மாலதியின் மருமகன், EP11

புடவையுடன் பொறுமையாக படுத்திருந்த வினோத், ஸ்ரேயாவை போனில் அழைத்தான். 5 நிமிடத்தில் ஸ்ரேயா, கேடியம் பைக்கை ஓட்டிக்கொண்டு அங்கு வந்து சேர்ந்தாள். வினோத் கதவை பூட்டி விட்டு அவள் அருகே வந்தான். பைக்கில் அமர்ந்தபடி இருந்த ஸ்ரேயா, சட்டென அவனை அருகில் இழுத்து அவன் வாயோடு வாய் வைத்து முத்தமிட்டாள்.

ஸ்ரேயா: Happy Birthday டி செல்லம்!

வினோத் சிரித்து கொண்டே வெட்கத்துடன் "தாங்க் யூ" என்றான்.

ஸ்ரேயா: புடவை உனக்கு அழகா இருக்கு டி. பர்த்டேக்கு வாங்கியதா?

வினோத் சிரித்தபடி "ஆமாம்" என்று கூறினான்.

ஸ்ரேயா: உன்னோட பைக்கை நான் ஓட்டிட்டு இருக்கறது உனக்கு வருத்தம் இல்லையே?

வினோத்: No No. என்னை விட உனக்கு தான் இந்த பைக்கை ஓட்டற தகுதி இருக்கு. நீ இந்த பைக்கை ஓட்டறதுல எனக்கு சந்தோஷம் தான்.

ஜீன்ஸ் டீ சர்ட்டில் ஸ்டைலாக பைக்கில் அமர்ந்திருந்தாள் ஸ்ரேயா. அவள் பின் பவ்வியமாக புடவை கட்டி அமர்ந்து கொண்டான் வினோத். 5 நிமிடத்தில் பைக் லேடீஸ் ஹாஸ்டலை அடைந்தது.

அமைதியாக உள்ளே சென்றுவிட்டனர். ஸ்ரேயா, தன் ஜீன்ஸ், டீ-சர்ட்டை கழற்றிவிட்டு ஸ்லிப் மற்றும் ஷார்ட்ஸ் அணிந்து கொண்டாள்.

ஸ்ரேயா: என்னை கட்டி பிடிச்சுட்டு தூங்கனும்னு ஆசை பட்ட இல்லையா. இப்போ வா.

வினோத்தை மார்போடு அனைத்து கொண்டு கட்டிலில் படுத்தாள். அவள் மார்பகங்களுக்கு நடுவே அவன் முகம் புதைந்து கிடக்க, அவளை கட்டி அணைத்து படுத்திருந்த வினோத்திற்கு ஆணுறுப்பு லேசாக விறைக்க ஆரம்பித்தது. அவன் உறுப்பின் நிலையை அவள் ஷரர்ட்ஸ்ல் குத்திக் கொண்டிருப்பதை வைத்து அறிந்தாள்.

ஸ்ரேயா: புடவைக்குள்ள உன் உறுப்பு அடக்கமா இருக்கறத நினைச்சாலே தனி கிக்கா இருக்கு. பொட்டச்சி மாதிரி ஒரு ஆண் அடக்கமா புடவை கட்டியிருக்கும் போது அவன் உறுப்பு மட்டும் தான் ஆம்பளனு நிருபிக்க முயற்ச்சி பண்றது செம கிக் தானே! இந்த முறை அப்படியே உள்ள விடாம காண்டோம் போட்டுட்டு உள்ள விடு. அப்போ தான் உனக்கு அனுமதி.

ஸ்ரேயாவே அருகிலிருந்த மேஜை டிராயரில் இருந்து ஒரு காண்டோம் வெளியே எடுத்து கொடுத்தாள். புடவை மற்றும் பாவாடையை மேலே தூக்கிவிட்டு, அவன் அணிந்திருந்த லேடீஸ் பேண்டியை கீழே இறக்கிவிட்டு அவன் உறுப்பை வெளியே நீட்டினான். காண்டோம் அணிந்து கொண்டான்.

ஸ்ரேயாவின் ஷார்ட்ஸ் அவள் இடுப்பை விட்டு மெல்ல இறங்கியது. வினோத்தின் புடவையை தூக்கி, லேடிஸ் பேண்டிக்குள் இருந்த அவனது உறுப்பை வெளியே எடுத்து விட்டு விடுதலை தந்தாள். மெல்ல அவளுக்குள் அதை செலுத்தினாள்.

புடவை கட்டி கொள்ள விரும்பும் ஆண், உடல் உறவின் போது மட்டும் தான் ஒரு ஆண் என்று நிரூபிக்க முயற்ச்சி செய்வது உண்மையில் ஒருவித தனி கிக் தான். தன் விருப்பம் போல நினைத்த நேரத்தில் ஒரு ஆணை புடவை கட்டும் பெண்ணாக மாற்றுவதும், திரும்ப அவனையே அந்த புடவைக்குள் ஆண்மை துடிக்கும் ஒரு ஆணாக மாற்றுவதும் ஷ்ரேயா போன்ற இக்கால பெண்களுக்கு கை வந்த கலை. அவர்கள் கைஅசைவுக்கு கட்டு பட்டு பொட்டச்சியாக வாழ வினோத் போன்ற ஆண்கள் காத்து கிடக்கின்றனர் என்பதே உண்மை.

ஸ்ரேயா: நீ கீழ அமைதியாக படுத்திருக்கிறது தான் உனக்கு Safe. நீ மேல இருந்தா உன்னோட balls ரொம்ப Shake ஆகும். நீ just படுத்திருந்தா போதும். நானே மத்ததை பார்த்துக்கிறேன்.

