காலமெல்லாம் காலடியில், EP13

பிரபாகரின் மாற்றம் P01

மறுநாள் காலை நெடிய தூக்கத்துக்கு பிறகு, எழுந்து குளித்து, புடவை அணிந்து கொண்டு, என் கணவர் அறிவுரை படி பிரபாகர் சாரை அறிவுறுத்தி இன்று மாலை மீண்டும் நான்சி மேடம் இடத்துக்கு செல்லாமல் தடுத்து நிறுத்தும் நோக்கத்தில் அவரின் அறைக்கு செல்கிறேன்.

நான் அவர் அறைக்கு சென்றபோது அவரும் எழுந்து குளித்து விட்டு தையாராக இருந்தார். இருவருக்குமான காப்பி ஆர்டர் செய்து விட்டு, அது வந்ததும் குடித்து கொண்டே அவர் என்னை முறைத்து பார்த்தார். அதுவரை அவர் பேசாமல் இருந்ததாலேயே தெரிந்தது அவருக்கு இன்னமும் என் மேல் கோபம் போகவில்லை என்று. நேற்று இரவு பார்ட்டி மூடை நான் கெடுத்து விட்டதாக அவர் எண்ணி கொண்டு இருக்கிறார் என்று எனக்கு புரிந்தது.

நான் மெல்ல புன்முறுவலுடன் அழும் குழந்தையை சமாதானப்படுத்தும் அம்மாவை போல அவர் எதிரில் சென்று அமர்ந்தேன். என்ன இன்னும் கோபமா என்று கேட்க, அவர் என்னை இன்னமும் முறைத்து பார்த்து இல்லையே என்கிறார்.

இத்தனை நாட்களாக அவரை மரியாதையுடன் ங்க போட்டு பேசி பழகிய நான் இன்று முதல் முறையாக கோபத்தில் தப்பு செய்த ஒரு சின்ன பையனை தன் வழிக்கு கொண்டு வரும் டீச்சர் ஐ போல மரியாதை இன்றி பேச ஆரம்பித்தேன்.

அப்புறம் ஏன் இப்படி முறைத்து பார்க்கிறாய், என்ன நடந்தது, நடக்க இருந்தது என்று தெரியாமல் என் மேல் கோபப்பட்டு என்ன பயன் என்று சற்று அதட்டலான தொனியில் வினவ, அவர் சற்று பயந்து விட்டார்.

அவர் நினைத்து விட்டார் எனக்கு ஏதோ நடக்க கூடாதது நடக்க இருந்தது போல, அது தெரிந்து அதில் இருந்து தப்பிக்க நான் உடனடியாக கிளம்பி வர பார்த்தேன் என்று.

இருந்தும் அவரின் ஆசை நிறைவேறாத கடுப்பில், நீங்கள் தனியாக கிளம்பி வந்து இருக்கலாமே, என்னையும் ஏன் கிளம்ப வைத்தீர்கள் என்று முதல் முறையாக என்னை மரியாதையுடன் ங்க போட்டு பேசினார்.

நான் சற்று வசதியாக சோபாவில் சாய்ந்து அமர்ந்து கால் மேல கால் போட்டு கொண்டு, பிரபா பிரச்சினை எனக்கில்லை, உனக்கு தான் வர இருந்தது, அவர்கள் உன்னை என்ன செய்ய இருந்தார்கள் தெரியுமா உனக்கு என்று சற்று காட்டமாக குரலை உயர்த்தி நானும் கேட்க,

தன்னை பிரபா என்று பெண்பால் பெயர் சொல்லி அழைப்பதையும், ங்க என்று வழக்கமாக சொல்லும் மரியாதை இன்றி ஒருமையில் பேசியதையும் கவனித்து விட்டு.

பிரபா: (கோபமாக சற்று உயர்ந்த குரலில்) இது என்ன புது கதை, நான் ஆம்பிளை எனக்கு என்னடி நடந்து விட போகிறது, எனக்கு எதோ நடக்க கூடாதது நடக்க இருந்தது என்று சொல்லி சும்மா பயமுறுத்தாமல், என்ன நடக்க இருந்தது, அதை நீ அப்படி அறிந்தாய் என்று விளக்கமாக சொல்.

என் மீதான அவனது கோபம் குறையவில்லை என்பது நன்கு தெரிகிறது, என்னை முதல் முறையாக மரியாதை இன்றி டி போட்டு பேசியதில் இருந்து.

இவனை காப்பாத்த நான் முயற்சி செய்ய, இவனோ அதை அறியாமல் என் மேல கோபப்பட்டு பேசுகிறான் என்ற கடுப்பில், ஒற்றை சோபாவாக எதிர் எதிரில் உட்கார்ந்து பேசி கொண்டு இருந்த நான் பிரபாகரை முறைத்து பார்த்து சொன்னேன்.

