ஆண்கள் (பொட்டச்சி) கலை குழு – 11

என் எதிரே, எங்கள் வீட்டுக்கு எதிரே ரெண்டு வீடு தள்ளி இருக்கும், தினமும் நான் சைட் அடித்து கொண்டு இருக்கும் என் க்ரஷ் நித்யா நிற்கிறாள்.

கொஞ்ச நேரம் நாங்கள் இருவரும் அப்படி திகைத்து போய் நின்று கொண்டிருந்த போது, அங்கு வந்த வசந்தா, நித்யாவை பார்த்து கேட்கிறாள், என்னடி உனக்கு சுதாவை முன்பே தெரியுமா என்று.

அதை கேட்டு எங்கள் இருவரில் முதலில் தெளிந்த நித்யா, வசந்தாவிடம் சொல்கிறாள், நல்லாவே தெரியும், கிட்ட தட்ட கடந்த இரண்டு மாதங்களாக இவன் என் வீட்டுக்கு பக்கத்துல தான் இருக்கான். இவனோட தங்கை சுனிதா, என்னோட தோழி. அவ என்னை விட சில மாசம் வயசுல சின்னவ, இப்ப பள்ளி கூடத்துல பனிரெண்டாம் வகுப்புல இருக்கா. நான் அவளை பாக்க போகும் போது எல்லாம், என்னை பார்த்து ரொம்பவே ஜொள்ளு விடுவான் என்று சொல்லி சிரிக்குறா.

என்னடா சரிதானே என்றாள், என்னை பார்த்து. நான் நிமிர்ந்து அவளை பார்க்கும் திறன் இன்றி, பதில் ஏதும் சொல்ல முடியாமல் தலை குனிந்து நிற்கிறேன்.

சொல்ல போனால் நித்யாவின் அழகு என்னை நிலை குலைய செய்யும் அழகுதான். அழகான பதினெட்டு வயது இளம் பெண்ணின் பருவ அழகு என்னை போன்ற பசங்களை பைத்தியமாக்காமல் என்ன செய்யும். நான் அவளின் அழகுக்கு மயங்கி அவளின் தரிசனத்துக்காக ஏங்கி தவிப்பேன் தினமும். ஒரு நாள் பார்க்க வில்லை என்றாலும், எங்கடி உன் தோழி, இன்னிக்கு வரலை என்று என் தங்கையை அடிக்கடி கேட்டு தொந்தரவு செய்வேன். என் தங்கைக்கும் தெரியும் நான் அவளை சைட் அடிக்கிறேன் என்று.

அவள் சண்டை பிடிப்பாள், ஆமாம், நீ இப்படி அவளை கண்டபடி சைட் அடிச்சுக்கிட்டே இருந்தா, அப்புறம் எப்படி அவ இங்க வருவா, என்னை அவ வீட்டுக்கு வந்துருடி என்று சொல்லி விட்டாள். இனிமே அவ இங்கே வர மாட்டா என்று சொல்லி, நான் கவலை படுவதை பார்த்து ரசிப்பாள். அப்புறம் அடுத்த நாள் திரும்ப நித்யா வந்தவுடன், என் முகம் பிரகாசமாய் மாறுவதை பார்த்து அவர்கள் இருவரும் தங்களுக்குள் சிரிப்பார்கள்.

இத்தனைக்கும் நான், நித்யாவிடம் நேரில் நின்று ஓரிரு வார்த்தைகள் கூட பேசினது இல்லை. அவள் என் முகத்துக்கு நேரே பார்த்தாலே எனக்கு கொஞ்சம் வெட்கம் வந்து விடும்.

இயற்கையாகவே ஒரு பெண், ஆணிடம் பேச வெட்க படுவதை விட, ஒரு ஆண், பெண்ணிடம் பேச வெட்க படுவதுதான் அதிகம். இது உலக நியதி.

அருகில் வரும்போது, என்னை கடந்து செல்லும் போது, நான் அவளை நிமிர்ந்து பார்க்காமல், அவளின் அழகான கால் பாதங்களை பார்த்து ரசிப்பேன். நான் எப்போதும் அவளை மறைந்து நின்றே ரசிப்பேன், நான் அப்படி ரசிப்பது அவளுக்கும், என் தங்கைக்கும் நல்லாவே தெரியும். தங்களுக்குள் சிரித்து கொள்வார்கள்.

எந்த ஒரு அழகான பெண்ணுக்கும், அவளின் அழகை ரசிக்க ஒரு பையன் தவிக்கிறதை பார்க்கும் போது, ஒரு கர்வம் வருமே, அந்த கர்வத்துடன், வேண்டுமென்றே அவளும் என் முன்னால் சும்மாவே வந்து சீன் போடுவாள். வேண்டுமென்றே தாவணியை சரிய விட்டு கொஞ்சம் பக்க வாட்டு மாங்கனிகளை காட்டி சூடு ஏத்துவாள். நான் பார்ப்பதை அறிந்ததும், கோபமாக இருப்பது போல நடித்து, பழிப்பு காட்டி முறைப்பாள்.