வினோத் அவள் சொன்னபடியே படுத்திருக்க, அவனது உறுப்பு, மெல்ல அவளுக்குள் நுழைவதை உணர்ந்தான்.

வினோத்: எனக்கு வலி எல்லாம் தெரியல, இன்னும் rough ஆ கூட செய்யலாம்.

ஸ்ரேயா: அப்படியா? இப்போ பாரு டி. நீ தாக்கு பிடிக்கிறயானு பார்க்கலாம்.

ஆண்கள் செய்வதை விட, இப்படி பொட்டச்சியாய் புடவை கட்டி கொண்டு ஆண்மை துடிக்க துடிக்க ஒன்றும் செய்ய முடியாமல் கீழே படுத்து கிடக்க, பெண்கள் ஆண்களின் அந்த துடிக்கும் ஆண்மையை தங்களுக்குள் சிறை படுத்தி, தங்கள் விருப்பம் போல அனுபவிக்கும் போது கிடைக்கும் சுகம் இருக்கே, அது மேலே படுத்து செய்யும்போது நிச்சயம் கிடைக்காது. கட்டிலில் பெண்மையிடம் தோற்று போவதே ஆண்மைக்கு அழகு. பெண்மையின் வேகத்துக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல் ஆண்கள் கதறும் போது பெண்களுக்கு இன்னும் வேகம் பிறக்கும். வைச்சு செய்வாங்க, அதுவும் ஒரு தனி சுகம், ஒருமுறை அனுபவித்து விட்டால், பின்பு அதையே விரும்புவார்கள் இருவரும்.

அவன் இரு கைகளையும் தன் கைகளை கொண்டு சிறை பிடித்தவாறு அவன் மேலே படுத்து உடலை வளைந்து கொடுத்தாள். அவள் வேகத்தை அதிகரித்தாள். அவனுக்கு நரம்பு முழுவதும் இழுக்க படுவது போல உணர்ந்தான். அவன் கால் விரல்கள் மடங்கின. அவனது உறுப்பு, நல்ல தடிமனாகவும் நீளமாகவும் இரும்பு தடியை போல விரைத்திருந்தது. முழுவதுமாக அவள் ஆழம் கண்டது. ஆணுறையின் புள்ளிகள் அவளை மேலும் தூண்டியது. அவள் வேகத்தை மேலும் அதிகரிக்க, அவன் முனங்க ஆரம்பித்தான். கடைசியில் திரவத்தை கக்கி அவன் உறுப்பு அடங்கியது.

ஸ்ரேயா: என்ன டி அதுக்குள்ள சோர்ந்து போயிட்ட? வலிக்குதா டி?

வினோத்: வலி எல்லாம் இல்லை மேடம். நல்லா பிழிஞ்சு எடுத்துட்டீங்க.

அவன் நெற்றியில் முத்துமிட்டு விட்டு அவன் அருகில் படுத்தாள். அவனை மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள். சிறிது நேரம் கழித்து அவன் ஆணுறையை குப்பை தொட்டியில் போட்டுவிட்டு அவன் மேல் படித்திருந்த அவளது திரவத்தை கழுவினான். பாவாடையை கொண்டு துடைத்துவிட்டு மீண்டும் அவளை அணைத்தபடி படுத்து கொண்டான்.

சிறிது நேரத்தில் மறுபடியும் அவர்களுக்கு உணர்வுகள் தூண்டியது. ஆணுறையை தேடி பார்த்து கிடைக்கவில்லை. ஸ்ரேயா, ஆணுறை இல்லாமலேயே மீண்டும் உடலுறுவு கொள்ள தயாரானாள். ஆணுறை பயன்படுத்தாமல் உடலுறுவு கொள்ளும் போது கிடைக்கும் சுகம் இரட்டிப்புதான். ஸ்ரேயாவின் வேகத்திற்கு ஈடுகுடுக்க திணறிக் கொண்டிருந்தான். சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு, இருவரும் ஒரு சேர உச்சத்தை அடைந்தனர். அவன் திரவம் அவளுக்குள் சென்றது, அவளுக்கு நிறைவாக இருந்தது.

இருவரும் நன்கு தூங்கி விட்டு அதிகாலை 5 மணி அளவில் அலாரம் சத்தம் கேட்டு எழுந்தனர். ஸ்ரேயா அவசர அவசரமாக தன் ஜீன்ஸ் மற்றும் டி - சர்ட்டை அணிந்து விட்டு வினோத்திற்கு புடவை கட்டிக் கொள்ள உதவி செய்தாள்.

ஸ்ரேயா: நீ மெல்ல நடத்து வா டி. நான் பைக்கை எடுத்துட்டு கேட்டுக்கு வரேன்.

வினோத், புடவையில் நிதானமாக கேட்டிற்கு நடந்து வருவதற்கும் ஸ்ரேயா பைக்கில் கேட் அருகே வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது. வினோத் பைக்கில் ஏறி அமர்ந்ததும் ஸ்ரேயா பைக்கை வேகமாக ஓட்ட ஆரம்பித்தாள். காயத்திரி எழுவதற்குள் வீட்டிற்கு அருகே வந்துவிட்டனர். வினோத் அவளிடம் விடை பெற்று விட்டு கிளம்பும்போது, ஸ்ரேயா பைக்கில் அமர்ந்தபடியே அவன் சேலையை பிடித்து இழுத்தாள்.

வினோத்: அச்சோ! விடு! என்ன இப்படி எல்லாம் பண்ணற? யாராவது பார்த்தால் என்ன ஆகிறது?

