ஆண்கள் (பொட்டச்சி) கலை குழு – 10

தன் அணி பெண்களை பார்த்து சொல்கிறாள், போங்கடி எந்த பையன் உங்க பொம்பிளை ட்ரெஸ்ஸ போட்டு கிட்டு இருக்கானோ, அந்த பொட்டச்சி கிட்ட போய், அடியே நீ போட்டு கிட்டு இருக்கிறது என் டிரஸ், அதனால நீ எனக்கு அடிமை. இந்த நிமிடம் முதல் என் அடிமையான நீ, இப்ப என் காலுல விழுந்து முதல்ல நன்றி சொல்லணும் என்று கட்டளை இடுங்கடி என்றாள்.

அப்புறம் அப்படி அவனவன், தான் போட்டு இருக்கிற ட்ரெஸ்ஸுக்கு சொந்தக்காரி காலுல விழுந்து வணங்கி நன்றி சொன்னதுக்கு அப்புறம், அந்த பெண் மீண்டும் ட்ரெஸ்ஸிங் ரூமுக்கு அவனை அழைத்து சென்று, அவனோட ஆம்பிளை ஜட்டி மற்றும் அவனோட மத்த துணிகளை அடையாளம் காட்ட சொல்லி எடுத்து கொள்ளணும்.

இப்ப பொட்டச்சி பசங்க ஒவ்வொருத்தனும், யார் கைல அவங்களோட ஆம்பிளை ஜட்டி இருக்குதோ, அந்த பொண்ணு கிட்ட போய், இது என்னோட ஆம்பிளை ஜட்டி, அதுனால தயவு பண்ணி எனக்கு என்னோட ஆம்பிளை ஜட்டிய கொடுங்க என்று அந்த பொண்ணு காலில் விழுந்து திரும்ப கெஞ்சனும்.

அப்ப அந்த பொண்ணுங்க, தன் காலில் விழுந்து கெஞ்சும் அந்த பொட்டச்சி பையனை பார்த்து சொல்வாங்க, பொட்டச்சி டிரஸ் போட்டு இருக்கிற உனக்கு எதுக்குடி, இனிமே இந்த ஆம்பிளை ஜட்டி. இருந்தும் இப்படி வெட்கமில்லாம பொட்டச்சியா, சீனியர் பையனான நீ, இப்ப உன்னை விட வயசுல சின்னவளான ஒரு ஜூனியர் பொண்ணு, என் காலுல விழுந்து கெஞ்சுறத பார்த்தா பாவமா தான் இருக்கு. உன்னை எல்லோர் முன்னால வச்சு செய்ய சொல்லணும்னு ஆசை தான், ஆனாலும் நான் பெரிய மனசு பண்ணி உன்னை தனியே கூட்டி போறேன்.

உனக்கு உன்னோட ஆம்பிளை ஜட்டி வேணும்னா, நீ ஒரு ஆம்பிளைனு எனக்கு நிரூபணம் பண்ணனும். நீ இப்ப பொம்பிளை டிரஸ் போட்டு கிட்டு பொட்டச்சியா இருக்க, அதுனால, நீ போட்டு இருக்கிற பொம்பிளை ட்ரெஸ்ஸை கழட்டிட்டு, முழு ஆம்பிளையா, அம்மணமாய், நல்லா பார்த்துக்கோங்க என் குஞ்சை, நான் இன்னும் ஒரு ஆம்பிளைதான், பொட்டை இல்லை, அதுனால எனக்கு உங்க கைல இருக்கிற என்னோட ஆம்பிளை ஜட்டியை தயவு பண்ணி கொடுங்க என்று என் காலுல விழுந்து கெஞ்சனும்.

அப்படி வெட்கம் கெட்ட ஆம்பிளையா, மொட்ட குண்டியா, அம்மண குண்டியாய், ஒரு ஜூனியர் பொண்ணு காலுல விழுந்து கெஞ்சினா, உனக்கு உன்னோட ஆம்பிளை ஜட்டி கிடைக்கும், இல்லை பொண்ணுங்க மாதிரி வெட்க பட்டால், பொட்டச்சியா அப்படியே பொண்ணுங்க ட்ரெஸ்ஸ போட்டு கிட்டே அவனவன் வீட்டுக்கு போகலாம், எப்படி வசதி, நீங்களே முடிவு பண்ணிக்கோங்க என்றாள்.

என்னதான் தனியே அழைத்து செல்லும் அந்த ஒரு புது பெண்ணின் முன்னால் மட்டும் அம்மணமாய் காலில் விழ வேண்டும் என்று சொன்னாலும், அந்த பெண்களும் உடனடியாக கொடுத்து விட போவதில்லை.

ஒவ்வொருத்திக்கும் வசந்தா பத்து நிமிடம் டைம் கொடுக்கிறாள். அதன் முடிவில் வசந்தா, லதா அல்லது ராகவி என்ற மூவரில் யாராவது ஒருத்தர் அங்கே வந்து, சரி கொடுத்து விடுங்கடி என்று ஓகே சொல்லும் வரை, நாங்கள் அப்படியே அந்த பெண்ணின் முன்பு, அவள் சொல்வதை செய்து கொண்டு இருக்கணுமாம்.

உடை மாற்றும் அறைக்கு (அங்கே இருந்த இரண்டு ட்ரெஸ்ஸிங் ரூமிலும் சேர்த்து மொத்தம் பதினாறு உடை மாற்றும் கேபின்-கள் உள்ளன) ஒரு கேபினுக்கு ஒரு ஜோடி என்று செல்லலாம். ஆனால் அறை கதவை மூட கூடாது என்று சொல்லி விடுகிறாள் வசந்தா.

அத்துடன் வசந்தா, அங்கே இருக்கும் பெண்களுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் அதிகாரம் கொடுக்கிறாள். அந்த இடைப்பட்ட நேரத்தில் தன் எதிரிலிருக்கும் ஆம்பிளை பசங்களை விதியாசமாக என்ன செய்ய போகிறீர்கள் என்று பார்த்து, அதில் சிறப்பாக சம்பவம் செய்யும் பெண்ணுக்கு பரிசு உண்டு என்று வேறு சொல்லி விட்டாள்.

நாங்கள் இன்னும் தலை குனிந்தவாறே, முடிவு பண்ண என்ன இருக்கிறது, வசந்தா சொல்வதை போல செய்வதை தவிர வேறு வழி இல்லை என்றாகி போய் விட்ட நிலையில் விக்கித்து போய் நிற்கிறோம்.

அப்போது, நான் அணிந்து இருக்கும் உடைக்கு சொந்த காரியான ஒரு பெண், தனது உடையை யார் அணிந்து இருப்பது என்று தேடி கொண்டு என் அருகில் வந்ததும், என்னை பார்த்து, நான் யார் என்று அறிந்ததும், தன் கண்களை தன்னால் நம்ப முடியாமல், சத்தமாக கத்துகிறாள், என்னடா சுதாகர், நீயாடா என் ட்ரெஸ்ஸ போட்டு கிட்டு நிக்குற என்று.

அந்த குரலை கேட்டதும், தூக்கி வாரி போட்டு தலை நிமிர்கிறேன். என் எதிரில் நிற்கும் பெண்ணை பார்த்ததும், எனக்கு அங்கேயே, அந்த நொடியே, பூமி பிளந்து என்னை உள்ளே வாங்கி கொள்ளாதோ என்று என்ன தோன்றியது.