா. இனிமே இருந்து என்கிட்டே நீ முதல்ல பண்ணனும், புரிஞ்சதாடி என்று மிரட்டினாள். அதை கேட்ட சங்கரும் சரிங்க, இனிமே நீங்க என்ன சொன்னாலும் முதல்ல நான் பண்றேன் என்றான்.

நித்யா சங்கரை பார்த்து கேட்கிறாள். என்னடி உன் பெயர் என்று. அதற்கு அவன் என் பெயர் சங்கர் என்றான். விட்டாள் பார் ஒரு அரை கன்னத்தில் பளாரென்று. பொட்டச்சி டிரஸ் போட்டு கிட்டு என்னடி ஆம்பிளை பெயர் சொல்ற, சரியா சொல்லுடி உன் பெயரை என்றாள் கோபத்துடன்.

அடி வாங்கிய அதிர்ச்சியில் சங்கர், அழுதவாறே, மெல்லிய குரலில் சங்கரி என்றான். ஆஹ், இனிமே இதுதான் உன் பெயர், இனிமே எப்ப கேட்டாலும் சங்கரி என்றுதான் சொல்லணும் - இப்ப மட்டுமல்ல, நாளைக்கு நீ ஆம்பிளை டிரஸ் போட்டு வந்து நிக்கும் போதும், நான் உன்னை சங்கரி என்றுதான் கூப்பிடுவேன், புரிஞ்சதாடி சங்கரி என்றாள் நித்யா. சங்கரும் தலை ஆட்டியவாறே சரிங்க மேடம் என்றான்.

நித்யாவின் அதிகார தோரணையை பார்த்து எனக்கு பயம் வந்து விட்டது, பயத்தில் என் குஞ்சு துடிக்க ஆரம்பித்து விட்டது. கையை வைத்து மறைத்து கொள்கிறேன், விட்டால் அதற்கும் சேர்த்து எனக்கும் அடி கிடைக்குமோ - நித்யா என் கன்னத்தையும் பழுக்க காய்ச்சி விடுவாளோ என்ற பயம் வேறு வந்து செல்கிறது, என்ன செய்வது என்றே புரியவில்லை.

அப்போது அங்கே வந்த வசந்தா, நித்யாவை பார்த்து சொல்கிறாள், நீ கொடுத்து வைச்சவ, உனக்கு ரெண்டு அடிமைகள் கிடைத்து இருக்காங்க, அதிலேயும் ஒருத்தன் உன் ஆளு, இந்த அடிமைகள் கூட்டத்துக்கு தலைவன், இருப்பதிலேயே கொஞ்சம் சரியான ஆம்பிளை, வைச்சு விளையாடு என்று கண்ணடித்து விட்டு செல்கிறாள்.

நித்யா என்னையும் சங்கரையும் ஒரே அறைக்குள் அழைத்து செல்கிறாள். அங்கே சென்று எங்கள் ஆம்பிளை துணிகளை எடுத்து கொண்டு வர சொல்கிறாள். நாங்களும் அதை கையில் எடுத்து கொண்டு வந்து அவள் எதிரில் நிற்க, எங்களை பார்த்து அதட்டலாய் எண்ணங்கடி கைலயே வைச்சு கிட்டு நிக்குறீங்க, அதை எல்லாம் என் காலில் கொண்டு வந்து போடுங்கடி பொட்டச்சிங்களா என்றாள். நாங்களும் அதை அவள் காலடியில் போடுகிரோம்.

நித்யா தனது மொபைலை என்னிடம் கொடுத்து, அடியே சுதா இங்கே நடப்பதை இதில் ஒழுங்காக வீடியோ / போட்டோ எடுடி, உன்னை அப்புறம் செய்ய வைக்கிறேன், இங்க மட்டுமல்ல, நம்ம வீட்டுலயும் இன்னிக்கு உனக்கு இருக்குடி, அதனால் இப்ப உனக்கு கொஞ்சம் ஓய்வு. உன் அல்லக்கை சங்கரியை நான் இப்ப பண்ண போறதை பார்த்து உன் குஞ்சு தன்னால நடுங்கனும், அப்புறம் சங்கரி செய்வதை விட ஒரு படி அதிகமா நீ செய்ய வேண்டி இருக்கும் என்று என்னை பார்த்து கண்ணடித்து சிரித்தவள், நான் அதை கேட்டு முகம் வெளுத்து போனதை பார்த்து இன்னும் கர்வம் கொள்கிறாள். ஏற்கனவே அதுதான் நடந்து கொண்டு இருக்கிறது என்று அவளுக்கு தெரிந்து விட்டது போல சொல்கிறாள்.