நீ உன்னை ஒரு ஆம்பிளை அதுனால என்ன செய்து விடுவார்கள் என்று நினைச்சுகிட்டு இருக்க. அவர்கள் உன்னையும் அந்த மத்த ஆண்கள் போல அம்மணமாய் அந்த வெள்ளைக்காரிகள் காலடியில் அடிமையாய் நிறுத்த திட்டம் போட்டு கொண்டு இருந்தனர். அது மட்டுமல்ல நீ அப்போது பொம்பிளை டிரஸ் போட்டு இருந்ததால் அந்த இரண்டு ஆண்களும் உன்னை ஒரு பொம்பிளை மாதிரி ஒருத்தன் சூத்தடிக்க, இன்னொருவன் உன்னை அவனது பூலை ஊம்ப வைக்க - உன்னை வாயில் ஓக்க திட்டம் போட்டு கொண்டு இருந்தனர். உனக்கெல்லாம் அவனுங்க மாதிரி குஞ்சு இருக்காதாம், பொட்டை என்று கேலி செய்யணும்னு காத்து கிட்டு இருக்கானுங்க.

போடி, இன்னிக்கு ராத்திரி திரும்ப, உன்னை வைச்சு செய்வாங்க. போய் இன்னொரு ஆம்பிளை கிட்ட சூத்தடி வாங்கிட்டு, அவனுங்க பூலை வாயில வைச்சு ஊம்பிக்கிட்டே, அப்புறம் அந்த வெள்ளைக்காரிங்க காலுல அம்மணமா விழுந்து, அவளுங்க காலுல வழியுற மதுவை இல்லை, அவங்க மூத்திரத்தை குடிச்சுட்டு வாடி, பொட்டை நீ அதுக்குதான் டி லாயக்கு. என்ன அதெல்லாம் செய்து மகிழ தானே விரும்பின என்றேன் கோபமாய்.

நான் அப்படி கோபமாய் கத்தியதும், அவனது ஆண்மை ஆணவம் எட்டி பார்த்தது. என்னடா எனது வயதில் பாதி இருக்கும் ஒரு சின்ன பெண், (ஆமாம் அப்போது அவன் வயது 53, எனக்கு 26 தான்) என் கீழே வேலை பார்ப்பவள், இப்போது தன்னை ஒருமையில் பேசுகிறாள், பொட்டை என்று சொல்கிறாள், என்ன என்னவெல்லாமோ சொல்லி கேவல படுத்துகிறாள் என்ற கோபம் நான் சொன்னதில் இருந்த உண்மையை உணர செய்யாமல், என் மீதே கோபம் கொள்ள வைத்தது.

பிரபா: சும்மா ஏது ஏதோ சொல்லி என்னை குழப்பாதே. நான் உன்னோட மேல் அதிகாரி, வயதில் பெரியவர் என்கிற மரியாதை கூட இல்லாமல் என்ன தைரியம் இருந்தால் என்னை ஒருமையில் பேசுகிறாய், பிரபா என்று ஏதோ ஒரு பொம்பிளை பெயரில் கூப்பிடுகிறாய், பொட்டை என்று வார்த்தை விடுகிறாய், உன்னை என்ன செய்கிறேன் பார்.

நித்யா: சும்மா என் மேல கோபம் கொள்ளாதே, நீ என்ன நினைத்தாலும் உன்னால் என்னை ஒன்னும் செய்ய முடியாது. அதே சமயம் உன்னை மாதிரி பல ஆம்பிளைங்க, என்னை விட வயதில் சின்ன பசங்க முதல் உன்னை விட வயதில் பெரியவங்க வரை எனது ஒரு சின்ன கண் அசைவுக்கு கட்டுப்பட்டு என் காலடியில் மண்டி இட்டிருக்கிறார்கள். என்னை சாதாரணமாய் நினைக்காதே, அது உனக்கு நல்லது அல்ல. என் மேல கோப படமால், நான் சொன்னதில் இருக்கும் உண்மையை உணர்ந்து, என்னை இப்படி திட்டியதற்கு இப்போது நீ என் காலடியில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும். வாடி, எவ்வளவு சீக்கிரம் என் காலடில விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கிறாயோ, அந்த அளவுக்கு உனக்கு தண்டனை கம்மியா இருக்கும், இன்னும் என் கோபத்தை கிளப்பினால் அப்புறம் நான் என்ன செய்வேன் என்று எனக்கே தெரியாது.