ஸ்ரேயா சுற்றி முற்றி பார்த்துவிட்டு யாரும் இல்லாததை ஊர்ஜிதம் செய்துவிட்டு அவனை அருகே இழுத்து, உதட்டோடு உதடு சேர்த்து முத்தமிட்டாள். 4 - 5 நொடிகளுக்கு பிறகு, அவர்களின் உதடுகள் பிரித்தன. அவள் ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டில் கையை விட்டு ஒரு விலை உயர்ந்த கை கடிகாரத்தை எடுத்து அவனுக்கு பரிசாக கொடுத்தாள்.

ஸ்ரேயா: And this is for you! Happy Birthday டி!

வினோத்: Thank you.

வினோத் எதுவும் நடக்காததை போல வீட்டிற்குள் சென்று படுத்துக் கொண்டான். ஸ்ரேயா அவள் ஹாஸ்டலை நோக்கி பைக்கை ஓட்டினாள்.

மாலதியின் மருமகன், EP10

வினோத்தின் பிறந்த நாள் வந்தது. காயத்திரி தன் மகனுக்காக வாங்கிய புது புடவையை கொடுத்து அதை கட்டி வருமாறு கூறினாள். வினோத், அவன் அம்மாவுக்கு வாங்கிய ஜீன்ஸ் மற்றும் டீ-சர்ட்டை கொடுத்தான்.

காயத்திரி: அய்யோ! இதையா என்னை போட சொல்லற? ஆம்பளங்க போடறத நான் எப்படி போட்டுக்கிறது? எனக்கு கூச்சமா இருக்கு.

வினோத்: பொம்பளங்களும் ஆம்பள மாதிரி இப்போ எல்லாம் பேண்ட் போட ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. ஆம்பள பையன், நான் பொட்டச்சி மாதிரி புடவை கட்டிக்கும் போது உங்களுக்கு பேண்ட் போடறதுல என்ன கூச்சம்?

தன் மகன் வற்புறுத்தியதால் காயத்திரி அவனிடமிருந்து ஜீன்ஸ் டீ சர்ட்டை வாங்கிக் கொண்டு அவள் அறைக்கு சென்றாள். புடவையை கழற்றி விட்டு ஜீன்ஸ் டீ சர்ட்டிற்கு மாறினாள். சராசரி இந்திய தாய்மார்களை போன்று சற்று சதையுடன் கூடிய தேகம்தான் அவளுக்கு. தொப்பை எல்லாம் பெரிதாக இல்லை. பெரிய மார்பகங்கள், இடுப்புக்கு கீழ் அகண்ட தேகம், பெரிய தொடைகள் என இருந்தாலும் ஜீன்ஸ் டீ-சர்ட்டில் மிக அழகாக தெரிந்தாள். கண்ணாடியில் பார்க்கும் போது 30 வயது பெண்மணி போலவே தோன்றினாள்.

அப்படியே வெளியே வர கூச்சமாக இருந்தது. தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள். புடவை கட்டிக் கொண்டு பெண் பிள்ளையை போலவே அவள் மகன் இருந்தான். அவன் நேராக வந்து அவள் காலில் விழுந்தான்.

வினோத்: என்னை ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்க அம்மா.

அவனை எழுப்பி விட்டு அவனை அன்போடு அணைத்தாள். அம்மாவின் அறவணைப்பில் மிகவும் பாதுகாப்பாக உணர்ந்தான்.

காயத்திரி: நீ புடவைல ரொம்ப அழகா இருக்கடா.

வினோத்: நீங்க இந்த டிரஸ்ல சூப்பரா இருக்கேங்க அம்மா. பார்க்கறதுக்கு எனக்கு அக்கா மாதிரி இருக்கேங்க.

காயத்திரி: தேங்க்ஸ் டா.

வினோத்: இந்த வருஷம் பிறந்தநாளுக்கு நான் புடவை கட்டினது மட்டும் இல்லாம ஒரு நல்ல மகள் மாதிரி உங்களுக்கு சமைச்சு போட போறேன்.

காயத்திரி: சமையலா? நீயா? உனக்கு சாப்பிட மட்டும் தானே தெரியும்?

காயத்திரி சிரித்தாள்.

வினோத்: கத்துக்கிட்டா போச்சு. நீங்க பக்கத்துல இருந்து சொல்லி குடுங்க. நான் அப்படியே நீங்க சொல்லறத செய்யறேன்.

----------------------------

ஸ்ரேயாவிற்கு உதிர போக்கு இன்றுதான் நின்றது. உடல் சற்று சோர்வாக இருந்ததால் இன்றும் பைக் ரேஸ் பயற்சிக்கு செல்லாமல் இருந்தாள். வினோத்தின் பிறந்தநாள் இன்று என்று அவளுக்கு ஞாபகம் வந்தது. அவனுக்கு இரவே மொபைலில் வாழ்த்து அனுப்பியிருந்தாள். அவன் மொபைலுக்கு அழைத்தான்.

ஸ்ரேயா: Happy birthday kanna!

வினோத்: தேங்க் யூ ஸ்ரேயா! உனக்கு எப்படி என் பர்த்டே தெரியும்?

ஸ்ரேயா: உன்னோட பர்ஸ் வெச்சு உன் ஜாதகத்தைய எடுத்தாச்சு! பர்த்டே பேபிக்கு என்ன வேணும்? உனக்கு ஒரு கிப்ட் வாங்கி வெச்சிருக்கேன்.

வினோத்: எனக்கு எதுவுமே வேண்டாம். நீ மட்டும் இருந்தா போதும். உன்னை கட்டி பிடிச்சுட்டே தூங்கனும்.

ஸ்ரேயா யோசித்தாள்.