பின்பு சங்கர் பக்கம் திரும்பியவள், என்னடி இன்னும் நிக்குற, உனக்கு இன்னிக்கு ஆம்பிளை டிரஸ் வேண்டாமா, இப்படியே என் உள்-பாவாடை, ஜாக்கெட்-டோட போக போகிறாயா வீட்டுக்கு என்று கேட்டாள். அதற்கு சங்கர், இல்லேங்க எனக்கு என்னோட ஆம்பிளை டிரஸ் வேணும், தயவு  செய்து கொடுங்க என்று அவள் காலை பிடித்து கெஞ்சுகிறான்.

உனக்கு ஆம்பிளை டிரஸ் வேண்டுமென்றால் என்ன செய்யணும்னு, எங்க கேப்டன் வசந்தா மேடம் சொன்னதை கேட்டாய் அல்லவா, அப்படி இப்ப போட்டு இருக்கிற என் பொட்டச்சி ட்ரெஸ்ஸை கழட்டிட்டு, உன் ஆண்மையின் அடையாளம் என்று சொல்ல கூடிய குஞ்சை எனக்கு நன்றாக காமித்து கொண்டே அம்மணமாய் என் காலுல விழுந்து கெஞ்சுடி என்றாள்.

வேறு வழி இல்லாமல் சங்கர் உடனடியாக நித்யாவை இன்னும் கோப பட வைக்க கூடாது என்ற பயத்தில், தான் போட்டு இருந்த அவளின் உடைகளை கழட்டி விட்டு அம்மணமாய் நித்யா காலில் விழுந்தான்.

நித்யா அவனின் குஞ்சை பார்த்து சிரிக்கிறாள். இப்ப தெரியுதுடி நீ ஏன் கழட்ட தயங்கினாய் என்று சங்கரின் குட்டி குஞ்சை பார்த்து சிரித்தவாறே - எங்கள் கூட்டத்தில் இருப்பதிலேயே சங்கருக்கு தான் குட்டி குஞ்சு - அதை நான் ஏற்கனவே பார்த்து இருக்கிறேன்.

சங்கரின் அந்த நாலு இன்ச் குஞ்சும், இப்ப வெய்யிலில் விளையாடி பின்பு மைதானத்தில் ஓடிய பிறகு சுருங்கி போய் இருக்கிறது ரெண்டு இன்ச் என்ற அளவுக்கு - பார்ப்பதற்கு ஏதோ குட்டி பாப்பா குஞ்சு போல. எனவே நித்யா அதை தன் சுண்டு விரலால் அளவு எடுத்து பார்த்து சிரிக்கிறாள்.

பிறகு சங்கரை பார்த்து நித்யா சொல்கிறாள். உனக்கு எதுக்குடி ஆம்பிளை ஜட்டி, டிரஸ் எல்லாம், பேசாம என் பேண்டிஸ் கழட்டி தரேன், அதையும் போட்டு கிட்டு போ அது தாண்டி உனக்கு சரியாக இருக்கும் என்று கேலி செய்து சிரிக்கிறாள். அதை கேட்டு சங்கரின் முகம் சிவந்து போயிற்று.

நான் நித்யாவிடம், வேண்டாங்க ஒரு ஆம்பிளை பையனை இப்படி கிண்டல் செய்யாதீங்க,பாவம் அவன் என்று சொன்னேன்.

நித்யா என்னை பார்த்து, பாருடி ஒரு பொட்டச்சியை கிண்டல் செய்தால், இன்னொரு பொட்டச்சிக்கு ரோஷம் பொத்து கிட்டு வருது என்றாள்.

அடியே சுதா, ஏண்டி உனக்காவது உன் குஞ்சு கொஞ்சம் பெருசா இருக்குமா - வசந்தா என்னவோ உன்னை சரியான ஆம்பிளை என்றெல்லாம் ரொம்பவே உயர்வா சொல்லி விட்டு சென்றுள்ளாள் என்று என் குஞ்சு இருக்கும் இடத்தை பார்த்தவாறே சொல்கிறாள்.

