செவ்வாய், 11 ஏப்ரல், 2023

முகமறியா நண்பர் கருத்துகள் பகுதியில் எழுதி வரும் கதை – P09


கிணற்றை எட்டி பார்த்த சிவகாமிக்கு பேரதிர்ச்சி காத்திருந்தது. தன் மருமகன் உயிருக்கு போராடிக்கொண்டிருக்கும் காட்சியை கண்டதும் உடனே செயல்பட தொடங்கினாள். அவள் நிர்வணமாக இருப்பதை கூட யோசிக்காமல் சட்டென கிணற்றில் குதித்தாள். தத்தளித்து கொண்டிருந்த அவள் மருமகன் செய்வதறித்து அவள் கால்களை கட்டிபிடித்துக் கொண்டான்.

அவன் கன்னங்கள் அவள் உறுப்பை அழுத்திக்கொண்டிருத்தது. அவன் கால்களை பிடித்திருந்ததால் அவளாள் நீச்சல் அடிக்க முடியாமல் அவளும் சேர்ந்து மூழ்க தொடங்கினாள். சிக்கலை உணர்ந்து அவனை பிடித்து தள்ளிவிட்ட முயன்றாள். அவன் பிடி மெல்ல விலகி அவள் தொடைக்கு வந்தது. அவள் கால்களை அசைக்க முயன்றதில் அவன் பிடி இன்னும் தளர்ந்து அவள் பாதங்களுக்கு வந்தது. ஒரு காலை அவன் பிடியிலிருந்து விடுவித்து கொண்டு அவன் முகத்தில் காலால் அழுத்த அவன் காலை விட்டு  விட்டான். மயங்க தொடங்கி நீருக்குள் இன்னும் மூழ்க ஆரம்பித்தான்.

சிவகாமி சட்டென நீர்பரப்பிற்கு வந்து சுவாசித்து கொண்டு மீண்டும் தண்ணீருக்குள் தன் மருமகனை காப்பாற்ற சென்றாள்.

நீருக்குள் வெளிச்சம் நிறைய இல்லாததால் அவள் தன் மருமகன் எங்கே என்று கூட காணமுடியவில்லை. சிவகாமிக்கு இதயமே நின்றுவிடும் போல இருந்தது. தனக்கு நன்கு நீச்சல் தெரிந்தும் தன் மாப்பிள்ளையை காப்பாற்ற முடியாமல் போய் விடுமோ என்று பயந்தாள். தன் மகளின் வாழ்க்கை கேள்விக்குறி ஆகி விட கூடாது என்று வேண்டிக்கொண்டு, தேட ஆரம்பித்தாள். தற்செயலாக அவன் கட்டியிருந்த புடவை நீரில் மிதந்து அவள் விரல்களுக்கு சிக்கியது. புடவையை மேலே இழுக்க, அதை கட்டியிருந்த அவள் மருமகனும் மேலே வந்தான். அவன் தலை தென்பட்டதும் அவன் தலைமுடியை பிடித்து இழுத்து நீரின் மேல் பரப்புக்கு வந்தாள். அவனை தோள்களில் சுமந்தவாறே கிணற்றின் படிகளுக்கு அருகே வந்தாள்.

கிணற்றில் குதித்து ஒரு நிமிடத்திற்குள் இது எல்லாம் நடந்து விட்டது. லதா அப்போது தான் அங்கே வந்து சேர்ந்தாள். தன் கணவன் தான் கிணற்றில் விழுந்திருக்கிறான் என்று உணர்ந்த அதிர்ச்சியில் அவளும் மயக்கமே வந்து விடும் போலிருந்தது.

மயங்கி கிடந்த தன் மருமகனை தோளில் சுமந்து கொண்டே படியேறினாள். லேசாக அவனுக்கு மயக்கம் தெரிந்தது. அவன் மாமியார் அவனை தூக்கி செல்வதை உணர்ந்தான். மேலே வந்தவுடன் இன்னும் தெளிவானான்.

வினோத்: என்னை இறக்கி விடுங்க அத்த...

சிவகாமிக்கு இப்போதுதான் நிம்மதியாக இருந்தது. அவனை கீழே இறக்கிவிட்டாள். கைதாங்கலாக லதா ஒருபுறமும் சிவகாமி மறுபுறமும் அவனை கூட்டி சென்றனர். உடலில் ஒட்டு துணி இல்லாமல் அவர்கள் இருந்தனர். வினோத் மட்டும் ஜாக்கெட், பாவாடை அணிந்திருந்தான்.

வினோத்தை ஒரு மரத்தில் சாய வைத்து அமர்த்தினர்.

லதா: நீங்க இங்க இருந்து அவன பாத்துகோங்க ம்மா. நான் துணியை எடுத்துட்டு வந்துடறேன்.