ஸ்ரேயா: சரி ! Wish granted! நான் நைட் உன்னை கூட்டிட்டு போறேன். இங்க என் ரூமுக்கு வந்துடலாம். Early Morning உன்னை திரும்பவும் டிராப் பண்ணிடறேன். இங்க ஆண்கள் allowed இல்லை. நீ புடவை கட்டிட்டு பொம்பள மாதிரிதான் வந்து போகனும்.

வினோத்: எனக்கு Double Ok.

-----------------------------

போன் பேசி முடித்து ஹாலுக்கு வந்தான். அங்கே அவன் அம்மா கால் மேல் கால் போட்டு சோபாவில் கெத்தாக அமர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அம்மா ஜீன்ஸ் அணிந்த பின் அவள் body language மாறியதை கண்டு ரசித்தான்.

வினோத்: இப்போ பார்க்க லேடி டான் மாதிரியே இருக்கேங்க அம்மா!

காயத்திரி வெட்கப்பட்டு சிரித்தாள். கால் மேல் கால் போட்டு கெத்தாக அமர்ந்திருப்பதை இப்போது தான் உணர்ந்தாள். கூச்சத்துடன் நெளிந்து விட்டு காலை எடுத்து விட்டு சாதாரணமாக அமர்ந்தாள்.

வினோத்: கூச்சப்படாம freeya இருங்க அம்மா. இவ்வளவு வருஷமா புடவை கட்டிட்டு எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டிருப்பீங்கனு எனக்கு இந்த 2 - 3 நாள்ல தெரிஞ்சிடுச்சு. ஆம்பள மாதிரி சௌகர்யமா இருங்க. அதுக்காக தான் உங்களுக்கு ஜீன்ஸ் வாங்கி கொடுத்தேன்.

வினோத்தின் வார்த்தைகள் அவளுக்கு தன்னம்பிக்கையை தந்து கூச்சத்தை போக்கியது. காயத்திரி திரும்பவும் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்தாள்.

காயத்திரி: இந்த உடுப்பு ரொம்ப சௌகர்யமா இருக்குடா. இதனால் தான் இந்த காலத்து பொண்ணுங்க இந்த உடுப்ப போட்டுட்டு சுத்துதுங்க போல. இப்போ கிட்சனுக்கு போய் சின்ன வெங்காயம் உறிச்சு நறுக்கி வை. நான் 10 நிமிஷத்துல வந்து உனக்கு என்ன பண்ணறதுன்னு சொல்லித் தரேன்.

வினோத் வெங்காயம் உறித்துக் கொண்டிருக்கும் போது அவன் அம்மா சமையலறைக்குள் வந்தார்.

காயத்திரி: இவ்வளவு நேரமா இவ்வளவு வெங்காயம் தான் உறிச்சிருக்கியா? சரி. பரவாயில்லை. இப்போதைக்கு இது போதும்.

காயத்திரி: நான் சொல்லறத சரியா செய்யனும். ஏதாவது சொதப்பினா நான் மகன்னு சலுகை தர மாட்டேன். திட்டு அடி உதை எல்லாம் வாங்கி தான் வீட்டு வேலையை சரியா செய்ய கத்துக்க முடியும்.

தன் அம்மா ஜீன்ஸ் அணிந்த பிறகு சற்று கர்வம் கூடியதை உணர்ந்தான் வினோத். காயத்திரியும் இவ்வளவு சுதந்திரத்தை இப்போதுதான் அனுபவித்தாள். மாராப்பை அடிக்கடி சரி செய்ய வேண்டிய தேவை இல்லை. நடக்கும் போது கால் இடறி விடுமோ என்ற கவலை இல்லை. காலை எப்படி வேண்டுமானாலும் தூக்கலாம் என்ற சல பல வசதிகளை திருமணத்திற்கு பிறகு இன்றுதான் தன் மகன் பேண்ட் வாங்கித் தந்ததால் அனுபவக்கிறாள்.

தான் ஜீன்ஸ் அணிந்து சௌகர்யமாக இருக்கும் போது, தன் மகன் புடவையில் சிரமப்படுவது அவளுக்கு ஒரு விதத்தில் வருத்தமாக இருந்தாலும், அவன் ஒரு பெண் போல அழகாக, நளினத்துடன் இருப்பதை கண்டு பூரிப்படையவும் செய்தாள்.

காயத்திரி: உனக்கு இந்த புடவை ரொம்ப அழகா இருக்குடா. பார்க்க நீ ஒரு பெண் போல தான் தெரியற. உன்னை வினோத் னு கூப்பிடாம வினோதினினு கூப்பிடனும் போல இருக்கு.

வினோத்: உங்களுக்கு எப்படி தோணுதோ அப்படியே கூப்பிடுங்க அம்மா.

காயத்திரி: சரி டி. நீ சமையல் வேலையை ஆரம்பி.

தன் அம்மாவின் வழிகாட்டலுடன் சமையல் வேலையை ஆரம்பித்தான். காயத்திரி அவ்வப்போது அவனை திட்டியும், லேசாக அடித்தும் அவனுக்கு சமைக்க கற்று கொடுத்தாள்.

ஒரு வழியாக சமையல் வேலை முடிந்ததும் வினோத்தே அவன் அம்மாவை சோபாவில் அமர வைத்துவிட்டு பாத்திரம் தேய்ப்பது, வீட்டை கூட்டி துடைத்து விடுவது என அனைத்து வேலைகளையும் செய்தான். மாலை வந்ததும் வினோத் வெளியே போய் வரலாம் என்று கூறினான்.

காயத்திரி: இரு டி. நான் புடவை கட்டிட்டு வந்துடறேன்..