எனக்கும் குஞ்சு சுருங்கி போய் தானுள்ளது, எனினும் அப்படி நித்யா கேலி செய்ய செய்ய, மேலும் அவள் மேல் ஏற்பட்ட புதிய பய உணர்வில் என் குஞ்சு தன்னாலே கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் தன் பழைய நிலைக்கு வர ஆரம்பிக்கிறது.

ஏற்கனவே வெறும் பாவாடை மட்டும் கட்டி இருப்பதால், கூடாரம் போட ஆரம்பிக்கும் என் குஞ்சை மறைக்க அதன் மீது என் கையை வைத்து பொத்தி கொள்கிறேன்.

அதை பார்த்து கோபம் கொண்ட நித்யா என்னடி பொத்தி கிட்டு நிக்குற, எடுடி கைய என்றாள்.

நான் அதை கேட்டு, நாங்க பொட்டச்சியா இருக்கலாம், ஆனா ஒன்னும் பொட்டை கிடையாது, இன்னமும் ஆம்பிளைங்கதான் என்றேன்.

அப்படி சொல்லியவாறே, இருந்தாலும் அவள் மேல் ஏற்பட்ட பயத்தால், அவள் சொன்ன படி குஞ்சின் மேல பொத்தி கிட்டு இருந்த என் கையை எடுத்தேன். மீண்டும் துடித்து கொண்டு நிற்க ஆரம்பித்த என் குஞ்சின் அளவு என் பாவாடைக்கு மேலாவே தெரிய வர, அதை பார்த்து நித்யா கொஞ்சம் ஆச்சர்யத்துடன் பார்த்தவாறே சொல்கிறாள், தெரியுது டி உன் ஆம்பிளை வீரம் எழுந்துக்க ஆரம்பிச்சு இருக்குன்னு, அதை ஏண்டி மறைக்கிற, நல்லா தான் காமியேண்டி என்று சொல்லி சிரிக்கிறாள்.

அதை கேட்டு என் பயம் கொஞ்சம் விலகி, அதற்கு பதில் கொஞ்சம் வெட்கத்தோட, பெருமையும் சேர்ந்து கொள்ள, நான் என் கையை எடுத்து, பார்த்துக்க நல்லா என்று சொல்லாமல் சொல்லுவது போல புடைத்து கொண்டு நிற்கும் என் குஞ்சை நித்யாவுக்கு நன்கு பார்க்கும் வகையில் காமித்து கொண்டு நிற்கிறேன்.

அதை பார்த்து நித்யா, அப்படி வாடி வழிக்கு என்றவாறே, இப்ப பேசாம நான் சங்கரை  செய்றத பார்த்து கிட்டு, அந்த பயத்துல உன் குஞ்சு இன்னும் துடிக்க துடிக்க நில்லுடி என் சுதா செல்ல குட்டி என்றவாறு என் கன்னத்தை பிடித்து கிள்ளி விட்டு, மீண்டும் சங்கரிடம் செல்கிறாள்.

மனைவி கொடுத்த வரதட்ச(ண்ட)ணை - P01

கதை எழுதியவர்: அனிதா (முகநூல் / FACEBOOK நண்பர்)

Courtesy: Akshaya Aditi | Facebook

என் பெயர் அனிதா, என் கணவர் பெயர் ரவி, என் கணவரின் அக்கா பெயர் ரேஷ்மி.

எனக்கு கல்யாணம் ஆகி ஆறு மாசம் ஆகுது. கல்யாணத்துக்கு கொஞ்சமா நகை போட்டதுல இருந்து என் அண்ணி ரேஷ்மி என்னை குறை சொல்லிட்டே இருப்பா எது செஞ்சாலும், இத பண்ணு அத பண்ணுனு வேலை வாங்கி கொடும பண்ணுவா. என் புருஷனும் அவன் அக்கா பேச்சுக்கு தான் ஆடுவான். ஒரு நாள் என் அண்ணி என்னை டீ போட சொன்னா

ரேஷ்மி: அடியே சும்மா மீனாமிணுகி மாதிரி இருக்காத, டீ போட இவ்ளோ நேரமா

நான்: இவ ஒரு வேல செய்யாம ஆட்டிட்டு நம்மள கொடும பண்ணுவா னு மனசுல திட்டிட்டே போட்டதுல தெரியாம முடி விழுந்துச்சி.

