ஆண்கள் (பொட்டச்சி) கலை குழு – 09

எனக்கு கிடைத்தது, யாரோ ஒரு முகம் தெரியாத பெண்ணின் பாவாடை, தாவணி. அதோடு இருந்த உள் பாவாடை-  ஜாக்கெட் ஐ இன்னொருத்தனுக்கு கொடுத்து விட்டேன் - உடைகள் கம்மியாக இருந்த காரணத்தால். உள்ளே ஜட்டி கூட போடாமல், குஞ்சு வேறு நன்கு நீட்டி கொண்டு, கூடாரம் போட்டு நிற்கிறது. என் கைகளால் தாவணி கொண்டு அதை மறைக்க ரொம்பவே கஷ்டமாகி போயிற்று.

மீசை வைச்ச, கட்டான ஆம்பிளைங்க நாங்கள், அப்படி பொட்டச்சி ட்ரேஸ்ல மைதானத்துக்குள் நுழைந்ததும், அங்கே இருந்த எல்லா பெண்களும் எங்களை பார்த்து சத்தமா சிரிக்குறாங்க. நாங்களோ தலை நிமிர்ந்து பார்க்க கூச்ச பட்டு கிட்டு, தலை குனிந்து நிக்குறோம், ஒரு கையால எங்கள் முறுக்கிய மீசையை மறைத்து கொண்டு, இன்னொரு கையால குஞ்சு இருக்கும் இடத்தை பொத்தி கிட்டு.

போங்கடி போய் எல்லோரும், தள்ளி தள்ளி நின்று, நாங்க அடிக்கிற பந்தை பொருக்கி போடுங்க. ஒழுங்கா பீல்ட் பண்ணலேன்னா, அப்புறம் அதுக்கும் தண்டனை உண்டு, ஞாபகம் வைச்சுக்கோங்கடி பொட்டச்சிங்களா என்று சொல்ல, அப்படி வசந்தா எங்களை பொட்டச்சி என்றும், வார்த்தைக்கு வார்த்தை டி போட்டு சொல்வதை கேட்டு, அங்கே இருக்கும் பெண்கள் இன்னும் சத்தமா சிரிக்குறாங்க.

முதல் தடவையாக பெண்களின் உடை அணிந்து இருப்பதால், ஏற்பட்ட அசௌகரியத்தால், அப்படி பொட்டச்சியாக, பல பெண்கள் முன்பு இருக்கிறோம் என்ற எண்ணம் வேறு வந்து போவதில், எங்களால் ஒழுங்காக பீல்ட் செய்ய முடிய வில்லை, ஓட முடியவில்லை, பாவாடை தடுக்கிறது. பல தடவை மிஸ்-பீல்ட் செய்கிறோம், எங்கள் அணி வீரர்கள் எல்லோரும்.

அதை பார்த்து கேலி செய்கிறார்கள் பெண்கள், எண்ணங்கடி ஒழுங்கா பந்தை கூட பொறுக்க தெரியலை என்று.

அவர்கள் அப்படி கேலி செய்யும் போது வெட்கம் பிடுங்கி தின்கிறது, ஆனாலும் எங்கள் அனைவரின் குஞ்சு என்னவோ இன்னும் நன்கு புடைத்து நிற்கிறது. எனது அணி வீரர்கள் சிலர் இறுக்கமான லெக்கிங்ஸ் போட்டு கொண்டு இருந்ததில், அவர்கள் குஞ்சு அங்குள்ள பெண்களின் பார்வைக்கு நன்கு விருந்தாகி கொண்டு இருக்கிறது.

நாங்கள் இதுவரை கிட்டத்தில் இருந்து பார்த்தது வசந்தா, லதா மற்றும் ராகவி ஆகிய மூவரை மட்டும்தான். இந்த மூவர்தான் முதலில் எங்களிடம் பேச வந்தது, எங்களுடன் விளையாட பந்தயம் வைத்தது. பின்பு இன்று காலை விளையாட்டில் பந்து போட்டது, பேட்டிங் செய்ய வந்தது, விக்கெட் கீப்பிங் செய்தது எல்லாம்.

வசந்தாவின் அணியில் இந்த மூவர் மட்டும்தான் ரொம்பவும் திறமை சாலிகள். மற்ற பெண்கள் என்னவோ, அவர்கள் அளவுக்கு திறமை எல்லாம் கிடையாது, சும்மா கூட வந்து ஏதோ விளையாடுகிறார்கள் அவ்வளவுதான்.

ஆனால் என்ன செய்வது, மொத்தத்தில் கேவலமாய் இன்று தோற்று விட்டோம் அந்த மூவரிடத்தில். அதனால் கடைசியில் இப்படி பொட்டச்சியாக எல்லோர் முன்பும் அவமான பட்டு நிற்கிறோம், மற்ற பெண்களை நிமிர்ந்து பார்க்கவும் தைரியம் இல்லாமல்.

கிட்ட தட்ட ஒரு மணி நேரம் அவர்கள் எல்லோரும் விளையாடினார்கள். நல்ல வேலையாக வசந்தா அப்போது போதுமடி, வெய்யில் சுட்டெரிக்க ஆரம்பித்து விட்டது, கிளம்புங்கடி ட்ரெஸ்ஸிங் ரூமுக்கு என்று சொல்ல எல்லோரும் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டோம்.

ஆனால் அந்த நிம்மதி ரொம்ப நேரம் கிடைக்க வில்லை. நாங்களும் எங்க ட்ரெஸ்ஸிங் ரூமை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிக்க, எங்களை தடுத்து நிறுத்திய வசந்தா, என்னங்கடி அதுக்குள்ள எங்கடி கிளம்பிட்டீங்க, ஒழுங்கா பந்தை பொறுக்க துப்பில்லை, அதுக்குள்ள ரெஸ்ட் கேட்குதோ, அதுக்கு தண்டனையா எல்லோரும் ஒரு ரவுண்ட் இந்த மைதானத்தை சுத்தி ஒடுங்கடி என்றாள்.

இதற்கிடையில் நாங்கள் அப்படி பொட்டச்சியாக ஓடுவதை பார்த்து, அங்கே இருந்த பெண்கள் சிரித்தவாறே, தங்கள் ட்ரெஸ்ஸிங் ரூமை நோக்கி நகர தொடங்கினார்கள்.

நாங்களும் வேறு வழி இல்லாமல், மைதானத்தை சுற்றி வந்து பிறகு கடைசியாக அங்கே இருந்த ஒரு மர நிழலில் நின்று இளைப்பாற ஆரம்பித்தோம்.

எங்கள் நிலையோ இப்போது ரொம்பவே பரிதாபமாகி கொண்டு இருக்கிறது, நன்கு வேர்த்து விடுகிறது, குஞ்சு தொங்கி போய் விட்டது.

இப்போது நாங்கள் எல்லோரும் ட்ரெஸ்ஸிங் ரூமுக்கு அருகில் உள்ள மர நிழலில் ஒரே இடத்தில கூடியதும், வசந்தா, தன் அணியினரை அழைத்து கொண்டு அங்கே வருகிறாள். அங்கு வந்து எல்லோருக்கும் கேட்குமாறு அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும் என்று கூற ஆரம்பித்தாள்.