வினோத்: இல்லை அம்மா. நீங்க இப்படியே ஜீன்ஸ் போட்டுட்டு தான் வரணும். நானே தைரியமா புடவை கட்டிட்டு வரும் போது உங்களுக்கு ஜீன்ஸ் போட்டுட்டு வரதுல என்ன சிரமம்?

காயத்திரியும் ஒத்துக்கொண்டு தன் மகனை புடவையில் கூட்டிக் கொண்டு ஸ்கூட்டரில் வெளியே சென்றாள். புடவை அணிந்து வண்டி ஓட்டுவதை விட ஜீன்ஸ் அணிந்து வண்டி ஓட்டுவது காயத்திரிக்கு மிகவும் வசதியாக இருந்தது. சென்ற இடத்திலெல்லாம் அவளை அனைவரும் மேடம் மேடம் என்று மரியாதையோடு அழைத்தனர். காயத்திரிக்கு இது மிகவும் பிடித்து போனது.

இரவு வீடு வந்து சேர்ந்தவுடன் காயத்திரி சிறிது நேரத்தில் தூங்கி விட்டாள்.

காலமெல்லாம் காலடியில், EP16

 

பிரபாகரின் மாற்றம் P04

பிரபா: வெறுமனே பொம்பிளை பெயரில் கூப்பிட்டால் மட்டும் போதுமா. என் கோபம் குறைய வேண்டும் என்றால் எனக்கு திரும்ப அந்த மாதிரி உங்க உடைகள் ஏதேனும் தாருங்கள். போட்டு கொள்ள ஆசையாக இருக்கிறது. தருவீர்களா?

நித்யா: சும்மா அப்படி கேட்டால் எப்படி கொடுப்பேன். கேட்க வேண்டிய விதத்தில் கேட்டால் தானே கொடுக்க முடியும்

பிரபா (குழம்பியவாறு): எப்படி கேட்க வேண்டும்?

நித்யா: நேற்று அந்த ஆண்கள் நடந்து கொண்ட மாதிரி.

பிரபா: அவர்கள் எப்படி நடந்து கொண்டார்கள், புரியவில்லை.

நித்யா: (சற்று கேலியாய் சிரித்தவாறு) வெறுமனே அப்படி கேட்டு கொண்டு இருந்தால் எப்படி, இந்நேரம் என் காலடியில் மீண்டும் நான் சொல்லாமலே நீயாகவே மண்டி இட்டு கெஞ்சி கொண்டல்லவா இருந்து இருக்க வேண்டும்.

கேலியாய் சிரித்து கொண்டே கண்ணடித்து விளையாட்டாக நான் அப்படி சொல்ல, பிரபாகர் நான் எதிர் பார்த்த விதமாக மீண்டும் தன் சோபாவில் இருந்து எழுந்து வந்து டக்கென என் காலடியில் ஏதோ அம்மன் முன்பு பக்தன் விழுந்து கும்பிடுவது போல நெடுஞ்சாண் கிடையாக விழுந்தே விட்டான் கைகளை கூப்பியவாறே.

பிரபா: மன்னித்து விடுங்கள், தப்புதான், சரியாக சொன்னீர்கள். எனக்கு வேண்டுமென்றால் நான்தான் உங்கள் காலடியில் விழுந்து கெஞ்ச வேண்டும். இனிமேலும் இந்த வயது வித்தியாசம், மானம் மரியாதை எல்லாம் பார்த்து கொண்டு இருந்தால், ஆசைகள் நிறைவேறாது என்று புரிந்து கொண்டேன். என் ஆசைகளை நிறைவேற்றுங்கள் என்று சொல்லியவாறே

நேற்றைய நிகழ்ச்சியின் கிளர்ச்சியில் இருந்து இன்னும் தெளியாத பிரபாகர், அதே கிளர்ச்சியுடன் மீண்டும் என் காலை தொட்டு வணங்குகிறான், கண்களில் ஒற்றிக் கொள்கிறான், கன்னத்தில் போட்டு கொள்கிறான்.

நித்யா: என்னடி பிரபா, நான் எதோ விளையாட்டாக சொன்னால், நீ பாட்டுக்க டக்கென என் காலில் விழுந்து விட்டாய். ஏண்டி அவ்வளவு ஆசையா உனக்கு என் காலில் விழுந்து கெஞ்சி பெண்கள் உடை அணிய (கேலியாய் சிரிக்கிறேன்)

பிரபா: (கெஞ்சலாக) ஆமாங்க எனக்கு இப்ப பெண்கள் உடை அணிய வேண்டும் என்ற கிளர்ச்சி அதிகமாக உள்ளது. அதுக்காக நீங்க என்ன செய்ய சொன்னாலும் செய்வேன். இந்த கிளர்ச்சியை இப்போது உங்களை விட்டால் வேறு யாராலும் நிறைவேற்ற முடியாது. நான் வேறு யாரிடமும் சொல்ல முடியாது, என் மானம் போய் விடும். உங்களை போன்ற புரிந்து கொள்ள கூடிய, நல்ல மனமுள்ள பெண், எனக்கு தெரிந்து வேறு யாரும் இல்லை. அதுவும் இங்கே நடப்பதை நமக்கு தெரிந்த யாரும் பார்க்க மாட்டார்கள். இதைவிட நல்ல சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது. தயவு செய்து என் கிளர்ச்சியை அடக்குங்கள். என்னால் கட்டு படுத்த முடியவில்லை நேற்றில் இருந்து.

என் காலில் விழுந்தவன், அப்படியே எழுந்து மண்டி இட்டு என் காலை பிடித்து கொண்டு கெஞ்சோ கெஞ்சு என்று கெஞ்சுகிறான் சிறு குழந்தையை போல.