சிவகாமிக்கு அப்போது தான் துணி இல்லாமல் இருக்கிறோம் என்று தெரிந்தது. சட்டென கைகளால் அவள் மார்பகங்களை மறைத்தாள். அவளது பிறப்பு உறுப்பு தெரியா வகையில் சற்று திரும்பி நின்றாள்.

வினோத்: கூச்சப்படாதேங்க அத்த. நீங்க என் உயிரை காப்பாத்தி என்னை ஒரு புது மனுஷனா மாத்திட்டேங்க. உங்களுக்கு எப்படி நன்றி செல்லறதுனே தெரியல.

சிவகாமி: அது என் கடமை தம்பி.

வினோத்: உங்களுக்கு எவ்வளவோ சிரமம் தந்துட்டேன். என் கை எங்க எங்கயே பட்டுடுச்சு.

சிவகாமி: ஒன்னும் சிரமம் இல்ல. உன்னை ஒரு மகள் போலதான் நினைக்கிறேன். நீ ஆம்பளங்கற எண்ணம் எனக்கு வராததால தான் என்னால உன்ன காப்பாத்த முடிந்தது. நீ கட்டின புடவைதான் உன்னை காப்பாத்தி இருக்கு. புடவையை பிடிச்சு இழுத்து தான் உன்னை காப்பாற்றினேன்.

வினோத்: எனக்குள் ஆம்பளன்னு இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச திமிரையும் ஒரே நாள்ல பொடி பொடி ஆக்கிட்டேங்க. ஆம்பள பொம்பளைய விட எந்த விதத்துலயும் ஒசத்தி இல்லைனு புரிய வெச்சுட்டேங்க அத்த. புடவை கட்டி பொட்டச்சி மாதிரி அடிமை வாழ்க்கை வாழ்ந்தா எப்படி இருக்கும்னு ஒரு திரில்க்காக தான் புடவை கட்டினேன். ஆனா பொட்டச்சிக்கு உண்மையான அர்த்தத்த எனக்கு புரிய வெச்சுட்டேங்க.

வினோத்: ஆணுறுப்பு வெச்சிருந்தாலும் நான்தான் உண்மையான பொட்டச்சி. எனக்கு பேண்ட் போட்டுக்கிட்டு ஆம்பளனு சொல்லிகற தகுதி இல்ல. உங்களுக்கும் லதாவுக்கும்தான் பேண்ட் போடற தகுதி இருக்கு. நான் பொட்டச்சியா புடவை கட்டி உங்களுக்கு காலத்துக்கும் சேவை செஞ்சாதான் சரியா இருக்கும்.

சிவகாமி புன்னகைத்தாள்.

சிவகாமி: சரி டி. நீ ஈர துணிய கழட்டு இப்போ.

வினோத், புடவை, ஜாக்கெட், ப்ரா, பாவாடை என அனைத்தையும் கழற்றினான்.

அப்போது லதா அங்கு வந்து சிவகாமியிடம் உடையை கொடுத்தாள். சிவகாமி ப்ராவும் பேண்டியும் அணிந்த பிறகு தன் கால்களை ஜீன்ஸ்க்குள் நுழைத்தாள். வினோத் முன் நின்று தான் மாற்றினாள். நிர்வாணமாக நின்ற வினோதின் உறுப்பில் எந்த ஒரு சலனமும் இல்லை. அவள் ஜிப்பை மேல் நோக்கி இழுக்க முயலும்போது அது சிக்கிக்கொண்டு வர மறுத்தது.

லதா: நீ போய் ஜிப்ப சரி பண்ணு.

வினோத் தயக்கத்துடன் "நானா?" என்று கேட்டான்.

சிவகாமி: இதுல என்ன தயக்கம்? எதையும் காம கண்ணோட்டதில் பார்காம இருக்க பழகிக்கணும்.

சிவகாமி: பல பெண்களுக்கு பிரசவம் பார்க்கும் ஆண் மருத்துவர்கள் பெண்ணுறுப்பை காம கண்ணோட்டத்தில் பார்பதில்லை. மனைவியை பார்க்கும் போது மட்டும் காம உணர்வு வந்தால் சரி. மற்ற பெண்களை நிர்வாணமாக பார்க்க தேர்ந்தால் கூட காம உணர்வு தலை துக்க கூடாது.

வினோத் எந்தவித சலனமும் இல்லாமல் அவன் மாமியார் முன் மண்டியிட்டு அவளது ஜீன்ஸ் ஜிப்பை மேலே ஏற்ற முயற்சி செய்தான். அவன் கட்டை விரலால் ஜிப்பிற்கு கீழ் பகுதியில் அழுத்தம் கொடுத்து ஜிப்பை மேலே ஏற்றினான்.

சிவகாமி: ரொம்ப தாங்க்ஸ் டி.

