ஆண்கள் (பொட்டச்சி) கலை குழு – 14

சங்கரை பார்த்து நித்யா சொல்கிறாள்: சரிடி, இன்னிக்கு நீ கிரிக்கெட் விளையாட வந்து எதுவுமே விளையாடல, அதுனால் பொட்டச்சி உனக்கு ஏத்த ஒரு விளையாட்டு விளையாட வாய்ப்பு கொடுக்குறேன்.

வாடி வெளியே போகலாம். அங்கே உனக்கேத்த கண்ணாமூச்சி விளையாட்டு விளையாடுவோம். உன் கண்ணை கட்டி கிட்டு என்னை பிடிக்கணும், உனக்கு கொடுக்க பட்டுள்ள பத்து நிமிடத்துக்குள். அப்படி பிடிச்சுட்டா உனக்கு உன்னோட ஆம்பிளை டிரஸ் கிடைக்கும், இல்லைனா அப்புறம் இப்படியே அம்மணமாய் முழு ஆம்பிளையா அல்லது நான் கொடுக்கும் என்னோட பேண்டிஸ் மற்றும் ஜாக்கெட் போட்டு கிட்டு பொட்டச்சியா வீட்டுக்கு போ - அது உன் விருப்பம் என்கிறாள், உள்-பாவாடை கூட இப்போது அவனை விட்டு போய் விட்டாச்சு.

அதை கேட்டு சங்கர் விக்கித்து போய் விட்டான், என்னை பரிதாபமாக பார்க்கிறான். நான் சொல்கிறேன், இப்போதைக்கு கண்ணாமூச்சி விளையாடு, அதில் அவங்களை பிடிக்க பாரு, அதுதான் உனக்கு இருக்கும் ஒரே வழி என்றேன்.

அவ்வாறே சங்கரின் கண்ணை கட்டி விட்டு, நித்யா அம்மணமாய் சங்கரை மைதானத்துக்கு அழைத்து வருகிறாள்.

இந்த நேரத்துக்குள் சங்கரின் குஞ்சு மீண்டும் அவனது முந்தைய அளவான நான்கு இன்ச் நீளத்துக்கு வளர்ந்து விடுகிறது. ஐயோ பாவம் ஒரு ஆம்பிளையை ரொம்பவும் அவமான படுத்த கூடாது என்று நான் கேட்டு கொண்டதற்கு மதிப்பு கொடுத்து,  நித்யா அனுமதி கொடுத்த காரணத்தால், அவன் ஒரு கையால் மட்டும் தன் குஞ்சை பொத்தி கொண்டு, மற்றொரு கையால் அவளை பிடிக்க ஏதுவாக நீட்டி கொண்டு வருகிறான்.

எங்களை தவிர மத்த பசங்க ஏற்கனவே தங்களின் புது எஜமானிக்கு கொடுக்க வேண்டிய மரியாதையை கொடுத்து விட்டு (வேறு என்ன - அம்மணமாய் காலில் விழுந்து கும்பிட்டு விட்டு) அவர்கள் சொன்னதை செய்து கொண்டே, மூவர் அணியில் இருந்து ஒருத்தி வந்து அனுமதி கொடுத்தவுடன், தங்கள் ஆம்பிளை ஜட்டி மட்டும் அணிந்து உள்ளனர். மற்ற ஆம்பிளை உடைகள் இன்னும் கிடைக்க வேண்டி உள்ளது.

இதற்கிடையில் நித்யா சங்கரியை அம்மணமாய் (கூடவே நான் இன்னும் பொட்டச்சி ட்ரேஸ்ல இருக்க), மைதானத்துக்கு அழைத்து வருவதை பார்த்து வசந்தா, லதா, ராகவி உட்பட மற்ற பெண்களும், அவர்களுடன் எங்கள் ஆண் அணி வீரர்களும் ஜட்டியுடன் அங்கே வந்து விடுகின்றனர். மைதானம் களை கட்டுகிறது. ஒரு பெரிய வட்டம் போட படுகிறது, அதில்தான் நித்யாவும் சங்கரும் விளையாட போகிறார்கள்.

நித்யா வசந்தாவிடம் அனுமதி வாங்கி கொண்டு, அங்கு என்ன விளையாட போகிறாள் (கண்ணாமூச்சி விளையாடு) என்று சொல்ல, அங்கிருந்த பெண்கள் எல்லோரும் ஆரவாரத்துடன் கை  தட்டி உற்சாக படுத்துகிறார்கள்.

அந்த நேரத்தில் அங்கு மற்ற அனைவரும் உடை அணிந்து நிற்க (ஆண்கள் குறைந்த பட்சம் தங்கள் ஆம்பிளை ஜட்டியுடன் - என்னை தவிர - நான் இன்னும் பாவாடை, தாவணியில் நிற்கிறேன் - ஒரே ஒரு பொட்டச்சியாக அந்த கூட்டத்தில்), சங்கர் மட்டுமே அம்மணமாய், தன்னை எல்லோரும் பார்த்து சிரிப்பதை கூட பார்க்க இயலாமல், கண்ணை கட்டிய வாறே நித்யாவை பிடிக்க அங்கும் இங்கும் ஓடுகிறான்.

வசந்தா விசில் அடித்து ஆரம்பித்து வைக்க, நித்யா, இங்கே இங்கே என்று சொல்லி கொண்டே இங்கும் அங்கும் சிரித்தவாறே ஓட, சங்கரோ குஞ்சை ஒரு கையால் பொத்தி கொண்டாலும், பின் புறம் அவனது சூத்து குண்டி எல்லார் பார்வைக்கும் விருந்தாக தெரிய, அதை காண்பித்து கொண்டே நித்யாவை பிடிக்க ஓடுகிறான். அப்படி அவன் ஓடும்போது அவன் குண்டி குலுங்குவது அங்கே இருக்கும் எல்லோருக்கும் மிகுந்த வேடிக்கையை கொடுக்க, எல்லோரும் ரசித்து சிரிக்கிறார்கள்.