என்னாலோ சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.

நித்யா: (சும்மாவே இன்னும் அவனை கொஞ்சம் கெஞ்ச வைப்போம் என்று நினைத்து கேலியாய் சிரித்தவாறே) அப்படியெல்லாம் சும்மாவே என் உடையை உனக்கு தர முடியாது. சீ சீ, என் உடையை இன்னொரு ஆடவன் போட்டு கொள்வதா. அதை அப்புறம் நான் எப்படி போடுவேன். இங்கு கொண்டு வந்ததே கொஞ்சம் டிரஸ் தான். அதுவும் அதிக பட்சம் அழுக்காக, ஏற்கனவே போட்டு கழட்டி யதாக இருக்கு. இன்னும் சில நாட்களில் கிளம்பி விடுவோம். இப்போது உனக்கு கொடுத்து விட்டு நான் என்ன செய்ய.

நான் கொடுக்க முடியாது என்று சொல்லி கேலியாய் சிரிப்பதை பார்த்து, எதிர் பார்த்தபடியே அவன் இன்னும் கெஞ்சுகிறான்.

பிரபா: உங்களுக்கு புதிய உடைகள் வாங்கி தருகிறேன்.

நித்யா: நான் வழக்கமாக உடுத்தும் நம்ம ஊர் புடவை, சுடிதார் போன்ற உடைகள் இங்கே எங்கு கிடைக்கும். இங்கே பெண்கள் அணியும் உடைகள் எல்லாம் ஆண்கள் உடைகளை போன்றுதான் இருக்கிறது.

நீ வேறு நேற்று அந்த வெள்ளைக்காரியோட குட்டை பாவாடை, ப்ரா போட்டதற்கே இந்த அளவு மயங்கி கிடக்கிறாய். நமது ஊர் புடவை மட்டும் ஒரு தடவை அணிந்து விட்டால் அப்புறம் நீ ஆண்கள் உடையே போட மாட்டாய். புடவைக்கு அந்த சக்தி உண்டு தெரியுமா உனக்கு.

பிரபா: நீங்கள்தான் ஆண்கள் உடைகளை அணிந்து உள்ளீர்களே நமது அலவலகத்திலேயே முன்பெல்லாம். வேண்டுமானால் எனது உடைகள் பல அப்படியே புதிதாக உள்ளது. நீங்கள் எனது உடைகளை போட்டுக் கொள்ளுங்கள். இன்று மட்டும் நான் உங்கள் உடைகளை ஒரு தடவை யாவது போட்டுக் கொள்கிறேனே, பெரிய மனசு செய்து என் கிளர்ச்சியை புரிந்து கொண்டு எனக்கு உதவுங்கள்.

என்று கெஞ்சுகிறான் முதல் முறையாக அப்படி ஒரு புடவை அணியும் ஆசையில்.

ஒரு தடவை புடவை அணிந்து விட்டால் அப்புறம் நிஜமாவாகவே என்ன ஆகுமோ அவனுக்கு என்று எண்ணி நான் மனதுக்குள் சிரித்து கொள்கிறேன், எனது கணவர் இப்போதும் என் புடவை அணிவதற்கு (பலமுறை அணிந்தும் மீண்டும் ஒவ்வொரு முறை அணிவதற்கும்) என் காலடியில் விழுந்து கெஞ்சுவதை எல்லாம் நினைத்து பார்த்து கொண்டே.

பிரபாகருக்கு பெண்கள் உடை அணிய மிகவும் விருப்பம் உள்ளதை அறிந்தவுடன், அதற்காக அவன் எந்த அளவுக்கும் கீழே இறங்கி வருவான் என்று அறிந்த பின், அவனுடைய அந்த ஆசையை நிறைவேற்றும் முன், நான் என்னை விட வயதில், அந்தஸ்தில் பெரிய ஆண்களை அம்மணமாய் அடக்கி ஆளும் எனது CFNM ஆசையை முதலில் நிறைவேற்றி கொள்ள முடிவு செய்தேன்.

மாலதியின் மருமகன், EP09

ஸ்ரேயா உடனே ப்ராவை அணிந்தாள். ஸ்டிராப்பை கூட அணிய நேரம் இல்லை. உடனடியாக சட்டையை போட்டு பட்டன்களை மாட்டினாள். திரும்பவும் காலிங் பெல் அடித்தது.

வினோத்: இப்போ யாராக இருக்கும்?

வினோத் அவசர அவசரமாக பாவாடையை அணிந்து விட்டு ப்ராவையும், ரவிக்கையையும் மாட்ட ஆரம்பித்தான்.

வினோத்: எப்படியும் என்னால வந்து கதவை திறக்க முடியாது. நீயே போய் பேசி அனுப்பி வெச்சுடறயா? யாரு வந்தாலும் நாளைக்கு வர சொல்லிடு.

ஸ்ரேயா தன் சட்டை பட்டன்களை மாட்டிக் கொண்டே சென்று கதவை திறந்து பார்த்தால், அங்கு நின்றிருப்பது வினோத்தின் அம்மா காயத்திரி. நாளைதான் வர வேண்டிய காயத்திரி, தன் மகன் உடல் நிலையை கருதி அன்றே திரும்பி விட்டாள். ஸ்ரேயா அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்றாள். காயத்திரியும் ஸ்ரேயாவை அங்கு எதிர்பார்க்கவில்லை.

காயத்திரி: என்னடி இப்படி அலங்கோலமா வந்து நிக்கற? ஜிப் கழட்டியிருக்க? உள்ள என்ன பண்ணிட்டு இருந்த?