ரேஷ்மி: எவ்ளோ கொழுப்பு இருந்தா என் டீ ல முடி போட்டுருப்பான்னு ஓங்கி அறைஞ்சிட்டா. இத கேக்காம என் புருஷன் என்னை அடிச்சிட்டான். நான் அழுதுட்டே ரூம் உள்ள போய்ட்டேன். கொஞ்ச நேரத்துல

என் புருஷன்: அடியே சும்மா அழுது சீன் போடாம ஒழுங்கா சொல்ற வேலைய செய் டி சொன்னான்.

இனிமே பொறுமை இருந்தா நல்லது இல்ல னு என் பவர்-ஹ காட்ட போனேன். டீ ல மயக்க மருந்து கலந்து, ரெண்டு பேரும் மயங்குனதும் அண்ணி அஹ ஹால் ல வெச்சி கட்டிட்டு.

அரை மயக்கத்துல இருந்த என் புருஷன ரூம் ல போட்டு சட்டையை உருவி செம்ம அடி அடிச்சேன்

ரவி: ஹே ப்ளீஸ் டி வலிக்குது டி வேணாம் டி.

நான்: சரி டா அடிக்கல, ஆனா இனிமே உன்ன என்ன பண்ணாலும் நீ சும்மா தான் டா இருக்கணும்.

சரி னு தலையை ஆட்டுனான். ஹால் ல ரேஷ்மி உள்ள நடக்குறத கேட்டு கத்திகிட்டு இருந்தா. நாங்க ஹால் போனோம்.

ரேஷ்மி: ஐயோ என் தம்பிய இப்படி அடிச்சிருக்காளே

நான்: ஏன் டி இவன் ஒரு ஆளு னு இவன கட்ட வரதட்சண பத்தலையா டி உனக்கு.

ரேஷ்மி: அடியே என் தம்பி ஆம்பள சிங்கம் டி, அவனை கட்ட எத்தனை பொண்ணுங்க லைன் ல நிப்பாங்க தெரியுமா கொஞ்சம் குடுத்துட்டு, பேச வந்துட்டா.

நான்: சரி டி உன் தம்பி ஆம்பளையா இல்லையா னு பாத்துடுவோம் னு சொல்லி அவன் வேஷ்ட்டிய உருவி வெறும் ஜட்டியோட நிக்க வைக்குறேன்.

ரேஷ்மி: சீ என்ன டி பண்ற பாவம் டி என் தம்பி, ஆம்பள சிங்கத்தை அசிங்க படுத்துறாளே.

நான்: ஒழுங்கா என்னை செய்ய வக்கு இல்லாத இவன் ஆம்பளையா டி, சரி சொல்ற அதையும் பாப்போம் னு சொல்லிட்டே, அவன் அக்கா முன்னாடியே அவன் ஜட்டிய அவுத்து உருவி அம்மணமா நிக்க வைக்குறேன்.

என் புருஷன் அடிக்கு பயந்து அம்மணமா அழுதுட்டே நிக்குறான்.

ரேஷ்மி: ஐயோ சீ கருமம் இப்படி பண்ணிட்டியே டி

நான்: இப்ப பாரு டி உன் தம்பி ஆம்பளையா இல்லையா னு ஊரே பாக்க போகுதுனு சொல்லி அவனை வீடியோ எடுக்குறேன். இனிமே ஏதாச்சும் பண்ண இந்த வீடியோ வ ஊரே பாக்கும் டி.

ரேஷ்மி: ஐயோ ப்ளீஸ் டி நான் பண்ண தப்புக்கு என்னை என்ன வேணா பண்ணிக்கோங்க, என் தம்பிய விட்ரு டி.

நான்: அதுவும் சரி தான் டி, உன்ன எல்லாம் இங்க வெச்சு செய்ய கூடாது டி. ரெண்டு பேரும் பின்னாடி இருக்க தோப்புக்கு வாங்க, அங்க தான் உங்களுக்கு கச்சேரியே.

ரேஷ்மி: என்ன பண்ண போறாளோ னு பயந்துட்டே போறேன், ஹே என் தம்பி எப்படி டி வருவான் இப்படியே

நான்: அதெல்லாம் அவன் வருவான் பாரு டி. ஹே வாடா அம்மணகுஞ்சா

ரவி: வரேன் அனிதா னு குஞ்ச பொத்தி கிட்டு நடந்து வரான் தயங்கிட்டே.