அவன் மாமியாரின் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கிக் கொண்டான். சிறிது நேரத்தில் அவன் உடைகள் காய்ந்தது. புடவையை மறுபடியும் கட்டிக்கொண்டான்.

சிவகாமி: நான் சைக்கிள்ல வீட்டுக்கு வந்துடறேன். நீங்க ரெண்டுபேரும் பைக்ல வந்துடுங்க. இந்த லதா... சாவிய வெச்சுக்கோ.

அவன் மனைவி லதா, அனாயாசமாக காலை தூக்கி போட்டு புல்லட்டில் உட்கார்ந்தாள். இவன் பின்னால் உட்கார்ந்தான். ஒரே மிதியில் புல்லட் ஸ்டார்ட் ஆனது. வேகமாக புல்லட்டை ஓட்டினாள். பின்னால் உட்கார்ந்திருந்த அவள் கணவன் அவளை பயத்தில் கெட்டியாக பிடித்துகொண்டான். சிறிது தூரம் சென்ற பிறகு லதா வேகத்தை குறைத்து புல்லட்டை ஓரமாக நிறுத்தினாள். திடீரென வாந்தி எடுக்க ஆரம்பித்தாள். வினோதிற்கு என்னவென்று புரியாமல் குழப்பமாக இருந்தது. வாந்தி எடுத்து முடிக்க சமயம், சைக்கிளில் சிவகாமி அங்கு வந்து சேர்ந்தாள்.

வினோத்: லதாவுக்கு ஏதோ உடம்ப சரியில்லை அத்த...

லதா: அம்மா, நீங்க இவன கூட்டிட்டு பைக்ல வந்துடுங்க. நான் சைக்கிள்ல வந்துடறேன்.

சிவகாமி: ஏன்ம்மா? என்ன ஆச்சு?

லதா: எனக்கு மாதவிடாய தள்ளி போச்சு. நான் அத பெருசா கண்டுக்காம இருந்துட்டேன். இப்போ வாந்தி வருது...

வெட்க புன்னகையுடன் லதா கூற, சட்டென அவள் கையை பிடித்து நாடியை பார்த்த சிவகாமி, பெரியதோர் புன்னகையுடன் மகளை கட்டி அணைத்தாள்.

சிவகாமி: ஆமாம் லதா... நீ முழுகாம இருக்க..

இதை கேட்டதும் வினோதிற்கு சந்தோஷமாக இருந்தது.

லதா: வயத்துல கருவை சுமந்துட்டு நான் புல்லட் ஓட்டலாமா அம்மா?

சிவகாமி: நீ என் வயத்துல இருந்தப்ப கூட நான் இந்த பைக்கை ஓட்டிருக்கேன். டெலிவரிக்கு இரண்டு மாசம் முன்னாடி வரை கூட ஓட்டியிருக்கேன். ஆனா உன்னை ஓட்ட வேண்டாம்னு தான் சொல்லுவேன். இந்த வண்டில அதிர்வு ஜாஸ்தி. அந்த காலத்துல வயத்துல கருவ சமந்துட்டு மரம் ஏறறது, மலை ஏறறது னு எல்லாமே பண்ணியிருக்கோம். ஆனா இந்த காலத்து பொண்ணுங்க பாக்கக்தான் ஒல்லியா ஒட்டபந்தயத்துல ஒடற ஆளு மாதிரி இருக்காங்க. ஆனா இப்படிங்கறதுக்குள்ள கரு களஞ்சுது. நீ இன்னும் இரண்டு மாசத்துக்கு அப்புறம் என்ன வேணும்னாலும் பண்ணலாம்.

லதா பைக்கின் சாவியை அம்மாவிடம் கொடுத்துவிட்டு சைக்கிளை எடுத்துக் கொண்டாள். சிவகாமி, தன் மாப்பிள்ளையை பின்னால் அமர வைத்து பைக்கை ஓட்டினாள்.

சிவகாமி: பரவால டா ! எப்படியோ என் பொண்ன கர்ப்பம் ஆக்கிட்ட. நான் கூட உன் உறுப்பு சின்னதா இருக்கே, சரியா வேலை செய்யுமான்னு பயந்தேன். இப்போதான் எனக்கு நிம்மதியா இருக்கு.

வினோத்: நன்றி அத்த எல்லாம் உங்க ஆசிர்வாதம் தான். நீங்க பேசாம எங்க கூட அமெரிக்கா வந்துடுங்க. நான் வேலைக்கு போற நேரம் நீங்க லதாவ பாத்துக்கோங்க. நான் வேலை முடிஞ்சு திரும்ப வந்ததும் சமையல் வேலைய பாத்துக்கறேன்..

சிறிது யோசித்து விட்டு சிவகாமி சரி என்றாள்.

கருத்துகள் இல்லை:

கருத்துரையிடுக