காயத்திரி, வந்தவுடனேயே ஸ்ரேயாவின் சட்டை பட்டன் ஒன்று விடுபட்டதால் எல்லா பட்டனையும் அவரசத்தில் தவறாக மாற்றி இருப்பதை கவனித்தாள். அடுத்தபடியாக ஸ்ரேயாவின் ஜீன்ஸ் ஜிப் திறந்திருப்பதை கவனித்துவிட்டாள்.

ஸ்ரேயாவிற்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. ஜிப்பை இழுத்து விட்டு, உடனடியாக வெளியே சென்று பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தாள். அங்கிருந்து கிளம்பி விட்டாள். காயத்திரி வீட்டிற்குள் நுழைந்தாள். அவள் மகன் ஜாக்கெட் ஊக்கை போட போராடிக் கொண்டிருப்பதை கண்டாள்.

காயத்திரிக்கு என்ன நடந்திருக்கும் என்று யூகிக்க முடிந்தது. காயத்திரியை கண்ட வினோதிற்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. தன் அம்மா வருவார்கள் என்று அவன் நினைத்து பார்க்கவில்லை.

வினோத்: அம்மா! நீங்க இன்னைக்கே.

அவன் பேசி கொண்டருக்கும் போதே காயத்திரி பளார் என்று அவன் கன்னத்தில் அறைந்தாள். அவன் வலி தாங்காமல் கன்னத்தை தடவும் போது அவள் அவன் தலைமுடியை பிடித்து தரதர என இழுத்தாள். அவன் கட்டியிருந்த பாவாடை தடுக்கி கீழே விழுந்தான்.

காயத்திரி: ஏன் டா! உனக்கு எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா வீட்டுக்குள்ளயே ஒரு பொண்ணை கூட்டி வந்து கூத்து அடிச்சிருப்ப?

அவனை சரமாறியாக உதைத்தாள். ஒரு ஆணாக பிறந்தது, இப்படி பெண்களின் கால்களில் உதை படத்தானா என்று நினைத்து அவன் மனம் நொந்தான்.

என்னதான் கோபத்தில் உதைத்தாலும் அவன் உறுப்பில் அடிபடாதவாறு ஜாக்கிரதையாக தான் உதைத்தாள்.

காயத்திரி: எப்பேர்ப் பட்ட பரம்பரை நம்மளது! எவ கூட யோ படுத்து பரம்பரை பேருக்கே நீ கலங்கம் பண்ணற! அவ கர்ப்பம் அது இதுன்னு நாளைக்கு இங்க வந்து நின்னா உன்னை கூறு போட்டுடுவேன் ஜாக்கிரதை!

கேட்பதற்கு சற்று பயமாகதான் இருந்தது வினோத்திற்கு. அங்கிருந்த புடவையை அவன் முகத்தில் விட்டெறிந்தாள்.

காயத்திரி: இதை கட்டிட்டு அடக்க ஒடுக்கமா வீட்டோட இரு.

வினோத் அழுது கொண்டே புடவையை கட்டிக் கொண்டான்.
--------------------
ஸ்ரேயா, தன் ஹாஸ்டலுக்கு பைக்கில் வந்து சேர்ந்தாள். இதற்கு முன் சில ஆண்களுடன் டேட்டிங் சென்றிருக்கிறாள், உடலுறவில் கூட ஈடுபட்டிருக்கிறாள். ஆனால் வினோத்திடம் அவளுக்கு ஒரு தனி ஈர்ப்பு இருப்பதாக தோன்றியது.

வினோத்தின் வெகுளிதனம் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அவளாக முயற்சி எடுக்கவில்லை என்றால் வினோத் அவளிடமிருந்து விலகிதான் இருந்திருப்பான். அவன் மனதில் அவள் மீது ஆசை மலர அவள் தான் காரணம் என்ற குற்ற உணர்வும் ஸ்ரேயாவிற்கு இருந்தது. கருத்தடை மாத்திரையை உட்கொண்டுவிட்டு தூங்க சென்று விட்டாள். மறு நாள் அவளுக்கு அடி வயிற்றில் வலி மற்றும் உதிர போக்கு ஏற்பட்டதால் அவளால் பைக் ஓட்டிக் கொண்டு பயிற்சிக்கு செல்ல முடியாத நிலை ஏற்பட்டது.
-----------------------------
காயத்திரி மறுநாள் வினோத்தை குளித்துவிட்டு வருமாறு கூறினாள். அவனிடம் ஒரு மஞ்சள் புடவையை எடுத்து கொடுத்து அதை கட்டி வரும்படி கூறினாள். வினோத்தும் குளித்து விட்டு மஞ்சள் புடவையை கட்டி கொண்டு அவள் முன் வந்து நின்றான். காயத்திரிக்கு தன் மகன், ஒரு பெண்ணை போல அழகாக இருப்பதை கண்டு பூரிப்பாக இருந்தது.

காயத்திரி: வாடா! நாம் கோவிலுக்கு போகலாம்.

வினோத்திற்கு தூக்கிவாரி போட்டது. யாராவது அவன் ஆண் என்று கண்டுபிடித்து விடுவார்களோ என்ற பயம் அவனுக்குள் இருந்தது.

தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு அம்மாவுடன் புறப்பட்டான். வீட்டை விட்டு வெளியே வந்ததும், அவன் அம்மா காயத்திரி நேராக ஸ்கூட்டர் அருகே சென்றாள்.

"அம்மா! உங்களுக்கு ஸ்கூட்டர் ஓட்ட தெரியமா?" என்று கேட்டான் ஆச்சிரியமாக

காயத்திரி: நீ பிறக்கறதுக்கு முன்னாடி ஓட்டியிருக்கேன் டா. நல்லா தான் ஓட்டுவேன். நீ பயப்படாம உட்காரு.