கடைசியில் ஐயோ பாவம்டி என்று நித்யாவின் தோழிகள் பரிதாப பட, நித்யா சங்கரின் அருகில் சென்று வேண்டுமென்றே அவனிடம் பிடி படுகிறாள்.

பிறகு அவனின் கண் கட்டை அவிழ்த்து விட்டு, மைதானத்தில் அனைவரும் பார்த்து அவனை கேலி புன்னகையுடன் பாராட்ட, சங்கரும் வெட்க பட்டு கொண்டே, நித்யாவிடம் சென்று அவளின் காலில் அனைவரும் பார்க்க அம்மணமாய் கையால் குஞ்சை பொத்தி கொண்டே, மீண்டும் விழுந்து கும்பிட்டு தனது ஜட்டியை வாங்கி போட்டு கொள்கிறான்.

வசந்தா அங்கே வந்து சொல்கிறாள், நித்யா தான் இன்றைய இந்த சம்பவத்தில் கதாநாயகி என்று அவளை பாராட்டினாள்.

எனவே அவளுக்கு இனிமேல் ஒன்றல்ல, இரண்டு அடிமைகள் என்று சொல்லி அவளுக்கு என்னையும், சங்கரையும் அனைவரின் முன்பு பரிசாக அளிக்கிறாள்.

இத்தனைக்கும் சங்கர் ஒன்றும் எல்லோரும் கேலி செய்வது போல அவ்வளவு குட்டி குஞ்சன் இல்லை, நாலு இன்ச் என்பது ஒரு ஆம்பிளைக்கு போதுமான நீளம்தான் - பொட்டை என்று சொல்ல முடியாது.

அது மட்டுமில்லை, எங்கள் கல்லூரி கடைசி வருட ஆண்களில் அவன்தான் நன்கு படிப்பவன், என்னை போலவே அவனும் ஒரு ஐயர் ஆத்து பையன், பார்க்க நன்கு கொழு கொழு வென்று சிவப்பாக, மீசை அதிகம் இல்லாமல் பார்க்க கொஞ்சம் பெண்மை சாயலில் இருப்பான்.

நித்யா எங்கள் இருவரின் தோளில் கை போட்டு கம்பீரமாய் நடந்து வர எல்லோரும் அவளுக்கு கை தட்டுகின்றனர்.

அது வரை நான் என் குஞ்சை பாவாடைக்கு மேலே பொத்தி கொண்டு தலை குனிந்தவாறே வருகிறேன்,  அப்போது என் தோளில் இருந்த நித்யாவின் கை மெல்ல கீழே இறங்கி என் பாவாடைக்கு உள்ளே புடைத்து கொண்டு இருக்கும் குஞ்சை, அப்படியே அந்த பாவாடைக்கு மேலே என் கையுடன் கொஞ்சம் கெட்டியாக பிடித்து நன்கு அழுத்தி விடுகிறாள், நான் ஆஹ் என்று முனங்குகிறேன்.

நித்யா என்னை பார்த்து கண்ணடிக்கிறாள். அவளின் அந்த சேட்டயை பார்த்து விட்ட வசந்தா எங்களிடம் வந்து, நீ கொடுத்து வைத்தவன்டா, உனக்கு நித்யா ஏற்கனவே தெரிந்த பெண்ணாக இருந்ததால் நீ தப்பித்தாய், இங்கே இன்னும் அதிகம் அவமான படாமல். அவள் உன்னை தனியே என்ன செய்ய சொன்னாலும், அவள் கோபம் கொள்ளாதபடி பார்த்து நடந்து கொள், அதுதான் உனக்கு நல்லது என்று எச்சரித்தவாறே சொல்கிறாள். நானும் அவ்வாறே செய்வதாக கூறி தலை ஆட்டுகிறேன். நித்யா என்னை பார்த்து இன்னும் ஏளனமாய் சிரிக்கிறாள்.

அங்கு இருக்கும் அத்தனை பேர் முன்னிலையில் திரும்ப இன்னும் ஒரே ஒரு பொட்டச்சியாக நிற்கும் நான், நித்யாவின் காலடியில் விழுந்து கும்பிட்டு எனது உடைகளை அவள் தர வாங்கி கொள்கிறேன் பய பக்தியுடன்.

அப்போது அங்கு கூடி இருந்த எங்களை பார்த்து வசந்தா, இன்னும் வேறு யாருக்கெல்லாம் இப்படிக் கண்ணா மூச்சி விளையாட ஆசை என்று கேட்டு சிரிக்கிறாள்.

சரி சரி பயப்படாதீங்க, இன்னிக்கு ஏற்கனவே நேரம் ஆச்சு, அடுத்த வாரம், பொட்டச்சிங்க கண்ணா மூச்சி விளையாடலாம், நாங்க கிரிக்கெட் விளையாடி முடிந்தவுடன் எங்களுக்கு ஒரு என்டேர்டைன்மெண்ட் வேணும்ல அதுக்கு என்று சொல்லி கண்ணடிக்கிறாள்.

பின்பு அனைவரையும் பார்த்து வசந்தா சொல்கிறாள். சரி சரி, நேரமாகிறது, எல்லோரும் கிளம்புங்க என்று. அதன்படியே பசங்க எல்லோரும் மீண்டும் தங்கள் ஆண் உடை அணிந்து கொண்டு கிளம்ப தையரானோம்.