சொல்ல போனால் நான் கல்லூரி கிரிக்கெட் டீம் கேப்டன் என்று அறிந்து கொண்டதால் தான், அவளும் இப்போது கிரிக்கெட் விளையாட ஆரம்பித்து உள்ளாள். அவள் கிரிக்கெட் விளையாட ஆரம்பித்ததே என்னை கவர்வதற்கு தான் என்று என் தங்கை சொல்லி இருக்கிறாள் - அது எத்தனை உண்மையோ தெரியாது, இருந்தாலும் அதை கேட்டு என் மனசுக்குள் ஒரு மத்தாப்பு உண்டாவதை மறைக்க முடியாது.

என் தங்கையும் சும்மாவே என்னை பற்றி கொஞ்சம் அளந்து விட்டு இருந்தாள் (என்று அவள் சொல்லி கொண்டு இருக்கிறாள் - அதிலும் எத்தனை உண்மையோ தெரியாது - நான் மண்டு மாதிரி அதை நம்பி சந்தோச பட்டு கொண்டு இருக்கிறேன்), நான் அவளிடம் கெஞ்சி கேட்டு கொண்டதற்கு இணங்கி. அதற்கு பதிலாக என் தங்கை என்னிடம் ரொம்பவே சலுகைகள் எடுத்து கொண்டு இருக்கிறாள் - எனக்கு கிடைக்கும் பலகாரங்களை எல்லாம் அவள் எடுத்து கொள்வாள். ஹாலில் அவள் விருப்பம் போல தான் டிவி ஓடும். என்ன செய்வது, ஒரு பெண்ணை சைட் அடிக்க இதெல்லாம் விட்டு கொடுக்க வேண்டியதாய் போயிற்று.

இப்படி பார்த்து பார்த்து ரசித்த பெண்ணின் முன்னால் அவளின் ட்ரெஸ்ஸை போட்டு கொண்டு நிற்கும் போது, ரொம்பவே கேவலமாய் உள்ளது. இருந்தும் கடைசியில் அவளின் ட்ரெஸ்ஸை தான் நான் போட்டு கொண்டு உள்ளேன் என்று நினைக்கையில் கொஞ்சம் மகிழ்ச்சியாகவும் உள்ளது.

யார் யார் முன்னாலயோ எப்படி எப்படி அம்மணமாய் கூட நின்று விட்டோம், இப்போது என் காதலி முன்பு அவளின் உடைகளை அணிந்து நிற்பது ஒன்றும் அவ்வளவு கேவலம் இல்லை என்று நினைப்பு வருகிறது. அதனால் கொஞ்சம் அசடு வழிய நித்யாவின் முகத்தை பார்க்கிறேன். அவள் என்னையே பார்த்து கள்ள சிரிப்புடன் நிற்பதை அறிந்தவுடன், வெட்கம் பிடுங்கி திங்க, நிஜத்தில் ஒரு பொட்டச்சி போல தலை குனிந்து கொள்கிறேன். அவள் அதை பார்த்து சிரிப்பது காதில் கேட்கிறது.

டேய், இனிமே உன்னை சுதாகர் என்று இல்லை, சுதா என்றுதான் நான் கூப்பிடுவேன், என்னடி சரிதானே என்றாள் கேலியாய் சிரித்தவாறே.

இங்கு நடப்பதை எல்லாம் பார்த்து கொண்டு இருந்த வசந்தா, புரிந்து கொண்டு சொல்கிறாள், இதில் என்ன சந்தேகம், பொட்டச்சி சுதாவை, அடியே சுதா என்று தானே கூப்பிட வேண்டும் என்று சொல்லி குறும்பு குமிழ் சிரிப்பு சிரிக்கிறாள். அதை கேட்டு நித்யாவும் சிரிக்கிறாள். நானும் வெட்கத்துடன் உன் இஷ்டப்படி கூப்பிட்டுக்கோ என்றேன்.

நான் அப்படி சொன்னதை கேட்டு நித்யாவுக்கு இன்னும் தைரியம் வந்து விடுகிறது, நன்கு சீண்டிப் பார்க்க முடிவு செய்து விட்டாள் போல. என்னை பார்த்து, என்னடி உன் இஷ்டப்படி என்று சொல்கிறாய், இனிமேல் என்னை மரியாதையுடன் வாங்க போங்க, உங்க இஷ்டம் என்று சொல்ல வேண்டும் புரிகிறதாடி என்று வார்த்தைக்கு வார்த்தை டி போட்டு கூப்பிட ஆரம்பித்து விட்டாள்.

அவளின் இந்த புது தைரியத்தை பார்த்து நான் அதிர்ந்து போய் விட்டேன்.

வேறு வழி இல்லாமல் சரிங்க என்றேன் மெல்லமாய். ஆஹ் அது, அப்படி வாடி வழிக்கு, சுதா, என் செல்ல குட்டி என்றாள் நித்யா சிரித்து கொண்டே.

வசந்தா அதை கேட்டு செல்ல குட்டியா, இது நல்லா இருக்கே என்று சிரிக்கிறாள். சரி சரி, நித்யா, நீ உன் சுதா செல்ல குட்டியை வைத்து விளையாடு என்று கண்ணடித்து சிரித்தவாறே, அடுத்த ஜோடியை கவனிக்க செல்கிறாள்.