ஒரு ஆண்மகனாக இருந்து கொண்டு, அம்மாவின் பின்னால் ஸ்கூட்டரில் அமர்ந்து பயணம் செய்வது ஒரு புது அனுபவமாக இருந்தது. அதுவும் புடவை கட்டிக்கொண்டு ஒரு பக்கம் கால் போட்டு எத்தனை மகன்கள் தன் அம்மா ஸ்கூட்டர் ஓட்டும் போது பின்னால் அமர்ந்து சென்றிருப்பர்.

சமைக்கவும், வீட்டு வேலை செய்யவும்தான் அம்மா பெண்ணாக பிறந்தாள் என்று இத்தனை காலம் எண்ணியிருந்த வினோத்திற்கு இந்த மாற்றம் சற்று வித்யாசமாக இருந்தது.

கோவிலுக்கு சென்றனர். அங்கு நிறைய கூட்டம் இல்லாததால் வினோத்திற்கு சற்று நிம்மதியாக இருந்தது. அங்கிருந்து அவர்கள் புறப்பட்டனர்.
------------
காயத்திரி: போற வழியில் ஒரு ஜோதிடர் இருக்கார். அவர் சொல்லறதெல்லாம் அப்படியே நடக்கும். வா, நாம பாத்துட்டு போயிடலாம்.

வினோத்: இதை எல்லாம் நம்பாதேங்க அம்மா. எல்லாம் சுத்த பித்தலாட்ட தனம்.

காயத்திரி: நீ அடங்காம ஊர் சுத்திட்டு இருக்கனு அவர்கிட்ட சொன்னேன். நீ ரேஸ் ஓட்டத்த விட்டுட்டு வீட்டுக்கு அடக்கமா இருப்பனு அவர் தான் சொன்னாரு.

வினோத்: சரிம்மா. உங்க திருப்திக்காக பார்க்கலாம்.

ஜோதிடரை பார்த்தனர். அவர் வினோத்திற்கு ஒரு ஓலையை சிரமப்பட்டு எடுப்பதை போல எடுத்தார்.

ஜோதிடர்: உங்க மகளுக்கு சீக்கிரமே கல்யாண யோகம் கூடி வர போகுது. பெரிய இடத்துல சம்மந்தம் நடக்கும். கல்யாணம ஆன ஒரு வருஷத்திலயே குழந்தை பாக்கியம் உண்டாகும்.

வினோத் லேசாக காயத்திரியை பார்த்து சிரித்தான். காயத்திரிக்கு அவன் ஆண் என்று ஜோதிடரிடம் சொல்லவும் தயக்கமாக இருந்தது.

காயத்திரி: அவள் இன்னும் வயசுக்கே வரலை அய்யா.

ஜோதிடருக்கு ஒரே அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

ஜோதிடர்: கவலை படாதே மா. உன் மகள் சீக்கிரமே வயசுக்கு வந்துடுவார்.

வெளியே வந்ததும், ஜோதிடர் நன்கு சமாளித்ததை கேலி செய்து வினோத் சிரித்தான். காயத்திரிக்கு இப்போதுதான் அந்த ஜோதிடர் சொல்வது பொய் என்று புரிந்தது. அங்கிருந்து அப்படியே ஒரு துணி கடைக்கு சென்றனர்.
------------------------------
காயத்திரி: உன் பிறந்தநாள் இரண்டு நாள்ல வருது இல்லையா, உனக்கு துணி எடுக்கனும்.

வினோத்: அதான் புது துணி எப்பவோ ஆன்லைன்ல எடுத்துட்டேனே அம்மா.

காயத்திரி: மறந்துட்டையா? இந்த வருஷம் பிறந்த நாளுக்கு நீ ஜீன்ஸ் போட முடியாது. புடவைதான் கட்டிக்கனும். புது புடவை எடுக்கலாம் வா.

காயத்திரி தன் மகனுக்கு பார்த்து பார்த்து ஒரு புடவையை தேர்வு செய்தாள்.

காயத்திரி: நீ பொண்ணா பிறந்திருந்தா இப்படிதான் புடவை எடுத்திருப்பேன்.

வினோத்: நீங்களும் ஒரு புடவை வாங்கிக்கோங்க அம்மா!

காயத்திரி: எனக்கு எதுக்குடா இப்போ புது புடவை.

காயத்திரி தனக்கு செலவு செய்யாமல் தன் மகனுக்கு செய்தாள். வினோதிற்கு அவன் அம்மாவிற்கு ஏதாவது வாங்கி தர வேண்டும் என்று தோன்றியது. வீட்டிற்கு சென்றதும் அவனுக்கு வாங்கிய ஜீன்ஸை ரிட்டர்ன் போட்டு காசாக்க முயன்றான். ஆனால் ரிட்டர்ன் ஆப்ஷன் முடிந்து விட்டது. எக்ஸ்சேஞ்சு ஆப்ஷன் இருந்தது. சிறிது யோசித்தான். அதே பிராண்டில் லேடீஸ் ஜீன்ஸ் இருந்தது.

வினோத்: அம்மா! என் பிறந்த நாளுக்கு உங்களுக்கும் புது துணி வாங்கி இருக்கிறேன். நீங்க அன்னைக்கு அதை தான் கட்டாயம் போட வேண்டும்.

காயத்திரி: உனக்கு ஏது காசு? சரி. எப்படியோ வாங்கிட்ட. நான் அதையே அன்னைக்கு கட்டிக்கிறேன்.